Στα 3 το 1 δώρο

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν πολύ γεμάτο με ερεθίσματα. Καταρχήν είναι πολύ διασκεδαστικό να βλέπει κανείς διάφορους τύπους σαν το Ζαχόπουλο και το δικηγόρο του (ο οποίος είχε κονέ με τον πατήρ Πλεύρη) να πέφτουν από τα μπαλκόνια και στα φορτηγά. Λυπάμαι μόνο που κάτι τέτοιους δεν τους πετάμε εμείς από τα μπαλκονιά μόνο περιμένουμε να πέσουνε μόνοι τους. Θα αφήσω όμως κατα μέρους όλα αυτά για να πάω σε πιο σοβαρά ζητήματα.


Είχα την ατυχία το ΣΚ που πέρασε να διαβάσω εφημρίδες και να δω τηλεόραση. Εφημερίδες πάντα διαβάζω αλλά τηλεόραση δεν έχω σπίτι μου και έτσι έμεινα άφωνος. Συγχωρήστε λοιπόν την πιθανή αφέλειά μου και τον εντυπωσιασμό μου για το επόμενο θέμα. Βλέπω λοιπόν ένα δελτίο ειδήσεων και ξαφνικά ακούω τον δημοσιογράφο να μιλάει για αιματηρές συμπλοκές μεταξύ ίμο, τρέντιδων και κάγκουρων... Λέω τι λέει τώρα ο τύπος. Ε μία φίλη μου εξήγησε ότι έχει γίνει ολόκληρο θέμα για τους ίμο και τους τρέντυ κλπ. κλπ. Μάλιστα. Επειδή λοιπόν το ιστολόγιο τούτο πρέπει να πάρει οπωσδήποτε θέση πάνω σε αυτό το καυτό ζήτημα, και μετά από μία πρόχειρη ανάλυση για το τι σημαίνει κοινωνιολογικά το καθένα (οι τρέντηδες ειναι αστοί που δεν έχουν τι να κάνουν και είναι απλά τρέντυ, οι ίμο είναι μικροαστοί που ως συνήθως βρίσκονται στη μεγγένη μεταξύ εργατών και αφεντικών και τους πιάνει κατάθλιψη και οι κάγκουρες είναι ταπεινά παιδιά της εργατικής τάξης τα οποία έχουν πηδήξει το αναγκαίο ιστορικό στάδιο της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας και συμπεριφέρονται σαν να έχουμε περάσει ήδη απο αυτό: σαν δηλ. να τους ανήκει ο κόσμος) κατέληξα το συμπέρασμα ότι είμαι οπαδός των κάγκουρων.


Θέμα δεύτερο. Δεν μας μπήκε καλά καλά το 2008 και αρχινίσαμε τα αφιερώματα στο Μάη του 68. Πρώτο καλύτερο αυτό του Ταχυδρόμου, που είχαν τα Νέα την Παρασκευή. Οκ μαλακίες έλεγε, αλλά να μου έχει και τον Ψωμιάδη (ποιον;;; τον Ψωμιάδη!!!) να μας λέει για το πνεύμα του 68 πάει πολύ. Μήπως η δημοσιογράφος δεν του ξεκαθάρισε για ποιο Μάη μιλάει; Μήπως μπέρδεψε το Μάη του '68 στη Γαλλία με το Μάη του '68 στην Ελλάδα; Ως γνωστόν "επανάστασις" είχε γίνει και εδώ τότε. Για δείτε το λίγο εκεί στο Λαμπράκη γιατί θα μπερδέψετε τους ιστορικούς του μέλλοντος.


Θέμα τρίτο και φαρμακερό. Το Σάββατο είχε το Βήμα ένα ένθετο για το "Πως θα είναι ο κόσμος το 2020." Έπεσε στα χέρια μου και είπα να το ξεφυλλίσω. Πέραν του ότι ήταν μία απίστευτη παπαριά έτσι και αλλιώς ήταν πολύ διασκεδαστικό ότι ό,τι αφορούσε τους υπολογιστές ήταν γραμμένο από διάφορα στελέχη της Microsoft. Δεν θα αναλύσω το τι μαλακίες λέγανε (ένα κλίμα του στυλ: τι γαμάτα πράγματα θα κάνουν οι ΗΥ στο μέλλον.). Το διάβαζα και μειδιούσα αναλογιζόμενος. Στο μέλλον τίποτα δεν θα λειτουργεί... Και ανάμεσα στα άλλα έκανα και τον εξής συλλογισμό. Αυτός ο κόσμος μοιάζει πολύ με έναν ΗΥ που τρέχει Windows. Έχει μία χαρά hardware αλλά το λειτουργικό του είναι χάλια. Αυτά.

7 Comments:

  1. ΠανωςΚ said...
    O Zax κι ο δικηγόρος ήταν δύο emo που έμπλεξαν στα δίχτυα των τεχνολογικών εξελίξεων (κρυφές κάμερες, ντιβιντί) και προσπάθησαν να φέρουν τη φαντασία στην αυτοκτονία, ανεπιτυχώς.
    βα.αλ. said...
    Καλα το σύνδεσες αλλά άφησες τον ψωμιάδη απέξω;)
    Το εργαλείο said...
    Πολύ ωραίο το μπλόγκ σου. Θα περνάω. Φιλιά
    βα.αλ. said...
    Ευχαριστώ.

    Να περνάς και να μας λες και τις σκέψεις σου.

    Είναι χρήσιμο γενικώς και ειδικώς.
    Ανώνυμος said...
    Η όλη φάση με τις νεανικές ταυτότητες εχει αναθερμανθει εδω και ενα χρονο τουλαχιστον, σε βρισκω καπως αργοπορημενο. Στο youtube κυκλοφορουν και χιουμοριστικα βιντεακια που τη λενε στους εμο. Περα απο το αστειο του πραγματος ας μη ξεχναμε οτι οι ταυτοτητες ειναι ενας ακομα διαχωρισμος και ταυτοχρονα καταναλωτικα target group...καπου εγραφε "το προλεταριατο ειναι η διαλυση ολων των φιξαρισμενων ταυτοτητων"...

    υ.γ.1 τους καρεκλαδες ποιος του θυμαται?
    υ.γ.2 Αυτος στη φωτο ειναι ο Μπιλι ο Γκέιτς νέος?
    βα.αλ. said...
    Καλά ναι, δεν το είπα όλα αυτό για να είμαι μέσα στην επικαιρότητα. Κάτι είχε πάρει το αυτί μου και το ματι μου για αυτούς τους ιμο, αλλά σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ. Απλά είδα μία "είδηση" στην τιβί και μου έκανε εντύπωση το θέμα.

    Οι ταυτότητες είναι μεγάλο θέμα. Η γνώμη μου είναι ότι αυτό που κάποτε είχε χαρακτηριστηρικά ανταγωνιστικά σαν κίνημα ταυτοτήτων, με το πέρασμα του χρόνου αφομοιώθηκε και επανακαθορίστηκε μέσα στις νέες καπιταλιστικές συνθήκες. Ποια νομίζω ότι τίποτα επαναστατικό δεν μπορεί να χτιστεί πάνω στις ταυτότητες.

    ΥΓ1. Μάλλον μόνο οι καρέκλες.
    ΥΓ2. Ναι η αφεντιά του είναι. Τον είχαν πιάσει νομίζω επειδή οδηγούσε μεθυσμένος. Κρίμα που δεν τον κράτησαν μέσα.
    Ανώνυμος said...
    Περί ΕΜΟ:

    σαν ηχητικό στυλ είναι εδώ και κάμποσα χρόνια,στο Ελλάντα έσκασε μύτη το 2002 γύρω από το δισκάδικο JINX {RIP} στην Ασκληπιού (απέναντι από το κομιξάδικο). Ήταν κάτι ανάμεσα στο punk rock & το indie με πινελιές hardcore...
    Δες κι εδώ:
    www.fourfa.com

    Υ.Γ. υπάρχει κι ένα σχετικό θέμα στο athens.indymedia που παραδόξως το πιάνει καλά,από πολλές μεριές.

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα