Τι μπουρδέλο!!!

Παρατηρώ έκθαμβος όλες τις τελευταίες εξελίξεις πάνω στο ...πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Έχω την άποψη ότι αυτή την στιγμή το ελληνικό κράτος περνάει μία δομική κρίση αντίστοιχη με αυτές που περνούσαν οι χώρες του "υπαρκτού". Μα... θα πει κανείς. Δεν έχει μα. Η βασική δομή των χωρών του υπαρκτού είναι ίδια με αυτήν του ελληνικού κράτους. Κράτος ίσον κόμμα. Το ίδιο γινόταν και στο Μεξικό και σε ένα σωρό άλλες χώρες. Εν τω μεταξύ η αριστερά της χώρας βρίσκεται εγκλωβισμένη. Αφενός ο Γιωργάκης είναι έρμαιο του πράκτορα του Λαμπράκη Βενιζέλου, και από την άλλη η Αλέκα ασχολείται με τους κουραμπιέδες. Για αυτό η μόνη μας ελπίδα είναι το χαρούμενο στρουμφοχωριό του Συνασπισμού. Τώρα ειδικά που η Στρουμφίτα παίρνει τα γκέμια μιας και ο Παπα-Στρούμφ εγέρασε, περιμένουμε σύντομες και γρήγορες εξελίξεις.

Μπουρδέλο, ρε! Σκέτο μπουρδέλο. Ορίστε λοιπόν και οι πολλοί αγαπητοί Gogol Bordello να αλαφρύνει το κλίμα. (Ο τύπος είναι Ουκρανός τσιγγάνικης καταγωγής που διαπρέπει στο άνδρο του καπιταλισμού την Αμέρικα. Η σημαία που εμφανίζει είναι η σημαία των Τσιγγάνων.)



7 Comments:

  1. Ανώνυμος said...
    "Για αυτό η μόνη μας ελπίδα είναι το χαρούμενο στρουμφοχωριό του Συνασπισμού."

    Ελπίδα για ποιο πράγμα?
    inlovewithlife said...
    Δυστυχώς όμως το σύστημα δε φαίνεται να "σπάει" από κάτι τέτοια. Ο λόγος?

    Οι ρίζες του είναι πολύ βαθύτερες στον τρόπο που κινέιται η κοινωνία. Η πολιτική είναι πλέον απλώς η επικάλυψη του οικονομικού συστήματος, στο οποίο είναι πλέον συγκεντρωμένη όλη η διακυβέρνηση της κοινωνίας. Ελλείψει άλλης ικανής εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση των κοινωνιών στις καρδιές των ανθρώπων, ακόμη και σε αυτόματο πιλότο να μπει η "δημοκρατία" ο καπιταλισμός θα παραμείνει άθικτος.
    βα.αλ. said...
    @ Αθλιε. Ελπίδα για το μέλλον του κόσμου προφανώς, το σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό και το βασίλειο της ελευθερίας κλπ. κλπ.

    @ Ερωτευμένε. Εννοειται σαν καλός υλιστής που είμαι ότι θα συμφωνήσω σχεδόν απόλυτα μαζί σου, όσον αφορά το βαθύτερο του πράγματος. Όμως η πολιτική (ή τέλος πάντως το μαζικό κοινωνικό μάναντζμεντ που λέγεται πολιτική σήμερα) δεν είναι επικάλυψη. Είναι διαχείριση. Είναι εξουσία. Και γενικώς θα πρέπει να έχουμε κατα νου και την παγκόσμια κρίση που υπάρχει στο ζήτημα των στελεχών. Με αυτή την έννοια. Νομίζω ότι η κρίση στη διαχείρηση είναι και κρίση στην οικονομική παραγωγή και αντίστροφα. Και αναμφισβήτητα κατά τη γνώμη μου το ελληνικό καθεστώς πολιτικής διαχείρησης βρίσκεται σε κρίση εδώ και 10 χρόνια τουλάχιστον.
    ΠανωςΚ said...
    Στην εποχή του ροζ dvd, λογικό είναι μοναδική ελπίδα να φαντάζει ο συνασπισμός.
    Ανώνυμος said...
    βααλ, σε περίπτωση που δε κάνεις πλάκα σε 'χει πειράξει η πολλή δουλειά μου φαίνεται...
    βα.αλ. said...
    Το ότι με εχει πειράξει η πολλή δουλειά είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ. Από εκεί και πέρα σου φαίνεται να υπάρχει έστω ΜΙΑ πιθανότητα να μιλάω σοβαρά;

    Αν και όσο να είναι όπως λέει και ο Πάνως καιει καρδιές ο Αλέξης... ;)
    Ανώνυμος said...
    Α ναι, όλα κι όλα, ότι καίει καρδιές, καίει. Αν και απ' ότι έχω καταλάβει έχει ένα target group παρόμοιο με του Χατζηγιάννη, που σημαίνει πως οι περισσότερες είναι ανήλικες.

    Άιντε να δούμε...

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα