Πετυχαίνω αυτό εδώ το βιντεάκι:



Φαινομενικά πρόκειται για μία ακόμη εμφάνιση του φαινομένου της κυρίας που παρουσιάσαμε πριν κάνα μήνα σε τούτο εδώ το ταπεινό ιστολόγιο με τον εξαίρετο στίχο "στ' αγαλμα του Κλκοτρώνη δες πψς σφυράει το κοτρώνι". Φαινομενικά όμως... Η συντρόφισσα από τη Λατινική Αμερική είναι πολύ πιο διαβασμένη στο μαρξισμό λενινισμό και τις επιστημονικές αρχές του διαλεχτικού υλισμού...

Ξεκινάει το βίντεο με ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Γιατί όποιος λαός δε γνωρίζει την ιστορία του είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει. Μία σφαίρα ακούγεται και ζουμ στον Τσε. Η Ναταλί σκάει σε ένα σπίτι (προσέχτε το γαίδαρο στα δεξιά). Μπαίνει μεσα αγνοώντας τα σεξιστικά βλέμματα των ενόπλων. Ένας ταπεινός αγρότης παίζει το μπάντζο του και τσααφ ανοίγει η πόρτα θαρρείς και ανοίγουν οι θύρες της συνείδησης. Προσέχτε το συμβολισμό. Φως, πόρτα ανοιχτή και μπούστο...

Μετά περνάμε στο ιστορικό ντοκουμέντο. Ο Τσε νεκρός. Δεν το σχολιάζω φυσικά γιατί είναι προφανές. Η νεαρή Ναταλί στέκεται και κοιτάει το νεκρό ήρωα. Το μάρτυρα και τον αγωνιστή. Τον κοιτάει καλά και φαίνεται να καταλαβαίνει το βαθύτερο νόημα της πράξης του αλλά και του ίδιου του γεγονότος.

Στην επόμενη σκηνή η Ναταλί βγαίνει έξω. Προσέχτε τον γκρίνγκο που την κοιτάει (υπονοούμενο για τον ρόλο των ΕΠΑ στο γεγονός) καθώς και τον αετό που πετάει ψηλά.

Και εδώ αρχίζει να απογειώνεται η δράση όπου η Ναταλί πιάνει το καλάσνικωφ και αρχίζει να γαζώνει τα μπουκάλια. Είναι πολύ απλά τα βήματα της επαναστατικής συνείδησης. Προσέχτε πως τινάζει το μαλλί . Είναι πολύ σημαντικό γιατί καταδείχνει την σκληρή εκπαίδευση. Μπορεί και πυροβολάει και με τα μαλλιά μες στα μάτια. Αυτή η τεχνική θα φανεί πολύ χρήσιμη αργότερα. Ο συμβολισμός είναι σαφής ο επαναστάτης πρέπει να είναι σε θέση να ανταπεξέρχεται το τυχαίο απαρέγκλιτα.

Μετά περνάμε στο ανέβασμα της πολιτικής δράσης. Αφού έχουμε δεχθεί τη συνείδηση, αφού έχουμε εκπαιδευτεί, ακολουθούμε την μοναχική πορεία (έτσι είναι οι πρωτοπορίες) για να έρθουμε σε επαφή με τις μάζες. Προσέχτε και πάλι το συμβολισμό, είναι πολύ λεπτός αλλά ένα εξασκημένο μάτι τον πιάνει. Γκάνι, μωρό, αρβύλα, πεδιάδες, ποτάμια. Εεεε; Σωστή η Ναταλί. Προστρέχει στις μάζες. Στον κινητήριο μοχλό της ιστορίας.

Πάει λοιπόν στα χωράφια, αλλά τίποτα. Πάει και στα χωριά αλλά τίποτα. Για έναν πολύ περίεργο λόγο αγνοείται από τους πάντες. Βάζει όμως μπροστά τα μεγάλα μέσα. Λάσπες, βροχές, φωτιές, χτύπημα σα χταπόδι, και να τη πετιέται με το καμάκι του ήλιου και καμακώνει το θεριό και μπλα μπλα μπλα.

Μετά έρχεται η σεκάνς της απογείωσης. Αφού όλοι επέισθησαν με αυτήν μπροστάρισσα πάνε για να συναντήσουν το μεγάλο ποτάμι της ιστορίας.

Ηθικόν δίδαγμα:

Αυτό που με εντυπωσιάσε σε αυτό το βίντεο είναι η διαπίστωση εκ μέρους μου ότι τελικά μας δείχνει πως ακριβώς δουλεύει η ιδεολογία στο μυαλό του ιδεολόγου. Όλα είναι θέμα κατανόησης συγκεκριμένων νοημάτων. Όποιος καταλαβαίνει τα νοήματα, καταλαβαίνει τον κόσμο. Και απλά μένει ο κόσμος να κατανοήσει. Για αυτό και άμα δεν μας καταλαβαίνει, σαν επαναστάτες, ο κόσμος φταίει ο κόσμος. Το πουτάνα κοινωνία, δεν απέχει πολύ από την σκέψη διάφορων ιδεολόγων.

Η κοινωνική συνθήκη όμως είναι κάτι παραπάνω από νόημα. Είναι βίωμα. Είναι υλική. Είναι αντιφατική και μέσα σε αυτή είμαστε εμείς και δρούμε και κινούμαστε. Η δράση των επαναστατών δεν μπορεί να είναι μία δράση νοημάτων.

7 Comments:

  1. Ανώνυμος said...
    1) Είναι προφανές όι είσαι θιβετιανός πράχτορας...
    2) Σφιχτή η νέα (επαναστατική) σάρκα. Ζήτω της κι από μένα...
    3) Σοβαρά τώρα, πάντα σε τέτοιες αναλύσεις, υπάρχει ο κίνδυνος της παρεξήγησης και της μη αποδοχής της σχέσης αιτίας και αποτελέσματος. Από τη στιγμή βέβαια που γράφεις ότι παράγεται νόημα, τον ξεπερνάς τον σκόπελο. Απλά το αναφέρω.
    βα.αλ. said...
    1. Από που καλέ είναι προφανές ότι είμαι θιβετιανός πράχτορας;

    2. Αντιπαρέρχομαι. Όμορφο είναι ότι φτιάχνει ο σοβιετικός άνθρωπος.

    3. Φυσικά και παράγεται νόημα. Σχεδόν τα πάντα παράγουν νόημα. Και η κυρία Σάσα Μπάστα (η αιοδός με το κοτρώνι) έχει ένα βαρβάτο νόημα μέσα στην α-νοήσια της. Ας μην το αναλύσουμε γιατί θα πέσει ο σερβερ της γοογλε.
    Ανώνυμος said...
    Μα σε αυτά τα βιώματα είναι που αδυνατεί να μιλήσει η επαναστατική θεωρία.

    Γιατί είναι πολύ δύσκολο να μιλάς σε κάποιον για ενιαία συμφέροντα των εργαζομένων (πόσο μάλλον για αυτοδιαχείριση της οικονομίας), όταν η πραγματικότητα που βιώνει είναι είτε το τρέξιμο, για να βγάλει λεφτά να επιβιώσει η οικογένεια, είτε το μπαρ ή το κλάμπ, έστω και δύο φορές το μήνα (ή το προποτζίδικο). Ακόμη και να έχει κάποια επαφή με αριστερές ιδέες, έχει φάει τόσα σκατά από την "εκπροσώπηση" των αριστερών στις πλάτες του, που το μόνο που πλέον τον νοιάζει σε έναν κόσμο απόλυτου ατομισμού είναι η πάρτη του. Και είναι λογικό να σε κοιτάει στην καλύτερη σαν ονειροπόλο, στη χειρότερη σα μαλάκα.

    Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μπορεί να μη μπορούμε να αλλάξουμε τώρα την καθημερινότητά μας αλλά όσο περισσότερα βιώματα συλλογικών αντιστάσεων αποκτούμε τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ώσμωση της θεωρίας με την πράξη.
    Ανώνυμος said...
    Από τη στιγμή που δεν αναφέρεις τον μεγάλο τιμονιέρη, είναι προφανές ποιανού το παιχνίδι παίζεις...
    Όσο για το νόημα, όταν αυτό δεν παράγεται, υπάρχει α-νοησία. Και η άνοδος της ανοησίας έχει επιβάλλει την παραίτηση σε πλατειά στρώματα του πληθυσμού. Η αιοιδός είναι μία τέτοια περίπτωση επιβολής ανοησίας.
    βα.αλ. said...
    @exiled

    Εσύ τώρα πάς να μας πικάρεις δεδομένης μίας ας πούμε περίεργης κινεζοφιλίας μου. Τέλος πάντων και επευκαιρία: έχω την αίσθηση ότι η φάση στο Θιβέτ πολύ λίγο έχει να κάνει με την απελεύθερωση του από τον κινέζικο ζυγό. Και στην τελική να πω προβοκατόρικα: ξέρουνε όλοι αυτοί (διάφοροι μεταεναλλακτικοί) τι ήτανε το Θιβέτ όταν μπούκαρε μέσα ο ΛΑΣ το '60; Άγιον όρος ήτανε και σκέτη φεουδαρχία, όπου οι μοναχοί εκαμτελλέυονταν άγρια τους αγρότες. Τέλος πάντων άμα είναι να διαλέξω μεταξύ Δαλαι Λάμα και καπιταλιστικής Κίνας, άστα και βράστα.

    @inlovewithlife

    Δεν προσώρησα λίγο παρακάτω αυτά που λέω στην ανάρτηση γιατί ήμουνα κουρασμένος όταν το έγραφα, αλλά ναι νομίζω ότι σε γενικές γραμμές θα συμφωννήουμε. Προσθέτωντας απλά ότι αυτό που χρειάζεται είναι τα αντιπαραδείγματα. Αυτή τη στιγμή ο καπιταλισμός προσφέρει ένα παράδειγμα για το πως να κάνεις τα ΠΑΝΤΑ. Πάνω εκεί θα πρέπει και εμείς να στήσουμε τα δικά μας αντιπαραδείγματα. Στο κρεββάτι, στην κουζίνα, στο πεζοδρόμιο, στη γειτονιά, στο δρόμο και στη δουλειά.

    Μόνο αυτό πείθει. Ευτυχώς.
    annie's animal said...
    aporo pos den eixe tin idea na xoreuei me ti louksempourgk sti laspi h esto na paleyei me tin aleksandra kollontai... Pou pige to mialo mou eeee?

    Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορα!
    Μπουρλότοooo
    Γνωμοδότης said...
    Hasta La Natalia, siempre.

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα