Ένας αυτοπυρπολημένος επί χούντας, ένας φιλόλογος, μία μονή, ένας οπλαρχηγός του κρητικού αγώνα, ένας αγιογράφος και λόγιος του Βυζαντίου, ένας βασιλιάς ελληνικής πόλης στον Τρωικό πόλεμο και τέλος ένας άλλος βασιλιάς ελληνικής πόλης στον ίδιο πόλεμο (ένα περίεργο πράγμα 3000 χρόνια "ιστορίας τους έθνους" οι μίσοι πόλεμοι ήταν ιμπεριαλιστικοί και οι άλλοι μισοί εμφύλιοι...). Τι κοινό έχουνε; Εμένα. Με άλλα λόγια μετακομίζω και επειδή τι δίαολο την έχουμε την κινητικότητα του σύγχρονου καπιταλισμού αλλάζω και πόλη (μην ανυσυχείτε γύρω γύρω είμαι...). Μέσα σε 11 χρόνια 3 πόλεις είναι καλά;

Ως εκ τούτου αγαπητοί μου αναγνώστες τούτο το ιστολόγιον δεν θα ανανεώνεται και πολύ συχνά από εδώ και μέχρι να ξαναβυσματωθούμε στο θαυμαστό κόσμο του διαδικτύου είναι και καλοκαίρι καταλαβαίνετε...

Εντωμεταξύ ο κόσμος συνεχίζει να σκοτώνεται και αυτό το καλοκαίρι...

Μιας και είμαι κάπου που έχω πρόσβαση σε τηλεόραση, έκατσα χτες το βράδυ να χαζέψω λίγο πριν κοιμηθώ... Εκεί ανάμεσα σε διάφορα καταπληκτικά προιόντα που κανείς δεν ξέρει (ά ρε άτιμε καπιταλισμέ τρως τα καλύτερα μυαλά...), πετυχαίνω ένα ντοκυμανταίρ λίγο πριν το τέλος. Ήταν η δίκη 6 μελών της ΚΚΚ της Βόρειας Καρολίνας για τη δολοφονία 5 μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος των Εργατων των ΕΠΑ σε μία δημόσια διαμαρτυρία των τελευταίων κατά της ΚΚΚ. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι υπήρχε αποδεικτικό υλικό μιας βιντεοσκόπησης που έδειχνε τα μέλη της ΚΚΚ να πυροβολούν και να σκοτώνουν. Και αυτό που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι όλοι οι κατηγορούμενοι παρόλο που δείχνονται στο βίντεο αθωώθηκαν.

Τελικά η αμερικάνικη ιστορία έχει πολύ μα πάρα πολύ αίμα.

Τέλος πάντων δείτε εδώ το βίντεο (δεν το βάζω για ευνόητους λόγους μιας και δείχνει δολοφονίες) και διαβάστε εδώ στη Wikipedia.

Αναρωτιόσασταν τι θα διαβάζατε σήμερα;

"Είναι να πουλεύω, δεν είμαι για έτσι..."

Ζωρζ Πιλαλί - Στην ξέρα και την άπνοια - 1988

Ορίστε με soundtrack Ramones και I don't wanna be tamed... Σχετικότατο! Κάτι άλλο κακομαθημένοι;


Μετά την ΠΑΚ και την κριτική τους στον αγώνα της Λευκίμμης είχαμε και δεύτερη κριτική, αν μπορεί να θεωρηθεί βέβαια κριτική αυτό το ημιπαραλήρημα, που φέρει την υπογραφή Terminal 119.

Όποιος έχει το ανάλογο ψυχικό σθένος και την ανάλογη διανοητική οξύτητα μπορεί να δοκιμάσει να το διαβάσει εδώ.

Εγώ από την πλευρά μου δεν ξέρω καν αν έχει νόημα να τους πάρω στα σοβαρά μιας και δεν καταλαβαίνω πέρα από τα μισά. Προσπάθησα να εντοπίσω τα επιχειρήματα για ποιο λόγο οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες τάσσονται κατά και κατακρίνουν τον αγώνα στη Λευκίμμη.

Με ειλικρινή προσπάθεια κατανόησης νομίζω ότι έχω εντοπίσει τα εξής:

1. Πρόκειται για μία κινητοποίηση που έχει υπό τον έλεγχο του το ΚΚΕ.

Ωραία. Μπορείτε να το αποδείξετε αυτό; Από που φαίνεται και ποια στοιχεία το αποδεικνύουν; Αντιθέτως εγώ θα έλεγα (με στοιχεία) ότι τον έλεγχο την όλης φάσης δεν τον έχει το ΚΚΕ, μία μικρή απόδειξη για αυτό ήταν όταν στην πορεία που έγινε στην πόλη του νησιού το μπλοκ των κατοίκων δεν άφησε (δε θέλησε) να αφήσει το ΚΚΕ να μπει από πίσω του. Αντιθέτως από πίσω του κάλεσε διάφορους ακροαριστερούς και αντιεξουσιαστές. Επίσης αυτό που τουλάχιστον καταλαβαίνει κανείς εδώ είναι ότι το ΚΚΕ προσπαθεί να πάρει τον έλεγχο. Που είδανε λοιπόν το ΚΚΕ να ελέγχει οι Terminal 119;

Δεν μπαίνω σε διαδικασία να αναλύσω την έννοια και τη σημασία των αγώνων πάλι. Οι αγώνες και δη οι κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες έχουν αντιφάσεις. Εφόσον μέσα σε αυτούς τους αγώνες μπορούμε να δράσουμε και να αντιπροτείνουμε πράγματα, εφόσον αυτοί οι αγώνες δεν είναι υπό το καπέλο κάποιας γραφειοκρατίας πρέπει να είμαστε εκεί. Όλα τα άλλα είναι καμουφλάζ για να κρύψουμε την αδράνεια μας. Και να μην λερώσουμε τα χεράκια μας τα οποία είναι πεντακάθαρα από το γύρισμα των απαστράπτοντων σελίδων των βιβλίων του Μεγάλου Φαλακρού Φιλόσοφου.

2. Οι κάτοικοι και οι αγωνιστές εκεί δεν έχουν μία ξεκάθαρη και πολιτικά και οικολογικά απάντηση στο πρόβλημα.

Ενώ οι Terminal έχουν όλες τις λύσεις έτοιμες;

Οι ΟΤΑ αυτή τη στιγμή δεν είναι παρά πολιτικές φεουδαρχίες με την πιο αυστηρή έννοια της λέξης φεουδαρχία. Οι ΟΤΑ είναι τα οργανωμένα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα κάθε τόπου. Αυτοί κάνουν κουμάντο και είναι άπειρες οι περιπτώσεις εκείνες όπου οι αποφάσεις τους και οι πολιτικές τους σα μοναδικό στόχο έχουνε το πιο στενό πολιτικοοικονομικό τους συμφέρον.
Οι διαχείριση και το ζήτημα των σκουπιδιών είναι ένα τεράστιο ζήτημα και πάντα είναι υπερτοπικό. Επίσης είναι ένα ζήτημα το οποίο μέσα στο σύστημα πολιτικής διαχείρησης δε χωράνε περιθώρια "μισοδουλειάς" (χαρακτηριστικό όλων των υποδομών που κατασκευάζονται στη χώρα). Ένας ΧΥΤΑ από τον οποίο θα κόψουνε 4-5 εκατομμύρια ευρώ για να τα φάνε μίζες, θα υπολειτουργεί και θα κακολειτουργεί. Αυτή την τακτική, όποιος μένει στην επαρχία την ξέρει. Σε ένα δρόμο, ή στο φωτισμό το να κόψεις 10 χιλιάρικα από το έργο δεν έχει κάποια άμεση και κυρίως τόσο μεγάλη επίδραση. Αυτή την αλήθεια, την αλήθεια ότι οι κάτοικοι των δήμων στην επαρχία δεν έχουν εμπιστοσύνη στο έργο των ΟΤΑ, οι κάτοικοι της Λευκίμμης την ξέρουν επίσης. Και με αυτό τον τρόπο, με αυτή τη δυσπιστία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το τοπικό και το υπερτοπικό σύστημα πολιτικής διαχείρισης μπαίνει σε κρίση. Και καλά του κάνουνε. Οι κάτοικοι δεν πιστεύουν ότι ο ΧΥΤΑ φτιάχνεται για ένα γενικό καλό. Τα 30 και τα 40 χρόνια πολιτικής φεουδαρχίας στα χωριά με τις φατρίες και τα οικονομικά συμφέροντα που κάνουν κουμάντο τώρα βρίσκονται σε κρίση. Και τα βάζουν οι κάτοικοι σε κρίση και πολύ καλά κάνουν.

Εγώ από την πλευρά μου πιστεύω ότι όταν το πολιτικό σύστημα μπαίνει σε κρίση από αγώνες των κατοίκων μόνο θετικά μπορώ να το δω...

Επιπλέον με ένα απλό ψάξιμο μπορεί κανείς σχετικά εύκολα να δει ότι οι κάτοικοι αντιπροτείνουν πράγματα. Και ακόμα πιο σημαντικό που εκεί θα πρέπει να σταθούμε αν θέλουμε να μιλάμε ουσιαστικά είναι ότι κάτοικοι απαιτούν να ακούγονται και να μετράει η άποψη τους. Αν αυτό φαίνεται μικρό στους Terminal, η απαίτηση δηλ. των κατοίκων να έχουνε εξουσία πάνω στη ζωή τους... με γεια τους και με χαρά τους. Προφανώς η κοινωνική και ατομική αυτονομία έτσι όπως την ερμηνεύουν οι Terminal δε σημαίνει κάτι τέτοιο...
3. Αυτοί που κινητοποιούνται δεν είναι κάτι παρά ένα ταλαίπωρο υποκείμενο. Ο λαός, ο όχλος (οι λέξεις δικές τους)... και η πλέμπα να συμπληρώσω εγώ. Υπάρχει μία προκατάληψη που θεωρεί ό,τι γίνεται από τα κάτω και ενάντια στην κυβέρνηση είναι καλό.

Καταρχήν το καλό και το κακό υπάρχει μόνο στις αμέτρητες ηθικολογίες του Terminal (όπως βέβαια και στις θρησκείες). Οι αγώνες δεν είναι ούτε καλοί, ούτε κακοί. Οι αγώνες ή συμβαίνουν ή δε συμβαίνουν. Οι αγώνες ή έχουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία τους πάνε μπροστά ή δεν έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Και στους αγώνες αυτούς τα σοβαρά πολιτικά υποκείμενα εάν μπορούν ή όχι να παρέμβουνε παρεμβαίνουνε. Τώρα όλα τα υπόλοιπα για καλούς ή κακούς δεν έχουνε καμία σχέση με την ιστορική κοινωνική κίνηση. Και ξανά μανά όποιος κατακρίνει αγώνες να το κάνει με συγκεκριμένα στοιχεία και με συγκεκριμένα επιχειρήματα. Ούτε με μπουρδολογίες ούτε με αοριστολογίες. Αλλιώς ας το βουλώσει ή ας μιλάει μόνο για το πόσο καλά ή κακά είναι διάφορα κράτη στον πλανήτη, όπως μας έχουνε συνηθίσει οι Terminal.
4. Το αίτημα όχι ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη είναι ισοδύναμο του όχι λαθρομετανάστες στο χωριό μας.

Μπράβο σύντροφοι και συντρόφισσες. Μήπως μπορείτε να μας πείτε γιατί το όχι φασίστες στις γειτονιές μας, γιατί το όχι κεραίες κινητής τηλεφωνίας στις γειτονιές μας, και γιατί το όχι μπάτσοι στα Εξάρχεια είναι πολύ πιο διαφορετικά και πολύ πιο μπροστά από το όχι ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη; Ο μόνος λόγος που εγώ μπορώ να καταλάβω προέρχεται μόνο από το τέλος του κειμένου όπου λίγο πολύ οι Terminal ισχυρίζονται ότι όλη η ελληνική επαρχία είναι μία παραλλαγή της Αμάρυνθου. Μπράβο σπουδαία ανάλυση. Συγχαρητήρια. Ο συναισθηματισμός σας χορεύει με την ιδεολογία σας.
5. Τα αιτήματα είναι ετερόνομα, απολίτικα και δεν προάγουν κάποια ριζοσπαστική οικολογική λύση.

Μάλιστα. Προφανώς οι Terminal περιμένουν εκείνη την λαμπρή στιγμή που θα ανοίξουν οι κουρτίνες της ιστορίας και θα εμφανιστεί μπροστά μας η αυτόνομη κοινωνία. Και αυτοί τότε θα την αναγνωρίσουν και θα την δοξάσουν. Και η αυτόνομη κοινωνία θα τους ευχαριστήσει για αυτή την τιμή. Τί όμορφα!

Φαίνεται κανένας δεν τους έχει πει ότι η κοινωνική κίνηση είναι μία βρωμική δουλειά. Ότι το παλιό και το καινούριο αντιπαλεύουν διαρκώς μέσα στους ίδιους τους αγώνες. Και ότι δουλειά δική μας είναι να ξεκινάμε όπου μπορούμε αγώνες ή να εμπλακόμαστε και να προοωθούμε εκείνα τα πράγματα που πάνε τους αγώνες προς μία απελευθερωτική κατεύθυνση. Όχι δεν τους έχει πει κανείς. Δεν τους έχει πει κανείς ότι στοιχεία αυτονομίας με στοιχεία ετερονομίας μπορούν να υπάρχουν παντού και ταυτόχρονα, και ότι τα πολιτικά υποκείμενα πρέπει να παρεμβαίνουν για να ενισχύουν αυτή την αυτονομία.

Όχι... από ότι φαίνεται τους αρκεί να αραδιάζουν ηλιθιότητες και ασυναρτησίες από την ψηλή ταράτσα που κοιτάνε τον κόσμο.

Όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο και Αλεξίου...


Διαβάστε εδώ την σχετική ανάρτηση από το blog του Ρεπό.

Επίσης από κυπριακή εφημερίδα μερικοί σύνδεσμοι:

Εδω,

εδώ,

εδώ,


και εδώ.


Επίσης δείτε και εδώ από ένα κυπριακό ιστολόγιο.

Φωτογραφία πρώτη. Ένα ζευγαράκι φιλιέται τρυφερά με φόντο τη θάλασσα. Πολύ γλυκό. Και πολύ ρομαντικό.



Για να δούμε όμως τι γίνεται λίγο πιο κάτω...

scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll

Άχουουουουου...
Είναι πάνω σε δύο αλογάκια. Πόσο μα πόσο ρομαντικό. Τι γλυκός άντρας και τι χαριτωμένη γυναίκα. Τι ευτυχισμένο ζεγάρι...


Για να σκρολάρουμε όμως λίγο...

scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll
scroll

Για να δούμε τώρα τι έχουμε...


Όπα, όπα, όπα... Μα εδώ έχουμε έναν εργάτη! Ένα γαμημένο εργάτη. Έλεος πια με αυτούς τους εργάτες, ούτε μία ρομαντική φωτογραφία δεν μπορούμε να βγάλουμε χωρίς να είναι μές στη μέση.

Update:

Έγραψε ένας φίλος ότι βλέπω ότι θέλω και ότι εγώ έβαλα τον εργάτη εκεί πέρα. Καταρχήν λίγες στοιχειώδεις γνώσεις Photoshop αρκούν για να πάρει χαμπάρι τι γίνεται. Η χρήση ας πούμε του clone ή του pattern tool είναι ξεκάθαρη στο σημείο (2) που είναι ο συνάδερφος. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ούτε εδώ χρειάζονται ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις για να πάρει κανείς χαμπάρι τι παίζει. Έτσι λοιπόν όπως δε χρειάζεται να διαβάσεις το κεφάλαιο για να κταλάβεις ότι σε εκμεταλλεύονται, έτσι και εδώ χρειάζεται απλά να ανοίξεις τα ματάκια σου και να δεις τα 2 χέρια του καυμένου συναδέρφου στα σημεία (1,3) που δεν μπόρεσε να σβήσει ο ερασιτέχνης.


Δυστυχώς ή ευτυχώς μόνο οι εργάτες μπορούν να καταργήσουν τον εαυτό τους, καταργώντας τη μισθωτή σχέση...

In the year 2525

Μετά από πρόσκληση του άθλιου ανέλαβα πάλι το ιστορικό καθήκον να γράψω 10 προτάσεις για το πως θα είναι ο κόσμος μετά από 50 χρόνια. Όταν το είδα αυτό μου ήρθε στο νου το τραγούδι In the year 2525, και βασικά μία διασκευή που έχω κάπου (είναι η δεύτερη). Τέλος πάντων εκεί που έψαχνα πέτυχα και την ελληνική εκδοχή του τραγουδιού, οπότε απολαύστε (το έχω χέσει λιγο με το youtube τελευταία αλλά τι το έχουμε το web 2.0...)







Λοιπόν:

1. Ο Βα.αλ. είναι Επίτιμος Πρόεδρος του Πλανήτη Γη με απόλυτη εξουσία όσον αφορά τον εκπολιτιστικό τομέα, για το ρόλο που έπαιξε στην Παγκόσμια Προλεταριακή Επανάσταση κατά το έτος 2020 αλλά κυρίως για το ξεκαθάρισμα του Παγκόσμιου Συντονιστικού Οργάνου Των Εργατικών Συμβουλιών του Πλανήτη από φραξιονιστικά στοιχεία και σταλινικούς που ήθελαν να εγκαθιδρύσουν τη δικτατορία του κόμματος.

2. Οι σταλινικοί είναι εξορισμένοι στην Ανταρκτική και οικοδομούν εκεί το σοσιαλισμό. Ο άθλιος έχει ένα blog και γράφει για το μουντιάλ και το ρετιρέ και φαντασιώνεται διάφορα.

3. Ο Παγκόσμιος Πλανητικός Ύμνος είναι το All tommorows parties των Velvet Underground.

4. Η θρησκεία έχει καταργηθεί, και έχει αντικατασταθεί από Ναούς της Νέας Σάρκας όπου προβάλλονται συνεχώς και μονίμως όλες οι ταινίες του Cronenberg.

5. Μετά την επιτυχία του μοντέλου εκπολιτισμού του Αρσένιου έτσι ώστε αυτός να γίνει άνθρωπος, όλες οι αναρτήσεις του It's all done by mirrors γίνονται υποχρεωτικό και το μόνο ανάγνωσμα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Ο ίδιος ο Αρσένιος γίνεται Μέγας Κομμισάριος Των Τεχνών Και Του Λογου και γίνεται ο Μέγας Απόστολος του έργου του Βα.αλ.

6. Τα ζόμπι χαίρουν του απόλυτου σεβασμού όλων εργατικών συμβουλίων. Κάθε μήνα 3 μέρες είναι αφιερωμένες σε αυτά. Τους πετάνε ομοιώματα του Αρσένιου συμβολικά για την αποκύρηξη του παλιού του εαυτού.

7. Με την κλωνοποίηση όλοι έχουνε γίνει σαν το Βα.αλ. και έτσι και επιτέλους η ανθρωπότητα βρίσκει την αρμονία που χρειάζεται. Ένα 30% τοις εκατό είναι γυναίκες για να ομορφαίνουν το σύμπαν. Ζούνε σε ξεχωριστές κολλεκτίβες και επιτρέπεται η κυκλοφορία τους μόνο σε συγκεκριμένες ώρες.

8. Το 2059 ο Βα.αλ. πεθαίνει και ανακυρρήσεται Θεός.

9. Αμέσως μετά επιστρέφει σα ζόμπι και τους τρώει όλους.

10. Το 2060 τα ζόμπι κυριαρχούν στον πλανήτη...

Αυτά. Καλώ όλον τον κόσμο αν συμμετάσχει σε αυτό το πολύ καλό παιχνίδι και ιδιαίτερα την Πρωτοβουλία Αυτόνομων Κέρκυρας (που μου έδωσε την ίδεα...). (Για να δούμε τους απόμεινε καθόλου χιούμορ;).

Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα