Ω! Άνθρωποι του πνεύματος!

Ο κύριος Γιάννης Πανούσης θύμα της βίας των κουκουλοφόρων.

Εδώ συνομιλεί με μπάτσους για τη βία.


Ο κύριος Μισέλ Φάις τι έλεγε στις 7.1.2007 τις μέρες που η Κωνσταντίνα ήταν αόρατη:

"Επιτέλους! Ας δικαστεί παραδειγματικά ο αστυνομικός που δολοφόνησε τον Γρηγορόπουλο, ας συλληφθούν κι ας δικαστούν, εξίσου παραδειγματικά, αυτοί που τραυμάτισαν βαρύτατα τον Μαντζούνη. Πάνω απ’ όλα όμως, ας σιγήσουν αμφοτέρεθεν αυτοί που συγκαλύπτουν την αστυνομική αυθαιρεσία κι εκείνοι που υποδαυλίζουν ή ανέχονται τον παραβατικό μηδενισμό των κουκουλοφόρων, των καταληψιών, των μπαχαλάκηδων, των σπαστών κτλ."

Εδω το λινκ αν και δεν κατάφερα να απομονώσω το άρθρο.


Αυτά δεν τα έλεγε ούτε στο blog του, ούτε στο καφενείο με τους φίλους του. Αυτά τα έλεγε μέσα απο την Ελευθεροτυπία. Άρα μέρος ενός μηχανισμού, είτε το ξέρει είτε δεν το ξέρει. Αν υποθέσω ότι όσα διάβασα στην ιστοσελίδα του ήταν όλα όσα έγραψε εκείνη την περίοδο δεν είδα έστω μια αναφορά στην επίθεση κατά της Κωνσταντίνας.

Καλή συνέχεια.

ΥΓ. Ποιοί είναι αυτοί που κατηγορούνε τους αναρχικούς για λογοκρισία; Οι αριστεροί και οι διανοούμενοι καλλιτέχνες φιλοι τους; Μας δουλεύουνε και δεν ντρέπονται καθόλου; Να μας πουνε αυτοί, πόσες φορές στη ζωή τους έχουνε υπερασπίσει ολοκληρωτικά καθεστώτα, πόσες φορές το βούλωσαν όταν κόσμος αγωνίζονταν, φυλακίζονταν και σκοτωνόταν, να μας πούνε αυτοί απο που τα παίρνουνε...

Άντε γιατί έχουμε ξεχάσει και τα βασικά.

Λογοκρισία ασκούν τα κράτη και τα καθεστώτα. Όπως και την τρομοκρατία. Και επιτέλους: κάποτε ο καλλιτέχνης ήταν επικίνδυνη δουλειά. Καιρός να ξαναγίνει. Και όταν η Αναρχική Δικτατορία επικρατήσει στην Ελλάδα και παγκόσμια θα σας κολλάμε και βαρέα.

12 Comments:

  1. Ανώνυμος said...
    Mισέλ Φάις: Πρέπει να το διευκρινίσω. Έγραψα έργο για τη Ρούσκα Ρούσεβα- όσοι έρθουν για να δουν έργο για την Κωνσταντίνα Κούνεβα θα απογοητευθούν. Το επεισόδιο με την Κούνεβα δημιούργησε το σπινθήρα, η έκρηξη όμως συνέβη με άλλα δεδομένα.[του Δ.Μαστρογιαννίτη,στην Α.V.]

    Τότε προς τι η χρησιμοποίηση του ονόματος της Κούνεβα;
    Μήπως,λέω μήπως any publicity is good publicity?Ωχ,τι σκέψεις κάνω...

    U!topie
    Ανώνυμος said...
    "Και επιτέλους: κάποτε ο καλλιτέχνης ήταν επικίνδυνη δουλειά. Καιρός να ξαναγίνει"

    τότε γιατί φροντίζετε να την κάνετε τέτοια για ανθρώπους που δεν αξίζουν να είναι καλλιτέχνες;
    βα.αλ. said...
    Γιατί άμα κάποιος θέλει να είναι καλλιτέχνης ποιος θα είμαι εγώ που θα τον εμποδίσω ή θα του το απαγορεύσω
    βα.αλ. said...
    Ωστόσο δαιτηρώ ακέραιο το δικαίωμα μου να κρίνω.

    Όπως και ο καθένας άλλωστε.
    Ανώνυμος said...
    ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ
    root said...
    "Άνθρωποι του πνεύματος", "καλλιτέχνες" και κουραφέξαλα...

    Δεν ξέρω τί παρέμβαση έγινε. Πιστεύω ότι αρκούσε μια παράθεση των μαργαριταριών του κ.Μισελ (ήρεμα με τις εκρήξεις -μη μας πάρουν τα θραύσματα!).
    Γνωμοδότης said...
    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
    Ανώνυμος said...
    επιτελους μια κουβεντα της προκοπης !!ευχαριστουμε
    diavatis said...
    Το πρόβλημα δεν είναι η συκοφάντηση του κινήματος απ’ έξω αλλά από μέσα. Οι κερκόπορτες είναι ανοιχτές και ο εχθρός έχει μπουκάρει. Ίσως υπάρχει ακόμη χρόνος να εκδιωχτούν, πριν χρειαστεί ν’ αναφωνήσουμε «η πόλις εάλω». Αυτό που έγινε στο Πολυτεχνείο δείχνει ξεκάθαρα πλέον ότι το αυγό του φιδιού επωάζεται και στους κόλπους μας και αυτοί οι τύποι πρέπει να τύχουν αντίστοιχης αντιμετώπισης. Δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία για την ανοχή τους από πλευράς κινήματος. Δεν ήταν απλά μια παρέα σαλεμένων, ήταν γύρω στα 80 άτομα την πρώτη φορά και 40 την δεύτερη. Και εκτός από αυτούς που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, οι υπόλοιποι πατούν στη κλιμάκωση μιας ιδεολογικής κατρακύλας κνιτοποίησης ενός μέρους του αναρχικού χώρου, που φθάνει έως και την φασιστοποίηση. Μπορεί μεν οι εξαχρειωμένοι των εξαρχείων να είναι λίγοι και προφανώς δεν συμμετέχουν σε καμιά συλλογική διαδικασία του χώρου, δεν παύουν όμως να αποτελούν ακραία εκδήλωση ενός υπάρχοντος ρεύματος, να δίνουν ένα γενικότερο στίγμα με την βοήθεια των ΜΜΕ και του indymedia και να αποτελούν ουσιαστικό κίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα συντρόφων εντός και εκτός του αναρχικού χώρου. Η επίθεση ήταν δολοφονική. Μιλάω κυριολεκτικά και γνωρίζω πολύ καλά για τί μιλάω.
    Κλείνοντας, αντιγράφω από την προκήρυξη της συγκεκριμένης και πιθανά παρακρατικά ελεγχόμενης ομάδας τραμπούκων που έκανε την επίθεση:
    «Τώρα για όλους αυτούς που βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για καθαρότητα της αναρχίας και να στοχοποιήσουν αμέσως ομάδες ή και το σύνολο των συντρόφων που συμμετείχαν στις χθεσινές κανονικά θα έπρεπε να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους παραπάνω...»
    Η ιδεολογική και φυσική απομόνωσή τους είναι χρέος όλων μας πριν είναι πολύ αργά. Σάλια μύξες του στυλ «δεν μας αφορά», «δεν είναι δουλειά μας να βγάζουμε καταδικαστικές ανακοινώσεις για τον κάθε παπάρα», δεν χωράνε.
    A.C.Bogomolov said...
    Κάτι που πρέπει επιτέλους να γίνει σαφές σε όσους μιλάνε για λογοκρισία είναι ότι αυτή καθώς και ο αγώνας ενάντια της είναι μια αστική παπαριά. Είναι η προσπάθεια των ΜΜΕ (της θρησκείας του καπιταλισμού) να ανεξαρτητοποιηθούν από την πολιτική εξουσία. Επίσης η ελευθερία του λόγου είναι μέρος της ελευθερίας των εμπορευμάτων αφού το κάθε τι στον καπιταλισμό άρα και ο λόγος είναι εμπορεύματα. Και η ελευθερία των εμπορευμάτων είναι αυτή που ευθύνεται για την δική μας μη ελευθερία. Να μας κάνουν την χάρη λοιπόν όλοι οι αστοί ριζοσπάστες που καταδικάζουν τέτοιες ενέργειες με τέτοια γελοία επιχειρήματα.
    Ανώνυμος said...
    Το πρόβλημα που διαπιστώνουμε εμείς στην παρέμβαση στο θεατρικό του Φάις είναι ότι προϋποθέτει μια σε τελική ανάλυση ιδιοκτησιακή αντίληψη για αγώνες και αγωνιστές. Εκείνος που πιστεύει ότι μπορεί να απαγορεύσει στον απολογητή του συστήματος να πιάσει στο στόμα του την Κ. Κούνεβα, μπορεί, υπό περιστάσεις, να το απαγορέψει και στον "ξεπουλημένο αριστερούλη" ή στον "απολίτικο μπαχαλάκια". Δεν μας πάει και πολύ μακριά αυτή η λογική, νομίζουμε.
    a said...
    @ maurochali

    Δεν βλέπω πως η ανοιχτή καταδίκη των 'απολίτικων μπαχαλάκιδων' από τον αγώνα προϋποθέτει την ιδιοκτησιακή αντίληψη τους.

    Αφού ο αγώνας μας δεν είναι κοινός. Δεν είμαστε δίπλα τους υπεράνω ως βίαιοι ειρηνιστές άλλα απέναντί τους.
    Αφού το μόνο που μας ενώνει με τους κρυφοφασίστες δήθεν αναρχικούς είναι το σύμβολο! (της αναρχίας)

    Τα σύμβολα όμως, ως άψυχα πράγματα, δεν είναι οι λόγοι μας ενώνουν ή μας χωρίζουν από την χρυσή αυγή.

    Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Το ερώτημα είναι, ποιος είναι ο καλλίτερος τρόπος να λύσεις αυτό το πρόβλημα

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα