O κύκλος με την κιμωλία

Τα πράγματα είναι απλά σύντροφοι και συντρόφισσες. Εξαιρετικά απλά θα έλεγα.

Παίρνετε μια κιμωλία.

Κάνετε ένα μεγαααααααααααλο κύκλο.

Βάζετε μέσα όλους τους καλλιτέχνες. Όλους. Έναν προς έναν. Όποιος τον ρωτάς "τι είσαι" και απαντά "καλλιτέχνης" τον βάζεις μέσα.

Μετά παίρνεις ένα πολυβόλο και αρχίσεις να γαζώνεις. Στο ψαχνό και χωρίς έλεος. Κανένα.

Τέτοια φάση. Αίματα, φωνές κακό να γουστάρουμε.

Άντε με τον κάθε παπάρα σε αυτή την κωλοχώρα.

ΥΓ. Γιατί χαμογελάνε οι νάνοι την άνοιξη;
Μεγαλώνει το γρασίδι και τους γαργαλάει τα αρχίδια.

20 Comments:

  1. arsene said...
    ποιος σε πείραξε πάλι καμάρι μου και το ριξες στο μπρεχτ???
    ο κίτρινος σκύλος?
    λεπτομέριες...
    Ανώνυμος said...
    εγώ λέω πως γαζώνεις και τους υπόλοιπους. Μην τυχόν και μας ξεφύγει κανένας μικροαστός, μέρες που `ναι...
    Αν υπήρχε κανένας "καλός" θα τον `ξέραμε... θα ήταν "με `μας".
    μαμά said...
    έλα αγόρι μου ηρέμισε, έλα κάτσε εδώ στα γόνατά μας και πες μας ποιος σε πείραξε. o Φάις μήπως;
    Ανώνυμος said...
    Μεγάλη καφρίλα. Δηλαδή όταν η ίδια η Κούνεβα βγαίνει και λέει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα, εσύ πας ως νταβατζής της αξιοπρέπειάς της να την υπερασπίσεις τραμπούκικα; Ποια η διαφορά σου από τα μέλη της οργάνωσης "Σωτήρ" που απαγόρευσαν τραμπούκικα πριν από κάποια χρόνια το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" του Σκορτσέζε; Ξεκολλήστε!
    Ανώνυμος said...
    το τι άποψη έχει ή δεν έχει η κούνεβα είναι ΕΝΤΕΛΩΣ άσχετο. Ούτως ή άλλως η υπόθεση Κούνεβα αποτελεί στιγμή του ταξικού πολέμου και ως τέτοια υπερβαίνει το πρόσωπο Κούνεβα και τις απόψεις που μπορεί τυχόν να έχει.
    Το ζήτημα είναι εδώ ότι ένα καθίκι αριστερός διανοούμενος του κράτους προσπαθεί αν επανανοηματοδοτήσει και να απονευρώσει αυτή την υπόθεση μετατρέποντας τη σε μια μεταμοντέρνα σούπα για να την αφομοιώσει.

    Ως τέτοια η ενέργεια αυτή είναι εχθρική απέναντι σε όσους βλέπουν τον εαυτό τους από την άλλη πλευρά του οδοφράγματος και θα αντιμετωπιστεί ως τέτοια!

    Θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω σε ορισμένους ότι σε άλλες εποχές στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, οι σουρεαλιστές όχι απλώς διέκοπταν και ακύρωναν παραστάσεις αλλά πλάκωναν και τους συντελεστές τους στο ξύλο.
    βα.αλ. said...
    Αρσεν,
    κανένας δε με πείραξε εγώ θέλω να πειράξω.

    Γατουλέα, δεν μίλησα για κανέναν υπόλοιπο. Και επίσης οι μικοραστοί είναι πολύ καλύτεροι απο τους καλλιτέχνες. Τουλάχιστον οι μικροστοί μπορουν να εργάζονται και να τους βάλουμε να σκάψουν το κανάλι Θερμαικού-Αμβρακικού.

    Οι καλλιτέχνες απλά θα καταναλώνουν χρήσιμα αποθέματα τροφής, νερού και οξυγόνου. Επομένως: Ούτε σταγόνα που λέει και ο Σκάι. :D

    Ήρεμος είμαι μαμα, εκείνο το MG-50 του παπού απο το Β'ΠΠ θα μου το δώσεις να παίξω?

    Εξόριστε,

    α. το ότι κράζω τον παπάρα δεν σημαίνει ότι συμφωνώ και με την ενέργεια των άλλων, και αυτό όχι για λόγους ουσίας αλλά για λόγους τακτικής.

    β. κατα τ' άλλα με καλύπτει ο ανώνυμος απο πάνω.
    ερ said...
    συμφωνώ ότι είναι αξεπέραστη καφρίλα.
    Το θέμα δεν είναι να σκοτώσεις τα ποντίκια (φάις) αλλά να κάνεις κάτι με τη βρωμιά που τα θρέφει.
    Κι όσο θές να σκοτώνεις ποντίκια, τόσο είσαι μέσα στην ίδια βρωμιά και δε μνπορείς να ξεπεράσεις τις καταστάσεις και τον εαυτό σου...

    ανώνυμε με τον ίδιο τρόπο που η άποψη της κούνεβα είναι τελείως άσχετη, έτσι είναι και η δική σου. κανείς δε σ'ακούει και κυρήσσεις πόλεμο. Γιατί να μην κάνει και η κούνεβα το ίδιο απέναντί σου;

    οι σουρρεαλιστές εκτός του ξύλου είχαν και πρόταση να κάνουν, δημιουργική. Δημιουργούσαν και πέραν του ξύλου. Εκτός κι αν το ξύλο το θεωρείς δημιουργία και τέχνη.

    Τη θέση του βα.αλ για τους μικροαστούς δε τη σχολιάζω, ελπίζω να αστειεύεται...
    escape artist said...
    πες τα ρε βααλ...

    αϊ σιχτιρ πια με τους σκατοδιαννοούμενους ψευτοκαλλιτέχνες...

    art is not a mirror, it's a hammer
    Ανώνυμος said...
    Είναι γεγονός ότι πριν γίνει αυτή η πολύ εύστοχη επίθεση δεν είχα καταλάβει πόσο πολλούς φαν είχε αυτό το κάθαρμα ο φάις. Πραγματικά πρέπει να είναι μεγάλος καλλιτέχνης για να τρέχει σύσσωμη όλη η σοσιαλδημοκρατική τάση να υπερασπιστεί το έργο και το δικαίωμά του στην έκφραση. Επίσης ο τύπος αυτός δεν έχει μόνο περισσότερους θαυμαστές από τους rolling stones αλλά εντελώς τυχαία έχει και άπειρα κονέ με εφημερίδες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, αα! και με το συνασπισμό. Άξιος ο μισθός του, τσάμπα έγραψε τόσες χυδαιότητες για την εξέγερση;
    Όσο για τους «νταβατζήδες» της κούνεβα, κάτι θυμήθηκα για ευρωεκλογές και ψηφοδέλτια του σύριζα... Αλλά όχι, μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας των σοσιαλιδημοκρατών δεν υπάρχει ωμή βία. Ωμή βία υπάρχει μόνο στα πέντε κιλά μπογιάς επάνω στη σκηνή ενός θεάτρου και στα τρικάκια εναντίον της μισθωτής σκλαβιάς.

    Εννοείται ότι συμφωνώ με τον ανώνυμο και όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τι λέει μπορεί να συνεχίσει ήσυχος να πηγαίνει να βλέπει ό,τι μαλακία γουστάρει στο θέατρο και να διαβάζει μανιακά lifo.

    Τέλος οι σουρεαλιστές, όπως και οι καταστασιακοί, στόχο είχαν να κάνουν τη ζωή τους τέχνη και όχι να ΚΑΝΟΥΝ τέχνη.

    Αντε, γιατί μας τα έχετε πρήξει δυο μέρες τώρα!

    dada
    μαμά said...
    Πήγαν μερικοί στο όνομα της Κούνεβα να κάνουν μία ενέργεια που η ίδια δεν ήθελε να γίνει. Τι πάει να πει ρε βααλ δεν διαφωνείς για λόγους τακτικής. Ποια είναι αυτή η τακτική δλδ που διαφωνείς και δεν βλέπεις την ουσία; Η ουσία είναι ότι όταν πας πχ στο όνομα του βααλ να κάψεις ένα μικροαστικό παπάκι 125cc και βγει ο βααλ και πει "εγώ δεν θέλω να γίνεται στο όνομα μου" να πεις όπα μαλακία μας, θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αλλά όχι στο όνομα σου.
    μαμά said...
    Άσε που η ενέργεια είναι άλλο ένα πυροτέχνημα της πούτσας αλλά τέσπα..
    Ανώνυμος said...
    Χρόνια ήθελα να το πω αυτό:

    Μαμά, άντε και γαμήσου!

    dada
    diavatis said...
    Όταν πρωτοδιάβασα για το θεατρικό, ξίνισα. Με ενόχλησε. Τον Φάις δεν τον είχα και σε καμιά ιδιαίτερη υπόληψη ως συγγραφέα, και το καλλιτεχνικό σινάφι ως παρασιτικό το αντιμετωπίζω σε γενικές γραμμές. Όμως αυτές οι λίγες ψιλές γραμμές που περισσεύουν τι διαμάντια κρύβουν, και οι διάφορες αντικαλλιτεχνικές ατάκες πόσο θεαματικά συσκοτίζουν αντί να φωτίζουν. Αυτό που με ενόχλησε αρχικά δεν ήταν η στάση του Φάις απέναντι στα Δεκεμβριανά, τώρα ενημερώθηκα επ’ αυτού, αλλά κάποια μικρά αποσπάσματα του κειμένου που μου φάνηκαν γελοία και κυρίως η βιασύνη να παρουσιαστεί ένα τέτοιο έργο ενόσω το έναυσμά του, η αφορμή (και όχι η αιτία της συγγραφής του), είναι ακόμη στην επικαιρότητα.
    Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι πιθανό να του έπρεπε μια αντίδραση που δεν θα λειτουργούσε τελικά ως διαφήμιση, η δεύτερη σκέψη ήταν ότι εφόσον η Κούνεβα ήταν ενήμερη, ε όπως και να το κάνουμε, ήταν κυρίως δικό της θέμα.
    Κάποιοι πιο οργισμένοι (ή και πιο ηλίθιοι) προχώρησαν στη συγκεκριμένη αντίδραση. Κατ’ αρχάς στον λόγο απαντάς με λόγο. Το να παραγάγεις βέβαια λόγο, να τον αρθρώσεις, έχει μια δυσκολία, απαιτεί χρόνο και συνεπάγεται ένα κόπο. Το να τον διαδώσεις στους υποψήφιους (για χίλιους δύο λόγους) θεατές με μια επιτόπου παρέμβαση, απαιτεί την παρουσία σου με όρους όχι επιθετικότητας αλλά αξιοπρεπούς ευγένειας. Και για να ήταν ένα σχετικό κείμενο ακόμη πιο ουσιαστικό, προϋπέθετε και τη γνώση του θεατρικού έργου, χωρίς βέβαια αυτό να ήταν και τόσο αναγκαίο στη συγκεκριμένη περίπτωση.
    Παρόλ’ αυτά, δεν είναι τόσο η ίδια η ενέργεια που με στενοχωρεί (με μια έννοια οι μπογιές, η σκόνη των πυροσβεστήρων και τα φτυσίματα λόγος είναι και αυτά, μα λόγος άναρθρος, κραυγή), όσο ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η κριτική της συγκεκριμένης δράσης από τους υποστηρικτές της και τα επιχειρήματα που επιστρατεύονται προς υποστήριξή της. Μη σας κουράσω επαναλαμβάνοντας γελοιότητες (βαριέμαι εξάλλου), όποιος έχει χρόνο για χάσιμο μπορεί να δει και τη σχετική συζήτηση στο indymedia, αν δεν την έχει ήδη δει. Και ναι μεν μπορεί το indymedia και το τι βγαίνει από εκεί μέσα να μη χαίρει και καμιάς υπόληψης (τουλάχιστον για τους παροικούντες περί την Ιερουσαλήμ), όμως σε συνδυασμό με χίλια δύο άλλα, δεν παύει να είναι ενδεικτικό μιας χρόνιας και επιδεινούμενης κνιτοποίησης ενός σημαντικού μέρους του αναρχικού χώρου. Αυτό είναι το πρόβλημα.
    Και η απόσταση της ιστορίας που συζητάμε από το φιάσκο του Σαββάτου, όπου οι αναρχικοί έκαιγαν τα σκουπίδια των εξαρχείων την ώρα που οι φασίστες την έπεφταν στο εφετείο, πιθανό να μην είναι δα και τόσο μεγάλη.
    μαμά said...
    Κάνεις όμως ένα λάθος. Δεν μπορεί κάποιος να δει τη άποψη "ενός σημαντικού μέρους του χώρου" γιατί πολύ απλά εκεί από σχόλια μένει μόνο μία άποψη μιας συγκεκριμένης τάση του χώρου (ναναι καλά η ΣΟ να κόβει..). Απλά αυτή η τάση χρησιμοποιεί συγκεκριμένους επικοινωνιακούς όρους και εμείς που τόσο καιρό έχουμε γαλουχηθεί με αυτούς (ναναι καλά η TV να ενημερώνει) δίνουμε περισσότερη σημασία σε "συμβάντα" που στην τελική δεν έχουν καμία σχέση με αγώνες και κινήματα που χτίζονται τόσο καιρό και με πολύ κόπο. Ζουν μόνο στον μικρόκοσμο της Τζαβέλα με Μεσολογγίου και από εκεί και πέρα κανένας δεν δίνει σημασία εκτός βέβαια από κάποια ΜΜΕ..


    dada δεν ξέρω πως βλέπεις εσύ την μαμάκα σου και πόσο αγνή και αμόλυντη είναι αλλά θα σου πω ένα μυστικό. Και σε εμάς αρέσει το γαμήσι! Μπορείς να το πεις και στην δικιά σου μαμάκα αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να προσβάλλεις την Αγία Ελληνική Οικογένεια!
    Γνωμοδότης said...
    Βάζετε μέσα όλους τους καλλιτέχνες. Όλους. Έναν προς έναν. Όποιος τον ρωτάς "τι είσαι" και απαντά "καλλιτέχνης" τον βάζεις μέσα.

    Μετά παίρνεις ένα πολυβόλο και αρχίσεις να γαζώνεις. Στο ψαχνό και χωρίς έλεος. Κανένα.
    Ναι, το είχε πεί και ο von Schirach (ηγέτης της Χιτλερικής Νεολαίας) το 1938:

    "Wenn ich Kultur höre ... entsichere ich meinen Browning"

    (Όταν ακούω την λέξη τέχνη, τραβάω το πιστόλι μου").
    Γνωμοδότης said...
    @dada

    Χρόνια ήθελα να το πω αυτό:

    Μαμά, άντε και γαμήσου!
    Χρόνια ήθελες να το πείς; Και κρατιόσουνα;

    Κάθε φορά ζόριζες τον εαυτό σου να μην εκστομίσει αυτή την τόσο εύστοχη κριτική;

    Όχι, ρε... Ξέρεις τι φροϋδική ζημιά μπορεί να σου έκανε αυτό;

    Εκφράσου ελέυθερα.
    βα.αλ. said...
    Γιαβόλ μαιν κάμαραντ!!!

    Τι κρίμα που η χιτλερική νεοαλαία έχει κλείσει και δεν μπορώ να γραφτώ μέλος.

    Λες να πάω στους νέους της Ρήξης!!!

    Ή είμαι πολύ μικρός;
    diavatis said...
    Μαμα
    Ασφαλώς και είναι άστοχο να βγάζει κανείς συμπεράσματα από το πως παρουσιάζονται τα πράγματα στο indymedia, γι αυτό και το ανέφερα ως ένδειξη σε συνδυασμό με πολλούς άλλους παράγοντες και κυρίως την προσωπική εμπειρία του καθενός. Το πρόβλημα κατ’ εμέ δεν είναι τα κοψίματα της συντακτικής ομάδας αλλά η ίδια η φύση του μέσου, η γενικότερη κουλτούρα του ανώνυμου σχολιασμού και «πληροφόρησης» που ωθεί στην ένταση και το διχασμό αντί στη σύνθεση και την ψύχραιμη συζήτηση, ενώ συγχρόνως είναι τελείως ανοιχτό στο έντεχνο μανιπουλάρισμα από τους αποπάνω. Προς το παρόν θεωρώ ότι αυτό το κάνουν περιθωριακά ώστε να μην το κάψουν αλλά είναι στη διακριτική τους ευχέρεια να εμπλακούν όσο έντονα αποφασίσουν, έως και ακύρωσης εάν και όποτε επιλέξουν κάτι τέτοιο.
    Επιπλέον προωθείται η κουλτούρα του ατομικού έναντι του συλλογικού. Πολύ πιο χρήσιμο και ενδιαφέρον θα ήταν οι προσωπικές απόψεις να αποτελούν το ερέθισμα και το πρόπλασμα για τη σύνθεση κειμένων συλλογικοτήτων, προωθώντας έτσι και τη διαδικασία της πρόσωπο με πρόσωπο συζήτησης.
    Πέραν των ανωτέρω υπάρχει ένα μεγάλο θέμα με το φετιχισμό της πληροφόρησης. Όχι μόνο διότι η πληροφόρηση που προσφέρεται με αυτό τον τρόπο ούτε αδιαμεσολάβητη είναι ούτε τεκμηριωμένη, αλλά κυρίως διότι έχει αναχθεί σε επίπεδο θεότητας και θεωρείται ότι παίζει ένα ρόλο πολύ πιο σημαντικό από αυτόν που πραγματικά παίζει. Σε τελική ανάλυση υπεύθυνη για τις αδυναμίες μας δεν είναι η έλλειψη πληροφόρησης. Ούτε η άνθιση της διακίνησης πληροφορίας (ή ακριβέστερα η ευκολία της διακίνησής της, διότι περί αυτού πρόκειται) επηρέασε αντίστοιχα τις επαναστατικές και εξεγερσιακές διαδικασίες, παρόλη τη σχετική μυθολογία.
    Αν έχουν κάποιο νόημα εγχειρήματα τύπου indymedia, είναι κυρίως για το μάζεμα των καλεσμάτων και ως ένα βαθμό για την παράθεση κειμένων συλλογικοτήτων.
    Η κουλτούρα όμως της ανωνυμίας είναι θηλιά στο λαιμό μας.



    Βααλ
    Παρασύρθηκα παρόλο που αποφεύγω τους σχολιασμούς, ξέφυγα και από το αρχικό θέμα (ή μάλλον θεματάκι), αλλά σου είχα υποσχεθεί από παλαιότερα μια αναφορά περι indymedia, οπότε και άδραξα την αφορμή που μου έδωσε η μάμα.



    ΥΓ
    Προς αποφυγή παρεξήγησης, η ανωνυμία στην οποία αναφέρομαι δεν έχει να κάνει με την πολυσυζητημένη ανωνυμία των μπλόγκερς, όπου ουσιαστικά δεν πρόκειται για ανωνυμία αλλά για χρήση ψευδώνυμου (καλλιτεχνικού ας πούμε...). Ο χαρακτήρας εξάλλου των μπλογκς είναι a priori προσωπικός, δεν καλούνται να παίξουν το ρόλο κινηματικού εργαλείου και κόμβου, ούτε συνήθως υποκρίνονται ή φαντασιώνονται κάτι τέτοιο. Τώρα κάτι μαλακίες του στυλ «το κίνημα ή η κοινότητα των μπλόγκερς» (σα να λέμε το κίνημα ή η κοινότητα των οδηγών ΙΧ), ε πρέπει νάναι κανείς πολύ γειάσου για να τις πάρει στα σοβαρά.
    arsene said...
    το ξεπέρασμα της τέχνης προϋποθέτει την πραγμάτωση της. εκ του μακρώθεν η άρνηση της τέχνης είναι απλά αφορισμός...
    οπότε στο ερώτημα "έχω εγω κουλτούρα;" απαντά η γραφιστική σου ενασχόλιση με το βλογ ή διαφορα άλλα εγχειρήματα αλλά και πλειστες άλλες "αντι-καλλιτεχνικές" δραστηριότητες

    μπουφ. να κάνει η μάνα...
    Ανώνυμος said...
    δεν περίμενα τέτοια θέση απο σένα βααλ. το να επικροτείς την πρωτοποριακή λογική των λενινιστών που έδρασαν στο όνομα της Κούνεβα...
    κρίμα

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα