Nevermind the ballots...


Εχουμε πήξει στις μετεκλογικές αναλύσεις και στο μύνημα των εκλογών. Κατά την άποψη μου βέβαια το μόνο που εχει αλλάξει απο αυτές τις εκλογές είναι ότι τα πάνελ θα μεγαλώσουνε και θα έχουμε και τους Οικολόγους να γαυγίζουνε πάνω απο το βόθρο του θεάματος. Κατά τα άλλα, τίποτα φυσικά, δεν πρόκειται να αλλάξει.

Ας κάνω και γω τώρα τις πολιτικές μου εκτιμήσεις έτσι για να γουστάρουμε.

Θα ξεκινήσω από τον αγαπημένο μου Σύριζα που γκρινιάζουνε και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Ή μάλλον μπορώ να καταλάβω αλλά άλλο ειναι αυτό που δεν καταλαβάινω.

Καταρχήν, σε επίπεδο ποσοστών απο τις προηγούμενες ευρωκλογές ειναι στα ίδια. Οπότε δεν ξέρω για ποιο λόγο ανησυχούνε.

Το βασικό πράγμα που δεν λένε να καταλάβουνε εκεί στο Σύριζα είναι ότι είναι άλλο πράγμα οι εκλογές και άλλο πράγμα το κίνημα και οι αγώνες. Το να έχουνε την ψευδαίσθηση ότι το ένα μπορεί να μεταφραστεί στο άλλο είναι η μεγαλύτερη λούμπα της σοσιαλδημοκρατίας. Ιστορικά δηλαδή, η λακούβα της σοσιαλδημοκρατίας, ή ακόμα η ήττα της αν θέλετε είναι ότι πίστεψε ότι θα μπορούσε να ισορροπήσει μεταξύ αγώνων και θεσμών εξουσίας. Οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες εκ των πραγμάτων στρέφονται κατά των θεσμών εξουσίας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναγνωρίζοντας μια καταρχήν συνθήκη ενάντια σε αυτούς τους θεσμούς (εφόσον αγωνίζονται εναντίον τους). Ιστορικά πάντως, αυτή είναι η ήττα που κουβαλάει η παλιά καλή Σοσιαλδημοκρατία τύπου SPD πρό του Α' ΠΠ. Ήττα που ο μπολσεβικισμός ξεπέρασε βάζωντας και σφίγγωντας τα λουριά σε όσους αγώνες δεν ήλεγχε προκειμένου να τους ελέγξει ή να τους καταστείλλει.

Με απλά λόγια, ιστορικά η σοσιαλδημοκρατία βρέθηκε κάποτε μπροστά στο ιστορικό ζήτημα: ή με τους αγώνες ή με τη θεσμική εξουσία. Επέλεξε τη θεσμική εξουσία γιατί εκ των πραγμάτων η γραφειοκρατία που δημιουργείται σε μία οργάνωση τύπου κομματος δεν επιτρέπει το να πας με τους αγώνες, ακριβώς επειδή οι ίδιοι οι αγώνες θέτουν υπο αμφισβήτηση και το θεσμό κόμμα.

Απορούν λοιπόν, οι συντρόφοι του Σύριζα γιατί δεν τους ψήφισε ο κόσμος του Δεκέμβρη; Μα γιατί να τους ψηφίσει; Τι ΑΚΡΙΒΩΣ διακυβεύτηκε σε αυτές τις ευρωεκλογές; Οι τρεις ευρωβουλευτές του Σύριζα αντί για 2 ή 1; Ε και;

Εμένα πάντως μου άρεσε η πτώση του ΚΚΕ. Και αυτό λαμβάνοντας υπόψην 2 πράγματα: πρώτον τη γενικώς σκληρή ψήφο που έχει το ΚΚΕ και δεύτερον το ότι στις βουλευτικές και στις ευρωκλογές 3 χρόνια πιο πριν ο αριθμός των ψήφων ήταν σχεδόν ίδιος.

Φυσικά το πιο εντυπωσιακό όλων είναι η αποχή: ειδικά σε μία χώρα με πολύ έντονη πολιτικοποιήση το νούμερο είναι στα αλήθεια εντυπωσιακό. Φυσικά, συμπεράσματα δεν μπορεί να βγάλει κανείς για αυτό το θέμα. Αλλά υποψίες μπορεί να διατυπώσει και η υποψία είναι μία: είναι πολύ κοντινότεροη στην εξέγερση του Δεκέμβρη μία στάση αδιαφορίας για όλο το συρφετό των αποχετευτικών καναλιών παρά μια στάση ψηφίζω ετσι ωστε να εχω κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Και μην ακούω μαλακίες για άνοδο της ακροδεξιάς.

Ποια ακροδεξία; Οι 30.000 ναζί; Ή οι 500.000 που ψηφίσανε ΚΚΕ που μας έλεγε ότι τις συνοικίες τις καίγανε σωματέμποροι και εμπόροι ναρκωτικών; Αυτοί ειναι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα. Ή επειδή έχουνε το σφυροδρέπανο δεν είναι φασίστες; Τέλος πάντων...

Όλα αυτά μοιάζουνε απλά μάταια. Απλούστατα επειδή όλη η ιστορία είναι ιστορία ταξικών αγώνων και όχι εκλογικών αναμετρήσεων.

Τέλος πάντων.

6 Comments:

  1. a said...
    Σχετικά με το Σύριζα νομίζω πως εάν έφευγε (ή φύγει) ο Αλαβάνος από την μέση και βάλλουν τον Τσίπρα εμπρός να κάνει αυτό που θέλει, αυτό θα προσελκύσει περισσότερους ανθρώπους. Φαίνεται γενικά ποιο ειλικρινής φάτσα.
    Γνωμοδότης said...
    Σχετικά με το Σύριζα νομίζω πως εάν έφευγε (ή φύγει) ο Αλαβάνος από την μέση και βάλλουν τον Τσίπρα εμπρός να κάνει αυτό που θέλει, αυτό θα προσελκύσει περισσότερους ανθρώπους.


    Ναι, θα πιάσουν άνετα το 0.0004%.
    Ανώνυμος said...
    Tο ζήτημα ωστόσο δεν είναι κατά πόσον η αποχή από τις ευρωεκλογές είναι πιο κοντά στην εξέγερση του δεκέμβρη, αλλά κατά πόσον η εξέγερση του δεκέμβρη είναι πιο κοντά στη δημιουργία ενός μονιμότερου αντι-συστημικού ρεύματος εντός της κοινωνίας, ρεύματος διακριτού από κάθε εκλογική "μουτζούρα"...
    avanti_maestro said...
    Σημερα θα διαφωνησουμε αγαπητε βααλ.
    Καταρχην για το ζητημα της ακρα δεξιας. Ειναι γεγονός οτι όσο το ανταγωνιστικο κινημα δεν σηκωνει το "γάντι" του κοινωνικου-ταξικου πολεμου, και παει να απαντησει κοινοβουλευτικα(δηλ.πλήρως συστημικα), αυτο δηλαδη που εκανε η Αριστερα σ ολη την Ευρωπη, τοτε οι κατωτερες τάξεις θα βρίσκουν, εν μεσω κρισης, απαντησεις στην ενταση της κοινωνικής ζούγκλας απο αντιδραστικη εθνικη σκοπια. Ετσι νομιζω οτι μπορουμε να εξηγησουμε οχι απλα την εκλογικη ανοδο αυτου του ρευματος σ ολη την ΕΕ αλλα κυριως την πραγματικη του ανθηση με κοινωνικους όρους (και οχι εκλοικους) σε παρα πολλες χώρες (πχ Ιταλια κ.α)
    Δευτερον για το ζητημα του ΚΚΕ. Είναι τελειως διαφορετικο να πεις οτι το ΚΚΕ (και ο ΣΥΝ) κατα τη γνωμη μου ειναι το αριστερο ακρο ενος αστικου συνασπισμου εξουσιας και στις κρισιμες στιγμες θα παιρνουν παντοτε τη πλευρα της εξουσιας, και ειναι αλλο να τους τσουβαλιάζεις όλους απο την ΚΝΕ μεχρι την Χρυση Αυγη με τον χαρακτηρισμο φασιστες. Νομιζω ειναι ενας αδικαιολογητος αφορισμος που εμένα τουλαχιστον δεν με πειθει.
    ΠανωςΚ said...
    Σχετικό-ασχετο (χωρίς να θέλω να μπω περισσότερο στην ουσία της συζήτησης, διότι εγώ απλώς ψηφίζω, χωρίς να το θεωρώ σημαντικό, όπως δεν θεωρώ και τόσο σημαντικό το να μην ψηφίζει κάποιος, τεσπά πολλά λέω): Πριν από λίγο διάβασα εδώ http://edrana.blogspot.com/2009/06/2009_09.html σχετικά με τα πραγματικά ποσοστά των εκλογών: ΠΑΣΟΚ 18,79% ΝΔ 16,56% ΚΚΕ 4,28% ΛΑΟΣ 3,67% ΣΥΡΙΖΑ 2,41% και Ο-Π 1,79%

    Πλάκα δεν έχει;
    reddove said...
    παντως η πλειοψηφια του "δεκεμβρη" δεν ψηφισε. Γιατι απλα δεν ειχε δικαιωμα ψηφου.

    Κατα τα αλλα εγω δεν μπορω να καταλαβω απο ποτε ειναι δουλεια της αριστερας να προσπαθει να νομιμοποιησει αστικους θεσμους (ποσο μαλλον αυτου των ΕΥΡΩεκλογων τη στιγμη που ολοι κοπτονται εναντια στην ΕΕ) απεναντι στην απαξιωση του κοσμου απεναντι τους.

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα