tag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post8223491898813267768..comments2023-11-05T13:53:03.938+02:00Comments on Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη: Le reveillon terrifiqueβα.αλ.http://www.blogger.com/profile/08969477409766918265noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-6628760423475368812009-01-06T01:59:00.000+02:002009-01-06T01:59:00.000+02:00Φυσικά και καταλαβαίνω! Τα γεγονότα μπορεί να είνα...Φυσικά και καταλαβαίνω! Τα γεγονότα μπορεί να είναι πρωτόγνωρα σε πολλούς από εμάς, αλλά όχι στην ιστορία των κοινωνικών αγώνων.<BR/><BR/>Η τρομοκρατία δε θα περάσει! Την εξέγερση δε θα την καταστείλουν, μένει να το αποδείξουμε...<BR/><BR/>ΥΓ. Ενδιαφέρον έχουν τα κείμενα που αναδημοσιεύτηκαν τόσο εδώ, όσο και στου arseneAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-80985648339629000962009-01-06T01:10:00.000+02:002009-01-06T01:10:00.000+02:00Αγαπητέ stormrider,ανοίγεις ένα τεράστιο 8εμα.Φυσι...Αγαπητέ stormrider,<BR/><BR/>ανοίγεις ένα τεράστιο 8εμα.<BR/><BR/>Φυσικά δεν το άνοιξες εσύ αλλά εγώ με αυτή την ανάρτηση.<BR/><BR/>Δε θα ήθελα ωστόσο να πάρω θέση, δυστυχώς τρέχουν άλλα και νιώθω την ανάγκη να ρίξω εκεί το βάρος.<BR/><BR/>Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω πάντως, αν και θα πρόσθετα και το μεγάλο κομμάτι που λέγεται πολιτικές θέσεις πάνω στον συνδικαλισμό.<BR/><BR/>Πραγματικά συγγνώμη που δεν είμαι πιο διεξοδικός. Αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις.βα.αλ.https://www.blogger.com/profile/08969477409766918265noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-22975263701240737552009-01-05T05:17:00.000+02:002009-01-05T05:17:00.000+02:00Καλημέρα! Το κείμενο είναι πολύ ενδιαφέρον και διδ...Καλημέρα! Το κείμενο είναι πολύ ενδιαφέρον και διδακτικό για όσους από εμάς δεν έχουμε πολλές εμπειρίες ούτε συνδικαλιστικές, ούτε εργατικές -κυρίως λόγω ηλικίας.<BR/><BR/>Για τα #1 και #2 δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, σχετικά με την ιστορική αναδρομή, όσα αναφέρονται ούτε τα διδάχτηκα στο σχολείο, ούτε τα άκουσα από καθηγητές. Εξαίρεση αποτελούν ίσως οι αγώνες του 1886 στο Σικάγο. Ο σχολιασμός για το 8ωρο ούτε καν γίνεται, καθότι θεωρείται κεκτημένο (;)<BR/><BR/>Σχετικά με το #3 θα ήθελα να κάνω κάποια αναφορά για την κατάσταση στην περίοδο (περίπου) 75-90. <BR/>Είναι γεγονός ότι η ανυποταξία της εργασίας απέναντι στο κεφάλαιο, με τη μορφή -κυρίως- μαζικών και άγριων απεργιών, πέτυχε την μερική αναδιανομή πλούτου και την κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων. <BR/>Στην πρώτη διακυβέρνηση πασοκ γίνεται εμφανής η επικράτηση της συνδικαλιστικής δύναμης των δημοσίων υπαλλήλων έναντι των εργαζομένων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και εργοστάσια. Ωστόσο οι κατακτήσεις των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα περνούν και στον ιδιωτικό, αλλά εμφανώς μειωμένες. Πλησιάζοντας στο '90 η συνδικαλιστική δύναμη έχει ήδη αρχίσει να φθίνει.<BR/><BR/>Όπως φαίνεται σε -σχετικά- μικρό χρονικό διάστημα το ισχυρό εργασιακό κίνημα "ξεφουσκώσε". Αρκετοί, ίσως, λόγοι μπορούν να δικαιολογήσουν τη φθορά του ανταγωνιστικού κινήματος και ορισμένοι -πολύ σημαντικοί- αναφέρονται στο κείμενο. <BR/><BR/>Μετά από συζητήσεις με εργαζόμενους της εποχής, αν έπρεπε να αριθμήσω κάποιους λόγους που έφθειραν το ανταγωνιστικό κίνημα θα ήταν οι παρακάτω:<BR/><BR/>1) Απότομη βελτίωση βιοτικού επιπέδου, που συνεπάγεται την υποχώρηση των ταξικών διεκδικήσεων, λόγω έλλειψης ταξικής συνείδησης. <BR/>2) Επέλαση του Marketing και του καταναλωτισμού, στο μη-υποψιασμένο κοινωνικό σύνολο. <BR/>3) Επιρροή των εργαζομένων/πολιτικών υποκειμένων από το φαινόμενο του παπανδρεϊσμου/αντρεοσταλινισμού, που είχε ως κύρια απότοκο τη μετατροπή των πολιτών σε υπηκόους.<BR/>4) (αντιγράφω) Η ανανέωση και η αύξηση του εργατικού δυναμικού με εργαζόμενους χωρίς την παραμικρή εμπειρία συλλογικής αντιπαράθεσης με τα αφεντικά.<BR/><BR/>Στο τελευταίο ας σταθώ λίγο. *Χαρακτηριστικά στον ΟΤΕ, μια από τις μεγαλύτερες δημόσιες -τότε- επιχειρήσεις, η αύξηση των θέσεων εργασίας έφτασε σε τέτοιο βαθμό που οι εργαζόμενοι (κυρίως διοικητικοί) δεν είχαν -σε πληθώρα τηλεφωνικών κέντρων στην επαρχία- καρέκλες να καθίσουν. Οι ρουσφετολογικές προσλήψεις έκαναν την επιχείρηση να μοιάζει και να είναι δυσκίνητη.<BR/>*Χωρίς να θέλω να χαρακτηριστώ σεξιστής, θα διακινδύνευα να πω πως η μαζική είσοδος της γυναίκας στην αγορά εργασίας, οδήγησε σε ελαστικότερες μορφές εργασίας. Αποτέλεσε δε, μαζί με "γαλαζοπράσινους" και νέους υπαλλήλους, μία μη-αμελητέα συνιστώσα εργαζομένων με ελάχιστη εμπειρία κοινωνικών αγώνων.<BR/><BR/>Αν και όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, θα ήθελα έναν σχολιασμό, για τα -πρόχειρα ομολογουμένως- συμπεράσματά μου.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-52159252811309668092009-01-02T22:46:00.000+02:002009-01-02T22:46:00.000+02:00Το Link ήταν ένα περιοδικό που εκδίδονταν απο τους...Το Link ήταν ένα περιοδικό που εκδίδονταν απο τους "σαλταρισμένους εργάτες του τριτογενή τομέα". <BR/><BR/>Δεν έκανε πολλά τεύχη (3 όλα κι όλα) ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, πήγαινε σε βάθος τα ζητήματα. <BR/><BR/>Το κείμενο αυτό για το συνδικαλισμό ουσιαστικά ήταν κατά κάποιο τρόπο μέρος ενός ευρύτερου κειμένου που προσπαθούσε να απαντήσει όχι θεωρητικά και μόνο αλλά και πρακτικά στο βασικό ερώτημα του πώς να οργανωθούμε εμείς άμεσα: "ποια είναι η σχέση μας σαν πολιτκά υποκείμενα με τους υπόλοιπους προλετάριους; Ποιος είναι ο ρόλος της προπαγάνδας και ποια τα όριά της; Με ποιους τρόπους μπορούμε να συμμετάσχουμε στους ταξικούς αγώνες και τι μας αναλογεί κατά την απουσία τους; Ποιες είναι οι δυνατότητες και ποιες οι αδυναμίες των συλλογικών εγχειρημάτων του χώρου; Ποιες μορφές οργάνωσης πρέπει να δοκιμάσουμε και τι είδους δράση μπορεί να είναι χρήσιμη για το παρόν και το μέλλον του ανταγωνισμού;" (Link τχ. 3, σ.4)<BR/><BR/>Πράγματι τώρα είναι μάλλον δύσκολο να το βρεις παρά μόνο μέσω γνωστών ή σε κάποιο αρχείο στεκιού μιας και το τελευταίο τεύχος σταματά το 2003.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-81470851274862718462009-01-02T21:43:00.000+02:002009-01-02T21:43:00.000+02:00Γιάννη,το περιοδικό νομίζω σταμάτησε το 2005. Και ...Γιάννη,<BR/><BR/>το περιοδικό νομίζω σταμάτησε το 2005. Και μάλλον δε θα μπορείς να το βρεις σε βιβλιοπωλεία πια. Πιθανά σε αρχεία άλλων. Έβγαινε από τους "Σαλταρισμένους εργαζόμενους του τριτογενή" (αν θυμαμαι καλά τον πλήρη τίτλο μιας και δεν έχω πρόσβαση) και το περιοδικό λεγόταν Link.βα.αλ.https://www.blogger.com/profile/08969477409766918265noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-30453468606124610892009-01-02T18:42:00.000+02:002009-01-02T18:42:00.000+02:00Μιχάλη το περιοδικό ποιο είναι; Ποιοι το βγάζουν κ...Μιχάλη το περιοδικό ποιο είναι; Ποιοι το βγάζουν και που μπορώ να το βρω;<BR/><BR/>ΓιάννηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-54363583800750023932009-01-02T01:00:00.000+02:002009-01-02T01:00:00.000+02:00Το "4 πόλοι και μια τάση" υπάρχει και σε pdf εδώ:h...Το "4 πόλοι και μια τάση" υπάρχει και σε pdf εδώ:<BR/><BR/>http://rapidshare.com/files/178847407/tasi_IOUNHS_2008.pdf.htmlAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-8402488331813407832009-01-01T22:44:00.000+02:002009-01-01T22:44:00.000+02:00@ΓιάννηΤο θέμα το οποίο θίγεις είναι όντως πολύ κε...@Γιάννη<BR/><BR/>Το θέμα το οποίο θίγεις είναι όντως πολύ κεντρικό. <BR/><BR/>Πρακτικά, οι εργατικές "ομάδες" που έχω στο μυαλό μου και τις έχω δει να δρουν, περισσότερο προσπαθούν να συνδεθούν στη βάση κοινών συμφερόντων με συναδέλφους παρά οργανώνονται στη βάση κοινών (πολιτκών) συμφωνιών πάνω σε (εργασιακά) θέματα και μάλλον δεν ανοίγουν ευρύτερα πολιτικά ζητήματα από μόνες τους.<BR/><BR/>Αλλά αυτός ίσως από την άλλη να είναι και ένας καλός τρόπος να εμβαθύνουν στα πραγματικά πολιτικά ζητήματα που προκύπτουν από τα προβλήματα της καθημερινότητας.<BR/> <BR/>Πάντως, δεν ξέρω αν είχες υπόψη σου το περιοδικό, αλλά στο συγκεκριμένο τεύχος (τχ.3) είχε πριν το κείμενο αυτό ένα άλλο για το (πάρα πολύ σημαντικό) οργανωτικό ζήτημα.<BR/><BR/>Ίσως πρέπει να ανέβουν κάποια στιγμή τα κείμενα αυτά για να διαβαστούν και από ένα ευρύτερο κοινό.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-10525879005239227332009-01-01T22:01:00.000+02:002009-01-01T22:01:00.000+02:00αρκετά καλό το κείμενο.είναι μεγάλο θέμα οι μορφές...αρκετά καλό το κείμενο.<BR/><BR/>είναι μεγάλο θέμα οι μορφές της οργάνωσης των εργατικών αγώνων και ακόμη μεγαλύτερο μεγαλύτερο το αν οι εργατικές "ομάδες" πρέπει να προωθούν τα πολιτικά ζητήματα που μας αφορούν και εκτός δουλειάς ή αν θα πρέπει να επικεντρώνονται σε οικονομικά/συνθήκες εργασίας/κτλ και με την προϋπόθεση ότι οι αγώνες είναι αυτο-οργανωμένοι και ακηδεμόνευτοι τα πολιτικά ζητήματα θα προκύψουν και θα μας απασχολήσουν αυτόματα. <BR/><BR/>επίσης θα ήταν αρκετά πιο πλήρες το κείμενο αν στα ιστορικά ανέφερε και την αναρχοσυνδικαλιστική τάση που για μένα είναι ξεχωριστή περίπτωση με τεράστιο ενδιαφέρον..<BR/><BR/>γιάννηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-35643026368429693472008-12-31T20:00:00.000+02:002008-12-31T20:00:00.000+02:00Ξέρω ότι είμαι ξενέρωτη, αλλά πέρασα να σου πω Χρό...Ξέρω ότι είμαι ξενέρωτη, αλλά πέρασα να σου πω Χρόνια Πολλά. :)<BR/><BR/>Καλούς αγώνες το 2009!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7418169498424422346.post-12241757283615273552008-12-31T12:50:00.000+02:002008-12-31T12:50:00.000+02:00Yparxei ena la8os sto link. (exeis faei mia paren8...Yparxei ena la8os sto link. (exeis faei mia paren8esi kai gia ayto den kanei tin parapopmpi)Anonymousnoreply@blogger.com