Η από πάνω ατάκα νομίζω είναι η πιο πετυχημένη των ημερών (την αλίευσα από το Indymedia). Πριν κάτι μήνες ωστόσο και ενώ προσπαθούσαν να φορμάρουν τον αρχιεπίσκοπο έβαλα αυτή εδώ την βλάσφημη ανάρτηση. Σαν ένα ύστατο χαίρε σε ένα μεγάλο άνδρα που δίχασε και ένωσε και που κατάφερε να πεθαίνει δύο φορές έτσι ώστε να πει διαφορετικά τελευταία λόγια σε δύο διαφορετικές εφημεριδές της δεξιάς. Η φώτο είναι η ορίτζιναλ του κειμένου και έτσι πετυχαίνω δύο στόχους ταυτόχρονα. ;)
Είναι η ιδέα ότι ο ελληνισμός ότι και να του κάνουν θα καταφέρει να ζει για πάντα και να μεγαλουργεί γιατί είναι πλασμένος για να μεγαλουργεί.
Είναι η ιδέα ότι αυτό το κομμάτι γης είναι η Ελλάδα, Ελλάδα σημαίνει Ορθοδοξία, Ορθοδοξία σημαίνει Εκκλησία, Εκκλησία σημαίνει εγώ.
Είναι η ιδέα Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια.
Είναι η ιδέα της πιο θριαμβευτικής στιγμής του ελληνισμού. Αυτής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Είναι η ιδέα του πιο επιτυχημένου θεσμού των Ελλήνων. 400 χρόνια κατοχής άντεξε, παρόλο τον πόλεμο των αλλόθρησκων. Και αντέχει και σήμερα στους καιρούς της νεοταξικής επέλασης με πρωτοπαλίκαρα σαν τον Καραμπελιά και την Κανέλλη.
Είναι η ιδέα του απόλυτα επιτυχημένου νταβατζή. Και δη του μεταφυσικού νταβατζή. Σε μία εποχή νταβατζήδων το να έχεις παραπάνω προσόντα είναι πιο ανταγωνιστικό.
Είναι η ιδέα του δεν έχω παράγει ποτέ ούτε το πιο ευτελές πράμα και ωστόσο έχω ένα τεράστιο πλούτο. Είναι η ιδέα του ιδανικού επαγγέλματος. Πουλάω φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες.
Είναι η ίδια η ιδέα στην προσπάθεια της να συναντήσει την ιδέα.
Ο Χριστόδουλος δεν θα πεθάνει ποτέ. Θα ζει για πάντα σε αυτό τον κόσμο.
Θα πεθάνει μόνο μαζί με αυτό τον κόσμο. Και ως τότε δεν θα είναι λιγότερο ή περισσότερο ανυποφόρος με ή χωρίς τον Χριστόδουλο.
7 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
άσχετα αν πραγματικά βρίσκω θλιβερό το να έχει κανείς καρκίνο και ξέρω τους πόνους που πρέπει να έζησε αυτός ο άνθρωπος...
Το θέμα και ο σκοπός του ποστ όμως, δεν αφορούν τη θλίψη για τον άνθρωπο (τον οποιονδήποτε καρκινοπαθή) αλλά την αηδία για την (προβλέψιμη) "αγιοποίησή του" και τον εξωραϊσμό του λες κι είναι όλα όσα λες.
Το μουσικό μου σχόλιο για τον θανόντα "λαϊκό ηγέτη" ήταν το εξής (πριν 7 χρόνια περίπου):
CHRISTODOULOS TECHNO
Πολύ καλό ιστολόγιο. Εγώ... ταίζω κάτι αράχνες στο δικό μου, που δεν βλέπουν τις μέλισσες μπροστά τους! ;-)
Opote gia apli ypokrisia prokeitai.
Tha symfoniso loipon ki ego pos to zitima DEN einai ithiko.