Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Τι διάβάσαμε σήμερα στις εφημερίδες δε λέγεται. Δεν έχω καμία απολύτως ψευδαίσθηση για το ρόλο των ΜΜΕ ξέρω αυτά τι είναι, ξέρω τι εξυπηρετούν και τέλος ξέρω πολύ καλά ποια είναι η δουλειά τους.

Αυτό φαίνεται πολύ καλά σε όλα όσα διαβάσαμε σήμερα από όπου παραθέτω και αποσπάσματα:

Ελευθεροτυπία:

Η συγκέντρωση των συνδικάτων στο Πεδίον του Αρεως (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ) ήταν μικρής έκτασης, ενώ πίσω από αυτήν (πλατεία Αιγύπτου) σχηματίστηκε συγκέντρωση-συναυλία των (κοκκινόμαυρων) αριστεριστών. Στη συγκέντρωση των συνδικάτων μπήκε και ολιγομελής (περίπου δέκα άτομα), πλην δυναμική ομάδα, η οποία αναφέρεται σε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, την ΚΟΕ, και έριξε κουλούρια και μπουκάλια προς την εξέδρα των ομιλητών. Η μικρή παρουσία των απεργών δεν ήταν δυνατόν να απομονώσει τους «εισβολείς». Να σημειωθεί, πάντως, ότι η μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων για το Ασφαλιστικό (Δεκέμβριος και Μάρτιος) δεν επέτρεψε αντίστοιχα παρατράγουδα.

Αλλού η ίδια εφημερίδα:

Στη διάρκεια των ομιλιών στη συγκέντρωση των συνδικάτων έξω από τα γραφεία της ΓΣΕΕ στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (σημ. εκλογική σύμπραξη του ΣΥΝ), τα οποία προέρχονται από την ΚΟΕ (σημ. «είναι οι σταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ» σύμφωνα με κορυφαίο στέλεχος της Αυτόνομης Παρέμβασης, τον συνδικαλιστικό βραχίονα του ΣΥΝ) φώναξαν συνθήματα κατά της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης. Ταυτόχρονα πέταξαν κουλούρια και μπουκάλια με νερό προς την εξέδρα. Κατά διαβολική σύμπτωση ένα μπουκάλι χτύπησε τον αντιπρόεδρο του ΕΚΑ Κ. Ησυχο, υψηλόβαθμο στέλεχος της Α. Παρέμβασης και πραγματικά άξιο και... ήσυχο συνδικαλιστή. Ενα βεγγαλικό έπεσε στα πόδια του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου, ενώ από τους αριστεριστές (κόκκινο-μαύρο) που είχαν συγκέντρωση πίσω από τα συνδικάτα (βλέπε άλλες στήλες) ακούστηκε το σύνθημα «θα πάθεις και 'συ κάνα εργατικό ατύχημα».

Και καθώς αυτό παραπέμπει στη δολοφονική απόπειρα (άγριο ξυλοδαρμό) κατά του πρώην προέδρου της Συνομοσπονδίας Χρ. Πολυζωγόπουλου, τα πράγματα προς στιγμήν έδειχναν να ξεφεύγουν καθώς ο τραμπουκισμός κινδύνευε να αντικαταστήσει επιχειρήματα και διάλογο. Ο κ. Τσίπρας αποχώρησε από τη συγκέντρωση μπροστά στο φόβο κλιμάκωσης των επεισοδίων.

Υστερα από αυτό η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ ακύρωσαν την προγραμματισμένη πορεία προς τη Βουλή, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση.

Πολιτική αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ

Η ακύρωση της πορείας χρεώθηκε από την ΠΑΣΚΕ στη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε τις αποδοκιμασίες και τη ρίψη αντικειμένων στην εξέδρα και έτσι πυροδοτήθηκε ακόμη ένα επεισόδιο στην αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ. Με ανακοίνωσή της που φέρει τίτλο η «σκυτάλη των ύβρεων παραδόθηκε από την ηγεσία του ΣΥΝ στις σταλινικές "συνιστώσες" του ΣΥΡΙΖΑ» η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ σημειώνει ότι «πέραν των ήδη γνωστών ενοχλήθηκαν και άλλες δυνάμεις από την αταλάντευτη στάση μας για τη διασφάλιση των συμφερόντων των εργαζομένων». Και, εμμέσως πλην σαφώς, στρέφεται κατά του προέδρου του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα σημειώνοντας ότι «το έδειξαν όταν αντί κριτικής αποτίμησης της σύμβασης επιτέθηκαν με ύβρεις κατά της ΓΣΕΕ». Για να καταλήξει η ΠΑΣΚΕ: «Η Αριστερά ποτέ και πουθενά δεν ήταν δύναμη του τραμπουκισμού και του ετσιθελικού τσαμπουκά».

Έθνος:

Τα μικροεπεισόδια που έγιναν στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ έδωσαν την αφορμή για έναν πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Το κλίμα στις σχέσεις των δύο πλευρών είναι βαρύ, κάτι που είναι πια περισσότερο ορατό παρά ποτέ.
Απεργία με πόλεμο ανακοινώσεων

Συγκεκριμένα χθες το πρωί περίπου 200 άτομα στο Πεδίον του Αρεως πέταξαν αβγά και μπουκάλια με νερό και φώναξαν συνθήματα κατά της συμφωνίας για τη νέα εθνική συλλογική σύμβαση. Για λίγο επικράτησε ένταση και τελικά ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν να μη γίνει πορεία, προκειμένου να μην υπάρξει κλιμάκωση των επεισοδίων.

Ριζοσπάστης:

Μεταξύ των «πύρινων δεκάρικων» εξελίχθηκε και μια κακοπαιγμένη φάρσα, η οποία συνεχίστηκε με ένα καυγαδάκι ανακοινώσεων, μεταξύ ΠΑΣΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Η ΠΑΣΚΕ υποστήριξε ότι το σόου των 15-20 μελών της ΚΟΕ που φώναζαν «αίσχος» στους ομιλητές, τα αυγά, οι ντομάτες και οι «στρακαστρούκες» των λεγόμενων αντιεξουσιαστών ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στην απόφαση ματαίωσης της πορείας! Στην ανακοίνωσή της γράφει ότι «η "σκυτάλη" των ύβρεων παραδόθηκε από την ηγεσία του ΣΥΝ στις σταλινικές "συνιστώσες" του ΣΥΡΙΖΑ». Ακου σταλινικές συνιστώσες οι νεκροθάφτες του Στάλιν και του σοσιαλισμού...

Ελεύθερος Τύπος (να βάλουμε και μια δεξιά εφημερίδα έτσι;)

Σφοδρή πολιτική σύγκρουση με ανταλλαγή βαρύτατων καταγγελιών μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ σημειώθηκε χθες, με αφορμή τη ματαίωση της πορείας για τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς στο κέντρο της Αθήνας. Η ματαίωση της πορείας, φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο (κάποιοι το αποκάλεσαν «πρωτόγνωρο»), αποφασίστηκε αφενός επειδή η παρουσία του κόσμου ήταν εξαιρετικά περιορισμένη και αφετέρου λόγω μικροεπεισοδίων. Συγκεκριμένα, μερικοί διαδηλωτές από τον αντιεξουσιαστικό χώρο πέταξαν μπουκάλια, αβγά και κροτίδες σε στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, αλλά και σε δημοσιογράφους.

Τα Νεα:

Σε σύρραξη ΠΑΣΟΚ- ΣΥΝ, μέσω των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων, κατέληξε χθες ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Οι εκδηλώσεις στον Πεδίον του Άρεως μετατράπηκαν σε αναμέτρηση δυνάμεων ανάμεσα στα δύο κόμματα αναφορικά με το ποιος είχε πιο ισχυρή παρουσία στη συγκέντρωση.
Σημαδεύτηκαν μάλιστα από τη ρίψη κροτίδων, αυγών, κουλουριών και μπουκαλιών εναντίον της διοίκησης της ΓΣΕΕ από ομάδες διαδηλωτών που το ΠΑΣΟΚ χρεώνει απευθείας στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΣΟΚ, εμμέσως πλην σαφώς, μιλάει για «οργανωμένη κίνηση» από πλευράς Κουμουνδούρου και καταλογίζει την ευθύνη σε συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (και κυρίως στην Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος) για την επίθεση στο προεδρείο της ΓΣΕΕ. Ο Συνασπισμός πάλι, έως αργά το βράδυ, αρνούνταν να καταγγείλει τα επεισόδια και να απορρίψει τις κατηγορίες, χαρακτηρίζοντάς τες «ανάξιες σχολιασμού».

Καθημερινή:

Τέσσερα μικρά και ξεχωριστά συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας. Συνθήματα για τα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας και της ακρίβειας. Ευτράπελα στην κεντρική συγκέντρωση των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και φραστικός «πόλεμος» ΠΑΣΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά τα στοιχεία χαρακτήρισαν το χθεσινό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Από τον εορτασμό δεν έλειψαν τα συνθήματα, που στρέφονταν κατά της πλεοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Το κλίμα φάνηκε από νωρίς το πρωί, όταν ομάδες του αναρχικού χώρου έστησαν εξέδρα και εγκαταστάσεις σε απόσταση αναπνοής από τα γραφεία της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, διανέμοντας φυλλάδιο με το εξής ερωτήμα: «Πριν 90 χρόνια δημιουργήθηκε η ΓΣΕΕ. Θα περιμένουμε άλλα 90 χρόνια για να κάνει κάτι;». Με τέτοια γειτνίαση, τα μικροεπεισόδια ήταν αναπόφευκτα. Προηγήθηκαν οι φραστικές διαμαρτυρίες που εξαπέλυσαν οπαδοί της ΚΟΕ, μιας εκ των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθησαν συνθήματα κατά της ΓΣΕΕ και ρίψη... αυγών από τον χώρο που είχαν συγκεντρωθεί οπαδοί του αποκαλούμενου αντεξουσιαστικού χώρου. Μετά την πρώτη αμηχανία, οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ αποφάσισαν τη ματαίωση της πορείας διαμαρτυρίας και η κεντρική συγκέντρωση διαλύθηκε χωρίς περαιτέρω επεισόδια. Την ίδια στιγμή στο κέντρο της Αθήνας διαδήλωνε το ΠΑΜΕ (με στάση έξω από το γραφεία του ΣΕΒ, τερμάτισε έξω από την πρεσβεία των ΗΠΑ), ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (ΝΑΡ, Ενάντια) και η νεολαία του Συνασπισμού, που αποσπάστηκε από την κεντρική συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να ανασκευάσω ένα προς ένα τα ασύστολα ψέμματα και την παραπληροφόρηση γιατί δεν έχει κανένα απολύτως νόημα κάτι τέτοιο. Μου κάνουν όμως μεγάλη εντύπωση κάποια πράγματα:

Πρώτον, ότι με εξαίρεση κάποια μπλοκ μεταναστών η αντισύγκεντρωση ήταν σχεδόν η μόνη συγκέντρωση που αποτελούνταν από ανθρώπους που ως επι το πλείστον πήγαν εκεί σαν εργαζόμενοι. Φυσικά και είμασταν αναρχικοί, αντιεξουσιαστές ή αυτόνομοι εκεί αλλά ήμασταν εκεί, σε αυτό το σημείο και με αυτή τη διάθεση καταρχήν σαν εργαζόμενοι. Αν πηγαίναμε σαν καταρχήν πολιτικά υποκείμενα δε θα είμασταν καν εκεί. Θα πηγαίναμε ή στο μουσείο ή στην Ομόνοια με κάτι ελευθεριακούς που κάνουνε παρέα με τα απολειφάδια του μαοσταλινισμού. Εν ολίγοις δε θέλω να πω ότι σε αυτή την αντισυγκέντρωση δεν είμασταν κόσμος α/α/α αλλά αυτός ο κόσμος που ήταν εκεί δεν είχε μόνο μία κοινή πολιτική καταγωγή αλλά πολύ περισσότερο μία κοινή εργασιακή συνθήκη, και μία κοινή καθημερινότητα. Πουθενά κανείς και κανένα δημοσίευμα δε μιλάει για εργαζόμενους. Παρόλο που από το 6-7 πανώ μόνο ΕΝΑ είχε ενα αλφα σε κύκλο. Ενώ τουλάχιστον 2 είχαν υπογραφή σωματείο σερβιτόρων και κούριερ-ντελιβεράδες-εξωτερικοί. Αυτό δε χώραγε και δε χωράει φυσικά σε καμία αντίληψη, μιας και στην Ελλάδα όλα εξηγούνται με βάση το μικρο(ή και μεγα)πολιτικό συμφέρον του καθενός. Επιπλέον κανεναν μα κανέναν από όλους αυτούς δεν τους βολεύει να βγει και να πει ότι αυτοί που βγήκαν και τους έκραξαν ήταν εργάτες και εργάτριες, διότι αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι τη ΓΣΕΕ την αμφισβητούν αυτούς που ακριβώς υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Έτσι γίνονται όλοι αριστεριστές (μαύρο κόκκινοι γράφει κάπου... έλεος...), αναρχικοί κλπ. Δηλ. κάποιοι που έχουν άλλους λόγους να κατακρίνουν τη ΓΣΕΕ και οι οποίοι είναι άσχετοι με το τι είναι η ΓΣΕΕ στην πραγματικότητα.

Δεύτερον το οποίο είναι προέκταση αυτού. Επεισόδια δε γίνανε. Το ότι φύγανε κάτι μπουκάλια και μια δύο ντοματες δεν είναι επεισόδια. Έλεος δηλ. Τώρα η όλη φάση με την ΚΟΕ βρωμάει από χιλιόμετρα. Η ΚΟΕ ουσιαστικά έγινε η θεαμάτικη μορφή της όλης υπόθεσης μιας και λόγο θέσης ήταν αυτή που μπορούσε να παίξει το παιχνίδι της διαμεσολάβησης. Αν πιστέψουμε τα δημοσιέυματα η ΓΣΕΕ δεν κατέβηκε στην πορεία επειδή τους πετάξανε κουλούρια οι ΚΟΕτζήδες, και όχι επειδή απέναντι τους ήταν από τις 9 το πρωί 100 άτομα και από τις 11 200 και παραπάνω που επί 3-4 ώρες τους έκραζαν. Και όχι επειδή 100-150 άτομα έσκασαν πιο μπροστά κατά τις 12:30 και άρχισαν να φωνάζουν ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ κρεμασμένοι με σκοινί. Όχι οι 20-30 ΚΟΕτζήδες τους απειλούσαν.

Η αλήθεια για όποιον ήταν εκεί είναι πολύ απλή: Η ΓΣΕΕ δεν τόλμησε να πατήσει το ποδάρι της στο δρόμο επειδή απέναντι της ήταν όλη η δίκαιη οργή μας για όσα είναι και για όσα κάνει. Γιατί το εργατικό κίνημα δεν είναι οι γραφειοκρατίες και τα στελέχη αλλά άνθρωποι που σχολάνε από τα γαμημένα 8ωρα και γυρνάνε μαγαζιά να μοιράσουν έντυπα και να ενημερώσουν συναδέλφους. Η ΓΣΕΕ δεν κατέβηκε στο δρόμο επειδή απέναντι της ήταν 200 εργάτες και εργάτριες. Τέλος. Και όταν καμώνεσαι πως είσαι η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος αυτό είναι ήττα, ήττα που φανερώνει τη βαθύτατη σήψη και παρακμή αυτού του τύπου της αντιπροσώπευσης. Και για να μην ειπωθεί αυτό το τόσο προφανές θα πρέπει να ειπωθούν όλα τα ψέμματα του κόσμου. Εμείς όμως δεν εμφανιστήκαμε από το πουθενά εκεί χτες. Είμασταν ήδη εκεί, εδώ και πολύ καιρό και θα είμαστε για ακόμα περισσότερο. Και όσα ψέμματα και να ειπωθούν κανένα δεν μπορεί να καλύψει την πραγματικότητα. Γιατί θα έρθει μία στιγμή που κανένα ψέμμα δεν θα μπορεί να καλυψει αυτό που θα υπάρξει.

Τρίτον, δεν ενδιαφέρει εμένα (τουλάχιστον και ας μου επιτραπεί να πω και μερικούς ακόμα συντρόφους και συντρόφισσες) να κερδίσουμε τις εντυπώσεις στο καφενεία της αριστεράς και της αναρχίας. Η ΚΟΕ έκανε το όλο σούσουρο και σε αυτή το ρίχνουν. Οκ, έτσι είναι αν έτσι νομίζετε. Μπράβο στην ΚΟΕ και μπράβο και στο Συνασπισμό (βρε Αλέξη, ήσουν τόσο κοντά μας χτες και δεν πέρασες να πεις ένα γεια βρε αχαίρευτε;). Αυτό που έχουμε κερδίσει το έχουμε κερδίσει ήδη. Και το έχουμε κερδίσει στους χώρους δουλειάς και στο δρόμο. Και είναι πολύ λίγο ακόμα μπροστά σε όλα όσα απομένουν να κερδηθούν. Μπορείτε εσείς στο θέατρο σκιών του θεάματος να κάνετε τη Βεζυροπούλα και το Μπαρμπα Γιώργο. Εμείς έχουμε άλλη δουλειά να κάνουμε.

Τέταρτον, συνεχώς και με 15 διαφορετικούς τρόπους τα χάσμα ανάμεσα σε δύο διαφορετικές αντιλήψεις θα κάνει την εμφάνιση του, και συνεχώς θα βαθαίνει. Από τη μια υπάρχει η αντίληψη και η πρακτική της αυτοοργάνωσης των ίδιων των εργαζομένων, άμεσα, αυτόνομα, αντιιεραρχικά σε συνελέυσεις βάσεις, επιτροπές αγώνα, εργατικές συλλογικότητες που πράττουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Και από την άλλη η παραδοσιακή λενινιστική άποψη που καλύπτει όλη την αριστερά όπου ο στόχος είναι η δημιουργία συνδικάτων ελεγχόμενων από την όποια (μικρο)κομματική γραφειοκρατία. Αυτές οι δύο αντιλήψεις είναι σε σύγκρουση όχι μόνο επειδή είναι διαφορετικές αλλά επειδή στην δεύτερη θα πρέπει να χρεώσουμε ιστορικά την κατάντια για τη σημερινή κατάσταση.

Πέμπτον. Θα κλείσω με αυτό που έχουμε γράψει και στο Ρεπό το οποίο και συμπυκνώνει πολύ καλά το ζήτημα από εδώ και πέρα.

Ήταν μια αρχή στην αντιπαράθεση που θα ανοίξει μετά το ξεπούλημα του απεργιακού αγώνα για το ασφαλιστικό και την κατάπτυστη συλλογική σύμβαση πείναs που υπέγραψαν.
Ολοι όσοι γέμισαν με κόσμο τη συγκέντρωση των εργατοπατέρων έκαναν τιs επιλογέs τουs με ποιουs θα συστρατευθούνε.
Αυτό που χρειαζόμαστε δεν ειναι άμαζεs και υποτονικέs ξεχωριστέs συγκεντρώσειs απλά για να βγάλουμε την υποχρέωση, αλλά ένα ανεξάρτητο εργατικό κίνημα, δομημένο πάνω στην αυτοοργάνωση με εργατικέs συνελεύσειs, ομάδεs δρασηs, σωματεία που τον πρώτο και τελευταίο λόγο θα τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και όχι κάποιοι πεφωτισμένοι συνδικαλιστέs.
Θέλουμε να κάνουμε άγριεs εργατικέs απεργίεs ανεξέλεγκτεs από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία;
Ε τότε πρέπει και να αρχίσουμε να ασχολούμαστε ενεργά με αυτό που λέγεται εργατική υπόθεση (sic) και να αυτοοργανωνόμαστε σε κάθε χώρο δουλειάs.
Ιδού η ρόδοs...

Μπροστά μας έχουμε πολύ δουλειά.

ΥΓ. Για να ξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Ο γράφων δεν συμμετείχε στην οργάνωση αυτής της κίνησης, ωστόσο με την πλειοψηφία αυτών που συμμετείχαν έχει βρεθεί και έχει ξαναβρεθεί στους δρόμους και σε κινητοποιήσεις. Επιπλέον όλο αυτό παραμένει και είναι όσον αφορά τον ποιον εκφράζει μία προσωπική άποψη.