Πιστή στις δεσμεύσεις της η διεύθυνση αυτού του ιστολογίου σας φέρνει ότι πιο hot και trendy, κυκλοφορεί στα υψηλά σαλόνια του επαναστατικού μαρξισμού για αυτό το χειμώνα. Ο μαρξισμός φέτος θα φορεθεί πολύ (όποτε έχουμε οικονομική κρίση τον Μαρξ σκέφτονται όλοι). Οι πωλήσεις τις Σύγχρονης Εποχής θα ανέβουνε για τους κλασσικούς του Μαρξισμού, και από δίπλα θα μοσχοπουλήσουν εκλαικευμένες εκδόσεις από το Σαβάλλα και τον Πατάκη. Ο Ψυχογιός θα επανεκδόσει το απόλυτο μπεστ σέλλερ, Πως δενότανε το Ατσάλι, του Οστρόφσκι. Και η Λιάνα θα έχει εκτενή αφιερώματα στον Ρασπούτιν, και στον πραγματικό ρόλο του.
Αλλά όχι εμείς, αγαπητοί αναγνώστες!!! Εμείς δεν είμαστε του συρμού, εμείς είμαστε οι μηχανοδηγοί της ιστορίας. Γιατί μπορεί οι εντολές για το που θα πάει το τραίνο να έρχονται από τα κεντρικά γραφεία, αλλά το τραίνο το κουμαντάρουμε εμείς. Και άμα θέλει πάει και άμα δε θέλει δεν πάει. Θέλει ή δε θέλει, είναι το ερώτημα, πολυχρονομένοι μου αναγνώστες!
Το μέλλον του επαναστατικού μαρξισμού δε βρίσκεται στις οικονομικές μελέτες του Μαρξ, αυτά και ο τελευταίος φοιτητής όλο και κάτι θα έχει ακούσει! Το μέλλον του επαναστατικού μαρξισμού, αγαπητοί μου, δε βρίσκεται στον επιστήμονα, στον οικονομολόγο και τον πολιτικό.
Το μέλλον του επαναστατικού μαρξισμού βρίσκεται στο πάθος!
Για αυτό και εμείς, ανατρέχουμε στα πραγματικά πρώτα γραπτά του Μαρξ. Αλλά όταν λέμε τα πρώτα εννοούμε τα πρώτα.
(Πως διάολο καταφέρνω να έχω μονίμως αυτό το στυλάκι ειρωνίας, αυτοσαρκασμού και αυτοαναίρεσης, μα την Παναγία, ούτε εγώ ξέρω. Και όχι τίποτα άλλο, δεν μπορείτε να καταλάβετε πότε μιλάω σοβαρά και πότε όχι -ρε μάγκα, ξέρεις πότε γράφεις σοβαρά και πότε όχι για να ξέρουμε και μεις πως να σε διαβάσουμε... Δίκιο έχετε, αλλά που να το βρείτε.)
Τέλος πάντων ορίστε τα ερωτικά ποιήματα του Καρλ Μαρξ. Στην αρχή έχω σκανάρει και τον πρόλογο του Αρανίτση, που είναι πολύ καλός. Γενικώς έκανα μία επιλογή, να πάρετε μία γεύση, δεξί κλικ να δείτε την εικόνα. Σύντομα θα έχω και μερικά ποιηματάκια του Μάο. Όχι από Λένιν έχω κάτι πίνακες μόνο (Ο Λένιν στη Ζυρίχη κλπ.)
Τελικά ήταν καλύτερα που έγραψε το Κεφάλαιο;
8 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ασε που χαζομαρες ολοι γραψαμε καποια στιγμη(εγω σιγουρα & συνεχιζω...)
ισως θα ηταν ωραια φαση να ριχναμε μια ματια στο κεφαλαιο σαν ποιημα ή επος...μπορει να μας ανοιγε νεους δρομους(της διαλεκτικης).
υγ:που βρηκες το βιβλιο;ειναι εξαντλημενο χρονια!!!
ενταξει πολλοι ανατρεχουν στο "νεαρο" μαρξ
εσυ ομως το παρακανες=Ρ
σε λιγο θα ανεβασεις και εκθεσεις του απο το σχολειο!
εμενα παντως το στυλακι αυτο παντα μου αρεσε
(πάντως κι εγώ στα 17 μου κάπως έτσι έγραφα για τη Βασούλα. Λες να μπορέσω να γράψω το ΜεταΚεφάλαιο, όταν μεγαλώσω λιγο ακόμη;)
Μαέστρο, η βιβλιοθήκη μου μπορεί να μην είναι πλούσια αλλά είναι ποιοτικότατη. Έχω μερικά πολύ αξιόλογα πράγματα. Ένα είναι το μυστικό: ξεχασμένα βιβλιοπωλεία στην επαρχία. Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω βρει σε Κέρκυρα και Ηράκλειο. Το συγκεκριμένο το πήρα το '99 από Κέρκυρα.
Αν είχα reddove να σαι σίγουρος ότι θα ανέβαζα :)
Μαύρε, εγώ το ξέρω, άλλοι;
Πάνε, με το μουικές συμφωνίες δεν ξέρω τι εννοείς; Εκ του μουμμμμουμμμμου, του φιμωμένου στόματος του ανακρινόμενου διαφωνούντος του κόμματος; Αν ναι, τότε έγραψε πέρα πολλές με αποκορύφωμα το επικό Δίκες της Μόσχας, γραμμένο σε 8 πράξεις με καταπληκτικό φινάλε το θαυμάσιο απόσπασμα Η Αξίνα στο Μεξικό.
(Τι μόνο εσύ θα κάνεις κρυάδες;)
Για μουσική δεν ξέρω, αλλά ένα ποίημα του είχα διαβάσει κάπου κάποτε, το οποίο όλως παραδόξως μάρεσε. Κάτι έλεγε για τη βροχή και έχω κόλλημα με τη βροχή, τέλος πάντων.Ηταν πολύ φλώρικο όμως, τό χα δείξει σε ένα Κνίτη, ο οποίος αφού το διάβασε, κοίταξε το βιβλίο (εκδόσεις κλπ) και απεφάνθη: Αστική προπαγάνδα...
Και Τρότσκι έχει γράψει ποίηση όταν ήταν εξόριστος στη Σιβηρία ξέρω αλλά δεν έχω τίποτα υπόψην μου.
Εγώ πάντως Πάνε μου είχα στα νιάτα μου επηρρεαστεί βαθύτατα από το Μαγιακόφσκι, και προσπαθούσα ατυχώς να μιμιηθώ το στυλ του. Πράγμα μάταιο φυσικά όταν η επανάσταση είναι απλά μία φαντασίωση...
Δεν θελω να ξερεις πως ειμαι για να με κλαινε οι ρεγγες
Δεν θελω να ξερεις πως ο Μαο ηταν γκευ
Δεν θελω να ξερεις πως με αυτο ειμαι οκ
...
Ευτυχώς έχετε αναγγείλει τα απείρως αρτιότερα στιχουργήματα του Προέδρου Μάο (του οποίου η σκέψη εν γένει είναι πιο επίκαιρη από εκείνην του Μαρξ, βλ. σχετικά Α. Τσίπρα, passim).
Εγώ σε παίρνω ολόγυμνη.
Τον έρωτα άκου πώς υμνεί
κι ο Μάο κι ο γίγαντας ο Τσού
με τη γιγαντιαία τσουτσού.
(Μ. Φάσσης)