Ο Τσίπρας είναι στη μόδα. Είναι τρέντυ που είπε και η Κανέλλη. Αν και αυτή η ανάρτηση έχει αφετηρία τον Τσίπρα, μάλλον δεν έχει καμία σχέση μαζί του. Προχτές λοιπόν, εκεί που χάζευα στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σε αυτό το βιντεάκι και έμεινα άφωνος. Δείτε και σε λίγο πάλι μαζί σας.
Το βίντεο φυσικά είναι 18 ολόκληρα χρόνια πριν, σχεδόν 2 δεκαετίες. Δεν θα σταθώ στο έτσι η γιουβέτσι του ανώνυμου σχολιαστή στο τέλος. Θα σταθώ στο εξής (που δεν το λέει ο Τσίπρας για μένα, το λένε οι μαθητές των κατειλλημένων σχολείων).
Λέει η Αννούλα: "Δεν θα θέλατε να ξέρουν οι γονείς αν πηγαίνετε ή όχι στο σχολείο;" Και απαντάει ο Αλέξης (που το ξαναλέω - δεν μιλάει ο Αλέξης σε αυτή την φάση, μιλάνε οι χιλιάδες μαθητες των υπό κατάληψη σχολείων): "Θα θέλαμε να είναι δικαιώμα μας το να μπορούμε να κρίνουμε εμείς το αν κάποια ώρα θα θελήσουμε να λείψουμε από το μάθημα."
Είναι πολλά αυτά τα οποία μπορεί να αρχίσει να θίγει κανείς. Καταρχήν αυτό που βάζει ο Τσίπρας (θα το λέω συνέχεια γιατί πρέπει να το λέω συνέχεια -δεν είναι ο Τσίπρας που μιλάει- είναι η ιστορική συνθήκη), αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς είναι πολύ μπροστά. Ο λόγος των εξεγερμένων μαθητών που μία πτυχή του βλέπουμε εδώ, μοιάζει να έρχεται από το μέλλον. Τι λέει αυτή η πρόταση; Απαιτούμε εμείς οι μαθητές να έχουμε δικαίωμα στην κοπάνα, απαιτούμε μέσω αυτού να κρίνουμε το σχολείο, τον καθηγητή, την γνώση και τον ίδιο το θεσμό. Απαιτούμε να έχουμε εμείς οι μαθητές να κρίνουμε πότε ένα μάθημα είναι ωφέλιμο για εμάς και πότε όχι. Επιπλέον: οι γονείς δεν έχουν καμία δουλειά με αυτή την υπόθεση. Το σχολείο είναι δική μας υπόθεση. Ο μικρός Αλέξης δεν μπορώ να ξέρω αν τα είχε συνειδητοποιήσει όλα αυτά ή αν και όταν τα συνειδητοποίσε πόσο καιρό του πήρε..., ετσι λοιπόν η Αννούλα μπόρεσε και τον τύλιξε. Όμως όχι κυρία Άννα μας, οι εξεγερμένοι μαθητές τότε λέγαμε και κάναμε πράγματα τα οποία ευτυχώς εσείς δεν πρόκειται να τα κατανοήσετε ποτέ.
Μοιάζει εντυπωσιακό και πιθανά να είναι το τι έλεγε -για να μην ξεχνιόμαστε- η αριστερά πριν 20 χρόνια. Αν ο μικρός Αλέξης της ΚΝΕ έλεγε αυτά, αναρωτιέμαι τι έλεγαν τότε στα πιο αριστερά του. Αν και δεν είναι του παρόντος να πιάσουμε τις καταλήψεις του '90-'91 πρέπει να πούμε και πρέπει να αναγνωρίσουμε στους εαυτούς μας ότι τότε είμασταν πολύ μπροστά (να θυμίσω μόνο ότι τότε εν καιρώ διακοπών Χριστουγέννων τα σχολεία συνέχιζαν τις καταλήψεις , και να θυμήσω είκοσι χρόνια μετά, οι φοιτητές να σταματάνε τις καταλήψεις τους για να πάνε διακοπές).
Επίσης πρέπει να πούμε πόσο τραγικά πίσω φαίνεται να είμαστε σήμερα...
Αλήθεια ρε γαμώτη μου δεν υποτίθεται ότι το κίνημα αναπτύσσεται όσο περνάνε τα χρόνια; Δεν υποτίθεται ότι τα πράγματα γίνονται καλύτερα; Για να ξανασκεφτούμε λοιπόν. Πόσο πίσω είμαστε από το '90-'91;
Το βίντεο φυσικά είναι 18 ολόκληρα χρόνια πριν, σχεδόν 2 δεκαετίες. Δεν θα σταθώ στο έτσι η γιουβέτσι του ανώνυμου σχολιαστή στο τέλος. Θα σταθώ στο εξής (που δεν το λέει ο Τσίπρας για μένα, το λένε οι μαθητές των κατειλλημένων σχολείων).
Λέει η Αννούλα: "Δεν θα θέλατε να ξέρουν οι γονείς αν πηγαίνετε ή όχι στο σχολείο;" Και απαντάει ο Αλέξης (που το ξαναλέω - δεν μιλάει ο Αλέξης σε αυτή την φάση, μιλάνε οι χιλιάδες μαθητες των υπό κατάληψη σχολείων): "Θα θέλαμε να είναι δικαιώμα μας το να μπορούμε να κρίνουμε εμείς το αν κάποια ώρα θα θελήσουμε να λείψουμε από το μάθημα."
Είναι πολλά αυτά τα οποία μπορεί να αρχίσει να θίγει κανείς. Καταρχήν αυτό που βάζει ο Τσίπρας (θα το λέω συνέχεια γιατί πρέπει να το λέω συνέχεια -δεν είναι ο Τσίπρας που μιλάει- είναι η ιστορική συνθήκη), αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς είναι πολύ μπροστά. Ο λόγος των εξεγερμένων μαθητών που μία πτυχή του βλέπουμε εδώ, μοιάζει να έρχεται από το μέλλον. Τι λέει αυτή η πρόταση; Απαιτούμε εμείς οι μαθητές να έχουμε δικαίωμα στην κοπάνα, απαιτούμε μέσω αυτού να κρίνουμε το σχολείο, τον καθηγητή, την γνώση και τον ίδιο το θεσμό. Απαιτούμε να έχουμε εμείς οι μαθητές να κρίνουμε πότε ένα μάθημα είναι ωφέλιμο για εμάς και πότε όχι. Επιπλέον: οι γονείς δεν έχουν καμία δουλειά με αυτή την υπόθεση. Το σχολείο είναι δική μας υπόθεση. Ο μικρός Αλέξης δεν μπορώ να ξέρω αν τα είχε συνειδητοποιήσει όλα αυτά ή αν και όταν τα συνειδητοποίσε πόσο καιρό του πήρε..., ετσι λοιπόν η Αννούλα μπόρεσε και τον τύλιξε. Όμως όχι κυρία Άννα μας, οι εξεγερμένοι μαθητές τότε λέγαμε και κάναμε πράγματα τα οποία ευτυχώς εσείς δεν πρόκειται να τα κατανοήσετε ποτέ.
Μοιάζει εντυπωσιακό και πιθανά να είναι το τι έλεγε -για να μην ξεχνιόμαστε- η αριστερά πριν 20 χρόνια. Αν ο μικρός Αλέξης της ΚΝΕ έλεγε αυτά, αναρωτιέμαι τι έλεγαν τότε στα πιο αριστερά του. Αν και δεν είναι του παρόντος να πιάσουμε τις καταλήψεις του '90-'91 πρέπει να πούμε και πρέπει να αναγνωρίσουμε στους εαυτούς μας ότι τότε είμασταν πολύ μπροστά (να θυμίσω μόνο ότι τότε εν καιρώ διακοπών Χριστουγέννων τα σχολεία συνέχιζαν τις καταλήψεις , και να θυμήσω είκοσι χρόνια μετά, οι φοιτητές να σταματάνε τις καταλήψεις τους για να πάνε διακοπές).
Επίσης πρέπει να πούμε πόσο τραγικά πίσω φαίνεται να είμαστε σήμερα...
Αλήθεια ρε γαμώτη μου δεν υποτίθεται ότι το κίνημα αναπτύσσεται όσο περνάνε τα χρόνια; Δεν υποτίθεται ότι τα πράγματα γίνονται καλύτερα; Για να ξανασκεφτούμε λοιπόν. Πόσο πίσω είμαστε από το '90-'91;
Κατηγορία: Αναλύσεις
2 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
για την ιστορια.
Η τσουπρα τοτε σαν κνιτηs ειχε συνεργαστει με τη ν.πασοκ στην παναττικη επιτροπη (για τον συντονισμο και καλα των καταληψεων)
που ειχε επιχειρησει να μαs καπελωσει .Τα συντονιστικα των καταληψεων τουs πεταξαν εξω ολουs αυτουs και ηταν δαχτυλοδικτουμενοι σαν υπονομευτεs.
Aργοτερα η τσουπρα σαν υποψηφιοs του συριζα στιs δημοτικεs, μιλαγε για την γενια των καταληψεων που μετειχε σαν καποια λαμογια πιο παλια που μιλαγαν για τη γενια του πολυτεχνειου
Βλέπω ότι κάνετε εδώ και χρόνια καταλήψεις σε Σχολές.
Οι καταλήψεις σας κρατάνε λίγες μέρες και μετά αφήνετε να συνεχιστεί η λειτουργία των Σχολών που καταλάβατε.
Ξέρετε με τι μοιάζετε;
Μοιάζετε με κάποιον που τη γυναίκα με την οποία είναι παντρεμένος τη χαίρονται άλλοι.
Την παίρνουν στο σπίτι και στο κρεββάτι τους, πάνε μαζί της σε εκδρομές και σε διασκεδάσεις, τους συγυρίζει το σπίτι κάθε μέρα, τους μαγειρεύει.
Εσείς, όλο αυτό το διάστημα, της στέλνετε τα λεφτά που βγάζετε από τη δουλειά σας, όπως βέβαια κάθε παντρεμένος άντρας έχει υποχρέωση να κάνει για τη γυναίκα του, που δε δουλεύει.
Και κάποτε, μια φορά στα πέντε χρόνια, θυμόσαστε ότι έχετε μια γυναίκα παντρευτεί, που εκτός από δικαιώματα έχει και υποχρεώσεις απέναντί σας. Και λέτε μέσα σας: δεν είναι κρίμα κι άδικο να αυνανίζωμαι πέντε χρόνια τώρα ενώ η γυναίκα μου γυρίζει με τον ένα και με τον άλλο; Και της παραγγέλνετε να ’ρθει.
Μα και να ήθελε εκείνη δεν την αφήνει ο προστάτης της.
Και τότε παίρνετε τη μεγάλη απόφαση να έχετε οπωσδήποτε και σεις, για λίγο έστω, τη γυναίκα σας δική σας. Και κάνετε κατάληψη και απαιτείτε από τον προστάτη της να σας τη στείλει.
Αυτός, αφού σας απολαύσει πρώτα πεσμένους στα γόνατα για μέρες να τον παρακαλάτε, σας τη στέλνει.
Αμέσως εσείς τότε τη ρίχνετε στο κρεββάτι και κάνετε έρωτα μαζί της.
Όταν χύσ---, αυτή σηκώνεται γρήγορα και τραβάει πάλι για τον αγαπητικό της χωρίς ούτε να σκουπιστεί πρώτα καλά καλά. Σκουπίζεται καθ’ οδόν προς τον -μόνιμο ελέω υμών- γαμ-- της . Και την ευνοείτε και σεις αυτή τη γρήγορη φυγή της και το ενώπιον όλων σκούπισμά της, γιατί αυτό θα είναι μια απόδειξη για την κοινωνία που γελάει μαζί σας τόσα χρόνια, πως μέσα στα χιλιάδες πηδήματα που έγιναν μέχρι τότε στη νόμιμη γυναίκα σας, το ένα έγινε από σας.
Γεια σας φοιτητές και σπουδαστές-αλήθεια,κανείς δε θα πει για σας πως παραβήκατε το νόμο…
Ένας από κείνους που γελάει με τα θλιβερά καμώματά σας.