Στον πραγματικά αντεστραμμένο κόσμο το αληθινό είναι μία στιγμή του ψεύτικου
Είπε και ελάλησε ο βα.αλ. στις 18:23Το έχουνε πει εδώ και 100 χρόνια οι σύντροφοι ντανταιστές, οι αδελφοί σουρρεαλιστές και οι συνοδοιπόροι καταστασιακοί: η τέχνη είναι νεκρή... Οπότε να το ξαναπώ εγώ είναι μάταιο. Εντελώς όμως...
Εγώ απλά καμιά φορά αναρωτιέμαι πως στο διάολο μπορεί κανείς να κάνει "τέχνη" στις μέρες μας. Μου φαίνεται αδιανόητο. Για αυτό και πάντοτε σχεδόν με τράβαγαν οι "λαικές" τέχνες, κόμικς, μυθιστορήματα και το ροκ εν ρολ (με την ευρεία έννοια σαν την λαική μουσική των πόλεων του 20ου αιώνα).
Τέλος πάντων κάνει έτσι και αλλιώς πολύ κρύο για να αναζητήσει κανείς νόημα στην τέχνη. Σημασία έχει να πει κανείς κάτι για αυτό που ζει.
Δεν θυμάμαι ποιος είχε πει ότι μετά το Άουσβιτς δεν μπορεί να υπάρξει ποίηση (Σαρτρ;). Ε λοιπόν εγώ λέω μετά από αυτό δεν μπορεί να υπάρξει άλλο video installation και conseptual art ή μινιμαλιστικές μουσικές και λοιπές ποστμοντερνιές.
Με όλη την έπαρση της σοφίας μου διακυρήσσω το τέλος του κόσμου και την γέννηση ενός καινούριου.
Εγώ απλά καμιά φορά αναρωτιέμαι πως στο διάολο μπορεί κανείς να κάνει "τέχνη" στις μέρες μας. Μου φαίνεται αδιανόητο. Για αυτό και πάντοτε σχεδόν με τράβαγαν οι "λαικές" τέχνες, κόμικς, μυθιστορήματα και το ροκ εν ρολ (με την ευρεία έννοια σαν την λαική μουσική των πόλεων του 20ου αιώνα).
Τέλος πάντων κάνει έτσι και αλλιώς πολύ κρύο για να αναζητήσει κανείς νόημα στην τέχνη. Σημασία έχει να πει κανείς κάτι για αυτό που ζει.
Δεν θυμάμαι ποιος είχε πει ότι μετά το Άουσβιτς δεν μπορεί να υπάρξει ποίηση (Σαρτρ;). Ε λοιπόν εγώ λέω μετά από αυτό δεν μπορεί να υπάρξει άλλο video installation και conseptual art ή μινιμαλιστικές μουσικές και λοιπές ποστμοντερνιές.
Με όλη την έπαρση της σοφίας μου διακυρήσσω το τέλος του κόσμου και την γέννηση ενός καινούριου.
Κατηγορία: Τέχνη και κουλτούρα
6 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Kitsos
Πάντως, μετά απ' αυτήν την εμφάνιση θα αναστηθεί η νεκρή τέχνη.
Πιστευω πως προκειται για το ξεπερασμα της τεχνης από το ιδιο το θεαμα.Αλλωστε "τα μπαχαλα πολλοι εμισησαν τους κωλους ουδεις."
Πάντως νομίζω ότι αυτό το τραγούδι πρέπει να μας βάλει όλους μας σκέψεις... (σαν α/α/α λέω...). Θετικές και αρνητικές.
Για την αναπαράσταση μας στον κόσμο του θεάματος καταρχήν και στην συνέχεια βλέπουμε...
ΥΓ. Αν ήθελα να το προχωρήσω λίγο θα μπορούσα να το θεωρήσω και μία κριτική σε μία συγκεκριμένη τάση του χώρου αλλά το αφήνω.