Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Έχω μία ιδιαίτερη -ας την πω αν και σιχαίνομαι αυτή τη λέξη- ευαίσθησια στα ζητήματα που αφορούν τα άτομα με αναπηρίες. (Ας τελειώνουμε με τον ελεεινό όρο "άτομα με ειδικές ανάγκες"). Οι λόγοι είναι πολλαπλά προσωπικοί και πολιτικοί. Τους προσωπικούς δεν θα τους αναφέρω φυσικά και οι πολιτικοί εννοούνται.

Πριν λίγο πέτυχα αυτό στις Αθλιότητες, και παρόλες τις -δεδομένες- πολιτικές διαφωνίες το αναδημοσιεύω. Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε γράψει αυτό το μικρό σχόλιο στο Κιβώτιο. Το αντιγράφω και αυτό. Τέσσερα χρόνια μετά με καλύπτει απόλυτα.

"Δεν μας έφταναν οι Ολυμπιακοί έχουμε και τους Παραολυμπιακούς από δίπλα. Βέβαια οι παραολυμπιακοί είναι πολύ περισσότερο πολιτικά ορθοί και ελάχιστοι είναι αυτοί που θα πουν κάτι εναντιόν τους, άλλωστε συνοδεύονται από μία έντονη φιλολογία κοινωνικής ευαισθητοποίησης και άλλες τέτοιες αθλιότητες. Ας πούμε όμως και δύο τρία πράγματα. Πρώτον ελάχιστες κατηγορίες ατόμων με αναπηρίες συμμετέχουν στους αγώνες, δεύτερον η συντριπτική πλειοψηφία των αθλητών είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό πρώην αρτιμελείς που κάποια στιγμή ακρωτηριάστηκαν, και τρίτον ας μην μιλήσουμε για την φιλοσοφία των αγώνων που παραμένει σχεδόν ίδια με αυτή των Ολυμπιακών. Τα παραπάνω είναι απολύτως λογικά, δεν μπορεί ας πούμε κάποιος ο οποίος βρίσκεται υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση και περίθαλψη (νεφροπαθείς, ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκα, άτομα με μεσογειακή αναιμία, κλπ) να μπει σε μία τέτοια κοπιώδη για τον οργανισμό διαδικασία όπως επίσης και μία σειρά ατόμων με εγκεφαλικές αναπηρίες (αν και βέβαια ο Κεντέρης συμμετέχει κανονικά στους αγώνες) δεν βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση ώστε να λάβουν μέρος σε αγώνες. Αυτά βέβαια είναι τα ελάχιστα. Αυτό που είναι όμως το χειρότερο είναι η όλη φιλολογία η οποία έρχεται να ντύσει αυτή την φιέστα. Εκεί που τα άτομα με αναπηρίες ήταν οι κουτσοί, οι στραβοί, τα μογγολάκια, οι παρακατιανοί δηλ. κάποιοι κάτω από τον «μέσο άνθρωπο» τώρα όλοι αυτοί έρχονται να γίνουν άτομα με ειδικές ανάγκες και εξαιρετικές ικανότητες, προικισμένοι και ότι άλλη μαλακία κατεβάσει η κούτρα του κάθε πολιτικά ορθού δημοσιογραφίσκου και πληρωμένου γραφέα. Σε κάθε μία των περιπτώσεων τα άτομα με αναπηρίες τοποθετούνται κάπου έξω από την καθημερινότητα μας, πάνω ή κάτω ελάχιστη σημασία έχει. Το τι χρειάζονται τα άτομα με αναπηρίες ας αφήσουμε να μας το πουν τα ίδια, προς το παρόν ας τους αντιμετωπίζουμε όπως κάθε άλλο άνθρωπο. Ας σταματήσουμε εδώ και ας μην βάλουμε στην μέση το ταξικό και γίνει χαμός."

Ε από ότι φαίνεται αυτό το ταξικό έβαλαν στη μέση οι αγωνιστές εδώ και έγινε ο χαμός. Μπράβο τους.