Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Το παραπάνω θα μπορούσα να το σχολιάζω με τις ώρες. Κυριολεκτικά. Καταρχήν η ιστορία από πίσω από αυτό το μικρό μύνημα.

Το πιο κοντινό κατάστημα της αλυσίδας κάνει ανακαίνιση. Με απλά λόγια οι συνάδελφοι εκεί άδειασαν όλα τα ράφια από εμπόρευμα τα οποία τα έκλεισαν σε κιβώτια για να πάνε σε άλλα μαγαζιά. Σαν το πιο κοντινό κατάστημα που είμαστε παραλάβαμε το περισσότερο από αυτό το εμπόρευμα. (Τη μέρα της απεργίας την προηγούμενη εβδομάδα.) Το συγκεκριμένο κιβώτιο που έγραφε αυτό πάνω δεν ήταν ακριβώς κιβώτιο αλλά μάλλον σεντούκι. Είχε διαστάσεις 60 επί 60 επι 40 περίπου και ήταν γεμάτο με κάθε λογής αλουμινένια κουτάκια... Όχι εξάδες ή κιβώτια αλλά ΤΕΜΑΧΙΑ. Και μόνο για να τα ξεδιαλέξει κανείς θέλει καμιά ώρα. Τέλος πάντων ένα κιβώτιο τσιμπούκι... (Ήταν 2 απο αυτά σε ένα καρότσι αλλά το άλλο είχε 1,5αρια μπουκάλια αναψυκτικών.)

Πάνω λοιπόν σε αυτό το κιβώτιο είχε γράψει η συνάδελφος αυτό το μύνημα. Όταν το είδα η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα "Γάμησε μας και εσύ τώρα με τους μαλάκες που έχουμε μπλέξει...". Νομίζω μπορεί να με συγχωρέσει κανείς πάνω στη δουλειά. Αργότερα όμως στο διάλλειμα εκεί που το σκεφτόμουνα άλλαξα εντελώς άποψη.

Πρώτον ο τρόπος του μυνήματος. Ένα κιβώτιο εμπορευματα που πηγαίνει από το ένα μαγαζί στο άλλο γίνεται ταυτόχρονα και τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των εργαζομένων. Η διακίνηση του εμπορεύματος γίνεται φορέας ενός μυνήματος.

Και δεύτερον το ίδιο το μύνημα. Μία συνάδελφος εκεί που ξεφόρτωνε μέσα στην πίεση (στο μαγαζί ήταν 3-4 επόπτες, ο αρχιεπόπτης και ο διευθυντής πωλήσεων), σκέφτηκε ότι αυτό που ξεφόρτωνε θα το φόρτωνε κάποιος άλλος και σκέφτηκε πόσο σκατά θα ήταν το ξεφόρτωμα του άλλου και όχι μόνο το σκέφτηκε αλλά έπραξε: κάτω από το βλέμμα μίας πιθανής επίπληξης θεώρησε σκόπιμο να μου πει (να μας πει), "συνάδελφοι όταν φόρτωνα αυτή την μαλακία σας σκέφτηκα".

Από μακριά δεν ξέρω πόσο σπουδαίο ή πόσο ασήμαντο μπορεί να είναι ένα μύνημα 5 λέξεων. Αλλά για μένα εκεί μέσα εκείνη τη μέρα μου είπε με τον πιο απτό τρόπο. Δεν είμαστε μόνοι μας εμείς και τα ράφια. Είμαστε μαζί. Μπορεί όπως πάντα να υπερβάλλω βέβαια...

ΥΓ. Με τις συναδέλφους σε αυτό το κατάστημα δεν έχουμε κάποια στενή σχέση κυρίως γιατί ανήκει σε άλλο επόπτη. Πολύ σπάνια θα έρθει κάποιο άτομο από εκεί να κάνει βάρδια σε εμάς και αντίστροφα. Με αυτή την έννοια το μύνημα δεν ήταν προσωπικό. Δεν ξέρω ποια συνάδελφος μου το έγραψε δηλαδή. Εκείνες τις μέρες επιπλέον ήταν και οι μέρες της απεργίας. Από πέρσι το Μάη είχα πει στον εαυτό μου ότι απο εδώ και μπρος θα απεργούσα όποτε είχε απεργία. Στην προηγούμενη απεργία στις 12/12 είχα ρεπό και έτσι δεν μπορούσα να απεργήσω, αλλά αυτή τη φορά έκανα την πρώτη μου απεργία σε αυτή τη δουλειά. Επειδή τώρα ήτανε μαζεμένη εκεί όλη η σάρα και η μάρα προφανως και κάτι θα ειπώθηκε και προφανώς φαντάζομαι θα μαθεύτηκε εκεί ότι απήργησα. Να ήταν άραγε και ένα μικρό σημάδι συμπαράστασης αυτό; Ποιος ξέρει, αλλά έχει σημασία;