Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Κάτω από τα κυπαρίσσια
όλα είναι ύσηχα και ίσια.

Λαικό δημώδες

Έτσι τέλειωσε και το 10ο έτος του πελοπονησιακού πολέμου. Μετά από μισή μέρα, η ΣΟ αποφάσισε να δώσει εξηγήσεις. Κάτι πήγε εκεί να μισοπεί. Κάτι έλατε να βοηθήσετε (γιατί να έρθουμε να βοηθήσουμε, άμα δεν την παλεύετε εκεί να το κλείσετε), κάτι δε θα μας πείτε εσείς τι να κάνουμε και δε συμμαζεύεται.

Αλλά αγαπητοί μου αυτά τα ξέρουμε, τα έχουμε ξανασυναντήσει όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό που (εγώ προσωπικά) δεν είχα ξανασυνατήσει ήταν μία τέτοιου τύπου απάντηση:

οι ''συντροφοι απο θεσσαλονικη'' που ζητησαμε να κοπουν τα χθεσινα post ειμαστε αυτοι που, ρωτησαμε, μαθαμε, ειδαμε, τι ακριβως εγινε μεταξυ εργοδοσιας και εργαζομενων βγαλαμε τα συμπερασματα μας προσεχουμε με ποιους κανουμε παρεα και θελουμε να συνεχισουμε να συνδιαλεγομαστε πινοντας ενενοχλητοι τον καφε μας με ολους αυτους τους διαφορετικους ιδεολογικα αλλα καταπληκτικους συνομηλιτες που βρισκομαστε εδω και πολλα χρονια σε αυτους τους χωρους που καποιοι εκθεσαν εδω μεσα και οπως ειπε και ο πιο πανω φτανει ρεεεεε ελεος,

ΣΟ ληξτο το θεμα καπου με κομψο τροπο για να μην παραπονιουνται για να τελειωνουμε

Update: μόλις είδα ότι ξαναμπήκε. Παίζουν τα ματάκια μου; Επίσης είχα ξεχάσει την πιο γαμάτη πρόταση. Ο κομψός τρόπος. Αχ αυτοί οι τρόποι... αυτή η κομψότητα έχει κρατήσει τη δημοκρατία μας τόσα χρόνια, και αυτή η ακομψότητα έφαγε το Στάλιν... Α ρε ΣΟ.

Από ότι είδα μέχρι τώρα αυτή η απάντηση έμεινε για 2-3 ώρες τουλάχιστον και εντωμεταξύ να έχουν κοπεί 4-5 άλλα σχόλια. Από ότι φαίνεται δεν άντεξε τόση κριτική. Επίσης από ότι φαίνεται, μάλλον πήραν πάλι τηλ. από Θεσσαλονίκη. Στην αρχή όταν το είδα φαντάστηκα ότι μπορεί να ήταν τρολάρισμα. Αλλά μετά από πολύ ώρα που εντωμεταξύ είχαν κοπεί 5-6, συμπεραίνω ότι για να το αφήνουν μάλλον δεν ήταν τρολλάρισμα.

ΣΟ ληξτο το θεμα καπου με κομψο τροπο για να μην παραπονιουνται για να τελειωνουμε

Άρα δε ζήτησε ούτε το Γκαρσόν να κοπεί, ούτε το μπαρ. Μμμμ... ούτε το μπαρ...;

Τι μάθατε και τι είδατε και δε μας λέτε και εμάς να το ξέρουμε; Κρυφό είναι; Μάλιστα από ότι φαίνεται κρυφό είναι, γιατί δε μας λένε καν ποιο είναι το συμπέρασμα που βγάζουνε. Ή μάλλον το λένε αλλά με έμμεσο τρόπο. Το συμπέρασμα που έβγαλαν είναι "ότι θέλουνε να πίνουν ανενόχλητοι τον καφέ τους, με τους υπέροχους φίλους τους". Πολιτικό συμπέρασμα με αρχίδια έτσι; Όχι μαλακίες. Ντάξει σύντροφοι, αφού το λέτε εσείς να σας αφήσουμε ανενόχλητους να πιείτε το καφεδάκι σας, μη συγχύζεστε και σας ανέβει η πίεση. Μάλιστα. Πολιτικός χώρος λοιπόν, κινηματικές δομές (έτσι λένε ότι είναι δηλ.), με διαδικασίες, με σεβασμό στην αντίθετη γνώμη με... με... με... με όλα αυτά τα ωραία που είναι όμορφα να τα γράφουμε στις μπροσούρες, αλλά άμα πρέπει να τα εφαρμόσουμε κάπου κολλάει το όλο πράμα.

Πράγματα που τα έχω ξαναδεί, μιας και δεν είμαι κάνας πιτσιρικάς πια. Πράγματα που τα έχω ξαναζήσει. Πράγματα που με πιάνει μία θλίψη και μόνο που τα σκέφτομαι. Θλίψη όχι για αυτούς τους καμμένους που θέλουν να πίνουν το καφέ τους με την υσηχία τους. Αλλά θλίψη για τον κόσμο που αναλώνεται, κατανάλώνεται, αδειάζει από αυτά και πάει σπίτι του. Ή ανοίγει καφενείο. Όσο ήμουνα και δρούσα στο Ηράκλειο σαν σπουδαστής, οι σύντροφοι μου και εγώ είμασταν ρεφορμιστές. Μετά γίναμε μπολσεβίκοι, μετά πάλι ρεφορμιστές. Ε αυτό τον χαρακτηρισμό τη μια υπερεπαναστάτης την άλλη ρεφορμιστής έχω βαρεθεί να τον ακούω. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πως γίνεται τη μια όσοι ασχολούμαστε με τα εργασιακά να είμαστε ρεφορμιστές και την ίδια στιγμή, αν πούμε ποιος είναι αφεντικό και τι στο διάολο σημαίνει αφεντικό με όρους στοιχειώδους πολιτικής οικονομίας να γινόμαστε υπερεπαναστάτες; Γιατί από τους ίδιους ακριβώς προέρχεται αυτή η κριτική. Και μπορούν ακόμα να μας εξηγήσουν πως στο διάολο γίνεται το Γκαρσόν να κατηγορείται για τυχοδιωκτισμό και πολιτικαντισμό, και όλοι όσοι έχουνε πάει στα σπίτια τους ή στα καφενεία τους να μην κατηγορούνται για εφησυχασμό και μικραστικοποίηση; Πως γίνεται αυτό το πράγμα, μόνο η βαθιά γνώση των μυστηριών της αναρχικής ιδεολογίας (διαχωρισμένη από την πραγματικότητα και την πράξη θεωρία) μπορεί να εξηγήσει.

Εγώ αυτό είδα. Και αυτό το συμπέρασμα έβγαλα, από όλη αυτή την ιστορία.

Στο Indymedia, όταν είχε πρωτοανοίξει, είχε ασκηθεί μία κριτική από τα Μητροπολιτικά Συμβούλια. Τον καιρό εκείνο, αν και μακριά την αποδέχτηκα. Με κάποιες επιφυλάξεις. Με τον καιρό διαπίστωσα, ότι η κριτική των συντρόφων τότε ήταν λάθος σε κάποια σημεία. Το ιντυμήντια είχε γίνει ένα χώρος που ανταλλάσοταν ιδέες και απόψεις, γινόταν συζητήσεις πολλές και ενδιαφέρουσες. Ο κίνδυνος δεν ήταν τόσο, του ότι δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός που μιλάει, ούτε και η διαμεσολάβηση. Ο κίνδυνος ήταν τελικά πολύ περισσότερος πολιτικός, από ότι μπορεί να φανταζόμαστε.

Δεν θέλω να κρίνω κανέναν ηθικά για το τι κάνει στη ζωή του, ούτε εργάτες ούτε αφεντικά, δεν με ενδιαφέρει αυτό και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να κριθούν και στην πράξη και στο λόγο όλοι, όλες και όλα, πολιτικά.

Αρκετά όμως γιατί και έχω κουράσει και έχω κουραστεί. Θα παρακαλούσα τους πολλούς καινούριους αναγνώστες πριν με ρωτήσουν κάτι, να ρίξουν μία ματιά σε ότι έχω γράψει την τελευταία χρονιά. Πολλά εξηγούνται εκεί. Αν μπω στον κόπο να απαντήσω θα παραπέμψω εκεί. Όχι επειδή τα έχω πει όλα, αλλά επειδή εχω πει απλά κάποια πράγματα.