Αντιγράφω από το Ιndymedia αυτό το σύντομο και περιεκτικό κείμενο, κυρίως επειδή το από κάτω "προσωπικό" κείμενο αν ήθελε να ήταν πιο αντικειμενικό κάπως έτσι θα ήταν... (Αν και έχω τη διαφωνία μου όσον αφορά τις αντιστάσεις, αλλά και γενικώς κάποιες επιμέρους παρατηρήσεις όπως την κατάσταση στους δήμους, αλλά εντάξει σιγά το θέμα...)
Όταν το όνειρο του γρήγορου κερδους τελειώνει, οι συνειδήσεις αρχίζουν να ξυπνούν - ακόμα και στην Κέρκυρα!
Για όσους δεν γνωρίζουν από Κέρκυρα, σημειώστε τα εξής (οι ντόπιοι τα γνωρίζουν):
Το νησί δεν έχει απολύτως κανένα παρελθόν σε αγώνες οποιασδήποτε μορφής από τον καιρό της αντίστασης στους εγγλέζους που έληξε το 1864. Είναι ένα νησί όπου τίποτε δεν φαίνεται να σκοτίζει τις ζωές των κατοίκων. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και ο εμφύλιος άφησαν το νησί σχετικά αλώβητο – τουλάχιστον σε σύγκριση με τα όσα συνέβησαν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η γεωργική παραγωγή στην οποία είχε πάντα παράδοση το νησί και η οποία διασφάλιζε πάντα ένα αρκετά καλό βιοτικό επίπεδο για τους κατοίκους άρχισε να παραμερίζεται τη δεκαετία του '70 οπότε και άρχισε να ανέρχεται ο τουρισμός ως μορφή οικονομίας και μάλιστα με ρυθμούς ασύλληπτους για τα δεδομένα μιας τόσο μικρής κοινωνίας. Η χρυσή δεκαετία του '80 (κατά τη γνώμη μου το έτος 1987 δεν μπορεί να συγκριθεί παρά μόνο με την πιο καλπάζουσα φαντασία από άποψη προσέλευσης τουριστών και ευημερίας), έφερε στο νησί ΠΟΛΥ χρήμα και άλλαξε για πάντα την οικονομία, το περιβάλλον αλλα κυρίως τη ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ του Κερκυραίου, που μέσα στο κυνήγι της ψεύτικης ευημερίας παραμέρισε στη συνείδησή του κάθε αίσθηση συλλογικότητας και διεκδίκησης. Μέχρι βέβαια να σκάσει η “φούσκα” του εύκολου κέρδους.
Δεκαετία του '90 και ο τουρισμός άρχισε να φθίνει στο νησί. Μπαίνει ο νέος αιώνας και βρίσκει τους Κερκυραίους χαμένους στο πουθενά: υποδομές ανύπαρκτες (οι περισσότερες ασφαλτοστρώσεις στους δρόμους του νησιού έγιναν τη δεκαετία του 80), τριτοκοσμικό νοσοκομείο, όπου τους τελευταίους 15 μήνες έχουν αποβιώσει 4 βρέφη λόγω ελλείψεως προσωπικού και εξοπλισμού, δήμοι παράλυτοι οικονομικά, ανικανότητα των ντόπιων αρχόντων πρωτοφανής – πρέπει να ζει κανείς εδώ για να το πιστέψει, κακοδιαχείριση που δεν τη χωρά ούτε η χειρότερη φαντασία – ο δήμος Κερκυραίων πήρε δάνειο για να πληρώσει τους υπαλλήλους του πριν περίπου 7-8 μήνες, ενώ αδυνατεί ακόμα και να μαζέψει τα σκουπίδια του, πλοία που συνεχώς λιγοστεύουν στο λιμάνι, αεροδρόμιο που διακόπτει την κυκλοφορία των... αυτοκινήτων κατά την απογείωση των αεροσκαφών, μια χωματερή που αν τη δει κανείς θα χάσει τον ύπνο του τα βράδια και το χειρότερο όλων: ΠΛΗΡΗΣ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, και ΙΔΙΩΤΕΥΣΗ, και ένα μάτσο κόσμος που από πολιτική δεν γνώριζε τίποτα άλλο πέρα από τις εκλογές κάθε τετραετία.
Ο κερκυραϊκός Νότος όμως είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα: υπήρξε ο μεγάλος αδικημένος σε όλη τη διάρκεια της κερκυραϊκής ιστορίας. Μάλιστα όποιος τον επισκεφθεί σήμερα, θα αναρωτιέται αν όντως βρίσκεται σίγουρα στη διάσημη Κέρκυρα. Σαφώς έπεσαν και οι νότιοι στο κυνήγι του κέρδους κατά την χρυσή εποχή του τουρισμού, αλλά το χρήμα δεν μεταφράστηκε ποτέ σε υποδομή – μάλλον σε αρπαχτή χωρίς κανένα άλλο αντίκρυσμα. Αποτέλεσμα: ναρκωτικά που θερίζουν σε βαθμό που μόνο οι ντόπιοι γνωρίζουν, φτώχια, εγκατάλειψη χωριών που συνεχώς ερημώνονται, ανύπαρκτη υγειονομική περίθαλψη, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα χωριά δεν διαθέτουν καν αποχέτευση! Επιπλέον ανεργία που φθάνει το 30% κατά τις δικές μου πραγματικές εκτιμήσεις, αφού οι συντριπτική πλειοψηφία δουλεύει μόνο κατά τους θερινούς μήνες (και όχι πια 5 ή 6 μήνες αλλά το πολύ τρεις) ενώ τον υπόλοιπο χρόνο δεν κάνει απολύτως τίποτα... Και ως επιστέγασμα, τα τελευταία χρόνια έγινε φανερό ότι ο υποβαθμισμένος Νότος θα δεχόταν και το κύριο υποπροϊον του σύγχρονου πολιτισμού: 80.000 τόνους απορριμμάτων ετησίως από ολόκληρη την Κέρκυρα και την παρακμασμένη οικονομία της...
Εγινε σύντομα φανερό ότι η κατάσταση δεν θα διαρκούσε για πολύ ήσυχη. Η 29η Μαϊου 2008 άλλαξε τα πάντα: Πρώτη σύγκρουση με τα ΜΑΤ από τον καιρό του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία (μην ψάξει κανείς να μάθει πότε έγινε η προηγούμενη, η απάντηση είναι ποτέ), πρώτη ρίψη μολότοφ επί κερκυραϊκού εδάφους στην ιστορία της, πρώτος νεκρός από καταστολή από τον καιρό της βρετανικής αγχόνης του 19ου αιώνα. Και χτες, 3000 άτομα φώναζαν “μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι” σχηματίζοντας τη μεγαλύτερη πορεία που έγινε ποτέ στην Κέρκυρα (και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, πρόκειται ασφαλώς για τη μεγαλύτερη πορεία που έγινε ποτέ στην Κέρκυρα – ολόκληρη!).
Η Κέρκυρα σήμερα είναι εγκαταλελειμμένη από την κεντρική εξουσία. Με όποιον Κερκυραίο και αν μιλήσει κανείς θα διακρίνει μια απογοήτευση που δεν περνά απαρατήρητη. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, οι κουβέντες ότι θα ήταν καλύτερα για τους Κερκυραίους αν τα επτάνησα ήταν ανεξάρτητα πυκνώνουν.
Θυμηθείτε τα λεγόμενά μου, στην Κέρκυρα θα δείτε πράγματα που δεν θα τα φανταζόταν κανένας πριν λίγα χρόνια. Ούτε καν οι ίδιοι οι καλοπερασάκηδες Κερκυραίοι που τίποτα δεν θα μπορούσε να χαλάσει το φραπέ τους στο Λιστόν. Ο Κερκυραϊκός Νότος έχει πάρει φωτιά και αιτία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΜΑΤΕΡΗ της Λευκίμμης, αλλά Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΓΡΗΓΟΡΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΠΑΧΤΗΣ. Το μίσος ξεχειλίζει πλέον κατά του κράτους και των δυνάμεων καταστολής και μόνο οι τυφλοί δεν το έβλεπαν χτες στη Λευκίμμη.
Χρειαζόμαστε κάθε δυνατή συμπαράσταση από όλη την ελλάδα. Θυμηθείτε, θα δείτε πολλά ακόμα από την όμορφη Κέρκυρα.
Κερκυραίος
Όταν το όνειρο του γρήγορου κερδους τελειώνει, οι συνειδήσεις αρχίζουν να ξυπνούν - ακόμα και στην Κέρκυρα!
Για όσους δεν γνωρίζουν από Κέρκυρα, σημειώστε τα εξής (οι ντόπιοι τα γνωρίζουν):
Το νησί δεν έχει απολύτως κανένα παρελθόν σε αγώνες οποιασδήποτε μορφής από τον καιρό της αντίστασης στους εγγλέζους που έληξε το 1864. Είναι ένα νησί όπου τίποτε δεν φαίνεται να σκοτίζει τις ζωές των κατοίκων. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και ο εμφύλιος άφησαν το νησί σχετικά αλώβητο – τουλάχιστον σε σύγκριση με τα όσα συνέβησαν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η γεωργική παραγωγή στην οποία είχε πάντα παράδοση το νησί και η οποία διασφάλιζε πάντα ένα αρκετά καλό βιοτικό επίπεδο για τους κατοίκους άρχισε να παραμερίζεται τη δεκαετία του '70 οπότε και άρχισε να ανέρχεται ο τουρισμός ως μορφή οικονομίας και μάλιστα με ρυθμούς ασύλληπτους για τα δεδομένα μιας τόσο μικρής κοινωνίας. Η χρυσή δεκαετία του '80 (κατά τη γνώμη μου το έτος 1987 δεν μπορεί να συγκριθεί παρά μόνο με την πιο καλπάζουσα φαντασία από άποψη προσέλευσης τουριστών και ευημερίας), έφερε στο νησί ΠΟΛΥ χρήμα και άλλαξε για πάντα την οικονομία, το περιβάλλον αλλα κυρίως τη ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ του Κερκυραίου, που μέσα στο κυνήγι της ψεύτικης ευημερίας παραμέρισε στη συνείδησή του κάθε αίσθηση συλλογικότητας και διεκδίκησης. Μέχρι βέβαια να σκάσει η “φούσκα” του εύκολου κέρδους.
Δεκαετία του '90 και ο τουρισμός άρχισε να φθίνει στο νησί. Μπαίνει ο νέος αιώνας και βρίσκει τους Κερκυραίους χαμένους στο πουθενά: υποδομές ανύπαρκτες (οι περισσότερες ασφαλτοστρώσεις στους δρόμους του νησιού έγιναν τη δεκαετία του 80), τριτοκοσμικό νοσοκομείο, όπου τους τελευταίους 15 μήνες έχουν αποβιώσει 4 βρέφη λόγω ελλείψεως προσωπικού και εξοπλισμού, δήμοι παράλυτοι οικονομικά, ανικανότητα των ντόπιων αρχόντων πρωτοφανής – πρέπει να ζει κανείς εδώ για να το πιστέψει, κακοδιαχείριση που δεν τη χωρά ούτε η χειρότερη φαντασία – ο δήμος Κερκυραίων πήρε δάνειο για να πληρώσει τους υπαλλήλους του πριν περίπου 7-8 μήνες, ενώ αδυνατεί ακόμα και να μαζέψει τα σκουπίδια του, πλοία που συνεχώς λιγοστεύουν στο λιμάνι, αεροδρόμιο που διακόπτει την κυκλοφορία των... αυτοκινήτων κατά την απογείωση των αεροσκαφών, μια χωματερή που αν τη δει κανείς θα χάσει τον ύπνο του τα βράδια και το χειρότερο όλων: ΠΛΗΡΗΣ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, και ΙΔΙΩΤΕΥΣΗ, και ένα μάτσο κόσμος που από πολιτική δεν γνώριζε τίποτα άλλο πέρα από τις εκλογές κάθε τετραετία.
Ο κερκυραϊκός Νότος όμως είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα: υπήρξε ο μεγάλος αδικημένος σε όλη τη διάρκεια της κερκυραϊκής ιστορίας. Μάλιστα όποιος τον επισκεφθεί σήμερα, θα αναρωτιέται αν όντως βρίσκεται σίγουρα στη διάσημη Κέρκυρα. Σαφώς έπεσαν και οι νότιοι στο κυνήγι του κέρδους κατά την χρυσή εποχή του τουρισμού, αλλά το χρήμα δεν μεταφράστηκε ποτέ σε υποδομή – μάλλον σε αρπαχτή χωρίς κανένα άλλο αντίκρυσμα. Αποτέλεσμα: ναρκωτικά που θερίζουν σε βαθμό που μόνο οι ντόπιοι γνωρίζουν, φτώχια, εγκατάλειψη χωριών που συνεχώς ερημώνονται, ανύπαρκτη υγειονομική περίθαλψη, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα χωριά δεν διαθέτουν καν αποχέτευση! Επιπλέον ανεργία που φθάνει το 30% κατά τις δικές μου πραγματικές εκτιμήσεις, αφού οι συντριπτική πλειοψηφία δουλεύει μόνο κατά τους θερινούς μήνες (και όχι πια 5 ή 6 μήνες αλλά το πολύ τρεις) ενώ τον υπόλοιπο χρόνο δεν κάνει απολύτως τίποτα... Και ως επιστέγασμα, τα τελευταία χρόνια έγινε φανερό ότι ο υποβαθμισμένος Νότος θα δεχόταν και το κύριο υποπροϊον του σύγχρονου πολιτισμού: 80.000 τόνους απορριμμάτων ετησίως από ολόκληρη την Κέρκυρα και την παρακμασμένη οικονομία της...
Εγινε σύντομα φανερό ότι η κατάσταση δεν θα διαρκούσε για πολύ ήσυχη. Η 29η Μαϊου 2008 άλλαξε τα πάντα: Πρώτη σύγκρουση με τα ΜΑΤ από τον καιρό του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία (μην ψάξει κανείς να μάθει πότε έγινε η προηγούμενη, η απάντηση είναι ποτέ), πρώτη ρίψη μολότοφ επί κερκυραϊκού εδάφους στην ιστορία της, πρώτος νεκρός από καταστολή από τον καιρό της βρετανικής αγχόνης του 19ου αιώνα. Και χτες, 3000 άτομα φώναζαν “μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι” σχηματίζοντας τη μεγαλύτερη πορεία που έγινε ποτέ στην Κέρκυρα (και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, πρόκειται ασφαλώς για τη μεγαλύτερη πορεία που έγινε ποτέ στην Κέρκυρα – ολόκληρη!).
Η Κέρκυρα σήμερα είναι εγκαταλελειμμένη από την κεντρική εξουσία. Με όποιον Κερκυραίο και αν μιλήσει κανείς θα διακρίνει μια απογοήτευση που δεν περνά απαρατήρητη. Μεταξύ σοβαρού και αστείου, οι κουβέντες ότι θα ήταν καλύτερα για τους Κερκυραίους αν τα επτάνησα ήταν ανεξάρτητα πυκνώνουν.
Θυμηθείτε τα λεγόμενά μου, στην Κέρκυρα θα δείτε πράγματα που δεν θα τα φανταζόταν κανένας πριν λίγα χρόνια. Ούτε καν οι ίδιοι οι καλοπερασάκηδες Κερκυραίοι που τίποτα δεν θα μπορούσε να χαλάσει το φραπέ τους στο Λιστόν. Ο Κερκυραϊκός Νότος έχει πάρει φωτιά και αιτία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΜΑΤΕΡΗ της Λευκίμμης, αλλά Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΓΡΗΓΟΡΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΠΑΧΤΗΣ. Το μίσος ξεχειλίζει πλέον κατά του κράτους και των δυνάμεων καταστολής και μόνο οι τυφλοί δεν το έβλεπαν χτες στη Λευκίμμη.
Χρειαζόμαστε κάθε δυνατή συμπαράσταση από όλη την ελλάδα. Θυμηθείτε, θα δείτε πολλά ακόμα από την όμορφη Κέρκυρα.
Κερκυραίος
Κατηγορία: Αναδημοσιεύσεις
0 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)