Μερικές ταινίες για να παγώσουμε

Έλεγα, να έβαζα εδώ καμιά 10αριά ταινίες για να δει κανείς... Ξεκίνησα και όταν έφτασα στις 9 διαπίστωσα ότι οι 7 από αυτές είχαν μπόλικους φόνους, κυνηγητά, ζόμπι, παραδοξολογίες και γενικότερα πολύ αίμα. Επίσης διαπίστωσα ότι πολλά από αυτά είναι παράξενα road movies. Πορείες αν όχι στο χώρο τότε σίγουρα στο χρόνο, αλλά φτιαγμένες σίγουρα σαν να επρόκειτο για χώρο!!! (Μπακογιανόπουλε eat my dust). Γενικώς έβαλα trailer τα οποία δεν είναι και πολύ πετυχημένα αλλα έπρεπε να έχω ένα ενιαιό στυλ.

Thursday-Skip Woods
Ταινιάρα! Στο πνεύμα του Ταραντίνο, έχω την εντύπωση ότι αργότερα συνεργάστηκαν και κάπου αλλά δεν τα πάω καλά με τα ονόματα. Ένας πρώην μαφιόζος έχει αφήσει πίσω του το παρελθόν και έχει βολευτεί σε μία καινούρια πόλη, όταν το παρελθόν του τον καταδιώκει. Πολύ καλές ατάκες και πολύ αίμα. Ότι πρέπει για μπύρες και ηλιόσπορους.



Videodrome-David Cronenberg
Τι να πω για αυτό το αριστούργημα της 7ης τέχνης. Ότι και να πω θα είναι λίγο. Δείτε και σκεφτείτε. Παίζει και η θεά...



Wild at heart-David Lynch
Ok. Πιθανά διάφοροι να με στραβοκοιτάξουν αλλά αυτή μαζί με το Straight story τις θεωρώ από τις καλύτερες του. (Τώρα θα με στραβοκοιτάζουν ακόμα περισσότεροι...)



13 Tzameti-Gela Babluani
Μία από τις καλύτερες ταινίες της τελευταίας 5ετίας σίγουρα. Τρομερή γραφή, πολύ σπουδαία κίνηση, ανατριχιαστική ροή. Γενικώς η ταινία καταφέρνει στην αρχή να σε ταυτίσει πολύ με τον ήρωα και στην συνέχεια σου αλλάζει τον αδόξαστο. Να τη δείτε, αλλά όχι πριν πάτε για ύπνο. Θα σας τσιτώσει άγρια. Και όχι η βία δεν είναι αυτή που απεικονίζεται. Πολύ περισσότερο είναι η βία που εννοείται...



Jackie Brown-Quentin Tarantino
Η καλύτερη του ταινία. Πως μπορείς να ασκήσεις κοινωνική κριτική πάνω σε ένα σφιχτοδεμένο σενάριο. Μετά από αυτό ο Ταραντίνο θα μπορούσε να πεθάνει.



From dusk till dawn-Robert Rodriguez
Cult αναμφισβήτητα. Στην ίδια κατηγορία με το Thursday. Δε λέω τίποτα. Η ταινία ΤΑ ΣΠΑΕΙ.



Simple Blood-Joel and Ethan Cohen
Ότι και να πω για αυτή την ταινία μάλλον είναι λίγο ένα από τα καλύτερα νουάρ που έχω δει, καταπληκτική φωτογραφία, σκοτεινή και σκληρή, σπουδαία κοψίματα, τρομερή ένταση. Με αυτή την έννοια κατά τη γνώμη μου το No country for old men δεν ήταν παρά μία καλή επανάληψη.



Straight to hell-Alex Cox
Στο γνωστό μοτίβο, πυροβολισμοί, αίμα, παρακμή, αποτυχημένο σεξ, βία. Επίσης μπορείτε να απολαύσετε τους Joe Strummer, Elvis Costello, Shane McGohan, Jim Jarmusch και διάφορους άλλους να τρώνε και να ρίχνουνε μπόλικες σφαίρες.



Sympathy for Mr. Vengeance Chan-wook Park
Απόλυτη σιωπή. Δείτε τη και μη μιλήσετε για αυτήν. Θα εκτεθείτε.



Mystery Train-Jim Jarmusch
E λοιπόν εμένα αυτή είναι η αγαπημένη μου ταινία του γενικώς αγαπημένου Jarmusch. Χαλαρή, γλυκιά και πικρή. Από τις πιο όμορφες ταινίες που έχω δει...



Chopper-Andrew Dominik
H ιστορία ενός αυστραλού εγκληματία βασισμένη στην αυτοβιογραφία του. Βία σκέτη βία. Κόλαση κανονικά...



The wild bunch-Sam Pekinpah
Οι μισοί από τους αποπάνω δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε αυτή εδώ η ταινία. Αρσιστούργημα. Όποιος δεν την έχει δει δεν έχει δει τίποτα.



Ascenseur pour l'echafaud-Luis Mall
E οι άλλοι μισοί από τους πάνω δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε αυτή η ταινία. Το απόλυτο νουάρ κατά τη γνώμη μου. Και θεσπέσια μουσική του Miles Davis...

5 Comments:

  1. Ανώνυμος said...
    κοιτα να δεις κάτι πράματα! έχω δει όλα από ταραντινο εκτός απ αυτό, επίσης όλα από jarmush εκτος απ αυτό, και ομοίως από lynch, εκτός από αυτό κ την τελευταία του. επίσης πάντα είχα στα υπόψιν τα Straight to hell, 13 Tzameti και chopper αλλά πάντα αναβολή. τετοιος αντισυγχρονισμός βρε παιδίμ?

    ασανσέρ και wild bunch συμφωνώ κ επαυξάνω

    πολύ κουλτουρίαση έπεσε αυτό το καλοκαίρι σύντροφε, ντροπή μας ...
    ΠανωςΚ said...
    Επειδή συγχύζομαι με τους αφορισμούς, επιτρέψτε μου να αντιπροτείνω εννιά αριστουργήματα, του "αλλου" σινεμά, μακριά από βία:

    1

    2

    3

    4

    5

    6

    7

    8

    9
    βα.αλ. said...
    Αρσένιε, τα έχουμε πει. Βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο αλλά από τη λάθος μεριά...

    Μπα ξέραμε το Τσόπερ; Μπράβο. Με εκπλήσσεις...

    Κουλτουρίαση...;;; Αυτά;;; Σιγά.

    Πάνω μου οι περισσότερες είναι ΘΡΥΛΙΚΕΣ ταινίες. Ποιος ξεχνάει το Φερις Μπιουλερ Ντει οφ, τις περιπέτειες της Μπειμπι σίττερ και το Γουενς Γορλντ;;; Πως φάινεται η ηλικία μας εεε;
    Ανώνυμος said...
    Ρε αφεόφοβε,το st8 story στις 2 καλύτερές σου;Στη Σαλόνικα έτσι ταξίδεψες;Πάντως η Άγρια Συμμορία δεν με είχε εντυπωσιάσει όσο το Ασανσέρ για Δολοφόνους.
    Κάποιες δε τις έχω δει,αλλά να τονίσουμε το ρόλο του θερινού σινεμά!Αν δεν υπήρχε μαζί με τις επανεκδόσεις,δε θα είχα δει ούτε καν 3 (πλην του Lynch,τον οποίο ενώ τον συμπαθώ τα τελευταία χρόνια λόγω περιστάσεων τον φοβάμαι)...

    Γι'αυτό,viva Θερινά!
    βα.αλ. said...
    Καλά ναι τα θερινά παίζουν κορυφαίες επανεκδόσεις...

    Το Στρειτ στόρυ είχε για μένα μία τρομερή δύναμη μία πολύ σπουδαία ροή και μία πολύ ιδιαίτερη συγκίνηση... Και κυρίως ένα πολύ σημαντικό νόημα...

    Η άγρια συμμορία έχει ένα από τα καλύτερα φινάλε εβερ... Μαζί με αυτό του Blade runner

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα