Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Το Σαββατο που μας πέρασε στις 23 του μήνα, βρεθήκαμε μαζί με άλλο κόσμο σε ένα μικρό της Βοιωτίας τη Θίσβη σε μία διαμαρτυρία της τοπικής επιτροπής αγώνα για όσα εξωφρενικά συμβαίνουν σε εκείνον τον τόπο. Αν και πολλά αναφέρονται στην από κάτω προκύρηξη που αναδημοσιεύω, δεν μπορώ να μην καταθέσω και τη δική μου ματιά, εν είδη ενός μικρού χρονικού.



Καθώς αφήνεις τη Θήβα πίσω σου σιγά-σιγά και αφού αφήσεις και την παλιά εθνική για Λειβαδιά, με το αμάξι μπαίνεις σε ένα δρόμο όπου συνειδητοποιείς τα καλά της εφταετίας και πόσο μα πόσο δίκιο έχουνε οι ξεμωραμένοι παππούδες που φωνάζουνε ότι ο Παπαδόπουλος έκανε δρόμους, γιατί κατά πάσα πιθανότητα οι δρόμοι αυτοί χρονολογούνται από τότε. Τέλος πάντων, παίρνουμε το δρόμο μας με αρκετή υπομονή και επιμονή όπου διασχίζουμε τους πανέμορφους χρυσαφένιους λόφους της Βοιωτίας. Σε κάποιο σημείο διαπιστώνουμε ότι ο δρόμος φτιάχνεται καθώς επίσης ότι και το έργο το φυλάει η εταιρεία security Pit Bull. Πράγμα αστείο γιατί δεν είδαμε κανένα σεκιουριτά στην είσοδο του έργου. Και έτσι απλά καταλαβαίνει κανείς για το που πάνε οι μίζες...



Φτάνουμε στο χωριό της Θίσβης, όπου μετά την προσυγκέντρωση και κάποιες σύντομες ομιλίες ξεκινάει ο κόσμος να κατέβει στην παραλία και στο λιμάνι. Εγώ σε εκείνη τη φάση αναρωτιέμαι που στο καλό είναι οι βιομηχανίες και όλα όσα περιγράφει η Επιτροπή Αγώνα... Τέλος πάντων, καθώς κατεβαίνουμε σιγά σιγά από το χωριό διαπιστώνει κανείς ότι έχει αλλάξει και τόπο και χρόνο. Λίγο πιο έξω από το χωριό τα Σωληνουργεία Κορίνθου καλύπτουν μία τεράστια έκταση -αλλά στα αλήθεια τεράστια- γεμάτη με σωλήνες (...και εκεί βλέπεις ότι τα πραγματικά καλά τραγούδια έχουν μεγάλα δίκια, μιας και οι Σωλήνες των Lost Bodies φαίνεται να αντικατοπτρίζουν τέλεια το όλο πράγμα που βλέπαμε, επί 7-8 λεπτά με το αμάξι τεράστιες ποσότητες τεράστιων σωλήνων...). Καθώς αφήνουμε πίσω μας το εργοστάσιο περνάμε μία πύλη. Εκ πρώτης όψεως νομίζει κανείς ότι αυτή η πύλη με το κουβούκλιο στη μέση και φράχτη 2,5 μέτρων και συρματόπλεγμα στην κορφή είναι το πλέον σουρρεαλιστικό πράγμα που έχει δει κανείς στη ζωή του. Καθότι το φόντο είναι κάτι τεράστια βράχια και πουθενά δε φαίνεται να υπάρχει τίποτα. Αφού περνάμε αυτή την πύλη μετά από μία στροφή εμφανίζεται μπροστά μας η θάλασσα.





Συνεχίζουμε προς τα κάτω τη διαδρομή μας και ξαφνικά βλέπουμε μία άλλη πύλη. Αυτή είναι η πύλη που κλείνει το μικρό λιμάνι. Γύρω γύρω από την πύλη ο ίδιος φράχτης ύψους 2,5 μέτρων με συρματόπλεγμα στην κορφή. Εδώ λες όπα όπα... Αυτό είναι προφανώς υπερβολικό. Αυτή είναι και η πύλη από όπου επιτρέπουν/δεν επιτρέπουν στον κόσμο να περάσει και να πάει στην παραλία. Αριστερά είναι ο δρόμος που περνάει για να πάει στο λιμάνι. Εμπορικό λιμάνι έτσι; Στο οποίο όμως λιμάνι δεν επιτρέπεται η είσοδος σε κανέναν. Λιμάνι το οποίο χρησιμοποιεί το εργοστάσιο για να διακινεί πρώτες ύλες και εμπορεύματα. Και το επαναλαμβάνω. Λιμάνι και ακτή που είναι ανοικτοί δημόσιοι χώροι στους οποίους ο τάδε και ο δείνα βιομήχανος έχουνε κλείσει και περικλείσει. (Την ημέρα της διαμαρτυρίας μάθαμε ότι η εταιρεία ζήτησε να απαγορευτεί η εκδήλωση, αλλά ο εισαγγελέας απάντησε ότι όλη η παραλία εκεί είναι ανοικτός δημόσιος χώρος.) Φεουδαρχία όχι μαλακίες.




Τέλος πάντων μαζεύεται καμιά 200-250αριά κόσμος είναι εκεί και οι Active Member (τους οποίους αντιπαθώ τα μάλα...), και μετά από κάποιες ομιλίες αναλαμβάνει κάποιος κόσμος από την Επιτροπή Αγώνα να πάει να ρίξει την περίφραξη. Η οποία περίφραξη όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες φτάνει ίσαμε τη θάλασσα. Και εμφανώς παράνομη αλλά και με συγκεκριμένη απόφαση της πολεοδομίας παράνομη που έχει διατάξει την κατεδάφιση της. Σε κάποια φάση έρχονται δύο καπελάκηδες όπου γίνονται κάποιοι διάλογοι περί δικαίου και οι οποίοι αποχωρούν εις μάτην, ρίχνονται καμιά 10αριά πασσάλοι και αποχωρούμε. Είναι προφανές ότι αυτός ο φράχτης εκεί πέρα δεν έχει καμία άλλη λειτουργία (αν αποδεχτούμε ότι ένας φράχτης γενικώς μπορεί να έχει κάποια λειτουργία...), πέρα από το να εκφοβίσει τους κατοίκους δείχνοντας και ξαναδείχνοντας τη δύναμη που έχουν αυτοί που έβαλαν το φράχτη. Δείχνοντας και ξαναδείχνοντας τη δύναμη επιβολής που νομίζουν ότι έχουν (Πράγμα το οποίο φάνηκε και από την παρουσία των μπάτσων, 5-6 τζιπ, αρκετά περιπολικά και από ότι είπανε και δύο διμοιρίες των ΜΑΤ, να “φυλάνε” 250 ανθρώπους που πήγαιναν σε έναν ανοικτό δημόσιο χώρο...). Αυτό είναι ακόμα πιο καταφανές τη στιγμή που φράχτης εκεί δεν γίνεται για να προστατέψει ή να φυλάξει. Ο φράχτης εκεί είναι για να δείξει ποιος (θέλει να) κάνει κουμάντο.




Αυτό που είδαμε στη Θίσβη δεν είναι μία παρέκβαση της ομαλής λειτουργίας του κεφαλαίου. Το ίδιο πράγμα βλέπουμε να γίνεται σχεδόν παντού: από τον Αχελώο μέχρι τη Λευκίμμη, και από τη Χαλκιδική μέχρι το Φιλοπάππου, από την Πάρνηθα μέχρι το Τυμπάκι, και από τη Γαυδοπούλα μέχρι τον Υμηττό.







Είναι η προσπάθεια του κεφαλαίου και του κράτους να επεκταθούν συνεχώς πάνω στις ζωές μας...

ΥΓ. Οι εγκαταστάσεις του λιμανιού δίπλα σε αυτό που απαγορεύεται η πρόσβαση. Εγκαταστάσεις που θα ζήλευανε πολλά νησάκια του Αιγαίου. Αυτά όμως δεν έχουν Σωληνουργεία...