Περνάμε εποχές ζυμώσεων, για αυτό με βλέπετε σιωπηλό, μου έχουνε λιώσει τα μπράτσα απο το πολύ ζύμωμα και δεν μπορώ να τα σύρω στο πληκτρολόγιο.

Τέλος πάντων ας αρχίσουμε με ένα ποτ πουρί θεμάτων που έχουνε μαζευτεί και για να μην τα κάνω ένα ένα θα τα βάλω όλα σε ένα.

Ξεκινάω με το γκάλοπ το οποίο με εξέπληξε οφείλω να ομολογήσω. Μου αρέσει πάντως που το απλά περισσότερο έλαβε αρκετούς ψήφους, γιατί μου αρέσει που το ταπεινόν τούτον ιστολόγιο είναι σαν το σεξ: Απλά θέλετε περισσότερο... Δυστυχώς όμως με απογοητεύετε με την επιθυμία σας για αναλύσεις γιατί για μια ακόμα φορά διαπιστώνω ότι όλοι με θέλουνε για το μυαλό μου. (Και ουδείς για το κορμί μου...).

Τέλος πάντων θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στις εκκλήσεις των μαζών για περισσότερες αναλύσεις. Μόλις καταφέρω να συλλάβω την ιστορική κίνηση που εκδιπλώνεται μπροστά μας θα αρχίσει η δουλειά...

(Αυτές πάντως τις μοναχικές συλλήψεις της ιστορικής κίνησης να τις προσέχετε).

Επόμενο θέμα: Τι κάνουνε οι υγειείς (έτσι γράφεται;) δυνάμεις του τόπου με το αντεθνικό δημοψήφισμα του ΣΚΑΙ Μεγάλοι Έλληνες;;; Είναι δυνατόν ο Μεγαλύτερος Έλληνας να είναι ένας πούστης; Να καταργηθεί πάραυτα το αντεθνικόν αυτό γκάλοπ.

Επόμενο θέμα: Καταγγέλω ως ρεφορμιστές διάφορους ιστολόγους που εμφανίζονται κουκουλωμένοι. Σαν Έλλην που διαμαρτύρεται σας προσπερνώ και διαμαρτύρομαι με το πραγματικό μου πρόσωπο. Και μην αρχίσετε τις βλακείες. Έτσι ακριβώς είμαι. Ορίστε:

Συνεχίζουμε: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ. Το μέγα ζήτημα ειναι ΠΟΙΟΣ θα το φέρει...

ΥΓ. Μπήκαμε στην άνοιξη, ωραία., αλλά αυτό θα πρέπει να γίνεται με το χυδαίο τρόπο να μας κλέβουνε μια ώρα;;; Δεν τους φτάνουνε όλες οι άλλες;;;

Homage...


...η ομορφιά στις μέρες μας πεθαίνει δεμένη πισθάγκωνα αργά τα ξημερώματα...
(Και στην κόλαση να βρεθείς πρέπει να αγωνίζεσαι, τι άλλο θέλει κανείς για να το μάθει αυτό;)



Θαυμάστε μεγαλεία, απολαύστε λόγο, μαζέψτε ατάκες, χαρείτε, γελάστε, κλάψτε, δοξάστε πολιτική σκέψη.

Νιώθω τυχερός. Νιώθω λαμπρά. Νιώθω υπέροχα. Νιώθω περήφανος που είμαι πολίτης αυτής της χώρας.

Ζήτω το έθνος. Ζήτω ο στρατός. Ζήτω τα καινούρια μας έπιπλα!!!

ΜΑΥΡΟ ΦΙΔΙ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΕΙ ΡΕΕΕ!!!

Εδω to original να μην μπερδευόμαστε...



Α, ρε... Να σηκωνόταν τα ζόμπι απο τη Μακρόνησο και να τρώγανε κάνα λαιμό...


Τις προάλλες που είχα πάει για ψώνια μου δώσανε ένα φυλλάδιο, συνήθως δεν τα κοιτάω καν, για να μην πω ότι δεν τα παίρνω και καν... Τέλος πάντων, αυτό το πήρα και καπου του έριξα μία ματιά. Με έκπληξη διαπίστωσα αυτή την εκπληκτική προσφορά. Με δύο κωλόχαρτα δώρο ένα ουίσκι... Ποιο είναι το εντυπωσιακό; Πέραν του γλαφυρού της ιστορίας αφού κανονικά όταν χέζεσαι στα ξύδια πρέπει να σου δίνουν ένα κωλόχαρτο και όχι να σου δώσουν κωλόχαρτο για να χεστείς στα ξύδια, υπάρχει και κάτι που είναι εντυπωσιακό με την πρώτη ματιά. Συνήθως τα ακριβά προιόντα συνοδεύονται από κάτι πιασάρικο και πιο φτηνό όχι αντιστρόφως.

Αλλά όπα μία στιγμή... Για να ξαναδούμε λίγο την "προσφορά" 6,50 ευρώ 12 κωλόχαρτα; Μήπως είναι λίγο ακριβά; Και μάλιστα πρέπει να αγοράσεις και 2... Άρα αγορά 13 ευρώ... Μάλιστα για κάτι που χονδρική μπορεί να κάνει 7-8 ευρώ και θα κάνει και το χρήμα να κινηθεί; Not bad...

Τέλος πάντων, ορίστε και η λύση για το φάντασμα της κρίσης που πλανιέται...

Για το φάντασμα της εξέγερσης δεν υπάρχει λύση. Θα το φάτε στη μάπα ρε...


Μέσα στο Δεκέμβρη ανάμεσα στα πολλά ζητήματα που αναδείχθηκαν ήταν και αυτό της αντιπληροφόρησης. Όχι απλά σαν μια ανεπτυγμένη τακτική του κινήματος, αλλά πια σαν μία σαφή μετατόπιση της ενημέρωσης από τα κωλοκάναλα στο διαδίκτυο. Υπάρχουν μερικοί βασικοί λόγοι για αυτό.

Πρώτον η αμεσότητα και η ταχύτητα: ο ρυθμός των γεγονότων ήταν ιδιαίτερα έντονος και μόνο η ιδία συμμετοχή στην ενημέρωση των ίδιων των δρώντων υποκειμένων μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό το θέμα. Μετά από μια πορεία βγαίνανε 10-15-50-100 ανταποκρίσεις, ο καθένας που κατέβαινε στο δρόμο, συμμετείχε σε μία συνέλευση, μία δράση, ένα μπάχαλο το μετέφερε σαν γεγονός. Σαν αντιπληροφορία. Σαν κομμάτι της κυκλοφορίας της ίδιας της εξέγερσης. Και αυτό γινόταν άμεσα. Μία κίνηση μαθευότανε σε ελάχιστο χρόνο και γρήγορα έβρισκε τους κριτικούς της (με την καταστασιακή σημασία του όρου...). Σημαντικό ρόλο έπαιξαν φυσικά και τα κινητά αλλά και η ίδια η μαζικότητα των καναλιών αντιπληροφόρησης που πια έρχεται να είναι φτηνή και προσιτή σε όλους (ή τέλος πάντων στους περισσότερους από τους κατοίκους της χώρας...).

Δεύτερον, η φανερή αποτυχία των ΜΜΕ να διαχειριστούν το θέμα. Ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος. Ας μην κοροιδευόμαστε. ΌΛΟΙ ξέρουν ποιος είναι ο ρόλος του Πρετεντέρη, και οι δεξιοί και οι αριστεροί. Επίσης, όλοι ξέρουνε ότι αυτό που δήθεν παρουσιάζεται σαν αντικειμενικότητα απο τα ΜΜΕ δεν είναι καθόλου τέτοια. Τέλος πάντων τα 'χουνε πει και οι φίλοι μας οι καταστασιακοί αυτά. Υπάρχει λοιπόν, μία πολύ λεπτή διαφορά αλλά εξαιρετικά σημαντική ανάμεσα στον κάθε "ανώνυμο" ιστολόγο και αντιπληροφορέα (καλή λέξη... θα την κρατήσω), και στον επώνυμο μισθωτό δημοσιογράφο. Ο δημοσιογράφος προσπαθεί να είναι αντικειμενικός (στην καλύτερη... αλλά φυσικά ο κανόνας είναι ότι εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα...) ο "ανώνυμος" είναι ρητά και ξεκάθαρα υποκειμενικός. Είναι φανερό ότι μία υποκειμενικότητα που εμφανίζεται σαν τέτοια είναι πολύ ορθότερη από μία υποκειμενικότητα που θέλει να εμφανιστεί σαν αντικειμενικότητα. Αν το συνδυάσουμε τώρα αυτό τουλάχιστον με την περίεργεια ενός ακαθόριστου "μέσου πολίτη" μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί υπήρξε αυτή η μετατόπιση. Μετάτοπιση φυσικά που στο εξωτερικό έχει συμβεί ήδη μερικά χρόνια πριν... Και εδώ είναι το αστείο. Αυτοί που μας ζαλίζανε με το τρενδ των blogs, την δημοσιογραφία των πολιτών και την ίδια την ανεξάρτητη δημοσιογραφία των ίδιων των δημοσιογράφων που πια μπορουν να γράφουν χωρίς να έχουν από πίσω τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη, βγαίνουνε τώρα να κατακεραυνώσουνε την ανωνυμία, τους εκβιασμούς και τη συκοφαντική δυσφήμιση που λαμβάνει χώρα διαμέσου των blogs...

Αυτοί μέσες άκρες είναι οι δύο λόγοι όπου κατά τη γνώμη μου εμφανίζεται μια τρομερή άνοδος ενός, ας τολμήσω να πω έστω σε εισαγωγικά, "αυτόνομου" λόγου, όχι βέβαια με τη σημασία του πολιτικού (σαν αυτονομία) αλλά με την οργανωτική του διάσταση (και μόνο έτσι εννοούμενη σαν πολιτική πια) σαν τέτοιος. Αυτόνομος με τη σημασία του αυτοφυούς, του αυτοκαθοριζόμενου. Και αυτοί είναι επίσης οι δύο λόγοι που έχουν ξαμοληθεί όλοι και λυσσάνε πάνω από την ανωνυμία του διαδικτύου.

Και εδώ μπαίνει ένα θεμελιώδες και τερατώδες πολιτικό ζήτημα που θα περιοριστώ μόνο να το θίξω εντελώς αστικοδημοκρατικά, απλούστατα επειδή μόνο έτσι μπορώ να το θίξω.

Λοιπον, όταν κάποιος κύριος, ο οποιοσδήποτε βγαίνει στη δημόσια σφαίρα και λέει ότι είναι να πει να μάθει να αναγνωρίζει ότι εκτός από τα ροδοπέταλα που θα του στρώνουν οι έμμισθοι κάθε είδους θα φάει και τις ροχάλες του. Ωραίες και φρέσκιες σαν πάστες. Αυτό είναι η ΟΥΣΙΑ του δημόσιου λόγου, ακόμα και με την πιο κοινή έννοια της συκοφαντίας. Παρένθεση: αν και φυσικά είναι ΠΡΟΦΑΝΩΣ γελοίο και ανυπόστατο να κατηγορήσει π.χ. τον τάδε ή τον δείνα ανώνυμο που γράφει κάτι στο διαδίκτυο ότι συκοφαντεί... Απλούστατα, επειδή θα πρέπει να μιλάμε με ουσιαστικούς όρους η συκοφαντία ΑΠΑΙΤΕΙ και μία εξουσία από πίσω της για να πιάσει...

Ειδικά, για τα πολιτικά πρόσωπα, και ακόμα ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ για τους βουλευτές που χαίρουν και της βουλευτικής ασυλίας είναι εντελώς απαράδεκτο να κατηγορούν τον καθένα ότι τους συκοφαντεί. Δηλαδή δεν κατάλαβα, εμένα σαν πολίτη ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ με προστατεύει αν βγει ο κάθε μαλακοπίτουρας βουλευτής και αρχίσει π.χ. σε μία ανοικτή εκδήλωση και αρχίσει να με προσβάλλει που έχω πάει εγώ να αντιπαρατεθώ μαζί του...;;; (Λέμε τώρα...). Μπορώ να του κάνω μύνηση και να αρθεί η βουλευτική του ασυλία; Ναι, οκ... Το ανέκδοτο ο Λένιν στη Ζυρίχη το ξέρετε;;; Για να μην αρχίσω τώρα τις εντελώς αστικοδημοκρατικές παπαριές περί ελευθερίας του λόγου και κριτικής των πολιτών προς την εξουσία και ξεράσω και γω ο ίδιος...

Και στην τελική στα αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την τεράστια ευαισθησία που πιάνει ανθρώπους που είναι υπουργοί και βουλευτές όταν τους βρίζουνε...

Ή μάλλον μπορώ. Είναι πολύ απλό. Όταν σε βρίζει ο Πρετεντέρης, σε βρίζει ο Λαμπράκης. Όταν σε βρίζει ένας ανώνυμος, σε βρίζει ένας ανώνυμος. Όταν όμως σε κράζει ΟΛΟ το διαδίκτυο εκ των πραγμάτων ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΛΟΙ αυτοί να είναι έμμισθοι εκβιαστές και συκοφάντες και κυρίως αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να το ελέγξεις, ούτε με ρουσφέτι, ούτε με κόντρα εκβιασμούς... Είναι πέρα από σένα. Είναι ένας λόγος εκτός ελέγχου.

Για αυτό έχουν λυσσάξει όλοι. Και στην τελική. ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΧΕΣΜΕΝΗ ΤΗ ΦΩΛΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ...

Απλό δεν είναι; Ή μήπως είμαι εγώ ο ηλίθιος...;;;

Εξουσίες σε πανικό εδώ...

Εξουσίες σε αυνανισμό εδώ...

Πάρτον παπά...


Άντε ρε κωλόπαιδο, γαμώ το Χριστό σου φέρε εδώ το μπουκάλι με την μετάληψη!!!

Japanese cowboy...


Οι μπάτσοι είναι χειρότεροι απο τα αφεντικά; Πιθανά και να είναι... Όταν δουλευα στο super market και όπου μια περίοδο γινόταν ληστείες γύρω γύρω, η εταιρεία μας είχε δώσει σαφείς οδηγίες: σε περίπτωση ληστείας συνεργάζεστε με το ληστή, διατηρείτε την ψυχραιμία σας, του δίνεται ότι χρήματα υπάρχουν και φεύγει. Όμορφα και ωραία. Και για εμάς (τους υπαλλήλους και για αυτούς τους ληστές). Κάτι παρόμοιο έχω ακούσει ότι ισχύει και στις τράπεζες. Είναι απλό ο ληστής βρίσκεται υπό πίεση. Δεν τον πρεσάρεις και άλλο.

Τα αφεντικά είναι φυσικό να πράττουν έτσι... Πρώτον γιατί σχεδόν παντού, όλα είναι ασφαλισμένα σε περίπτωση ληστείας. Οπότε δε χάνουν τίποτα. Δεύτερον, αν γίνει καμιά μαλακία (καλή ώρα), η εταιρεία θα πρέπει να πληρώσει κάμποσα (αυτό μας το είχαν πει και στο μαγαζί...).

Έχετε ακούσει ποτέ για κάποιον ταμία σε μαγαζί ή σε τράπεζα να κάνει τον καμπόσο; Όχι βέβαια, δεν είμαστε τόσο μαλάκες. Αντιθέτως, οι μαλάκες φαίνεται να αφθονούν ακριβώς έξω. Ντοπαρισμένοι απο Ευαγγελάτο πολίτες και μαστουρωμένοι απο τη νομιμοφροσύνη μπάτσοι εκτός υπηρεσίας φαίνεται να αφθονούν...

Τέλος πάντων, ειδήσεις δεν παρακολουθώ ως γνωστόν αλλά φαντάζομαι την υστερία. Μην ανυσυχείτε φτάνει και σε μένα διαμέσου αντανάκλασεων... Σήμερα έπρεπε να δείξω σε 4 διαφορετικά σημεία σε μία φίλη ότι ήταν ο μπάτσος αυτός που πυροβόλησε και όχι ο ληστής. Σημείωση: η φίλη δεν είδε και δεν διάβασε ειδήσεις χτες και σήμερα, την είδηση την μετέφερε διαμέσου τρίτων... Καταπληκτικό;

Τη συνάδελφο εγώ λυπάμαι που ένας μαλάκας την έστειλε στον άλλο κόσμο για να μπορεί μετά να πουλάει μουρη πίνωντας φραπέ και ξύνωντας τα αρχίδια του...


Αυτές τις μέρες το ταπεινό τούτο ιστολόγιο κλείνει 2 χρόνια διαρκούς παρουσίας. Βέβαια τυπικά ξεκίνησε το Γενάρη του 2007, αλλά τότε απλά το έστησα μόνο και μόνο για να δω πως είναι. Θυμάμαι έκανα μια απονεύρωση τότε και είχα γυρίσει απο τον άλλο κόσμο σπίτι και είχα κάτσει σαν τον άνθρωπο ελέφαντα και έφτιαξα πρόχειρα αυτό το ιστολόγιο. Βέβαια πέρασαν 2 μήνες πάλι πριν αρχίσω σιγά σιγά να γράφω...

Εδώ οι ευχαριστίες πάνε κατευθείαν στο ζώον της Άννυς, που με ενθάρρυνε να αρχίσω να ασχολούμαι με το μέσο. Καμιά φορά η ζωή είναι ένα σύνολο συμπτώσεων. Η απονεύρωση και το ζώον της Άννυς ήταν οι δικές μου συμπτώσεις.

Γιατί ξεκίνησα; Μάλλον απο περιέργεια... Πριν 2 χρόνια ήταν ακόμα σχετικό καινούριο, δεν είχαν γίνει διώξεις, δεν είχαν γίνει εκβιασμοί και τα social media δεν είχαν γνωρίζει ακόμα τη λαμπρή άνοιξη τους... Υποθέτω ότι τότε τούτο εδώ το ιστολόγιο ήταν και από τα πρώτα (μαζί φυσικά με αρκετά άλλα) του "χώρου" (αν και ποιανού χώρου είναι ζήτημα...).

Το γιατί ξεκίνησα δεν είναι το σωστό ερώτημα βέβαια, το σωστό ερώτημα είναι γιατί συνεχίζω... Συνεχίζω γιατί το γράψιμο είναι κομμάτι της ζωής μου και χωρίς αυτό δεν μπορώ να κάνω. Συνεχίζω γιατί ακόμα μου αρέσει πάρα πολύ να συζητάω. Έλεγα πάντα ότι προτιμώ μία καλή συζήτηση από ένα καλό βιβλίο. Και χαίρομαι που εδώ μέσα βρέθηκε τόσος κόσμος και συζήτησε πολλές φορές πολλά πράγματα. Αν είχα έναν στόχο ήταν αυτός. Πρέπει ακόμα να παραδεχτώ ότι πολλές συζητήσεις υπήρξαν πολύ καλύτερες απο τις αναρτήσεις οι οποίες τις πυροδότησαν, πράγμα που με κάνει να χαίρομαι ακόμα περισσότερο. Το να έχεις καλούς αναγνώστες είναι πάντα για καλό.

Σε αυτή την μικρή μου πορεία θα έκανα λάθος εάν παρέλειπα να καταθέσω τα σέβη μου για τις άπειρες κλοπές στον Πάνω Κάτω... Δεν το κρύβω, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τούτο εδώ το ιστολόγιο κυρίως για το mondus vivendi του... Το πως δηλαδή έχεις, χειρίζεσαι και απευθύνεσαι μέσα από ένα ιστολόγιο.

Έχω επιλέξει κάτι να κάνω εδώ που δεν ξέρω κατά πόσο είναι λειτουργικό. Και κυρίως κατά πόσο είναι γόνιμο. Επέλεξα να είναι και προσωπικό αυτό εδώ αλλά και πολιτικό ταυτόχρονα. Πάνω μία αναλυσάρα και απο κάτω 10 βιντεάκια με μουσικές που μ' αρέσουν, 5 ατάκες πιο μετά και τέλος πάντων ότι έκρινα κάθε φορά ότι έπρεπε να μοιραστώ μαζί σας. Υπάρχει θέμα προσωπικού-πολιτικού; Δεν ξέρω, στα αλήθεια δεν ξέρω. Ότι θέλουμε εμείς είναι πολιτικό και ότι θέλουμε εμείς είναι προσωπικό. Γιατί δηλαδή να μην είναι πολιτική και πολιτικοί οι Monty Pythons και τα b' movies;

Ένα πράγμα που ανακάλυψα και μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ακόμα και εδώ δύο πράγματα πουλάνε το σεξ και η βία... Φυσικά το λέω σαν αστείο ότι "πουλάνε" αλλά μοιάζει εντυπωσιακό ότι πάνω σε αυτά τα 2 θέματα έχουνε γίνει τεράστιες συζητήσεις και πάντα πολύ καλές... Εδώ πρέπει να ευχαριστήσω τον faggot antinational που με τα κείμενα του μου έδωσε πολλές αφορμές και για σκέψη αλλά και για γραφή.

Φυσικά αναφορά θα πρέπει να γίνει και στον σύντροφο Αρσέν που χρειάστηκε μία ολόκληρη εξέγερση για να σταματήσει να λογοτεχνίζει και να αφιερωθεί στη μελέτη του μαρξισμού. Η συμβολή του και ο αέρας ανανέωσης που έφερε στο ιστολόγιο τούτο είναι εξαιρετικά σημαντικές. Τώρα όμως που γέρασε και αυτός είναι ώρα για λίγο τόπο στα νιάτα και σε ένα υπέροχο κωλαράκι.

Ακόμα θα πρέπει να αναφερθώ και στον inlovewithlife πολύ πιο μετρημένο αλλά πάντα να βάζει καίρια ζητήματα που είτε διαφωνείς είτε συμφωνείς τα προσέχεις.

Τέλος οφείλω να αναφερθώ και στον αγαπητό Bogomolov, τον άτεγκτο συνομιλητή που ωστόσο πάντα δίνει καλές αφορμές για κουβέντα.

Ακόμα θα έπρεπε να αναφέρω όλους εκείνους τους συχνούς σχολιαστές που είναι μάταιη η προσπάθεια να τους μαζέψω εδώ (εκτός αν θέλουν να γράψουν το όνομα τους στα σχόλια αυτής της ανάρτησης και να τους συμπεριλάβω μετά...).

Ειδικό αφιέρωμα (και ειδική δίκη όταν γίνει η επανάσταση δηλ. στις 25 Ιουλίου 2011) θα πρέπει να γίνει στον Γνωμοδότη, που αν δεν πει τη μαλακία του δε θα κυματίσει η σημαία στην ακρόπολη...

Σίγουρα έχω ξεχάσει πολλούς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν συντελέσει σε αυτό ή σε εκείνο σε τούτο δω το ιστολόγιο. Να ζητήσω συγγνώμη;

Αν με ρωτήσει κανείς τι θέλει να είναι τούτο το ιστολόγιο, στα αλήθεια δεν ξέρω τι να του απαντήσω, πιθανά ένα κομμάτι του εαυτού μάλλον...

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ σε κάποια keywords επισκέψεων που μοιάζουν εντυπωσιακά.

Στη θέση 12 είναι το "sex" και απο κάτω ακριβώς ο "ντωβέ". Δεν ξέρω αν χαίρεται ο Ζυλ για αυτό πάντως.

Εντυπωσιακό είναι ότι 66 άτομα αναρωτιούνται "που ειναι οι blaumachen" και ψάχνουν σε εμένα την απάντηση.

Επίσης να ζητήσω συγγνώμη από όλες εκείνες τις γυναίκες που αγχωμένες προφανώς αναζητούσαν πληροφορίες για το "χάπι της επόμενης μέρας" και έπεφταν ξενερωμένες στην αναλυσάρα μου για την περσινή πρωτομαγιά.

Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να λείπουν τα "καυτά μουνάκια", η "αποσταση ασφαλειασ απο μετασχηματιστη τησ δεη σε υπογειο πολυκατοικιασ", το "kanw pipes", η "τροπολογίασ για την εκλογή βοηθών επισκόπων", φυσικά "τσιμπουκια γαμησια ", "σεξ με βια", ο "πρετεντερησ", ο "γιαννησ βαλαωρασ", η "αποπειρα αυτοκτονιασ, πετυχημενη ή αποτυχημενη" (ετσι αυτό ολόκληρο), "διαφορά κουβερτούρασ με υγειασ" (έλα ντε!), "η ιστορία του κοπιδίου", ο "ιεροσ λοχοσ+πουστηδεσ", "θελω να μαθω τι ήμουν στη προηγουμενη ζοι μου?" (μαλάκας φίλε όπως και σε αυτήν, οπότε δεν υπάρχει λόγος να ανυσυχείς), "θελω να γινω ψηστησ" (εγώ μπουφετζής...), "μποτιτσελι μπανανα" (αυτό ήταν έτσι μαζί και τα δύο... ζωγράφιζε ο Μποτιτσέλι μπανάνες;;;), "μια ιστορία αγάπησ που συγκίνησε το έθνοσ" (μόνο μία;), "μεγιστο κοστοσ κατασκευησ βοθρου" (ρωτήσε στον alpha), "μεθοδοι γυναικειασ αυτοικανοποιησησ" (λυπάμαι δεν μπορώ να βοηθήσω), "πυγμαιοι με μεγαλα αρχίδια" (τα έχει όλα αυτό το ιστολόγιο ρε λέμε...), "παρανομεσ σοφιτεσ", "οταν τελειωνουμε χυνουμε μεσα στην καποτα;" (δεν είναι υποχρεωτικό, μπορείς να τα μαζέψεις και να τα βάλεις μετά μέσα), "σεξ στο νοσοκομειο ελπισ" (όχι σεξ γενικά και αόριστα, λέει όνομα, έχει στοιχεία), "φωτογραφιεσ απο τα καλυτερα βιβλιοχαρτοπωλεια του κοσμου" (και μετά παραπονιέμαι για τους πυγμαίους με μεγάλα αρχίδια), και φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουνε οι "φραξιονιστέσ τησ κνε".

Και ας περάσουμε στο top-10 των αναρτήσεων με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα...

Νο1

Αυτό εδώ... Και χαίρομαι...

Νο2

Ε, τώρα σίγουρα αυτό δεν το περιμένετε. Μια φορά και έναν καιρό είχα βάλει μία παπαριά για το ΛΆΟΣ... Κάποιος απο κάτω με σπάμαρε με ένα σωρό ασυναρτησίες, οι οποίες έχουνε τις πιο άσχετες λεπτομέρειες αλλά δίνουν επισκέψεις απο τα ψαχτήρια. Αγαπητοί συνιστολόγοι, αντιγράψτε αυτό το σχόλιο. Είναι κάτι πάραπάνω από ένα σχόλιο. Είναι χακεριά στο google...

Νο3

Ε, η λογική συνέχεια του νο1...

Νο4

Όχι το γνωστό βέβαια...

Νο5

Παλιές καλές εποχές...

Νο6

Καλό αυτό για να μην ξεχνάμε τι μαλακίες λέγανε διάφοροι κανα 2 μήνες πριν το Δεκέμβρη...

Νο7

Ουσιαστικά η πρώτη μου ανάρτηση... Δάκρυα συγκίνησης κλπ.

Νο8

Άλλη μια αναδημοσιεύση... (Μα γιατί; Έχω πει τόσο σημαντικά πράγματα...).

Νο9

Πως περνάν τα χρόνια εεε;

Νο 10

Ε τώρα αυτό είναι υπερβολή...

Αυτά θέλανε οι μάζες, αγαπητοί μου αναγνώστες όλα αυτά τα χρόνια...

Αυτά... Ακούω γνώμες, καλές ή κακές... Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στο γκάλοπ που θα καθορίσει το μέλλον αυτού του ιστολογίου...

Ευχαριστώ κορίτσια και αγόρια για την παρέα...

Ανωμαλίες...



Ψαρώστε φλώροι...

Τι είναι αυτό; Έλα ντε... Διαβάστε τα σχόλια στο σχετικό μέσο...

Ας σοβαρευτούμε όμως. Αυτές τις μέρες ανέσυρα από τα βάθη της λήθης τους Dogbowl... Με αυτούς κοιμάμαι με αυτούς ξυπνάω...







Στο ενδίαμεσο τη βρίσκω με τους γνωστούς και μη εξαιρεταίους (δεν είναι αντιπροσωπευτικό αλλά είναι πολύ καλό):



Τελικά το στυλάκι της "πειραματικής μουσικής σε ποπ φόρμες" μου πάει...

Εντελώς τυχαία πέτυχα και αυτό εδώ που ταιριάζει απόλυτα με την απο κάτω ανάρτηση:



Και ας κλείσουμε όμορφα και ωραία με τον Μεγάλο...



...τον Χοντρό...



...και κλείνουμε με τον Ψηλό (που αποδεικνύει γιατί οι Led Zep είναι φλωράντζες του κερατά...).

Γαβ...



Στά άδυτα του διαδικτύου, ύστερα από υπόδειξη της Κοκκινης Περιστέρας βρήκα αυτή εδώ την είδηση. Δεν βάζω πηγή για την είδηση. Δεν είναι καν είδηση αυτό εδώ. Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι. Ελπίζω ότι είναι απόσπασμα απο ταινία επιστημονικής φαντασίας ή κάποιο μπαροουζιανό απόσπασμα...

*~*

Η περιπέτεια ενός τετράποδου αλητάκου ξεπερνά τα όρια ακόμη και της φαντασίας, καθώς λίγο έλειψε το αδέσποτο πανέμορφο σκυλάκι να γίνει γεύμα για κάποιους πεινασμένους Ρουμάνους μετανάστες.

Τύχη-βουνό είχε όμως, όπως φάνηκε στη συνέχεια, το φιλικότατο αδέσποτο που βρέθηκε την ημέρα της εορτής του Αγίου Γερασίμου μπροστά στον κατάλληλο άνθρωπο που του έσωσε τη ζωή. Την περασμένη Τετάρτη 4 Μαρτίου η 20χρονη φοιτήτρια Θοδώρα Κατράκη, φεύγοντας από τα ΤΕΙ Αθηνών όπου σπουδάζει, αντίκρισε έκπληκτη στη λεωφόρο Καβάλας έναν μεθυσμένο αλλοδαπό να σέρνει στην άσφαλτο το δυστυχισμένο ζώο, το οποίο είχε δεμένο μ’ ένα καλώδιο. Οι κραυγές του σκύλου και η προσπάθειά του να ξεφύγει από τον δεσμώτη του έκαναν τη φιλόζωη κοπέλα να επέμβει αμέσως.

«Πλησίασα τον αλλοδαπό και άρχισα να του φωνάζω να αφήσει το σκύλο ελεύθερο. Εκείνος δεν μου έδινε καμία σημασία στην αρχή, αλλά όταν προσπάθησα να τραβήξω το δύστυχο ζώο από τα χέρια του, μου είπε σε σπαστά ελληνικά: “Οχι, αυτό καλό φαγητό”» δηλώνει στην «Espresso», λέγοντας ότι δεν θέλει ούτε να φανταστεί ποια θα ήταν η κατάληξη του τετράποδου, που του έδωσε το όνομα Γεράσιμος λόγω της ημέρας, εάν δεν έσπευδε να το βοηθήσει. «Του είπα ότι θα καλέσω την αστυνομία και μαζεύτηκαν πολλοί περαστικοί που έφριξαν με το περιστατικό. Μετά ήρθε άλλος ένας Ρουμάνος και προσπάθησε να πείσει όλο τον κόσμο ότι ήθελαν να πάρουν το σκυλάκι για να το ταΐσουν, όχι για να το φάνε» συνεχίζει η φύλακας-άγγελος του Γεράσιμου, εξηγώντας ότι οι εξαθλιωμένοι αλλοδαποί δεν έμοιαζαν ικανοί ούτε για να αυτοσυντηρηθούν, πόσο μάλλον για να αποκτήσουν κατοικίδιο. Το επεισόδιο με τους Ρουμάνους έλαβε τέλος όταν έφτασε στο σημείο η αστυνομία και οδήγησε στο τμήμα τους δύο αλλοδαπούς. Λίγο αργότερα όμως αφέθηκαν ελεύθεροι, καθώς δεν υπήρχαν αποδεικτικά σττοιχεία για τις ελεεινές προθέσεις τους. «Δυστυχώς, αυτά τα περιστατικά έχουν αυξηθεί. Πρόσφατα, φιλόζωοι στην Κυψέλη γλίτωσαν ένα σκύλο που βρέθηκε σε υπόγειο αλλοδαπού και ήταν πασαλειμμένος με λάδι!» αναφέρει η Θοδώρα ενισχύοντας τις υποψίες ότι οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις αδέσποτων σε περιοχές της Αττικής οφείλονται σε μετανάστες με περίεργες διατροφικές συνήθειες.

Οσον αφορά τον γλυκύτατο Γεράσιμο, που τώρα κουνάει χαρούμενος την ουρά του, γεμάτος ευγνωμοσύνη, έγινε ήρωας και απέκτησε και φαν κλαμπ στο Διαδίκτυο! Αυτές τις μέρες φιλοξενείται στις εγκαταστάσεις του 1ου Συστήματος Προσκόπων Αχαρνών και απολαμβάνει τα χάδια των εθελοντών. «Ανέβασα την ιστορία στο Facebook και υπήρξε άμεση κινητοποίηση από τον κόσμο για να τον φιλοξενήσει ή να προσφέρει χρήματα. Ετσι βρήκαμε και τους προσκόπους, που προθυμοποιήθηκαν να τον πάρουν στο χώρο τους για λίγο», λέει η Αννα Ριζοπούλου που ανέβασε την ιστορία του σκύλου στο Internet και τώρα ψάχνει την κατάλληλη οικογένεια που θα τον υιοθετήσει και θα τον γεμίσει αγάπη.

*~*

Ο Γεράσιμος πάντως δεν είναι ο Γεράσιμος, για να ξηγούμαστε. Ο Γεράσιμος δεν είναι παρά μία μετεμψύχωση του Τσαουσέσκου μπας και σωθεί το κάρμα του. Έτσι επιστρέφει ξανά μανά σαν σκύλος.


Μοιάζει εντυπωσιακό αλλά δεν είναι. Είναι η πιο συνηθισμένη αντίδραση. Επίσης μοιάζει τραγικό αλλά δεν είναι. Γιατί δεν μπορεί να είναι τραγωδία η ηλιθιότητα. Τέλος μοιάζει τετριμμένο και είναι. Γιατί δεν είναι παρά αυτός ο κόσμος που έχει βάλει άλλα ρούχα.

Θα ασχοληθώ εδώ λίγο με το πως αντιμετωπίζεται η κριτική στο "αντάρτικο" από τους υπερασπιστές του.

Καταρχήν. Όσοι κρίνουν το "αντάρτικο" (ας μου επιτραπεί αυτή η γενίκευση), δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να δίνουν εγγυήσεις νομιμότητας στο κράτος. Μάλιστα. Το κράτος τι μας λέει απο την άλλη μεριά; Όποιος δεν κατακρίνει την "τρομοκρατία" είναι με τους άλλους.

Μάλιστα. Σπουδαία λογική και από τις δύο πλευρές. Και απολύτως ίδια. Δεν είσαι με μας (σημείωση: ξεκάθαρα, απόλυτα και καθολοκληριάν); Άρα είσαι με τους άλλους. Πολύ εντυπωσιακό. Εμένα όμως, δεν με ενδιαφέρει ποιο είναι το ερώτημα. Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο ποιος ρωτάει, γιατί ρωτάει και τι απάντηση θέλει να πάρει. Με απλά λόγια: το αντάρτικο μας ρωτάει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αν είμαστε εναντίον του κράτους, όπως ακριβώς μας ρωτάει και το ίδιο το κράτος αν είμαστε υπέρ του. Και αυτό ακριβώς είναι το νόημα: Να διαλέξεις μία απάντηση, να εκχωρήσεις την εξουσία, τη γνώμη σου, να σταματήσεις να σκέφτεσαι και να δρας, να εξουσιοδοτήσεις άλλους να σκεφτούν και να δράσουν για εσένα. Αυτό που ήδη κάνει το κράτος, θέλει να το κάνει και το "αντάρτικό". Και αυτό είναι ξεκάθαρα εχθρικό προς αυτό που εγώ, σαν ένα ταπεινό κομμάτι μιας ιστορικής κίνησης, ονομάζω επάνασταση. Το αντάρτικο είναι διαμεσολάβηση. Το ότι είναι διαφορετική διαμεσολάβηση απο αυτήν του κράτους δεν την κάνει καλύτερη.

Από την άλλη στην όποια φιλολογία του "αντάρτικου" καλούμαστε να κρίνουμε την σημασία, και την επαναστατικότητα συγκεκριμένων ενεργειών με βάση τι; Με βάση το αν είναι παράνομες ή όχι. Οι μεν κατηγορούν τους δε για νομιμοφροσύνη και οι δε ότι τέτοιες ενέργειες απομακρύνουν απο το μαζικό κίνημα. Μάλιστα.

Και τώρα το ερώτημα μου. Απο που και ως που, το βασικό κριτήριο για το αν μια ενέργεια είναι σωστή, καίρια, επαναστατική, δημιουργική κλπ. θα είναι η αστική νομοθεσία; Για τους μεν το πρόβλημα είναι η παρανομία που απομακρύνει για τους δε είναι ο απαγορευμένος καρπός της βίας. Δεν θα μας καθορίσει κανείς την ποιότητα και την εγκυρότητα των ενεργειών μας σύντροφοι και συντρόφισσες παρα μόνο εμείς οι ίδιοι. Είναι τραγικό λάθος το κριτήριο μιας ενέργειας να είναι το αν είναι παράνομη ή νόμιμη. Και αυτό είναι τραγικό λάθος από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις.

Θα αρκούσαν αυτά για να τσακίσεις το κεφάλι του σταλινισμού που έχει αρχίσει να σηκώνεται μέσα στο επαναστατικό κίνημα. Αλλά όχι δεν αρκεί. Χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα.

Ας πάμε λίγο στο Δεκέμβρη... Τον κοίταξε καθόλου κανείς αυτό το μήνα; Έριξε καμιά ματιά να δει τι έγινε; Υπάρχει κανείς που να μπορεί έστω να μυριστεί τίνος πράγματος αποτέλεσμα ήταν ο Δεκέμβρης; Πραγματικά πολύ θα ήθελα να ακούσω γνώμες πάνω σε αυτό.

Ας πούμε, ποιες διαδικασίες και ποια πολιτική δουλειά οδήγησε στην κατάληψη του δημαρχείου στο Μπραχάμι, ποια δουλειά και ποιες διαδικασίες οδήγησαν στην κατάληψη της ΓΣΕΕ, ποια δουλειά και ποιες διαδικασίες οδήγησαν στις εκατοντάδες καταλήψεις δημοσιών χώρων που έλαβαν χώρα επί δύο μήνες και που ενδεικτικά αναφέρω δύο; Τα γκαζάκια; Οι απαγωγές των βιομηχάνων; Ας μας απαντήσουν λοιπόν, όλοι αυτοί οι θεατές του θεάματος της "αντι"κρατικής βίας τους, ποιες ιστορικές διαδικασίες οδήγησαν σε όλα αυτά τα πράγματα που έγιναν το Δεκέμβρη. Τι οδήγησε στην όποια συνοχή είχαμε στο δρόμο; Οι ένοπλες οργανώσεις μας; Τι οδήγησε στις προκυρήξεις και στα συνθήματα και σε όλον αυτό τον τεράστιο σε πλούτο λόγο που σαν ένα κομματάκι ραδιενεργού υλικού μόλυνε όλη τη χώρα από άκρη σε άκρη; Το ανάγνωσμα της κατήχησης του επαναστάτη;Τι οδήγησε στην εμπλοκή ανθρώπων που ουδεμία σχέση είχαν ποτέ με αντιξουσία σε διαδικασίες (συνελευσεις γειτονιάς, συζητήσεις, συμμετοχή σε καταλήψεις κλπ.); Οι ασκήσεις σκοποβολής στα νταμάρια;

Με απλά λόγια: Αν κάποιοι θέλουνε να είναι ιστορικά υποκείμενα, αν κάποιοι θέλουνε να είναι επαναστάτες ας κάτσουνε να κοιτάξουνε τι συνέβαινε επι 5 και 10 χρόνια σε αυτή τη χώρα. Ας κοιτάξουν να δουν τι στο διάολο έκανε το επαναστατικό κίνημα αυτής της χώρας. Ας εντοπίσουν τα σωστά και τα λάθη στις διαδικασίες του. Ας δουν τα δικά τους τα λάθη και τα δικά τους σωστά. Αλλιώς θα είναι καταδικασμένοι να γυρνάνε σαν το νερό στο συντριβανάκι φενγκ σουί που σαν ντεκόρ θα στολίζει το τραπεζάκι των πρωινάδικων.

Από τις πρώτες στιγμές του Δεκέμβρη, πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες επεσήμαναν ένα γεγονός και μια ιστορική αναγκαιότητα. Οφείλουμε να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να ωθήσουμε αυτό που βγήκε στην επιφάνεια το Δεκέμβρη να μετατραπεί σε κίνημα. Σε κάτι που αλλάζει εδώ και τώρα την καθημερινότητα μας. Σε κάτι που είμαστε ήδη και είμαστε ήδη εμείς αυτό.

Δυστυχώς κάποιοι επιμένουν ακόμα να είναι "καβάλα στο φρίντομ", κάποιοι επιμένουν ακόμα να ονειροβατούν, κάποιοι επιμένουν να πέρνουν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα, αντί να προσπαθήσουν να κάνουν την πραγματικότητα επιθυμία.

Θα μπορούσα να κλείσω λέγοντας τι είναι και τι δεν είναι επαναστατικό σήμερα. Αλλά θα κάνω το ίδιο λάθος να προβάλλω πάνω στην ιστορία τα δικά μου συμπεράσματα. Αυτό το λάθος έχουν δικαίωμα να το διαπράττουν όμως οι διαδικασίες και όχι κάποιες μεμονωμένες ατομικότητες. Ωστόσο, όπως εγώ λέω τι είναι και γιατί είναι επαναστικό κατά την ταπεινή μου άποψη, έτσι απαιτώ και απο τους χειροκροτητές του θεάματος να μας πούνε γιατί είναι επαναστατικό το να καβαλάς μια μηχανή με ένα γκάνι. Απλό είναι.

Άντε ρε ξεφτίλες, έχετε καταντήσει σιλικονάτη ξανθιά την επανάσταση και Πρετεντέρη τα επιχειρήματα μας.

Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα