Ψαρώστε φλώροι...
Τι είναι αυτό; Έλα ντε... Διαβάστε τα σχόλια στο σχετικό μέσο...
Ας σοβαρευτούμε όμως. Αυτές τις μέρες ανέσυρα από τα βάθη της λήθης τους Dogbowl... Με αυτούς κοιμάμαι με αυτούς ξυπνάω...
Στο ενδίαμεσο τη βρίσκω με τους γνωστούς και μη εξαιρεταίους (δεν είναι αντιπροσωπευτικό αλλά είναι πολύ καλό):
Τελικά το στυλάκι της "πειραματικής μουσικής σε ποπ φόρμες" μου πάει...
Εντελώς τυχαία πέτυχα και αυτό εδώ που ταιριάζει απόλυτα με την απο κάτω ανάρτηση:
Και ας κλείσουμε όμορφα και ωραία με τον Μεγάλο...
...τον Χοντρό...
...και κλείνουμε με τον Ψηλό (που αποδεικνύει γιατί οι Led Zep είναι φλωράντζες του κερατά...).
Κατηγορία: Μουσική
4 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
(όσο για το ζαπικό Στέργουεη, μια παρωδία ενός τραγουδιού μπορεί να είνα καλή μόνον όταν και τ' αρχικο κομμάτι είναι καλό. Και φλώροι ξεφλώροι, οι Ζεπ ήταν καλοί -και στην τελική να το πω κι αυτό: ολόκληρο θίασο έχει πάνω στη σκηνή ο Ζάπα και πάλι τη δυναμική που είχαν με ένα μπασο ντραμς κιθάρα οι Ζεπ δεν την βγάζει).
Φρεντ Ζάπαλιν!