Δεν υπάρχουν γυαλιά ηλίου για την υπεριώδη ακτινοβολία του θεάματος...
Είπε και ελάλησε ο βα.αλ. στις 17:28
Μοιάζει εντυπωσιακό αλλά δεν είναι. Είναι η πιο συνηθισμένη αντίδραση. Επίσης μοιάζει τραγικό αλλά δεν είναι. Γιατί δεν μπορεί να είναι τραγωδία η ηλιθιότητα. Τέλος μοιάζει τετριμμένο και είναι. Γιατί δεν είναι παρά αυτός ο κόσμος που έχει βάλει άλλα ρούχα.
Θα ασχοληθώ εδώ λίγο με το πως αντιμετωπίζεται η κριτική στο "αντάρτικο" από τους υπερασπιστές του.
Καταρχήν. Όσοι κρίνουν το "αντάρτικο" (ας μου επιτραπεί αυτή η γενίκευση), δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να δίνουν εγγυήσεις νομιμότητας στο κράτος. Μάλιστα. Το κράτος τι μας λέει απο την άλλη μεριά; Όποιος δεν κατακρίνει την "τρομοκρατία" είναι με τους άλλους.
Μάλιστα. Σπουδαία λογική και από τις δύο πλευρές. Και απολύτως ίδια. Δεν είσαι με μας (σημείωση: ξεκάθαρα, απόλυτα και καθολοκληριάν); Άρα είσαι με τους άλλους. Πολύ εντυπωσιακό. Εμένα όμως, δεν με ενδιαφέρει ποιο είναι το ερώτημα. Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο ποιος ρωτάει, γιατί ρωτάει και τι απάντηση θέλει να πάρει. Με απλά λόγια: το αντάρτικο μας ρωτάει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αν είμαστε εναντίον του κράτους, όπως ακριβώς μας ρωτάει και το ίδιο το κράτος αν είμαστε υπέρ του. Και αυτό ακριβώς είναι το νόημα: Να διαλέξεις μία απάντηση, να εκχωρήσεις την εξουσία, τη γνώμη σου, να σταματήσεις να σκέφτεσαι και να δρας, να εξουσιοδοτήσεις άλλους να σκεφτούν και να δράσουν για εσένα. Αυτό που ήδη κάνει το κράτος, θέλει να το κάνει και το "αντάρτικό". Και αυτό είναι ξεκάθαρα εχθρικό προς αυτό που εγώ, σαν ένα ταπεινό κομμάτι μιας ιστορικής κίνησης, ονομάζω επάνασταση. Το αντάρτικο είναι διαμεσολάβηση. Το ότι είναι διαφορετική διαμεσολάβηση απο αυτήν του κράτους δεν την κάνει καλύτερη.
Από την άλλη στην όποια φιλολογία του "αντάρτικου" καλούμαστε να κρίνουμε την σημασία, και την επαναστατικότητα συγκεκριμένων ενεργειών με βάση τι; Με βάση το αν είναι παράνομες ή όχι. Οι μεν κατηγορούν τους δε για νομιμοφροσύνη και οι δε ότι τέτοιες ενέργειες απομακρύνουν απο το μαζικό κίνημα. Μάλιστα.
Και τώρα το ερώτημα μου. Απο που και ως που, το βασικό κριτήριο για το αν μια ενέργεια είναι σωστή, καίρια, επαναστατική, δημιουργική κλπ. θα είναι η αστική νομοθεσία; Για τους μεν το πρόβλημα είναι η παρανομία που απομακρύνει για τους δε είναι ο απαγορευμένος καρπός της βίας. Δεν θα μας καθορίσει κανείς την ποιότητα και την εγκυρότητα των ενεργειών μας σύντροφοι και συντρόφισσες παρα μόνο εμείς οι ίδιοι. Είναι τραγικό λάθος το κριτήριο μιας ενέργειας να είναι το αν είναι παράνομη ή νόμιμη. Και αυτό είναι τραγικό λάθος από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις.
Θα αρκούσαν αυτά για να τσακίσεις το κεφάλι του σταλινισμού που έχει αρχίσει να σηκώνεται μέσα στο επαναστατικό κίνημα. Αλλά όχι δεν αρκεί. Χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα.
Ας πάμε λίγο στο Δεκέμβρη... Τον κοίταξε καθόλου κανείς αυτό το μήνα; Έριξε καμιά ματιά να δει τι έγινε; Υπάρχει κανείς που να μπορεί έστω να μυριστεί τίνος πράγματος αποτέλεσμα ήταν ο Δεκέμβρης; Πραγματικά πολύ θα ήθελα να ακούσω γνώμες πάνω σε αυτό.
Ας πούμε, ποιες διαδικασίες και ποια πολιτική δουλειά οδήγησε στην κατάληψη του δημαρχείου στο Μπραχάμι, ποια δουλειά και ποιες διαδικασίες οδήγησαν στην κατάληψη της ΓΣΕΕ, ποια δουλειά και ποιες διαδικασίες οδήγησαν στις εκατοντάδες καταλήψεις δημοσιών χώρων που έλαβαν χώρα επί δύο μήνες και που ενδεικτικά αναφέρω δύο; Τα γκαζάκια; Οι απαγωγές των βιομηχάνων; Ας μας απαντήσουν λοιπόν, όλοι αυτοί οι θεατές του θεάματος της "αντι"κρατικής βίας τους, ποιες ιστορικές διαδικασίες οδήγησαν σε όλα αυτά τα πράγματα που έγιναν το Δεκέμβρη. Τι οδήγησε στην όποια συνοχή είχαμε στο δρόμο; Οι ένοπλες οργανώσεις μας; Τι οδήγησε στις προκυρήξεις και στα συνθήματα και σε όλον αυτό τον τεράστιο σε πλούτο λόγο που σαν ένα κομματάκι ραδιενεργού υλικού μόλυνε όλη τη χώρα από άκρη σε άκρη; Το ανάγνωσμα της κατήχησης του επαναστάτη;Τι οδήγησε στην εμπλοκή ανθρώπων που ουδεμία σχέση είχαν ποτέ με αντιξουσία σε διαδικασίες (συνελευσεις γειτονιάς, συζητήσεις, συμμετοχή σε καταλήψεις κλπ.); Οι ασκήσεις σκοποβολής στα νταμάρια;
Με απλά λόγια: Αν κάποιοι θέλουνε να είναι ιστορικά υποκείμενα, αν κάποιοι θέλουνε να είναι επαναστάτες ας κάτσουνε να κοιτάξουνε τι συνέβαινε επι 5 και 10 χρόνια σε αυτή τη χώρα. Ας κοιτάξουν να δουν τι στο διάολο έκανε το επαναστατικό κίνημα αυτής της χώρας. Ας εντοπίσουν τα σωστά και τα λάθη στις διαδικασίες του. Ας δουν τα δικά τους τα λάθη και τα δικά τους σωστά. Αλλιώς θα είναι καταδικασμένοι να γυρνάνε σαν το νερό στο συντριβανάκι φενγκ σουί που σαν ντεκόρ θα στολίζει το τραπεζάκι των πρωινάδικων.
Από τις πρώτες στιγμές του Δεκέμβρη, πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες επεσήμαναν ένα γεγονός και μια ιστορική αναγκαιότητα. Οφείλουμε να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να ωθήσουμε αυτό που βγήκε στην επιφάνεια το Δεκέμβρη να μετατραπεί σε κίνημα. Σε κάτι που αλλάζει εδώ και τώρα την καθημερινότητα μας. Σε κάτι που είμαστε ήδη και είμαστε ήδη εμείς αυτό.
Δυστυχώς κάποιοι επιμένουν ακόμα να είναι "καβάλα στο φρίντομ", κάποιοι επιμένουν ακόμα να ονειροβατούν, κάποιοι επιμένουν να πέρνουν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα, αντί να προσπαθήσουν να κάνουν την πραγματικότητα επιθυμία.
Θα μπορούσα να κλείσω λέγοντας τι είναι και τι δεν είναι επαναστατικό σήμερα. Αλλά θα κάνω το ίδιο λάθος να προβάλλω πάνω στην ιστορία τα δικά μου συμπεράσματα. Αυτό το λάθος έχουν δικαίωμα να το διαπράττουν όμως οι διαδικασίες και όχι κάποιες μεμονωμένες ατομικότητες. Ωστόσο, όπως εγώ λέω τι είναι και γιατί είναι επαναστικό κατά την ταπεινή μου άποψη, έτσι απαιτώ και απο τους χειροκροτητές του θεάματος να μας πούνε γιατί είναι επαναστατικό το να καβαλάς μια μηχανή με ένα γκάνι. Απλό είναι.
Άντε ρε ξεφτίλες, έχετε καταντήσει σιλικονάτη ξανθιά την επανάσταση και Πρετεντέρη τα επιχειρήματα μας.
Θα ασχοληθώ εδώ λίγο με το πως αντιμετωπίζεται η κριτική στο "αντάρτικο" από τους υπερασπιστές του.
Καταρχήν. Όσοι κρίνουν το "αντάρτικο" (ας μου επιτραπεί αυτή η γενίκευση), δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να δίνουν εγγυήσεις νομιμότητας στο κράτος. Μάλιστα. Το κράτος τι μας λέει απο την άλλη μεριά; Όποιος δεν κατακρίνει την "τρομοκρατία" είναι με τους άλλους.
Μάλιστα. Σπουδαία λογική και από τις δύο πλευρές. Και απολύτως ίδια. Δεν είσαι με μας (σημείωση: ξεκάθαρα, απόλυτα και καθολοκληριάν); Άρα είσαι με τους άλλους. Πολύ εντυπωσιακό. Εμένα όμως, δεν με ενδιαφέρει ποιο είναι το ερώτημα. Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο ποιος ρωτάει, γιατί ρωτάει και τι απάντηση θέλει να πάρει. Με απλά λόγια: το αντάρτικο μας ρωτάει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αν είμαστε εναντίον του κράτους, όπως ακριβώς μας ρωτάει και το ίδιο το κράτος αν είμαστε υπέρ του. Και αυτό ακριβώς είναι το νόημα: Να διαλέξεις μία απάντηση, να εκχωρήσεις την εξουσία, τη γνώμη σου, να σταματήσεις να σκέφτεσαι και να δρας, να εξουσιοδοτήσεις άλλους να σκεφτούν και να δράσουν για εσένα. Αυτό που ήδη κάνει το κράτος, θέλει να το κάνει και το "αντάρτικό". Και αυτό είναι ξεκάθαρα εχθρικό προς αυτό που εγώ, σαν ένα ταπεινό κομμάτι μιας ιστορικής κίνησης, ονομάζω επάνασταση. Το αντάρτικο είναι διαμεσολάβηση. Το ότι είναι διαφορετική διαμεσολάβηση απο αυτήν του κράτους δεν την κάνει καλύτερη.
Από την άλλη στην όποια φιλολογία του "αντάρτικου" καλούμαστε να κρίνουμε την σημασία, και την επαναστατικότητα συγκεκριμένων ενεργειών με βάση τι; Με βάση το αν είναι παράνομες ή όχι. Οι μεν κατηγορούν τους δε για νομιμοφροσύνη και οι δε ότι τέτοιες ενέργειες απομακρύνουν απο το μαζικό κίνημα. Μάλιστα.
Και τώρα το ερώτημα μου. Απο που και ως που, το βασικό κριτήριο για το αν μια ενέργεια είναι σωστή, καίρια, επαναστατική, δημιουργική κλπ. θα είναι η αστική νομοθεσία; Για τους μεν το πρόβλημα είναι η παρανομία που απομακρύνει για τους δε είναι ο απαγορευμένος καρπός της βίας. Δεν θα μας καθορίσει κανείς την ποιότητα και την εγκυρότητα των ενεργειών μας σύντροφοι και συντρόφισσες παρα μόνο εμείς οι ίδιοι. Είναι τραγικό λάθος το κριτήριο μιας ενέργειας να είναι το αν είναι παράνομη ή νόμιμη. Και αυτό είναι τραγικό λάθος από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις.
Θα αρκούσαν αυτά για να τσακίσεις το κεφάλι του σταλινισμού που έχει αρχίσει να σηκώνεται μέσα στο επαναστατικό κίνημα. Αλλά όχι δεν αρκεί. Χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα.
Ας πάμε λίγο στο Δεκέμβρη... Τον κοίταξε καθόλου κανείς αυτό το μήνα; Έριξε καμιά ματιά να δει τι έγινε; Υπάρχει κανείς που να μπορεί έστω να μυριστεί τίνος πράγματος αποτέλεσμα ήταν ο Δεκέμβρης; Πραγματικά πολύ θα ήθελα να ακούσω γνώμες πάνω σε αυτό.
Ας πούμε, ποιες διαδικασίες και ποια πολιτική δουλειά οδήγησε στην κατάληψη του δημαρχείου στο Μπραχάμι, ποια δουλειά και ποιες διαδικασίες οδήγησαν στην κατάληψη της ΓΣΕΕ, ποια δουλειά και ποιες διαδικασίες οδήγησαν στις εκατοντάδες καταλήψεις δημοσιών χώρων που έλαβαν χώρα επί δύο μήνες και που ενδεικτικά αναφέρω δύο; Τα γκαζάκια; Οι απαγωγές των βιομηχάνων; Ας μας απαντήσουν λοιπόν, όλοι αυτοί οι θεατές του θεάματος της "αντι"κρατικής βίας τους, ποιες ιστορικές διαδικασίες οδήγησαν σε όλα αυτά τα πράγματα που έγιναν το Δεκέμβρη. Τι οδήγησε στην όποια συνοχή είχαμε στο δρόμο; Οι ένοπλες οργανώσεις μας; Τι οδήγησε στις προκυρήξεις και στα συνθήματα και σε όλον αυτό τον τεράστιο σε πλούτο λόγο που σαν ένα κομματάκι ραδιενεργού υλικού μόλυνε όλη τη χώρα από άκρη σε άκρη; Το ανάγνωσμα της κατήχησης του επαναστάτη;Τι οδήγησε στην εμπλοκή ανθρώπων που ουδεμία σχέση είχαν ποτέ με αντιξουσία σε διαδικασίες (συνελευσεις γειτονιάς, συζητήσεις, συμμετοχή σε καταλήψεις κλπ.); Οι ασκήσεις σκοποβολής στα νταμάρια;
Με απλά λόγια: Αν κάποιοι θέλουνε να είναι ιστορικά υποκείμενα, αν κάποιοι θέλουνε να είναι επαναστάτες ας κάτσουνε να κοιτάξουνε τι συνέβαινε επι 5 και 10 χρόνια σε αυτή τη χώρα. Ας κοιτάξουν να δουν τι στο διάολο έκανε το επαναστατικό κίνημα αυτής της χώρας. Ας εντοπίσουν τα σωστά και τα λάθη στις διαδικασίες του. Ας δουν τα δικά τους τα λάθη και τα δικά τους σωστά. Αλλιώς θα είναι καταδικασμένοι να γυρνάνε σαν το νερό στο συντριβανάκι φενγκ σουί που σαν ντεκόρ θα στολίζει το τραπεζάκι των πρωινάδικων.
Από τις πρώτες στιγμές του Δεκέμβρη, πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες επεσήμαναν ένα γεγονός και μια ιστορική αναγκαιότητα. Οφείλουμε να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να ωθήσουμε αυτό που βγήκε στην επιφάνεια το Δεκέμβρη να μετατραπεί σε κίνημα. Σε κάτι που αλλάζει εδώ και τώρα την καθημερινότητα μας. Σε κάτι που είμαστε ήδη και είμαστε ήδη εμείς αυτό.
Δυστυχώς κάποιοι επιμένουν ακόμα να είναι "καβάλα στο φρίντομ", κάποιοι επιμένουν ακόμα να ονειροβατούν, κάποιοι επιμένουν να πέρνουν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα, αντί να προσπαθήσουν να κάνουν την πραγματικότητα επιθυμία.
Θα μπορούσα να κλείσω λέγοντας τι είναι και τι δεν είναι επαναστατικό σήμερα. Αλλά θα κάνω το ίδιο λάθος να προβάλλω πάνω στην ιστορία τα δικά μου συμπεράσματα. Αυτό το λάθος έχουν δικαίωμα να το διαπράττουν όμως οι διαδικασίες και όχι κάποιες μεμονωμένες ατομικότητες. Ωστόσο, όπως εγώ λέω τι είναι και γιατί είναι επαναστικό κατά την ταπεινή μου άποψη, έτσι απαιτώ και απο τους χειροκροτητές του θεάματος να μας πούνε γιατί είναι επαναστατικό το να καβαλάς μια μηχανή με ένα γκάνι. Απλό είναι.
Άντε ρε ξεφτίλες, έχετε καταντήσει σιλικονάτη ξανθιά την επανάσταση και Πρετεντέρη τα επιχειρήματα μας.
21 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
διάβασα προσφατα μια πολυ ενδιαφέρουδα κριτική του δεκέμβρη. Ρίξε μια ματιά, θα θελα τη γνώμη σου, εδω:
http://counter-empire.blogspot.com/2009/02/blog-post.html
τελος, οντως πολυς κοσμος δεν πηρε ακομα πρεφα τι εγινε το δεκεμβρη, εξ ου και παιζουν μπαλα οι διαφορες φιλοενοπλες θεωριες που δεν μπορουν να δουν στους εξεγερμενους και τις κοινοτητες τους τιποτα παραπανω απο ενα δυνητικο φυτωριο ενοπλων... (ολως τυχαιως την ιδια αναγνωση κανει και η ακροδεξια, μιας και βλεπουν και οι δυο με τα ιδια γυαλια, του θεαματος δλδ της καταστολης)
Ξεπαστρέψαμε λοιπόν δυο συρμούς του ΗΣΑΠ, δημιουργώντας αναστάτωση. Δεν είχαμε κανέναν ενδοιασμό να σαμποτάρουμε την διαδρομή όσων συμφιλιώνονται με την αποστειρωμένη μετακίνηση από και προς τις δουλειές τους, από και προς τα σπίτια τους, από και προς την διασκέδασή τους. Ίσως έτσι χαθεί το ψαρίσιο βλέμμα της απάθειας και της αδιαφορίας από τα πρόσωπά τους και αντικατασταθεί με ενεργητικά και ανήσυχα βλέμματα.
με χωρίζει κάτι πολύ βαθύτερο από μια πολιτική διαφωνία για τα μέσα που χρησιμοποιούμε. Αυτοί είναι απέναντι όπως και κάθε φασίστας.
Φυσικά και το κριτήριο μιας ενέργειας δεν είναι το αν είναι νόμιμη ή όχι και ούτε αν είναι “πολύ” ή “λίγο” βίαια.
Ο Δεκέμβρης είχε καταλήψεις. Είχε και συνελεύσεις. Αλλά αυτό που τον έκανε ξεχωριστό ήταν ότι η μισή Ελλάδα έγινε στάχτη. Και ναι εκεί συντέλεσαν τα γκαζάκια. Ένας “χώρος” δράσης που κερδήθηκε στην συνείδηση του κινήματος χάριν αυτών των ακτιβιστών ή μπαχαλάκιδων ή σούπερ κομάντο ή ξαναμμένως έφηβων ή φετιχιστών της βίας ή ή ή…. Αν τόσα χρόνια αυτοί δεν καίγανε καπιταλιστικούς στόχους, η εξεγερτική υλική βία δεν θα ήταν τόσο εύκολα οικιοποιήσιμη από τους εξεγερμένους νεολαίους και μη.
Όσο για τις απαγωγές… Δεν διάβασα κανέναν κατηγορούμενο για αυτήν την υπόθεση να λέει ότι το θεωρούσε κάτι παραπάνω από ταξικά αντίποινα. Δεν θεώρησε κανείς από αυτούς ότι έτσι θα φέρει τον Δεκέμβρη. Μόνο κουράστηκαν να δουλεύουν δεκάωρα για 700 ευρώ και αποφάσισαν να την πληρώσει ο ένοχος. Ως πράξη είναι επαναστατική στον βαθμό που αποφασίζεις ότι από δω και πέρα κανένα αφεντικό δεν θα σου κλέψει την υπεραξία, τον χρόνο, την αξιοπρέπεια και γενικά την ζωή σου. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.
Τέλος το μόνο λάθος που με ευκολία μπορώ να διακρίνω στο επαναστατικό κίνημα ήταν το λάθος που με τον πιο μαγικό τρόπο εξαφανίστηκε στην διάρκεια της εξέγερσης και τόσο πολύ επιμένεις να το φέρεις στο προσκήνιο. Το πιο μαγικό πράμα κατά την γνώμη μου, κατά την διάρκεια της εξέγερσης, δεν ήταν ούτε οι φωτιές ούτε το καμένο Πλαίσιο… ήταν που τον χίππι με τον χουλιγκάνο, τον μπαχαλάκια με τον διδικασιολάγνο, τον πρακτικό με τον θεωρητικό και όλους τους πιθανούς διαχωρισμούς εντός κινήματος τους ένωσε η εξέγερση. Ότι δεν λειτουργούσαν ανταγωνιστικά αλλά συνθετικά.
Το κείμενο σου προσπαθεί πάλι να δημιουργήσει τους προ Δεκέμβρη διαχωρισμούς. Γιατί; Γιατί θεωρείς ότι οι διαφορές εκδοχές του κινήματος και οι διαφορετικοί τρόποι δράσης είναι ανταγωνιστικοί μεταξύ τους;
Επίσης στις μισές προκυρήξεις που έχω διαβάσει όλοι βάζουνε διαχωρισμούς είτε πολιτικούς είτε ταξικούς. Το να λες οι υποταγμένοι που κινούνται με τον ηλεκτρικό και σχεδόν να ανάγεις ΟΛΟΥΣ τους επιβάτες του ηλεκτρικού σε περίπου συνεργάτες στο έγκλημα κατα της Κούνεβα, είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΧΘΡΙΚΟ σαν λογική. Και αυτό δεν το έκανα εγώ με το κείμενο μου, το κάνουν ΑΛΛΟΙ με τις πράξεις τους.
Κοίτα τώρα είμαι βεβαιος, ότι το η μισή Ελλάδφα έγινε στάχτη (αλήθεια άραγε ποια μισή Ελλάδα ακριβώς; 5 δρόμοι στη Θεσσαλονίκη; 10 δρόμοι στην Αθήνα; 3 δρόμοι σε άλλες 5-10 πόλεις;) ξέρεις πολύ καλά ότι δεν έχει καμία αξία από μόνο του. Γιατί και πρόπερσι τον Άυγουστο κάηκε όλη η Πελλοπόνησος... Άρα αγαπητέ μου οφείλεις να παραδεχτείς ότι αυτό που έχει σημασία πολύ μεγαλύτερη απο το αν καίγεται ή όχι κάτι ειναι το ΠΩΣ καίγεται αυτό και όχι το αν καίγεται. Δεν με νοιάζει να πεθάνουν όλοι οι μπάτσοι του κόσμου. Με ενδιαφέρει ΠΩΣ θα πεθάνουνε! Και αυτό ειναι ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ, ΤΡΟΠΟΣ... ΑΥΤΟ είναι που αλλάζει τον κόσμο και αυτό τον ΑΛΛΑΖΕ ΠΑΝΤΟΤΕ...
Επίσης θα συμφωνήσεις νομίζω ότι τη μισή Ελλάδα δεν την κάψανε αναρχικοί και αντιεξουσιαστές... και άρα δε μπορούμε να μιλάμε για κάτι τέτοιο.
Κάτι ακόμα. Ελάχιστα πράγματα κάηκαν με γκαζάκια το Δεκέμβρη. Μην το μπερδεύεις. Άλλο το μπουκάλι άλλο το γκαζάκι. Επίσης, ΠΟΛΥ επίσης όμως. Τα περισσότερα κάηκαν σε ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, κάτι που είναι ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ διαφορά. Με άλλα λόγια. ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ να καίνε μία τράπεζα 5 άτομα. Και είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ αυτή να καίγεται σε μια πορεία και η πορεία να χειροκρατάει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ...
Αν δεν καταλαβαίνεις ΑΥΤΗ τη διαφορά, λυπάμαι που το λέω αλλά ελάχιστα πράγματα θα καταλάβεις...
Τέλος πάντων αγαπητέ μου, εγώ θα προτιμώ πάντα 100 άτομα που θα δρουν "ρεφορμιστικά" παρά 2 που θα δρουν "επαναστατικά".
Η βία δεν είναι τρόπος. Η βία είναι μέσο. Μέσο για έναν τρόπο.
καταρχήν από γενικής απόψεως. μπορούμε θεωρητικά να πούμε ότι αμφότερα είναι κομμάτια της ταξικής πάλης οι μεμονωμένες ενοπλες επιθέσεις και οι συλλογικές δράσεις του δεκέμβρη. με την ίδια λογική που κομμάτι της ταξικής πάλης είναι και η πρακτική των πορτοφολάδων και των μικροαπατεωνίσκων (κάτι σχετικό αν και με λίγο ντετερμινιστική λογική αν θυμάμαι καλά αναλύει και ο μάρξ στο εγκώμιο του εγκλήματος) ή οι απαγωγές ή ή ή...
όμως το ερώτημα μας δεν είναι αυτό. το ερώτημα μας είναι σε ποιες πρακτικές δημιουργείται κομμουνιστική προοπτική [όχι σε ποιες εκδηλώνεται απλά η ταξική πάλη] και κατά συνέπεια σε ποιες πρακτικές εμείς -ως πολιτικά υποκείμενα που θέλουμε τον κομμουνισμό και την αναρχία- θα εστιάσουμε και θα τις ενισχύσουμε.
όπως λοιπόν δεν εστιάζω στους πορτοφολάδες για συγκεκριμένους λόγους δεν εστιάζω και στο αντάρτικο γιατί βρωμάει διαμεσολάβηση. και βρωμάει ακριβώς στο απόσπασμα που λέει ο ισλανδός τέκης. κάνω την επίθεση για να ξυπνήσουν τα βόδια, ή όπως το λέει και ένας παλιός ειδήμων επί του θέματος "φτιάχνω κόμμα για να ξεκολλήσουν τα βόδια από τον τρεηντγουνιονισμό και να ταχθούν στην αγνή και καθαρή επανάσταση".
είναι τα παιδάκια καταπιεσμένοι που απλά πήραν τα όπλα? με γειά τους με χαρά τους, όλα τα δίκια του κόσμου έχουν. αλλά να μη μου βγάζουν προκυρήξεις γεμάτες μπαρούφες, κατηχήσεις και συμβουλές. το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που το ένοπλο κατατίθεται ως πολιτική πράξη (δηλ. πράξη που θέλει να συμβάλλει στο ξεπέρασμα), γεμάτη από έναν υπερφύαλο ρομαντισμό που θεωρεί ότι απλά επειδή ΘΕΛΩ να αλλάξει κάτι, αρκεί να το δηλώσω φαντασμαγορικά και αυτό ως εκ του θαύματος θα πραγματωθεί ξεπηδώνας μέσα από τις φλόγες... (ούτε ο κόπερφιλντ όμως δεν έχει τέτοιες αυταπάτες...)
"η πραγμοποιημένη συνείδηση παραμένει, κατά όμοιο τρόπο και εξίσου χωρίς ελπίδα, φυλακισμένη ανάμεσα στα δύο άκρα ενός χονδροειδούς εμπειρισμού και ενός αφηρημένου ουτοπισμού.Έτσι αυτή καταλήγει να είναι θεατής ολότελα παθητικός μιας κίνησης πραγμάτων ρυθμιζόμενης από ορισμένους νόμους, στην οποία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επέμβει, ή θεωρεί τον εαυτό της δύναμη ικανή να κυριαρχήσει σύμφωνα με την υποκειμενική της βούληση πάνω στην κίνηση των πραγμάτων αυτή καθεαυτή χωρίς νόημα. {ιστορία και ταξική συνείδηση)"
p.s. αυτό το οι αναρχικοί έδειξαν στον κόσμο το εφικτό του μπουκαλιού και του γκαζακιού είναι μεγάλο παραμύθι. δε θέλει και πολλά σεμινάρια και υποδείξεις για να φτιάξεις μια μολότωφ, έλεος...
Η υλική βία με τα γκαζάκια όπως εκφράστηκε μέχρι και πριν την εξέγερση είχε συγκεκριμένες αιτίες που την γέννησαν και έφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Οι συγκεκριμένες αιτίες ήταν το ότι ενώ μέρος του κινήματος ήθελε να καίει τράπεζες μέσα στις πορείες οι διάφοροι εργατοπατέρες το απέτρεπαν κατασυκοφαντώντας αυτές τις ενέργειες. Οι εν λόγω εργατοπατέρες μιλούσαν στο όνομα του κινήματος με την εξής μεταφυσική λογική: Αφού δεν θέλει το κίνημα δεν πρέπει να καίτε και να σπάτε. Λες και αυτοί που καίνε και σπάνε δεν είναι μέρος του κινήματος.
Μετά από χρόνια προσπαθειών να διεκδικηθεί η υλική βία στον δρόμο αυτό το κομμάτι και με την συνεργασία των Συνασπισμού, ΚΚΕ, δημοσιογράφων και μέρος της “εξωκοινοβουλευτικής” αριστεράς και αναρχίας περιθωριοποιήθηκε και συνέχισε την δράση του τα βράδια. Αφού κάποιοι θεωρούν ότι οι πορείες τους ανήκουν ας τις βάλουν στο κώλο τους σκέφτηκαν και ότι αυτοί την υλική βία ενάντια σε κράτος, εξουσία κτλ θα συνεχίσουν να την ασκούν. Έτσι πρόεκυψαν οι γκαζάκιδες. Δεν διαχωρίστηκαν μόνοι τους. Εκδιώχθηκαν κυρίως από αυτούς που κάνουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης στα κανάλια παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως το πραγματικό κίνημα και τους άλλους ως προβοκάτορες ή πλανημένους. Τα μπουκάλια στις πορείες έγιναν γκαζάκια σε νυχτερινούς περίπατους.
Αυτή όμως η βία που ασκούταν τόσα βράδια από αυτούς κράτησε ζωντανά κάποια αντανακλαστικά στην αναρχία την αριστερά και γενικά σε κάποια κομμάτια της νεολαίας. Κομμάτια που συμμετείχαν στην εξέγερση. Αυτά τα κομμάτια που υπήρχαν και προ εξέγερσης ξεκίνησαν να σπάνε και να καίνε συμπαρασύροντας έτσι μεγάλο μέρος της νεολαίας και της κοινωνίας σε αυτήν την πρακτική. Ελάχιστα πράματα κάηκαν με γκαζάκια ακριβώς γιατί αυτοί που μέχρι τότε υιοθετούσαν αυτή την πρακτική, κατά την διάρκεια της εξέγερσης “απενοχοποιημένοι” και χωρίς την ρετσινιά του προβοκάτορα έκαιγαν στις πορείες. Εκεί δηλαδή από όπου εκδιώχθηκαν και θεωρούν τον φυσικό χώρο της επαναστατικής βίας. Όχι μόνοι τους πλέον. Μαζί με τους υπόλοιπους εξεγερμένους.
Τώρα το να παίρνουμε τα κείμενα των “Συμμοριών Συνείδησης” ως αντιπροσωπευτικά μιας τάσης που υπάρχει δυναμικά σχεδόν 10 χρόνια είναι τουλάχιστον ανέντιμό για την συζήτηση. Οι Συμμορίες Συνείδησης έχουν διαχωρίσει την θέση τους από οποιοδήποτε κίνημα και ψάχνουν συνεργούς στην παραβατική νεολαία της μητρόπολης. Ενδιαφέρον (και από καλλιτεχνικής άποψης…) αλλά εκτός του θέματος μας.
Την μισή Ελλάδα δεν την έκαψαν αναρχικοί και αντιεξουσιαστές. Την μισή Ελλάδα (ή έστω 18,6 δρόμους) την έκαψαν εξεγερμένοι μέρος των οποίων είναι και οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές. Η πρακτική του εμπρησμού, και λυπάμαι που δεν είναι αυτονόητο ότι δεν εννοώ εμπρησμό δάσους, είναι μια πρακτική που προπαγανδίζεται χρόνια τώρα από κομμάτι των αναρχικών και μέσα στην εξέγερση οικειοποιήθηκε από το σύνολο σχεδόν των εξεγερμένων. Το ότι μια τράπεζα καίγεται σε μια πορεία και όλη η πορεία συμφωνεί με αυτό είναι ΚΑΙ επειδή αυτή η πρακτική έχει διεκδικηθεί ως τέτοια από κάποια κομμάτια του κινήματος. Συγκεκριμένα απ τους γκαζάκιδες...
Η βία σίγουρα είναι το μέσο αλλά είναι και αντανακλαστικό.
Εγώ θέλω ΚΑΙ τους δυο που δρουν “επαναστατικά” αλλά ΚΑΙ τους 200 που δρουν “ρεφορμιστικά”.
Θα σου δώσω και ένα παράδειγμα με αυτά που λες.
"Το ότι μια τράπεζα καίγεται σε μια πορεία και όλη η πορεία συμφωνεί με αυτό είναι ΚΑΙ επειδή αυτή η πρακτική έχει διεκδικηθεί ως τέτοια από κάποια κομμάτια του κινήματος. Συγκεκριμένα απ τους γκαζάκιδες..."
Έχω βρεθεί πολλές φορές μπροστά σε σπασμένες και καμένες τράπεζες αλλά σε πορείες. Αν δεχτούμε ότι οι εξεγερμένοι από κάπου παραδειγματίστηκαν λοιπόν δεν ήταν οι γκαζάκιδες αλλά άτομα που κατεβαίνουν στον δρόμο. Άσε που δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι παραδειγματίστηκαν μιας και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου δεν γίνονται τέτοια σκηνικά σε πορείες και τα βράδια αλλά όταν έσκασε εξέγερση οι εξεγερμένοι ήξεραν τι "έπρεπε" να κάνουν.
Όπως πολύ σωστά λέει κάποιος είναι πολύ διαφορετικό μία πορεία να ορμάει σε μία τράπεζα από τα 5 άτομα να πάνε το βράδυ.
(διευκρίνηση προς ασφάλεια: είπα έχω βρεθεί μπροστά όχι ότι τα έκανα εγώ ε, μην μου χτυπήσετε αύριο Κυριακή είναι μια μέρα έχω και εγώ!)
[Τώρα το να παίρνουμε τα κείμενα των “Συμμοριών Συνείδησης” ως αντιπροσωπευτικά μιας τάσης που υπάρχει δυναμικά σχεδόν 10 χρόνια είναι τουλάχιστον ανέντιμό για την συζήτηση.]
μαλιστα
δεκτόν. να απαντήσω λοιπόν τι είναι αντιπροσωπευτικό. αντιπροσωπευτικό είναι το ότι όλες οι πράξεις αυτής της τάσης είναι αντικοινωνικές. δεν προσφέρονται για καμία συνάντηση με άλλα δρώντα υποκείμενα. προσφερoνται μονο για ειδικους και για οσους εχουν περασει τα τέστ της μυησης, η οποία δεδομένου και του συνομωτικου χαρακτήρα των δράσεων αποκλείει ακόμα περισσότερο κόσμο [ορίστε και τι λένε οι "μη αντιπροσωπευτικές" συμμορίες: "Στο προηγούμενο χτύπημά μας στις εγκαταστάσεις των μπάτσων στην Νέα Φιλαδέλφεια είχαμε προσκαλέσει όσες ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ επιθυμούν να συμμετάσχουμε όλοι μαζί στο λυσσασμένο αντάρτικο πόλης. Υπήρξαν αρκετές απαντήσεις, κάτι που προμηνύει ότι το 2009 θα υπάρξουν σημαντικές εξελίξεις σε αυτήν την κατεύθυνση.." πως επικοινώνησαν, που, ποιοι? εγώ, που δεν είμαι οργανωμένη ομάδα μ' αυτούς πως συναντιέμαι; πως συναντιεμαι στο φινάλε με οποιαδήποτε από τις ομάδες του ένοπλου ακτιβισμού που για μένα έχουν όλες την ίδια λογική βάση? την ψιλομύτικη λογική της προπαγάνδας με τη δράση, της απαξίωσης όποιουδηποτε δεν είναι σε θέση να εμπνευστεί από τη δική τους πρακτική και να τους μιμηθεί]
αντάρτικο πόλης μπορείς να κάνεις μόνο με τους "δικούς σου". επανάσταση όμως μόνο με την τάξη σου. και η τάξη αυτή δεν μπορεί να συμμετέχει σε καμία μύηση (είτε αυτή γίνεται από το περιούσιο κόμμα του λαού είτε από τις ομάδες των ακτιβιστών) και καμία πρακτική προορισμένη για ειδικούς
λυπάμαι γιατί βλέπω απ τη μια να δείχνει τα δόντια της η σοσιαλδημοκρατία κι απ την άλλη όλο και περισσότερος κόσμος να πέφτει στη λούμπα της πολιτικής καθαρότητας που υπάρχει μόνο στα μυαλά κάποιων συντρόφων... εγώ πάλι τα πιο σημαντικά πράγματα τα έκανα μαζί με ανθρώπους που ούτε μαρξ έχουν διαβάσει ούτε ξέρουν ποιος είναι ο μπακούνιν ή ο Ζουλιέν Κουπάτ ή οποιοσδήποτε άλλος...
"Δεν διαχωρίστηκαν μόνοι τους. Εκδιώχθηκαν κυρίως από αυτούς που κάνουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης στα κανάλια κλπ" > ο ετεροκαθορισμός στο φόρτε του! ΟΧΙ διαχωρίστηκαν γιατί το κίνημα δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τα όρια του. γιατι συμβιβάστηκαν στην ήττα του, και στην εξασφάλιση της πολιτικής τους ταυτότητας. "κάλλιο να βάζω γκαζάκια παρά με τις ρεφόρμες στο δρόμο" είπανε...
σορρυ αν ήταν έντονο το ύφος μου
δεν έχω να πω όπως και να χει άλλα πράγματα τοποθετήθηκα ήδη επί του θέματος εδώ > http://arsenelumpen.wordpress.com/2009/02/19/%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5/#comments
Αντίθετα, πράξεις όπου η βία περισσεύει, ως δια μαγείας καθαγιάζονται και δεν τους επιτρέπεται κριτική. Όσο μεγαλύτερη είναι η βία και η "παρανομία" (αμφότερα τα στοιχεία απορρέουν από το σύστημα), τόσο πιο "αγιοποιημένη" και ανέγγιχτη από την κριτική γίνεται η πράξη.
Μήπως ψάχνουμε για ήρωες? Προφανώς. Αν θέλουμε όμως ήρωες, θα πρέπει να τους ψάξουμε στην Κούνεβα, ξέρετε αυτήν με "ψαρίσιο" βλέμμα και τους επίσης με το ψαρίσιο βλέμμα, που τους έλαχε να εργάζονται με κάμποσες υποχρεώσεις από πίσω αλλά δε σκύβουν το κεφάλι στο αφεντικό και οργανώνουν τους χώρους δουλειάς τους.
Η κριτική που ασκείται σε τέτοιες πρακτικές στο τώρα είναι συγκεκριμένη και από πολλούς. Στα δικά μου μάτια δε βλέπω καμία απολύτως προσπάθεια να λειτουργήσει απελευθερωτικά και άρα επαναστατικά έστω και σε ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας στο τώρα. Αν ο bogomolov έχει άλλη άποψη ή εμπειρίες, με γεια του με χαρά του αλλά άλλα εισπράττονται από την επαφή με την καθημερινότητα.
Τέλος, φίλε bogomolov, ενώ τα άλλα που είπες ήταν συζητήσιμα, αυτή η σύνδεση του Δεκέμβρη με τα γκαζάκια ως γενεσιουργό του αιτία με άφησε πραγματικά στον τόπο. Ελπίζω πάντως ο Δεκέμβρης να μην αφήσει μόνο πίσω ένα στρατό γκαζάκηδων αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, όπως καταλήψεις και λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, οργανωμένη αντίσταση στους χώρους δουλειάς και δομές ανταγωνισμού όπου υπάρχει εξουσία. Ευτυχώς γίνεται και το δεύτερο.
Είπαμε, πολυμορφία.
Όσο για αυτό που λένε οι συμμορίες. Σε προηγούμενο χτύπημα τους στο κείμενο που το συνόδευε έκαναν αυτό το “κάλεσμα”… Το κείμενο υπάρχει στο ίντερνετ και όποιος ενδιαφερέται το βλέπει και ανταποκρίνεται στο κάλεσμα. Τόσο άπλα και ανοιχτά. Ποιο απλά και ποιο εύκολα από την συμμετοχή κάποιου σε μια κατάληψη.
Τώρα για το πώς και με ποιους γίνεται η επανάσταση και το πώς και με ποιους γίνεται το ανταρτικό θα σε γελάσω… Αυτά τα ξέρουν οι ειδικοί…
Αλήθεια πιστεύεις ότι οι συμμορίες συνείδησης έχουν διαβάσει Μάρξ;
Την τελευταία παράγραφο φυσικά την αφήνω ασχολίαστη. Αν θες μπορώ να θεωρήσω ότι δεν γράφτηκε ποτέ. Όπως και να έχει πάντως όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρεις για το πώς σκέφτηκε αυτή η τάση.
Για εμένα σκοπός είναι να μην υπάρχει άλλος διαχωρισμός στην κοινωνία πέρα από αυτόν μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων.
Δυστυχώς πολλές τάσεις του κινήματος δεν συμφωνούν και προτιμούν να τρώγονται με τα ρούχα τους.
δεν αφήσανε όμως e mail και τηλέφωνα επικοινωνίας
χο χο χο
Είναι πιστεύω πολύ πιο ανησυχητικό για τους φορείς του ελέγχου να διαβάζουν τέτοιες προκηρύξεις γιατί δείχνουν ακριβώς ότι πλέον ο καθένας (και ο κάθε πικραμένος) διεκδικεί μια φωνή στη νυχτερινή ένοπλη η μη (επαναστατική;) βία.
αναεξάρτητα το αν βρίκσουμε ή όχι χρήσιμο το "γκαζάκι" και σε ορισμένες περιπτώσεις τι να κάνουμε, είναι, δε νομίζω ότι τα "γκαζάκια" δρουν ανταγωνιστικά με το κίνημα. δεν εμπόδισε καμμιά πυρπόληση οχήματος πρεσβείας την δημιουργία μιας κατάληψης. Ισα ίσα που όταν σε ένα βράδυ καίγονται 10 τράπεζες και 20 οχήματα, δημιουργείται μια αναταραχή, μια (απειροελάχιστη, έστω) ρωγμή στο κανονικό, συνθήκη που κινητοποιεί τους ανθρώπους.Αλλο η κριτική στον ένοπλο και το πως αυτό συνηγόρρησε στην ήττα κοινωνικών κινημάτων κι άλλο να απαξιώνουμε κάθε δράση που δεν γίνεται μαζικά και με ανοιχτό κάλεσμα.
Και όσο για το δεκέμβρη: μην τρελαθούμε κιόλας καλές οι καταλήψεις γσεε, ησαπ, ίριδας, λυρικής κτλ αλλά αυτό δεν ήταν παρά ένα μικρό κομμάτι της εξέγερσης. Το άλλο, το μεγαλύτερο, αυτό που εν τέλει έκανε τους ανθρπωπους να καταλμβάνουν δημόσια κτίρια ήταν η διάχυτη, αδιαμεσολάβητη, σε πορείες αλλά και τα βράδυα, απειθαρχία και επιθετικότητα. Πειθαρχία τέλος, ζωή μαγική, μια φράση που γέμισε άξαφνα τους δρόμοθυς της αθήνας.
Και αν δεν είχε φορέσει η μισή αθήνα τα καλοκαιρινά της πρόωρα, δε θα είχαν γίνει και πολλές απο τις πιο κοινωνικές δράσεις. Με άλλα λόγια, αυτό που καλούσε στους δρόμους τον κόσμο, ήταν ΚΑΙ ο όλο υπόσχέσεις ήχος της σπασμένης βιτρίνας (τζάμι φίλε!), ΚΑΙ η υπόσχεση της βίας, της περιπέτειας, της επαναφοράς του ατόμου στο προσκήνιο. αυτή τη φορά στ΄αλήθεια όμως. Και όχι τα οποιαδήποτε υποτιθέμενα καλέσματα ταξικής συνείδησης.
Καταρχήν, ήδη η επιλογή να διαλέγεις ένα επίπεδο βίας στο οποίο δεν αντιστοιχεί στο επίπεδο της βίας που έχουν επιλέξει οι καταπιεζόμενοι ενέχει ένα χαρακτήρα πρωτοπορίας.
Το ίδιο και το αυτό ισχύει φυσικά όχι μόνο για τη βία αλλά για οποιδήποτε πολιτικό μόρφωμα που θεωρεί ότι ΑΥΤΟ ξέρει κάτι παραπάνω απο τους ΑΛΛΟΥΣ. ΑΥΤΟΣ είναι και ο κατεξοχήν διαχωρισμός όχι μόνο του ενόπλου, αλλά της ίδιας της πολιτικής μορφής. Για εμένα το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που πυροβολουν ούτε αυτοί που βάζουν γκαζάκια, το πρόβλημα μου είναι ότι ΑΥΤΟΙ ξέρουν. Είναι οι φορείς της επαναστατικής συνείδησης και θέλουν να την μεταλαμπαδεύσουν στους άλλους. Αυτό είναι η πρωτοπορία: είτε είναι στο 18ο συνέδριου του ΚΚΕ είτε γεμιστήρας στην Μπουμπουλίνας...
Αντιθέτως εγώ, από την πλευρά μου λέω ότι δεν ξέρω τίποτα παραπάνω απο τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεζόμενους, δεν κρίνω ούτε τα ψαρίσια βλέμματα τους ούτε τους υποταγμένους. Αντιθέτως αναγνωρίζω ότι αυτός ο κόσμος έχει αντιφάσεις, αναγνωρίζω ότι αυτός ο κόσμος πάντα θα γεννάει συγκρούσεις, αναγνωρίζω ότι σαν κοινωνικό υποκείμενο είμαι και ΕΓΩ μία σύγκρουση και αντίφαση αυτού του κόσμου, και ακόμα περισσότερο αναγνωρίζω σαν πολιτικό υποκείμενο ότι χρέος μου και σαν τέτοιο και σαν κοινωνικό υποκείμενο είναι να πάρω αυτές τις συγκρούσεις, τους αγώνες, τις αντιφάσεις και να τις εντείνω, να τις κυκλοφορήσω, να δημιουργηθούν αντιπαραδείγματα.
Θα πρέπει να καταλάβουμε κάτι βαθύτατα. Οι άνθρωποι δεν είναι επαναστάτες, δεν είναι κομμουνιστές, δεν αγωνίζονται δεν δίνουν την ζωή τους επειδή η αναρχία ή ο κομμουνισμός είναι δίκαιος ή σωστός. Θέλω να πω δεν εναποθέτουν τον αγώνα τους σε ένα μεταφυσικό επίπεδο, αλλά αντιθέτως κάθε φορά που γίνεται ένας αγώνας, κάθε φορά που γίνεται μία επανασταση υπάρχει ένας σαφής υλικός στόχος. Δεν υπάρχει ούτε ο τελικός σκοπός της ιστορίας, ούτε η πραγμάτωση της τέχνης και της φιλοσοφίας. Αυτά είναι μετά.
Ακόμα, υπάρχει και ένα θεμελιώδες ζήτημα στο οποίο αναγκαστικά πρέπει να πάρεις θέση: Εμένα η τοποθέτηση μου είναι σαφής. Όλη η ιστορία είναι ιστορία ταξικών αγώνων. (Αφήνωντας στην άκρη την τεράστια συζήτηση για το τι είναι τάξη και το πως ορίζεται προς το παρόν). Κατα την ταπεινή μου άποψη, αυτό κινεί την ιστορία: οι ΑΓΩΝΕΣ. Το ότι κάπου, κάπως, κάποτε εκμεταλλευόμενοι, καταπιζόμενοι έβγαιναν στους δρόμους και διεκδικούσαν. Από τους εργάτες στο Μαντσεστερ, μέχρι τις αδερφές στον Stonewall, από τις Σουφραζετες μέχρι τους Μπόξερς, από τους μαύρους στην Ν. Αφρική μέχρι τους Μαύρους Πάνθηρες, απο... μέχρι....
Ακόμα το πρόβλημα μου με τους αναρχικούς και τη βία είναι το εξής: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ...
ΟΛΑ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΛΕΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Πάντα τα πολιτικά υποκείμενα, ήταν ΠΙΣΩ από τις εξεγέρσεις απο τη Γαλλική μέχρι τη Φεβρουριανή, από τον Ιούλη μέχρι το Μάη. Αυτό που συνέβει έιναι ότι κάποιες φορές μπόρεσαν πολιτικές μορφές να επικρατήσουν μέσα σε αυτές τις εξεγέρσεις.
Ακόμα, το να παίρνει κάποιος τις εξεγέρσεις αποτέλεσμα των οποίων είναι όλες οι επαναστατικές θεωρίες και να το αντιστρέφει λέγοντας ότι οι εξεγέρσεις είτε έιναι αποτέλεσμα των επανασυτατικών θεωριών ή ιδεολογιών, είτε ακόμα περισσότερο ότι οι εξεγέρσεις επιβεβαιώνουν τις επαναστατικές θεωρίες είναι λάθος. ΤΡΑΓΙΚΟ.
Με αυτή την έννοια, δεν έχω το απολύτως πολιτικό πρόβλημα με τις ληστείες τραπεζών ή τα γκαζάκια ή τις απαγωγές βιομηχάνων. Έχω όμως πρόβλημα αυτά τα πράγματα να λένε ότι γίνονται στο όνομα της επανάστασης και έχω πρόβλημα για 2 λόγους.
1. Γιατί ποιος, που και γιατί εξουσιοδοτεί τον καθένα να βγαίνει και να μιλάει στο όνομα της επανάστασης. Και
2. Σε ποια διαδικασία μπορώ να πάω και να ασκήσω κριτική σε αυτά; (Και να ελπίσω ότι θα τη γλυτώσω μόνο με 2-3 μπουνιές...);
Το τραγικό λάθος πολλών συντρόφων είναι ότι οποιαδήποτε μορφή βίας που δεν είναι κρατική, είναι περίπου καλή, είναι ότι οποιοσδήποτε σχεδον στέκεται απέναντι στο κράτος είναι περίπου σύντροφος. Την φρασεολογία του χώρου με τα Ζωνιανά την θυμάται κανείς;
Αντιθέτως, εγώ από την πλευρά μου, δεν βρίσκω ότι κάνουν οι εργάτες καλό. Αντιθέτως μάλιστα. Πολύ αντιθέτως. Αν έβγαινα έδώ και έλεγα ότι οι άγριες απεργίες των εγγλέζων που στρέγονταν ενάντια στους μετανάστες πριν 10-15 μέρες ήταν καλές γιατί στρέφονται ενάντια στα συνδικάτα, τι θα μου απνατούσατε οι περισσότεροι. Ότι λέω μαλακίες στην καλύτερη. Και θα έλεγα μαλακίες. Για εμένα η κριτική στους εργατικούς αγώνες, (σαν καλός και επικίνδυνος εργατιστής που είμαι) είναι απαραιτητο στοιχείο για να πάνε αυτοί μπροστά. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.
Τέλος πάντων, είναι μεγάλη ιστορία του τι ήταν ή δεν ήταν ο Δεκέμβρης, και αυτή στην τελική είναι και η ομορφιά τους σαν ένα ανοιχτό ιστορικό γεγονός. Το ότι 2 ώρες μετά τη δολοφονία ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ και όχι γκαζάκια σε τράπεζες μας λέει κάτι; (Διαδηλώσεις που ήταν και αριστεροί). Ακόμα, καμία κατάληψη δεν θα γινόταν αν πριν δεν υπήρχε ένα τουλάχιστον άτυπο δίκτυο απο πίσω να κάνει τουλάχιστον ένα κάλεσμα. Είναι άσχετη η κατάληψη της ΓΣΕΕ από τον κόσμο που τρέχει για τα εργατικά στην Αθήνα; Όχι δεν είναι; Είναι άσχετες τόσες καταλήψεις και ανοιχτές συνελεύσεις απο κόσμο που ήταν ΗΔΗ ΕΚΕΙ πριν το Δεκέμβρη; ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ.
Αν κάποιος πιστεύει ότι η κοινωνία κατάλαβαίνει ότι την κλέβουν οι τράπεζες επειδή κάποιοι τα χώνουν τα βράδια είναι ΒΑΘΥΤΑΤΑ νυχτωμένος. Για τον πολύ ΑΠΛΟ λόγο ότι οι τράπεζες τους κλέβουν ΉΔΗ. Είναι σα να πηγαίνεις σε έναν εργασιακό χώρο και να λες στον συνάδελφο ότι το αφεντικό τον εκμεταλευεται. Χαίρω πολύ θα σου πει. Αυτο το ξέρω ΗΔΗ. Κάτι άλλο έχεις να πεις...;;;
Αυτό το κάτι άλλο πρέπει να βρούμε να πούμε...
στην παράγραφο που λες, άλλη είναι η έμφασή μου. οκ δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτηκε ο καθένας και δε με νοιάζει στο φινάλε. ο ετεροκαθορισμός στο επιχείρημά σου με ενδιαφέρει. το φοιτητικό έληξε γιατί το πούλησαν οι εργατοπατέρες, το ασφαλιστικό γιατί οι συνδικαλιστές τα κάναν πλακάκια με την κυβέρνηση. οι "σπάστες" πετάχτηκαν εκτός από τους ρεφορμιστές. ε εγώ δεν τα βλέπω έτσι ακριβώς τα πράγματα, προσπάθησα να αναζητήσω τις εσωτερικές αντιφάσεις του κινήματος που πιθανόν αποστράφηκε τις βιαιες μορφές του και οδήγησε στον αποκλεισμο των "γκαζάκηδων"... όπως και να χει μετά το δεκέμβρη αυτός ο αποκλεισμός δεν υφίσταται. όταν κάθε δεύτερη πορεία συγκρούεται με τους μπάτσους, γιατί να διαχωρίσει κάποιος τη δική του βία από αυτή μιας κοινωνικής κίνησης που περικλείει περισσότερο κόσμο?
η μολότωφ σε πορεία δεν θέλει σεμινάρια και μυήσεις. η συνωμοτική δράση θέλει...
το κάλεσμα στο ιντερνετ δεν είναι σα καμία περίπτωση συνάντηση. είναι απλά η διαχωρισμένη δράση που δεν πρόκειται να παραπέρα μέσα από κάποια επικοινωνία περιεχομένων... το να σου λέει κάποιος σε καλώ: κάνε και εσύ αυτά που κάνω, δεν έχει καμία σχέση με τη συνάντηση και από κοινού δράση μέσα σε μια κατάληψη νομίζω.
αλλα ας μη το ξεχυλώνουμε άλλο έχεις δίκιο.
υ.γ. αν δεν έχουν διαβάσει μαρξ, τουλάχιστον σίγουρα έχουν ακούσει active member. το ίδιο είναι ;-)
+1 για το υστερόγραφο...
@βααλ
''(Αφήνωντας στην άκρη την τεράστια συζήτηση για το τι είναι τάξη και το πως ορίζεται προς το παρόν)
Το τραγικό λάθος πολλών συντρόφων είναι ότι οποιαδήποτε μορφή βίας που δεν είναι κρατική, είναι περίπου καλή, είναι ότι οποιοσδήποτε σχεδον στέκεται απέναντι στο κράτος είναι περίπου σύντροφος.''
το πρόβλημα στην συζήτηση είναι μάλλον ο διαφορετικός ορισμός της Τάξης.
εγώ θεωρώ ως προλετάριους στην Δύση τους αποκλεισμένους που έχουν έστω κι από διαίσθηση αντιληφθεί την θέση τους. χουλιγκανς, ληστές, γκραφιτάδες, εμπρηστές κτλ.
το αν κάποιος στην Δύση είναι μισθωτός δεν λέει τίποτα αφού δεν παράγει τίποτα παρα μόνο υπηρεσίες και άυλη υπεραξία ενώ ακόμα και ο μισθός του είναι κλεμμένος από την πραγματική υπεραξία που παράγει ο τρίτος κόσμος.
δεν είναι ασχέτο με το θέμα μας. μάλλον είναι ο λόγος που δεν βγάζουμε άκρη.
Δηλαδή πόσο "αποκλεισμένοι" είναι οι χούλιγκαν και οι γκραφιτάδες (οι γκραφιτάδες ρε συ;;; ντάξει καλή φάση το γκράφιτι αλλά όχι και αποκλεισμένοι!!!);
Θα συμφωνήσω ότι το μισθωτός όντως δε λέει τίποτα (και ο Καραμανλής μισθωτός είναι), δεν μίλησα ποτέ όμως εδώ εγώ για μισθωτούς. Μίλησα για εκείνους τους οποίους τους κλέβουν την υπεραξία. Η διαφορά μεταξύ αφεντικού και εργάτη δεν είναι ποιος δουλεύει και ποιος όχι, δεν είναι ποιος πάιρνει μισθό και ποιος όχι. Είναι ποιος κλέβει τον άλλον.
Άυλη υπεραξία;;; Πήγαινε πες στον Bill Gates, στον Steve Jobs και σε όλους αυτούς ότι ο πλούτος τους είναι άυλος, να δούμε τι θα σου πούνε...
η αλλη μια χαρα υλικη ειναι
Παντως αν θες να εστιασεις σε αποκλεισμενους πες τουλαχιστον για τους μεταναστες, τους τσιγγανους κλπ.
ΥΓ Το αρχικο ποστ του βααλ με εκφραζει απολυτα.