Θαυμάστε μεγαλεία, απολαύστε λόγο, μαζέψτε ατάκες, χαρείτε, γελάστε, κλάψτε, δοξάστε πολιτική σκέψη.
Νιώθω τυχερός. Νιώθω λαμπρά. Νιώθω υπέροχα. Νιώθω περήφανος που είμαι πολίτης αυτής της χώρας.
Ζήτω το έθνος. Ζήτω ο στρατός. Ζήτω τα καινούρια μας έπιπλα!!!
ΜΑΥΡΟ ΦΙΔΙ ΘΑ ΣΑΣ ΦΑΕΙ ΡΕΕΕ!!!
Εδω to original να μην μπερδευόμαστε...
Α, ρε... Να σηκωνόταν τα ζόμπι απο τη Μακρόνησο και να τρώγανε κάνα λαιμό...
Κατηγορία: Αφορισμοί
10 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Όχι άδικα ―σε κάθε άλλη χώρα, π.χ. ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία κλπ δεν θα συζητάγανε θεωρητικά όλα αυτά, αλλά θα είχε λευκή κάρτα η αστυνομία για νεκρούς κλπ.
Φαντάζεσαι κουκουλοφόρο απέναντι σε αμερικάνο μπάτσο πχ;
http://www.kpfk.org/pledge/catalog/images/blackPanther1.jpg
http://www.youtube.com/watch?v=5cK71R6ZjAc&feature=related
Και ο δρόμος είναι μακρύς όπως λέει και η Κ.Α...
Γύρω του συσπειρώνονται Ντόρες, Καρατζαφέρηδες και λοιποί του εθνικού κορμού πριμοδοτώντας την πολιτική αυτή.
Κατά τη γνώμη μου η διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης δεν κουκουλώνεται και επομένως η κρατική μηχανή είναι σήμερα σε άμυνα, όχι επίθεση. Θα επιτεθεί μόνο αν φερθούμε μαλακισμένα, δεν καταφέρουμε να διευκολύνουμε την έκφραση της κοινωνικής αναταραχής και περιχαρρακωθούμε κοινωνικά.
@γνωμοδότης
Δεν έχω ξεκαθαρίσει τι είδος είσαι ακόμη. Μάλλον ούτε εσύ. Να ξέρεις πάντως ότι, αν το όργιο της κρατικής τρομοκρατίας που επικρατεί στις χώρες της κατ' επίφαση δημοκρατίας που περιέγραψες δεν επεκτείνεται πλήρως και εδώ, είναι γιατί υπάρχουν οι δικές μας αντιστάσεις. Θα γίνει λοιπόν ό,τι πει η κοινωνία και όχι οι εκάστοτε αρλεκίνοι της εξουσίας, όπως ο Μαρκογιαννάκης, που θα ήταν με τη Χούντα ή τον Χίτλερ, αν ήταν αυτοί τώρα πάνω.
αυτή η ιστορία με τη χούντα και τον χίτλερ ως ένα σημείο κάτι μου κάνει
μαζί με αυτή την αντίληψη (ο στάλιν κακός, ο χίτλερ κακός, ο παττακός κακός)περνάει μια άποψη, υπόγεια, πως η έσχατη αξία είναι η ανθρώπινη ζωή νέτα σκέτα
στο πλάι της μπορείς να μυρίσεις όλη αυτή τη μπόχα του "πετάω τα σκουπίδια πάντα στο σωστό κάδο"
"αγαπώ τα σκυλάκια έχουν κι αυτά δικαιώματα"
πλέον η αξία ανάγεται στην οργανική ζωή νέτα σκέτα
δηλαδή με απλά λόγια η αξία δεν ανάγεται στις ιδέες που έχω, αλλά στη ζωή που έχω στ'αρχίδια μου (διάβαζα ένα ρεπορτάζ τις προάλλες για τις νέες πεποιθήσεις των αντρών στη δυτική ευρώπη, όπου το πρώτο που ρωτάνε τις επίδοξες συντρόφους είναι αν τις ενδιαφέρει να τεκνοποιήσουν, κι αν ναι, προχωράνε σε σχέση) στη σωστή ανακύκλωση, στα είδη που χάνονται.
"Αν ζήσω, θα σας γαμήσω. Αν πεθάνω, κλάστε μου τον πούτσο" έλεγε νομίζω ο καραϊσκάκης.
Η σημερινή χούντα (αν και όσο υπάρχει) βρίσκεται περισσότερο σε αυτή την αντίληψη, στην αξία της οργανικής ζωής. Το μόνο που μπορείς να κάνεις μαζί της είναι να τη στολίσεις. Με γρήγορα αυτοκίνητα, χάι τεκ κινητά, μπλε κάδους...
Δεν έχω ξεκαθαρίσει τι είδος είσαι ακόμη. Μάλλον ούτε εσύ.
Είμαι ιδιάζουσα περίπτωσις (sui generis) γι' αυτό.
Είμαι του αριστερού κινήματος παλαιάς κοπής --δηλαδή όπως εκφράζονταν/εται από τύπους όπως ο Αντόρνο, ο Ντεμπόρ, ο Βουαγιές, ο Μισεά, ο Σάουλ κλπ.
Είμαι από την άλλη κάθετα αντίθετος στις μπουρδολογίες από ό,τι θεωρείται σήμερα εν Ελλάδι και στας Ευρώπας "αριστερό", "προοδευτικό", "α/α" κλπ, από το ΣΥΡΙΖΑ έως τον Βάαλ.
Όρα και εδώ ένα δείγμα: http://theamapati.wordpress.com/2007/10/30/301007/ αυτών που πιστεύω.
Να ξέρεις πάντως ότι, αν το όργιο της κρατικής τρομοκρατίας που επικρατεί στις χώρες της κατ' επίφαση δημοκρατίας που περιέγραψες δεν επεκτείνεται πλήρως και εδώ, είναι γιατί υπάρχουν οι δικές μας αντιστάσεις.
Δεν ξέρω αν είναι χώρες της "κατ' επίφαση δημοκρατίας". Στον Μαρξ ας πούμε οι αστικές ελευθερίες, οι λεγόμενες "συμβατικές", θεωρούνται πολύ σημαντικές. Και έχω την εντύπωση ότι οι χώρες που περιέγραψα είναι πολύ περισσότερο δημοκρατικές --λόγω δομής του πολιτικού συστήματος από την Ελλάδα, στα πλαίσια της αστικής πάντα δημοκρατίας.
Αλλά και σε επίπεδο κοινωνικών αντιστάσεων π.χ., η Γαλλία έχει παράδοση που η Ελλάδα ούτε κατά διάνοια δεν αγγίζει, τουλάχιστον από τον Εμφύλιο και μετά.
Θα γίνει λοιπόν ό,τι πει η κοινωνία και όχι οι εκάστοτε αρλεκίνοι της εξουσίας, όπως ο Μαρκογιαννάκης, που θα ήταν με τη Χούντα ή τον Χίτλερ, αν ήταν αυτοί τώρα πάνω.
Έχω την εντύπωση ότι ελάχιστα έχει να κάνει με κοινωνικές αντιστάσεις και πολύ περισσότερο με μικροπολιτικά παιχνίδια και χειρισμούς --καθώς ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑς αντιπροσωπεύουν και καλά μια "προοδευτική" "αριστερή" παράδοση και την βγαίνουν από τα "αριστερά" (με μέτρο όμως) για τίποτα ψηφουλάκια. Στην πράξη θα έχεις προσέξει ότι έχουν περάσει πολύ χειρότερα μέτρα --τρομονόμος π.χ.-- χωρίς κοινωνικό κιχ.
Τι θα καταλαβαινες τώρα στα αεια δεν ξέρω αλλά είναι δική σου υπόθεση... :)
Και επιτέλους μια αλήθεια: δύο πόλοι υπάρχουν στην επαναστατική σκέψη στην ελλάδα...
Αλαβάνος-βαάλ. Όμως εδώ ο γνωμοδότης με κάρφωσε όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά επειδή απλά οπως μαρτυρά και το "ψευδώνυμο" δεν ειμαι παρά ο ΙΔΙΟΣ ο Αλαβάνος με με μερικό αναγραμματισμό υου επωνύμου...
Πάντως μεταξύ μας ρε Γνωμοδότη το μίσος σας για τον σύριζα δεν το πολυπιάνω... Σιγά τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές... Άσε που το μένος σας μου θυμίζει το μένος μία άλλης σέχτας που όλως παραδόξως έλκει και αυτή την καταγωγή της από τον ίδιο μεγάλο άντρα...
Τέλος πάντων, αντί να γκρινιάζετε νομίζω ότι θα έπρεπε να γίνεται συνιστώσα του σύριζα... Εδώ σε λίγο θα πάνε και οι ποσαδιστές... Εσείς θα μείνετε απέξω???
Αλαβάνος-βαάλ.
Γενικεύω είναι η αλήθεια, αλλά όχι αβάσιμα.
Εξάλλου, ως "πόλος" καλύπτεις πολύ θεωρητικό έδαφος, αφού έχεις συνδυάσει και συμβουλιακό κομμουνισμό, και εργατισμό, και παλαιοκομμουνισμό / σταλινισμό και Ιταλική Αυτονομία, και Ελληνική Φραπεδονομία (ιντυμηδισμό), και καταστασιακούς, και χυδαίο μαρξισμό, και αναρχισμό και τροτσκισμό και αριστερισμό και λίγο Σκυφτούλη...
Όσο για το επαναστατική, ξέχασες τα εισαγωγικά. Στην επαναστατική Ελλάδα δεν υπάρχει κανένας πόλος, στην "επαναστατική" μόνο.
Όμως εδώ ο γνωμοδότης με κάρφωσε όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά επειδή απλά οπως μαρτυρά και το "ψευδώνυμο" δεν ειμαι παρά ο ΙΔΙΟΣ ο Αλαβάνος με με μερικό αναγραμματισμό υου επωνύμου...
Freudian slip...
Όσο χάνουν τον έλεγχο αυτοί, τόσο εξωτερικεύεται ο φασιστικός εσωτερικός τους κόσμος.
Το κακό είναι πως, όπως είχε γίνει και στην επταετία, υπάρχουν πάντα οι "νοικοκύρηδες" που θα το στηρίξουν αυτό.
Εν τω μεταξύ, πάω στοίχημα ότι ο Μαρκογιαννάκης έχει φαντασιώσεις με στολές των SS, μαστίγια, περιβραχιόνια, κλπ. Γυαλίζει το μάτι του!
Την τρομοκράτηση του κόσμου για την επαναφορά του εργασιακού μεσαίωνα από την πίσω πόρτα.
Μπροστά στην "ανασφάλεια", τον "φόβο", όλα τα δικαιώματα ετών, δεκάδων εργατικών διεκδικήσεων , παραχωρούνται κοψοχρονιά. Γιαυτό και η "ασφάλεια" προβάλεται ως "ύψιστο" αγαθό από τα κανάλια των τηλε-κανίβαλων.
Το ζήτημα είναι η οργάνωση σε επίπεδο εργαζομένων(και όχι μόνο),οι θέσεις(ιδεολογική αποκρυστάλλωση),η μαζική διεκδίκηση.
Σε καταστάσεις υπερσυσώρευσης(όπως η σημερινή) η τάση για την πτώση ποσοστού κέρδους του κεφαλαίου συνεχίζεται.
Παρόλα τα "προσωρινά" ευέλικτα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων,το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών θα συνεχίζει να πέφτει.
Για να το πούμε "κενσιανιστικά" πως να αγοραστούν προϊόντα όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά;
Άρα θα χρειαστούν και νέα "ευέλικτα" "λαστιχένια" μέτρα σε βάρος των εργαζομένων τα οποία θα αναγγελθούν ως "προσωρινά"
Αλλά ακόμα και τα "λάστιχα" έχουν κάποιο όριο..
Το πρώτο συμπερασμα είναι ότι Τα "προσωρινά" κάθε άλλο είναι παρά "προσωρινά"
Η "ευελιξία" θα συνεχίζεται να υφίσταται, όσο το κεφάλι σκύβει στις επιταγές των εργοδοτών.
Πριν 30 χρόνια, ένας οικογενειάρχης με ένα μισθό σε ιδιωτική εταιρεία μπορούσε(όχι πολυτέλειες) να ζήσει άλλα άτομα: Τη σύζηγο και άλλα δύο παιδιά. Και παράλληλα να τα σπουδάσε.
Σήμερα ο ίδιος οικογενειάρχης με μόνο μία εργασία σε ιδιωτική εταιρία, δεν μπορεί να ζήσει καλά καλά ούτε τον εαυτό του.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η λεηλασία στο εργατικό μισθό τα τελευταία 30 χρόνια είναι άνευ προηγουμένου