Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Άντε ρε κωλόπαιδο, γαμώ το Χριστό σου φέρε εδώ το μπουκάλι με την μετάληψη!!!

Να προσέχετε όταν τρέχετε στις λεωφόρους της ιστορίας...


"Με φώναξε κανείς...;;;"


Επειδή εκτός από τα πουλιά της σοφίας που πετάνε μόνο το βράδυ υπάρχουν και οι γάτες της συνείδησης που κόβουν νυχθημερόν βόλτες...


Μας έχουνε πηδήξει με την πολυειδίκευση...


Λούφα...

Σαμποτάζ...


Special αφιέρωση στους "όταν θα γίνει εξέγερση δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι.."


Ορθοδοξία ή θανατος. (Ε και αναρωτιέται κανείς; Θάνατος...).


Αυτό που ξέραμε πια σαν "σιγά μη σκίσεις κάνα καλσόν" πλέον θα πρέπει να το αλλάξουμε σε "σιγά μη σκίσεις κάνα τένοντα".


Ε 'ντάξει. Μπορούμε να έχουμε μία τρυφερή στιγμή εδώ μέσα;;;...


Ο παράδεισος. Ένας μπάτσος μόνος του και μπόλικες πέτρες στο δρόμο.


Πίσω ρε! Είμαστε περισσότεροι.


Η διαφορά μεταξύ πρώτου και τρίτου κόσμου...

Δείτε εδώ ένα πάρα πολύ καλό αρθράκι του rider... (και τσεκάρετε και τα links που έχει). Έτσι για να μην ξεχνάμε που είναι η δύναμή μας.

Επίσης, δώρο μία φωτογραφία από ένα δικό μου σαμποτάζ μία όμορφη μέρα στη δουλειά.

Και εδώ μία μέρα που δεν είχα καθόλου όρεξη για δουλειά. Αυτό που βλέπετε δεν είναι αποθήκη. Είναι στο χώρο πώλησης.

Αυτές οι μέρες κρύβουν μία τρομερή συμπύκνωση νοημάτων. Συμβαίνουν τόσα πράγματα με τόση πυκνότητα και τόση συχνότητα που καθίσταται πρακτικά αδύνατο να τα συλλάβει κανείς. Εκτιμήσεις γίνονται και ξεγίνονται, σκέψεις τις παίρνει ο άνεμος των γεγονότων, ατομικότητες που έχουν γίνει σκόνη, ειδήσεις και νέα από παντού.

Γενικώς είναι κατά τη γνώμη μου πολύ νωρίς για εκτιμήσεις. Ή για να το πω πιο σωστά είναι πολύ νωρίς για σοβαρές εκτιμήσεις. Προσωπικά σε ένα πράγμα έχω καταλήξει: έχει τελειώσει μία εποχή. Και μαζί με αυτή την εποχή έχουν καταρρεύσει παταγωδώς όλα όσα είχε μαζί της. Μετά από αυτές τις μέρες ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να ίδιο.

Είναι εξωφρενικά πολλά όσα έχω να πω. Όπως όλοι μας, έτσι ένας και εγώ. Και αυτό είναι το ευχάριστο. Αρχίσαμε επιτέλους να μιλάμε.

Προς το παρόν μερικές φωτογραφίες που τράβηξα την Τετάρτη στην Αθήνα.

Πίσω από την ΑΣΟΕΕ, δεν ξέρω αν είναι των ημερών σίγουρα αλλά είναι καλό...


Αυτή μάλλον θα τη δείτε πολλές φορές, οι φωτογραφικές δούλευαν φουλ σε εκείνο το σημείο.


Το αγαπημένο μας Πλαίσιο, ξέρετε εκεί που ντύναν τους εργαζόμενους με φανελάκια ποδοσφαιρικής ομάδας και χριστουγεννιάτικους σκούφους.


Το μόνο οικολογικό αμάξι.

Λύθηκε και το πρόβλημα του πάρκινγκ στο κέντρο.


Στο Πολυτεχνείο.


Το Αρgoodaκι τα σπασε...


Αθηναικός ουρανός. Άμα είναι να τρώμε νέφος προτιμώ αυτό.


Φταίμε εμείς που σας πέρνουμε στα σοβαρά;


Η μόνη σοβαρή εκτίμηση των γεγονότων.


Τώρα εδώ εγώ τι να σχολιάσω;


Το μόνο σίγουρο.

Αφιερωμένη στους-ις οπαδούς του χυδαίου φεμινισμού.


Αφιερωμένο στους τριτοκοσμικούς αντιιμπεριαλιστές.




Η κυκλοφορία σα μηχανή. Η κυκλοφορία σαν οικονομία. Αφιερωμένο στους κλασσικούς μαρξιστές-λενινιστές, που έχουνε μείνει ακόμα στο 1889.


Αφιερωμένο στις όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων πρωτοπορίες.


Αφιερωμένο στο Ζοζέ Μποβέ.


Αφιερωμένο στους αντικειμενιστές μαρξιστές, οπαδών της ωρίμανσης των συνθηκών.



Αφιερωμένες στη λύσσα για ζωή.

Έχω βαρεθεί αυτή τη χώρα, εντελώς! Θα φύγω, θα μεταναστεύσω, θα πάω στον Καναδά. Τουλάχιστον εκεί ξέρουν να διασκεδάζουνε.


Θα βρω ένα καλό κορίτσι να παντρευτώ, χωρίς πολλές απαιτήσεις και χαμηλοβλεπούσα...


και θα την πάω στην εκκλησία, με παππά...


και με κουμπάρο...


Μετά θα βρω μία καλή δουλειά...


και θα κάνουμε δύο γλυκά παιδάκια...

Όπα, όπα, όπα... Μα εδώ έχουμε έναν εργάτη! Ένα γαμημένο εργάτη. Έλεος πια με αυτούς τους εργάτες, ούτε μία ρομαντική φωτογραφία δεν μπορούμε να βγάλουμε χωρίς να είναι μές στη μέση.

Update:

Έγραψε ένας φίλος ότι βλέπω ότι θέλω και ότι εγώ έβαλα τον εργάτη εκεί πέρα. Καταρχήν λίγες στοιχειώδεις γνώσεις Photoshop αρκούν για να πάρει χαμπάρι τι γίνεται. Η χρήση ας πούμε του clone ή του pattern tool είναι ξεκάθαρη στο σημείο (2) που είναι ο συνάδερφος. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ούτε εδώ χρειάζονται ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις για να πάρει κανείς χαμπάρι τι παίζει. Έτσι λοιπόν όπως δε χρειάζεται να διαβάσεις το κεφάλαιο για να κταλάβεις ότι σε εκμεταλλεύονται, έτσι και εδώ χρειάζεται απλά να ανοίξεις τα ματάκια σου και να δεις τα 2 χέρια του καυμένου συναδέρφου στα σημεία (1,3) που δεν μπόρεσε να σβήσει ο ερασιτέχνης.


Δυστυχώς ή ευτυχώς μόνο οι εργάτες μπορούν να καταργήσουν τον εαυτό τους, καταργώντας τη μισθωτή σχέση...