Την προγούμενη εβδομάδα είδαμε στους δρόμους της Αθήνας κολλημένη μία αφίσα με τίτλο: “Αχός βαρύς ακούγεται μην έρχεται η κρισή; Μπα είναι “η γενιά των 700 ευρώ” που πάει να ψηφίσει” η οποία έχει την υπογραφή “Συνέλευση ενάντια στην ειρήνη”.
Ο λόγος για τον οποίο μπαίνουμε στην διαδικασία να απαντήσουμε δεν είναι προς χάριν του διαλόγου. Έχουμε βαθιά επίγνωση ότι με αυτούς τους ανθρώπους, έτσι και αλλιώς δεν μπορείς να συζητήσεις. Έχουμε δοκιμάσει. Ο βασικός λόγος που γράφεται αυτό το κείμενο είναι για καθαρά ιστορικούς λόγους, επειδή δεν είναι δυνατόν να κολλιούνται τέτοιες αθλιότητες στους τοίχους και να μένουν αναπάντητες. Επίσης, επιλέγουμε να το κάνουμε μέσω του διαδικτύου, επώνυμα ωστόσο (όλοι όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο είμαστε γνωστοί τους, έχουμε συμμετάσχει σε εγχειρήματα μαζί τους, έχουμε κατέβει στο δρόμο μαζί τους), επειδή αυτό κρίνουμε ως το πιο δόκιμο μέσο αυτή τη στιγμή. Θα στέλναμε γράμμα, αλλά ξέρουμε αποδεδειγμένα ότι ό,τι δεν τους αρέσει δεν το αναδημοσιεύουν (οπότε και περιορίζονται να γράφουνε οι ίδιοι γράμματα αναγνωστών όπως οι ίδιοι έχουνε γράψει). Ακολουθεί το κείμενο κάτω από την αφίσα.
Τι στο διάολο είναι αυτή “η περίφημη γενιά των 700 ευρώ”; Δημιούργημα των δημοσιογράφων; Φαντασίωση της Αριστεράς του συστήματος ή wanna be στελέχη που αναζητούν σανίδα σωτηρίας; ´Η μήπως τίποτα οργισμένοι προλετάριοι;
Σκατά!!! Η “γενιά των 700 ευρώ” μόνο προλεταριακή συνειδηση δεν έχει.
Η “γενιά των 700 ευρώ” δεν είναι αυτή που απλά αμείβεται με 700 σκατοευρώ. Αντίθετα είναι αυτή που βάση των προσόντων της (βλέπε πτυχία), θεωρεί εαυτόν αδικημένο από τον άκαρδο καπιταλισμό και διεκδικεί ένα “καλύτερο αύριο” αποκλειστικά και μόνο για την πάρτη της.
Έτσι “η γενιά των 700 ευρώ” άγεται και φέρεται γύρω από το τραπέζι της σοσιαλδημοκρατίας, με την κρυφή ελπίδα ότι θα γλιτώσει αυτό που παριστάνει πως αγνοεί: την “κακιά τύχη” χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών, που χάρη στον κανιβαλισμό των νεοελλήνων (αρκετά χρόνια προτού “η γενιά των 700 ευρώ” ανακαλύψει τον “άδικο καπιταλισμό”) ένιωσαν στο πετσί τους τι σημαίνει υποτίμηση της εργατικής δύναμης.
Αλλά (δυστυχώς γι' αυτήν) ξεχνάει πως η Κρίση δεν κάνει διακρίσεις...
Σκατά!!! Η “γενιά των 700 ευρώ” μόνο προλεταριακή συνειδηση δεν έχει.
Η “γενιά των 700 ευρώ” δεν είναι αυτή που απλά αμείβεται με 700 σκατοευρώ. Αντίθετα είναι αυτή που βάση των προσόντων της (βλέπε πτυχία), θεωρεί εαυτόν αδικημένο από τον άκαρδο καπιταλισμό και διεκδικεί ένα “καλύτερο αύριο” αποκλειστικά και μόνο για την πάρτη της.
Έτσι “η γενιά των 700 ευρώ” άγεται και φέρεται γύρω από το τραπέζι της σοσιαλδημοκρατίας, με την κρυφή ελπίδα ότι θα γλιτώσει αυτό που παριστάνει πως αγνοεί: την “κακιά τύχη” χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών, που χάρη στον κανιβαλισμό των νεοελλήνων (αρκετά χρόνια προτού “η γενιά των 700 ευρώ” ανακαλύψει τον “άδικο καπιταλισμό”) ένιωσαν στο πετσί τους τι σημαίνει υποτίμηση της εργατικής δύναμης.
Αλλά (δυστυχώς γι' αυτήν) ξεχνάει πως η Κρίση δεν κάνει διακρίσεις...
Τελικά τι είναι “η γενιά των 700 ευρώ”, δεν μας λέει η αφίσα. Το μόνο συμπέρασμα που εμείς βγάζουμε μετά από σκληρή προσπάθεια είναι το εξής: η γενιά των 700 ευρώ, είναι μία κατασκευή της Αριστεράς του συστήματος (μπα υπάρχει και άλλη μη συστημική αριστερά;) και των δημοσιογράφων που έχει πτυχία, είναι wanna be στελέχη και δεν έχει καμία προλεταριακή συνείδηση. Ωραία. Θα συμφωνήσουμε ότι η συζήτηση για τη γενιά των 700 ευρώ, έτσι όπως την κάνει ο Συνασπισμός και τα ΜΜΕ είναι απαράδεκτη. Και αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά επειδή η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη σε ότι αφορά τους νέους ανθρώπους που βγαίνουν στην αγορά εργασίας. Ο βασικός είναι λίγο πάνω από τα 600, για να μην μιλήσουμε για την ημιαπασχόληση των 320 ευρώ. Για να μην μιλήσουμε για τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία. Είναι προφανές λοιπόν, για όποιον έχει στοιχειώδη αντίληψη της πραγματικότητας: Η “γενιά των 700 ευρώ” δεν υφίσταται. Ακόμα και με αντικειμενικούς όρους οι άνθρωποι που είναι τώρα στα 25 με 35, σε ένα μεγάλο κομμάτι τους αμείβονται πολύ χειρότερα (εκτός αν τα 700 είναι ο μέσος όρος).
Οι συντάκτες αυτής της αφίσας από ότι φαίνεται μπερδεύουν με τραγικό τρόπο την πραγματικότητα με την κομματική προπαγάνδα του Συνασπισμού και το νέο τάργκετ γκρουπ της Ελευθεροτυπίας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς αυτή η τραγικότητα με την οποία αντιλαμβάνονται τα πράγματα. Θεωρούν ότι την πέφτουν σε μία θεαματική απεικόνιση της πραγματικότητας κατασκευασμένη από τον Τσίπρα και τον Τεγόπουλο, αλλά το θέμα είναι πια το εξής: τι γίνεται με όλους αυτούς τους εργάτες που παίρνουν τόσα λίγα; Γιατί το θέμα μας, δεν είναι ο Τεγόπουλος ή ο Τσίπρας, το θέμα είμαστε εμείς που πληρωνόμαστε σκατά.
Μέσα από αυτή τη διάθλαση βρίσκεται κανείς προ εκπλήξεως! Οι συντάκτες της αφίσας αποδέχονται πλήρως την κομματική προπαγάνδα και το μάρκετινγκ των ΜΜΕ για πραγματικότητα. Αυτό είναι πια H πραγματικότητα! Η πραγματικότητα δεν είναι τα ντελιβεράδικα και τα call center, δεν είναι οι γαλέρες των γραφείων και των εταιρειών, δεν είναι τα super market και τα εμπορικά κέντρα, η πραγματικότητα είναι η Ελευθεροτυπία και ο Τσίπρας. Και για να το κάνουμε λιανά η πραγματικότητα για την οποία μιλάμε είναι η πραγματικότητα των νέων εργαζομένων, την οποία ο ένας θέλει να την κάνει ψηφοφόρους του και ο άλλος αναγνώστες. Τι από τα δύο κρίνουνε δεν μας λένε. Τι από τα δύο υπάρχει δε μας λένε. Άρα και μεις δε μπορούμε παρά να υποθέσουμε ότι απλά αναφέρονται σε όσους έχουνε πτυχίο και παίρνουνε 700 ευρώ όπως άλλωστε και οι ίδιοι ισχυρίζονται.
Τι μας λένε λοιπόν για αυτήν την “υπό Τσίπρα και Τεγόπουλου πραγματικότητα” οι συντάκτες της αφίσας;
“Δεν έχει καμία προλεταριακή συνείδηση.” Να ρωτήσουμε εμείς τώρα τι σημαίνει “προλεταριακή συνείδηση”, και ποιος την έχει; Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά για να ξέρουμε ποιος είναι να κάνει την επόμενη επανάσταση, και να τον έχουμε από κοντά. Σοβαρά, όμως τώρα. Τόσα χρόνια ακούμε από τους συντρόφους, δεν την έχει ο ένας δεν την έχει ο άλλος, δεν την έχει ο τρίτος δεν την έχει ο τέταρτος. Εμείς ρωτήσαμε κάποτε τους συντρόφους ποιος τελικά μπορεί να την έχει αυτή την έρμη την συνείδηση. Μετά από τόσα χρόνια “αποκλεισμών” το μόνο συμπέρασμα που εμείς μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι δεν πρέπει να έχουνε μείνει και πολλοί ακόμα με πιθανότητες να έχουν την “προλεταριακή συνείδηση”. Ακόμα, και πολύ πιο σημαντικό ποιος είπε ότι η γενιά των 700 ευρώ έχει “προλεταριακή συνείδηση”; Ακόμα και με τους πιο κοινούς όρους που περιγράφουνε την “προλεταριακή συνείδηση” σαν αυτή του εργάτη που διεκδικεί, η “γενιά των 700 ευρώ” απέχει ακόμα από αυτό (αν και κινήσεις, πρωτοβουλίες, μικροί αγώνες των νέων εργαζομένων υπάρχουν), για τον απλό, απλούστατο λόγο του ότι ακόμα δεν έχουνε υπάρξει μαζικοί αγώνες αυτού του κόσμου. Και τελικά τι είναι το “προλεταριακή συνείδηση” τίτλος ευγενείας που αποδίδεται κατα το δοκούν, που αυτοί (οι ποιοι; να ξαναρωτήσουμε, έχουνε ή δεν έχουνε;).
“Είναι αυτοί που έχουνε πτυχία και γκρινιάζουνε γιατί δεν είναι όλα όπως τους είπανε”. Με απλά λόγια: την πατήσανε και εμείς χαιρόμαστε για αυτό. Παραβλέπουμε το γεγονός ότι πτυχίο τη σήμερον ημέρα έχει και η κουτσή Μαρία, παραβλέπουμε επίσης το γεγονός ότι και για να σε πάρουν σε μία σχεδόν οποιαδήποτε δουλειά χρειάζεται ένα πτυχίο, παραβλέπουμε επίσης το γεγονός ότι η εκπαίδευση πια κινείται σε μία τροχιά δια βίου εκπαίδευσης και συνεχούς αξιολόγησης και επαναξιολόγησης (η οποία και επικυρώνεται με παντούς είδους “πτυχία”), θα παραβλέψουμε ακόμα και το προφανές, προφανέστατο γεγονός ότι άλλο το πτυχίο ιχθυοκαλλιέργειας μιας κόρης αγρότη από το Καρπενήσι και άλλο το πτυχίο γιατρού της κόρης του διευθυντή μιας κλινικής (όπως και άλλο το πτυχίο ιχθυοκαλλιέργειας του γιου αυτού που έχει ιχθυοκαλλιεργιες και άλλο το πτυχίο γιατρού ενός γιου αγρότη), παραβλέπουμε ακόμα το γεγονός ότι πια το να έχεις ένα πτυχίο δεν σου εξασφαλίζει απολύτως τίποτα και αυτό το ξέρουνε όλοι (όπως έδειξαν και οι κινητοποιήσεις των φοιτητών). Αφού τα παραβλέψουμε όλα αυτά και πια έχει πέσει το σκοτάδι τι είναι αυτό που βλέπουμε και διακρίνουμε; Όχι και πολλά πράγματα: όποιος έχει πτυχίο και φωνάζει είναι ένα μάτσο σκατά, δεν έχει καμία προλεταριακή συνείδηση. Εδώ πρέπει να προσέξουμε την πολύ λεπτή διαφορά στο νόημα. Η σημασία δεν είναι στο αν φωνάζεις ή όχι. Η σημασία δεν είναι στο αν διεκδικείς ή όχι. Η σημασία είναι στο έχεις πτυχίο και στο wanna be στέλεχος, έτσι όπως το εννούν αυτοί. Θα κλείσουμε πάλι τα μάτια (όπως έχετε μαντέψει έχουμε πολλά ζευγάρια μάτια), στο γεγονός της χεσμένης φωλιάς. Και θα αναρωτηθούμε: που τα είδανε τα wanna be στελέχη σε αυτούς που φωνάζουνε και διαμαρτύρονται; Και ακόμα περισσότερο: που τα είδανε τα wanna be στελέχη σε όσους δουλεύουνε με 300, 400 και 700; Ακόμα και να τα είδανε μπορούνε να μας πούνε που; Μπας και τα δούμε και εμείς;
Ας περάσουμε όμως στην επόμενη καταπληκτική πρόταση: “θεωρεί εαυτόν αδικημένο από τον άκαρδο καπιταλισμό και διεκδικεί ένα “καλύτερο αύριο” αποκλειστικά και μόνο για την πάρτη της.” Αλήθεια άραγε, οι εργάτες στα ολυμπιακά έργα τι θεωρούσαν όταν εαυτό τους όταν φωνάζανε και διεκδικούσαν, οι κούριερ όταν λένε ένσημα βαρέα, ανθυγειινά, ενιαία ειδικότητα, τι θεωρούν τον εαυτό τους; (Να ανοίξουμε μία παρένθεση; Στους οποίους κουριερ πολλοί από αυτούς συμμετείχαν -και αυτό δεν είναι κρυφό- και οι οποίοι μάλιστα δώσανε σκληρές μάχες να είναι έξω από τις συζητήσεις της συνέλευσης του σωματείου όσοι δεν κολλάγανε ένσημα με τη λογική του “χαλάνε την πιάτσα” λες και είναι ταξιτζήδες οι κουριερ), θα ήταν τραγικό να απαιτούσε κανείς εδώ και τώρα σε όποιον εργαζόμενο φωνάζει, διεδικεί και αγωνίζεται να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του την κομμουνιστική κοινωνία. Και είναι τραγικό επειδή από ότι φαίνεται κάποιοι το απαιτούν.
Το μεγάλο αποκορύφωμα του κειμένου όμως μας φυλάγεται για το τέλος, θυμίζουμε: “την “κακιά τύχη” χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών, που χάρη στον κανιβαλισμό των νεοελλήνων (αρκετά χρόνια προτού “η γενιά των 700 ευρώ” ανακαλύψει τον “άδικο καπιταλισμό”) ένιωσαν στο πετσί τους τι σημαίνει υποτίμηση της εργατικής δύναμης.” Να αναρωτηθούμε γιατί το “κακιά τύχη” είναι σε εισαγωγικά; Είναι μήπως καλή η τύχη των μεταναστών στην Ελλάδα και δεν το ξέρουμε; Υπονοείται μήπως κάτι άλλο; Ας ελπίσουμε ότι τα εισαγωγικά αφορούν την τύχη γιατί μόνο τυχαία δεν ήταν όλα όσα τους συνέβησαν. “Κανιβαλισμός των νεοελληνών;” αυτό τι σημαίνει τώρα; Νομίζουμε ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άρχισαν να υπάρχουν άλλες κοινωνικές δομές πέραν αυτής των πρωτόγονων τροφοσυλλεκτικών κοινωνιών. Εντελώς πληροφοριακά η Ελλάδα, στη βιβλιογραφία αναφέρεται ως μία καπιταλιστική χώρα (άντε με λίγη ή πολύ καθυστέρηση). “Αρκετά χρόνια πριν;” Δεν ξέραμε ότι η “γενιά των 700 ευρώ”, που τότε ήταν δεν ήταν 10 με 15 χρονών με το ζόρι, είχε κάποιο ιδιαίτερο καθήκον πολιτικής δράσης και συνδικαλισμού. Δεν ξέρουμε αν έχει πληροφορήσει κανείς ακόμα τους συντάκτες αλλά τον καπιταλισμό συνήθως τον ανακαλύπτεις όταν αρχίζεις να εργάζεσαι, δεν ξέρουμε κανέναν που να γεννήθηκε και να έγραφαν τα κύτταρα του αποσπάσματα από το “Τι να κάνουμε;" του Λένιν. “Ένιωσαν στο πετσί τους την υποτίμηση.” Άρα, όλοι οι υπόλοιποι είτε δεν την ένιωσαν είτε δεν δικαιούνται να γκαρίζουν. Αν την ένιωσαν να πάνε να χεστούνε, αν γκαρίζουν είναι μαλάκες και σκατά! Δεν έχει καμία σημασία αν είσαι ή όχι υποτιμημένος αν φωνάζεις, αν διεκδικείς, αν οργανώνεσαι, αν τα βάζεις με το αφεντικό σου ή τον προιστάμενο σου. Σημασία έχει αν έχεις προλεταριακή συνειδήση! Μάλιστα.
Και το αποκορύφωμα αυτής της μεγαλειώδους λογικής; “Αλλά (δυστυχώς γι' αυτήν) ξεχνάει πως η Κρίση δεν κάνει διακρίσεις...” Η μόνη Κρίση (sic -για να θυμηθούμε τα παλιά) που ξέρουμε ότι δεν κάνει διακρίσεις είναι η Κρίση του Θεού, όλες οι υπόλοιπες κρίσεις κάνουν διακρίσεις με βάση την βασική και κεντρική διάκριση αυτού του κόσμου (και ειδικά μία κρίση σαν αυτή που τα αφεντικά χτυπιούνται για να την “μοιραστούμε μαζί”). Τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευομένους, τους κυρίαρχους και τους κυριαρχούμενους. Τα 28 δις από ποιανού την τσέπη θα πάνε στις τράπεζες; Ακόμα και το ΚΚΕ λέει “να μην πληρώσουμε την κρίση τους” δηλαδή έλεος.
Ορίστε και ένα τελευταίο ερώτημα και μία μεγάλη απορία: τα παιδιά των μεταναστών που έχουν πτυχίο και φωνάζουνε τι είναι; (Αν δεν ξέρουν οι συντάκτες κανένα τέτοιο παιδί πολύ ευχαρίστως να δώσουμε μερικά email). Να πληροφορήσουμε τους αγαπητούς συντάκτες ότι έχουνε περάσει σχεδόν 20 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη μαζική είσοδο μεταναστών στην ελληνική κοινωνία; Να πληροφορήσουμε ακόμα τους συντάκτες ότι για ένα μεγάλο μέρος αυτών των πρώτων μεταναστών έχουν αλλάξει πολλά πράγματα; Να πληροφορήσουμε ακόμα τους συντάκτες ότι ανάμεσα στους μετανάστες υπάρχουν και μπόλικα μικροαφεντικά, νταβατζήδες, μικροέμποροι και μεγαλέμποροι ναρκωτικών; Φυσικά δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα είναι ρόδινα πια για τους μετανάστες, αυτό που λέμε είναι ότι σε κάποιες εθνοτικές ομάδες πολλά πράγματα έχουνε αλλάξει (αλήθεια άραγε ποιος τα άλλαξε;), πράγματα τα οποία πια καθιστούν προβληματικό το να βγαίνεις και να λες νέτα σκέτα οι μετανάστες. Δεν είμαστε στο 1993. Είμαστε στο 2008.
Αυτή η αφίσα θα ήταν γελοία, αν δεν ήταν τόσο τραγική. Τραγικότητα που ταλαντώνεται μεταξύ δυο ζητημάτων: α. Είτε έχουνε σοβαρό πρόβλημα έκφρασης β. Είτε τους έχει καταπιεί η κινούμενη άμμος της ιδεολογίας και αυτό που βλέπουμε είναι οι μπορμπουλήθρες.
Είναι δυνατόν; Το ξαναλέμε. Είναι δυνατόν, να είναι μπροστά μας μία μεγάλη οικονομική κρίση η οποία μπορεί να κρατήσει και κάποια χρόνια και εσύ να βγαίνεις και να ανακοινώνεις καμαρωτός καμαρωτός ότι όποιος ζητάει μεγαλύτερους μισθούς, όποιος διεκδικεί, όποιος αγωνίζεται είναι σκατά, με τα γελοία επιχειρήματα του στυλ “έχει πτυχίο” και “που ήταν όταν υποτιμούσαν τους μετανάστες”; Και ποιον διάολο μπορεί να εξυπηρετεί μία τέτοια θέση αν όχι τα αφεντικά και τον Αλογοσκούφη; Τους εργαζόμενους σίγουρα όχι.
Και στην τελική ας αναρωτηθούμε φωναχτά:
Από ποια θέση μιλάνε οι συγκεκριμένοι, και γιατί την πέφτουν σ’ αυτούς που παίρνουν 700 ευρώ;
Προφανώς και δεν είναι άσχετο όλο αυτό από τις πολιτικές τους σκοπιμότητες και τους πολιτικούς τους στόχους. Οι οποίοι πολιτικοί τους στόχοι δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτούς του ΚΚΕ, το οποίο εκφρασμένο με τους ανάλογους όρους δεν είναι παρά “η φάση μας”, το “κόμμα μας” η “οργάνωση μας”. Ποια όμως μπορεί να είναι η πρακτική σημασία του να βρίζεις όλους όσους έχουν πτυχία και παίρνουνε 700 ευρώ; Είναι απλό: το γεγονός ότι βρίζουν όλους όσους διεκδικούν, το γεγονός ότι εκφράζουν αυτού του είδους το μίσος για τους εκμεταλλευόμενους, ακόμα και αυτούς που βρίσκονται δίπλα τους, είναι ένα καλό άλλοθι, να μην κάνουν καμιά κόντρα στην δουλειά τους. Έτσι, όπως καταλαβαίνει κανείς, δεν χτίζονται ούτε εγχειρήματα, ούτε συλλογικές διεκδικήσεις, ούτε αντιστάσεις, ούτε τίποτα. Έτσι χτίζονται μόνο κόμματα (μπορεί να διαβαστεί και μονοκόμματα). Με αυτή την λογική μπορούν πολύ χαλαρά να συνεχίζουν να χτίζουν το αυτόνομο κόμμα, χωρίς κανένα κόστος... Το μίσος για την εκμεταλλευτική υποκειμενικότητα που μπαίνει στο δρόμο του ανταγωνισμού, είναι το άλλο μισό της απουσίας τους εδώ και χρόνια από τα πραγματικά μέτωπα του ανταγωνισμού. Δεν θέλουμε να μπούμε στην διαδικασία να αναρωτηθούμε που είναι, σε ένα πλήθος ζητημάτων που υπάρχουν ανοιχτά αυτή τη στιγμή. Αυτή η απουσία τουλάχιστον θα έλεγε κανείς ότι θα τους είχε προικίσει με κάποια συστολή. Αλλά μπα...
Άλλωστε αυτό είναι: Μαξιμαλισμός στα λόγια, ψευδολούμπεν τσαμπουκαλίκια, και ανυπαρξία στη δράση. Στην πραγματική και όχι στους ακτιβίστικους προσκοπισμούς τους.
Καληνύχτα σας και καλή τύχη.
Για την έρμη την ιστορία: Α.Α., Β. Α., Δ.Λ., Κ. Λ., Μ.Ρ., Π.Π.
Οι συντάκτες αυτής της αφίσας από ότι φαίνεται μπερδεύουν με τραγικό τρόπο την πραγματικότητα με την κομματική προπαγάνδα του Συνασπισμού και το νέο τάργκετ γκρουπ της Ελευθεροτυπίας. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς αυτή η τραγικότητα με την οποία αντιλαμβάνονται τα πράγματα. Θεωρούν ότι την πέφτουν σε μία θεαματική απεικόνιση της πραγματικότητας κατασκευασμένη από τον Τσίπρα και τον Τεγόπουλο, αλλά το θέμα είναι πια το εξής: τι γίνεται με όλους αυτούς τους εργάτες που παίρνουν τόσα λίγα; Γιατί το θέμα μας, δεν είναι ο Τεγόπουλος ή ο Τσίπρας, το θέμα είμαστε εμείς που πληρωνόμαστε σκατά.
Μέσα από αυτή τη διάθλαση βρίσκεται κανείς προ εκπλήξεως! Οι συντάκτες της αφίσας αποδέχονται πλήρως την κομματική προπαγάνδα και το μάρκετινγκ των ΜΜΕ για πραγματικότητα. Αυτό είναι πια H πραγματικότητα! Η πραγματικότητα δεν είναι τα ντελιβεράδικα και τα call center, δεν είναι οι γαλέρες των γραφείων και των εταιρειών, δεν είναι τα super market και τα εμπορικά κέντρα, η πραγματικότητα είναι η Ελευθεροτυπία και ο Τσίπρας. Και για να το κάνουμε λιανά η πραγματικότητα για την οποία μιλάμε είναι η πραγματικότητα των νέων εργαζομένων, την οποία ο ένας θέλει να την κάνει ψηφοφόρους του και ο άλλος αναγνώστες. Τι από τα δύο κρίνουνε δεν μας λένε. Τι από τα δύο υπάρχει δε μας λένε. Άρα και μεις δε μπορούμε παρά να υποθέσουμε ότι απλά αναφέρονται σε όσους έχουνε πτυχίο και παίρνουνε 700 ευρώ όπως άλλωστε και οι ίδιοι ισχυρίζονται.
Τι μας λένε λοιπόν για αυτήν την “υπό Τσίπρα και Τεγόπουλου πραγματικότητα” οι συντάκτες της αφίσας;
“Δεν έχει καμία προλεταριακή συνείδηση.” Να ρωτήσουμε εμείς τώρα τι σημαίνει “προλεταριακή συνείδηση”, και ποιος την έχει; Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά για να ξέρουμε ποιος είναι να κάνει την επόμενη επανάσταση, και να τον έχουμε από κοντά. Σοβαρά, όμως τώρα. Τόσα χρόνια ακούμε από τους συντρόφους, δεν την έχει ο ένας δεν την έχει ο άλλος, δεν την έχει ο τρίτος δεν την έχει ο τέταρτος. Εμείς ρωτήσαμε κάποτε τους συντρόφους ποιος τελικά μπορεί να την έχει αυτή την έρμη την συνείδηση. Μετά από τόσα χρόνια “αποκλεισμών” το μόνο συμπέρασμα που εμείς μπορούμε να βγάλουμε είναι ότι δεν πρέπει να έχουνε μείνει και πολλοί ακόμα με πιθανότητες να έχουν την “προλεταριακή συνείδηση”. Ακόμα, και πολύ πιο σημαντικό ποιος είπε ότι η γενιά των 700 ευρώ έχει “προλεταριακή συνείδηση”; Ακόμα και με τους πιο κοινούς όρους που περιγράφουνε την “προλεταριακή συνείδηση” σαν αυτή του εργάτη που διεκδικεί, η “γενιά των 700 ευρώ” απέχει ακόμα από αυτό (αν και κινήσεις, πρωτοβουλίες, μικροί αγώνες των νέων εργαζομένων υπάρχουν), για τον απλό, απλούστατο λόγο του ότι ακόμα δεν έχουνε υπάρξει μαζικοί αγώνες αυτού του κόσμου. Και τελικά τι είναι το “προλεταριακή συνείδηση” τίτλος ευγενείας που αποδίδεται κατα το δοκούν, που αυτοί (οι ποιοι; να ξαναρωτήσουμε, έχουνε ή δεν έχουνε;).
“Είναι αυτοί που έχουνε πτυχία και γκρινιάζουνε γιατί δεν είναι όλα όπως τους είπανε”. Με απλά λόγια: την πατήσανε και εμείς χαιρόμαστε για αυτό. Παραβλέπουμε το γεγονός ότι πτυχίο τη σήμερον ημέρα έχει και η κουτσή Μαρία, παραβλέπουμε επίσης το γεγονός ότι και για να σε πάρουν σε μία σχεδόν οποιαδήποτε δουλειά χρειάζεται ένα πτυχίο, παραβλέπουμε επίσης το γεγονός ότι η εκπαίδευση πια κινείται σε μία τροχιά δια βίου εκπαίδευσης και συνεχούς αξιολόγησης και επαναξιολόγησης (η οποία και επικυρώνεται με παντούς είδους “πτυχία”), θα παραβλέψουμε ακόμα και το προφανές, προφανέστατο γεγονός ότι άλλο το πτυχίο ιχθυοκαλλιέργειας μιας κόρης αγρότη από το Καρπενήσι και άλλο το πτυχίο γιατρού της κόρης του διευθυντή μιας κλινικής (όπως και άλλο το πτυχίο ιχθυοκαλλιέργειας του γιου αυτού που έχει ιχθυοκαλλιεργιες και άλλο το πτυχίο γιατρού ενός γιου αγρότη), παραβλέπουμε ακόμα το γεγονός ότι πια το να έχεις ένα πτυχίο δεν σου εξασφαλίζει απολύτως τίποτα και αυτό το ξέρουνε όλοι (όπως έδειξαν και οι κινητοποιήσεις των φοιτητών). Αφού τα παραβλέψουμε όλα αυτά και πια έχει πέσει το σκοτάδι τι είναι αυτό που βλέπουμε και διακρίνουμε; Όχι και πολλά πράγματα: όποιος έχει πτυχίο και φωνάζει είναι ένα μάτσο σκατά, δεν έχει καμία προλεταριακή συνείδηση. Εδώ πρέπει να προσέξουμε την πολύ λεπτή διαφορά στο νόημα. Η σημασία δεν είναι στο αν φωνάζεις ή όχι. Η σημασία δεν είναι στο αν διεκδικείς ή όχι. Η σημασία είναι στο έχεις πτυχίο και στο wanna be στέλεχος, έτσι όπως το εννούν αυτοί. Θα κλείσουμε πάλι τα μάτια (όπως έχετε μαντέψει έχουμε πολλά ζευγάρια μάτια), στο γεγονός της χεσμένης φωλιάς. Και θα αναρωτηθούμε: που τα είδανε τα wanna be στελέχη σε αυτούς που φωνάζουνε και διαμαρτύρονται; Και ακόμα περισσότερο: που τα είδανε τα wanna be στελέχη σε όσους δουλεύουνε με 300, 400 και 700; Ακόμα και να τα είδανε μπορούνε να μας πούνε που; Μπας και τα δούμε και εμείς;
Ας περάσουμε όμως στην επόμενη καταπληκτική πρόταση: “θεωρεί εαυτόν αδικημένο από τον άκαρδο καπιταλισμό και διεκδικεί ένα “καλύτερο αύριο” αποκλειστικά και μόνο για την πάρτη της.” Αλήθεια άραγε, οι εργάτες στα ολυμπιακά έργα τι θεωρούσαν όταν εαυτό τους όταν φωνάζανε και διεκδικούσαν, οι κούριερ όταν λένε ένσημα βαρέα, ανθυγειινά, ενιαία ειδικότητα, τι θεωρούν τον εαυτό τους; (Να ανοίξουμε μία παρένθεση; Στους οποίους κουριερ πολλοί από αυτούς συμμετείχαν -και αυτό δεν είναι κρυφό- και οι οποίοι μάλιστα δώσανε σκληρές μάχες να είναι έξω από τις συζητήσεις της συνέλευσης του σωματείου όσοι δεν κολλάγανε ένσημα με τη λογική του “χαλάνε την πιάτσα” λες και είναι ταξιτζήδες οι κουριερ), θα ήταν τραγικό να απαιτούσε κανείς εδώ και τώρα σε όποιον εργαζόμενο φωνάζει, διεδικεί και αγωνίζεται να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του την κομμουνιστική κοινωνία. Και είναι τραγικό επειδή από ότι φαίνεται κάποιοι το απαιτούν.
Το μεγάλο αποκορύφωμα του κειμένου όμως μας φυλάγεται για το τέλος, θυμίζουμε: “την “κακιά τύχη” χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών, που χάρη στον κανιβαλισμό των νεοελλήνων (αρκετά χρόνια προτού “η γενιά των 700 ευρώ” ανακαλύψει τον “άδικο καπιταλισμό”) ένιωσαν στο πετσί τους τι σημαίνει υποτίμηση της εργατικής δύναμης.” Να αναρωτηθούμε γιατί το “κακιά τύχη” είναι σε εισαγωγικά; Είναι μήπως καλή η τύχη των μεταναστών στην Ελλάδα και δεν το ξέρουμε; Υπονοείται μήπως κάτι άλλο; Ας ελπίσουμε ότι τα εισαγωγικά αφορούν την τύχη γιατί μόνο τυχαία δεν ήταν όλα όσα τους συνέβησαν. “Κανιβαλισμός των νεοελληνών;” αυτό τι σημαίνει τώρα; Νομίζουμε ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άρχισαν να υπάρχουν άλλες κοινωνικές δομές πέραν αυτής των πρωτόγονων τροφοσυλλεκτικών κοινωνιών. Εντελώς πληροφοριακά η Ελλάδα, στη βιβλιογραφία αναφέρεται ως μία καπιταλιστική χώρα (άντε με λίγη ή πολύ καθυστέρηση). “Αρκετά χρόνια πριν;” Δεν ξέραμε ότι η “γενιά των 700 ευρώ”, που τότε ήταν δεν ήταν 10 με 15 χρονών με το ζόρι, είχε κάποιο ιδιαίτερο καθήκον πολιτικής δράσης και συνδικαλισμού. Δεν ξέρουμε αν έχει πληροφορήσει κανείς ακόμα τους συντάκτες αλλά τον καπιταλισμό συνήθως τον ανακαλύπτεις όταν αρχίζεις να εργάζεσαι, δεν ξέρουμε κανέναν που να γεννήθηκε και να έγραφαν τα κύτταρα του αποσπάσματα από το “Τι να κάνουμε;" του Λένιν. “Ένιωσαν στο πετσί τους την υποτίμηση.” Άρα, όλοι οι υπόλοιποι είτε δεν την ένιωσαν είτε δεν δικαιούνται να γκαρίζουν. Αν την ένιωσαν να πάνε να χεστούνε, αν γκαρίζουν είναι μαλάκες και σκατά! Δεν έχει καμία σημασία αν είσαι ή όχι υποτιμημένος αν φωνάζεις, αν διεκδικείς, αν οργανώνεσαι, αν τα βάζεις με το αφεντικό σου ή τον προιστάμενο σου. Σημασία έχει αν έχεις προλεταριακή συνειδήση! Μάλιστα.
Και το αποκορύφωμα αυτής της μεγαλειώδους λογικής; “Αλλά (δυστυχώς γι' αυτήν) ξεχνάει πως η Κρίση δεν κάνει διακρίσεις...” Η μόνη Κρίση (sic -για να θυμηθούμε τα παλιά) που ξέρουμε ότι δεν κάνει διακρίσεις είναι η Κρίση του Θεού, όλες οι υπόλοιπες κρίσεις κάνουν διακρίσεις με βάση την βασική και κεντρική διάκριση αυτού του κόσμου (και ειδικά μία κρίση σαν αυτή που τα αφεντικά χτυπιούνται για να την “μοιραστούμε μαζί”). Τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευομένους, τους κυρίαρχους και τους κυριαρχούμενους. Τα 28 δις από ποιανού την τσέπη θα πάνε στις τράπεζες; Ακόμα και το ΚΚΕ λέει “να μην πληρώσουμε την κρίση τους” δηλαδή έλεος.
Ορίστε και ένα τελευταίο ερώτημα και μία μεγάλη απορία: τα παιδιά των μεταναστών που έχουν πτυχίο και φωνάζουνε τι είναι; (Αν δεν ξέρουν οι συντάκτες κανένα τέτοιο παιδί πολύ ευχαρίστως να δώσουμε μερικά email). Να πληροφορήσουμε τους αγαπητούς συντάκτες ότι έχουνε περάσει σχεδόν 20 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη μαζική είσοδο μεταναστών στην ελληνική κοινωνία; Να πληροφορήσουμε ακόμα τους συντάκτες ότι για ένα μεγάλο μέρος αυτών των πρώτων μεταναστών έχουν αλλάξει πολλά πράγματα; Να πληροφορήσουμε ακόμα τους συντάκτες ότι ανάμεσα στους μετανάστες υπάρχουν και μπόλικα μικροαφεντικά, νταβατζήδες, μικροέμποροι και μεγαλέμποροι ναρκωτικών; Φυσικά δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα είναι ρόδινα πια για τους μετανάστες, αυτό που λέμε είναι ότι σε κάποιες εθνοτικές ομάδες πολλά πράγματα έχουνε αλλάξει (αλήθεια άραγε ποιος τα άλλαξε;), πράγματα τα οποία πια καθιστούν προβληματικό το να βγαίνεις και να λες νέτα σκέτα οι μετανάστες. Δεν είμαστε στο 1993. Είμαστε στο 2008.
Αυτή η αφίσα θα ήταν γελοία, αν δεν ήταν τόσο τραγική. Τραγικότητα που ταλαντώνεται μεταξύ δυο ζητημάτων: α. Είτε έχουνε σοβαρό πρόβλημα έκφρασης β. Είτε τους έχει καταπιεί η κινούμενη άμμος της ιδεολογίας και αυτό που βλέπουμε είναι οι μπορμπουλήθρες.
Είναι δυνατόν; Το ξαναλέμε. Είναι δυνατόν, να είναι μπροστά μας μία μεγάλη οικονομική κρίση η οποία μπορεί να κρατήσει και κάποια χρόνια και εσύ να βγαίνεις και να ανακοινώνεις καμαρωτός καμαρωτός ότι όποιος ζητάει μεγαλύτερους μισθούς, όποιος διεκδικεί, όποιος αγωνίζεται είναι σκατά, με τα γελοία επιχειρήματα του στυλ “έχει πτυχίο” και “που ήταν όταν υποτιμούσαν τους μετανάστες”; Και ποιον διάολο μπορεί να εξυπηρετεί μία τέτοια θέση αν όχι τα αφεντικά και τον Αλογοσκούφη; Τους εργαζόμενους σίγουρα όχι.
Και στην τελική ας αναρωτηθούμε φωναχτά:
Από ποια θέση μιλάνε οι συγκεκριμένοι, και γιατί την πέφτουν σ’ αυτούς που παίρνουν 700 ευρώ;
Προφανώς και δεν είναι άσχετο όλο αυτό από τις πολιτικές τους σκοπιμότητες και τους πολιτικούς τους στόχους. Οι οποίοι πολιτικοί τους στόχοι δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτούς του ΚΚΕ, το οποίο εκφρασμένο με τους ανάλογους όρους δεν είναι παρά “η φάση μας”, το “κόμμα μας” η “οργάνωση μας”. Ποια όμως μπορεί να είναι η πρακτική σημασία του να βρίζεις όλους όσους έχουν πτυχία και παίρνουνε 700 ευρώ; Είναι απλό: το γεγονός ότι βρίζουν όλους όσους διεκδικούν, το γεγονός ότι εκφράζουν αυτού του είδους το μίσος για τους εκμεταλλευόμενους, ακόμα και αυτούς που βρίσκονται δίπλα τους, είναι ένα καλό άλλοθι, να μην κάνουν καμιά κόντρα στην δουλειά τους. Έτσι, όπως καταλαβαίνει κανείς, δεν χτίζονται ούτε εγχειρήματα, ούτε συλλογικές διεκδικήσεις, ούτε αντιστάσεις, ούτε τίποτα. Έτσι χτίζονται μόνο κόμματα (μπορεί να διαβαστεί και μονοκόμματα). Με αυτή την λογική μπορούν πολύ χαλαρά να συνεχίζουν να χτίζουν το αυτόνομο κόμμα, χωρίς κανένα κόστος... Το μίσος για την εκμεταλλευτική υποκειμενικότητα που μπαίνει στο δρόμο του ανταγωνισμού, είναι το άλλο μισό της απουσίας τους εδώ και χρόνια από τα πραγματικά μέτωπα του ανταγωνισμού. Δεν θέλουμε να μπούμε στην διαδικασία να αναρωτηθούμε που είναι, σε ένα πλήθος ζητημάτων που υπάρχουν ανοιχτά αυτή τη στιγμή. Αυτή η απουσία τουλάχιστον θα έλεγε κανείς ότι θα τους είχε προικίσει με κάποια συστολή. Αλλά μπα...
Άλλωστε αυτό είναι: Μαξιμαλισμός στα λόγια, ψευδολούμπεν τσαμπουκαλίκια, και ανυπαρξία στη δράση. Στην πραγματική και όχι στους ακτιβίστικους προσκοπισμούς τους.
Καληνύχτα σας και καλή τύχη.
Για την έρμη την ιστορία: Α.Α., Β. Α., Δ.Λ., Κ. Λ., Μ.Ρ., Π.Π.
65 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
σόρρυ αλλά αυτό που δεν κατάλαβα πως οι πολιτικοί στόχοι αυτής της γκρούπας είναι ίδιοι με το πολιτικό στόχο του ΚΚΕ(δηλ.το σοσιαλισμό);
Για μένα υπάρχει μία μόνο περίπτωση, στην οποία κατανοώ την αυτοαναφορικότητα, την απερισκεψία και τις συνακόλουθες συμπεριφορές που προκύπτουν από το κόλλημα σε μια πολιτική ταυτότητα. Κι αυτή η περίπτωση είναι 16χρονα και 17χρονα παιδιά, για τα οποία –και αφού οι μόνες εμπειρίες του κοινωνικού για αυτά είναι μέσα από το υπερατομικευμένο πλαίσιο σχολείο-φροντιστήριο-οικογένεια- η πολιτική ταυτότητα λειτουργεί κυρίως ως τρόπος να ανήκουν κάπου, να κοινωνικοποιηθούν. Ε, εκεί κι εγώ είμαι διαλλακτικός, όταν ας πούμε δω σε μια τσάντα «όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μικροαστοί όπως ο μπαμπάς μου», ή στις κάθε είδους αναρχο-emo, αναρχο-a.c.a.b., και cheguevarro-ροκ απόψεις και συμπεριφορές δεν αρχίζω να γελάω και να χλευάζω αλλά ούτε και κάνω τουμπεκί. Μιλάμε ήρεμα κι ωραία και νέα παιδιά είναι θα μάθουν [μίλησε ο μεγάλος(sic)]. Όταν θα είμαστε σε φάση από τα 13 τους όλοι να έχουν σοβαρή πολιτική συμπεριφορά, κάνουμε και επανάσταση άμα λάχει…
Από κει και πέρα όμως θεωρώ πως για όλους τους υπόλοιπους και ειδικά για αυτούς που έχουν κάνει πια την επιλογή η πολιτική να είναι κομμάτι αδιαχώριστο από τη ζωή τους, τέτοιες συμπεριφορές μου φαίνονται απαράδεκτες. Συμπεριφορές δηλαδή που λένε εγώ είμαι και όλοι οι άλλοι να πάτε να γαμηθείτε γιατί είστε ξεφτίλες πουλημένοι στο σύστημα.
Ένα πολύ απλό πράγμα που έχω να προτείνω σε όποιον θέλει να βγάλει κάποια συμπεράσματα από αυτή τη συζήτηση, είναι πως απαραίτητη προϋπόθεση για κάποιον που κάνει πολιτική (αναρχική, κομμουνιστική πολιτική) είναι η σεμνότητα. Και εξηγούμαι:
>Η σεμνότητα δεν έχει καμία σχέση με το σεμνά και ταπεινά και λοιπές αστικές ηθικολογίες
>Η σεμνότητα δεν έχει καμία σχέση με την γυναικουλίστικη/ gay συμπεριφορά (εδώ φυσικά δεν χρησιμοποιώ τους όρους με τις έννοιες του φύλου ή της σεξουαλικής συμπεριφοράς, αλλά με την έννοια του ρόλου στις πολιτικές σχέσεις. Αν και πάλι κάποιος δεν καταλαβαίνει τι εννοώ, ας δει πως χρησιμοποιείται ο όρος θηλυκότητα στο κείμενο Κριτική στις Γυναίκες της Jean Charles) του να αποτραβιέμαι στο περιθώριο, να μην καταθέτω την άποψη μου μην τυχόν και εκτεθώ, να μην κάνω κριτική μπας και βγω να έχω άδικο και γενικά να το βουλώνω
>Η σεμνότητα είναι εκείνη η ιδιότητα που όταν θα κάνω ένα λάθος θα με διευκολύνει να το αναγνωρίσω και να το παραδεχτώ, γιατί δεν θα τα είχα κάνει σκατά προηγουμένως με τις εγωκεντρικές πομπώδεις μαλακίες μου. Και ως γνωστόν αν κάποιος θέλει να πάει μπροστά η κοινή μας υπόθεση, πέρα από κλειστά συστήματα σκέψης και λοιπές μπετόν αρμέ κατασκευές, πρέπει να έχει το θάρρος να αναγνωρίζει τα λάθη του…
>Η σεμνότητα είναι αυτή που σου επιτρέπει, με έναν σύντροφο που διαφωνείς να κάνετε πολιτική κουβέντα και όχι κατινιές, επειδή εσύ είσαι γαμάτος και ο άλλος πουλημένος. Αν θέλω να προσθέσω και λίγη οντολογία, η σεμνότητα είναι αυτή που σου επιτρέπει να κατανοείς και την υλική συνθήκη που οδήγησε τον πολιτικό σου αντίπαλο στη θέση που είναι, αντί να βλέπεις ένα τέρας που έκανε απαράδεκτες συστημικές επιλογές επειδή γουστάρει καπιταλισμό…[«…τα παράτησαν και αναγκάστηκαν να ανοίξουν παλαιοπωλεία/ όπου ένιωθαν πως γερνούσαν/ κι έκλαιγαν… » Ουρλιαχτό, A. Ginsberg ]
>Τέλος στην περίπτωση που δυστυχώς τύχει να παρατήσεις την πολιτική πάλη ή ακόμα και να περάσεις στο άλλο στρατόπεδο (υλικά μιλώντας πάντα π.χ. με το να σε οδηγήσουν οι επαγγελματικές επιλογές σου εκεί), η σεμνότητα είναι αυτή που θα σου εξασφαλίσει να μη σε φτύνουν οι παλιοί σου σύντροφοι στη μάπα. Όταν κατανοείς ότι αυτά τα πράγματα είναι πιθανά ακόμα και για σένα κι όταν δε θεωρείς τον εαυτό σου εξωκοινωνικό παρατηρητή που έχει καθαγιαστεί από την κολυμπήθρα της πολιτικής του και αποκλείεται ποτέ να ενσωματωθεί ή έστω να δράσει σε κάποια περίπτωση τελείως συστημικά, τότε αποφεύγονται γλοιώδεις γελοιότητες του στυλ κάποιος που μέχρι χθες με έπαρση και στόμφο ήταν κομμουνίσταρος και μεγάλος αναρχικός αύριο με την ίδια έπαρση να λέει «’ντάξει μωρέ, όλα αυτά που λέγαμε τότε ήταν βλακείες»…
Και για να τελειώνω το μακρυνάρι θα πω ότι ναι συμφωνώ απόλυτα ότι η προσκόλληση στην πολιτική ταυτότητα, πέρα του ότι απομονώνει από την κοινωνία, το μόνο που κάνει είναι να ικανοποιεί την τόνωση του Εγώ, μέσα από μια αυνανιστική λειτουργία (αυτή η αφίσα π.χ. δεν ενδιαφέρει κανέναν, μπορεί μόνο να λειτουργήσει ως καθρέφτης, να την βλέπουν αυτοί που την έβγαλαν και να λένε είμαστε γαμάτοι), που περιγράφεται άψογα στους παρακάτω στίχους του ποιητή, ο οποίος απευθυνόμενος σε μια (κάθε τύπου) ταυτότητα της λέει:
«είσαι σαν την κλειτορίδα στο μουνί της εξουσίας,
σε χαϊδεύουνε οι σκλάβοι μπας και έρθει ο μεσσίας,
όμως ο μεσσίας ποτέ δεν εμφανίζεται,
μονάχα ένας σωσίας του στη θέα σου αυνανίζεται,
κι αγγίζετε,
μαζί την τελειότητα,
με γεια σου μαλάκα μου, απέκτησες ταυτότητα».
P.S. Να σημειώσω μόνο ότι για την άποψη που βάζετε ότι μια τέτοια θέση εξυπηρετεί μόνο τον αλογοσκούφη, έχετε απόλυτο δίκιο. Αν δει κάποιος ένα απλό ρεπορτάζ στην τηλεόραση για τη «γενιά των 700» θα παρατηρήσει μια γιγαντιαία προσπάθεια να παρουσιαστούν αυτοί οι άνθρωποι ως άτομα που όλα τους πάνε μια χαρά. Παράδειγμα: Παρουσιάζει ο ευαγγελάτος ένα άτομο που ζει με 700 ευρώ και στο κέντρο της παρουσίασής του τοποθετεί το ότι αυτό το άτομο επιθυμεί να ζει με «χλιδή» έχει αγοράσει ακριβό ρολόι, ακριβό αυτοκίνητο, φοράει ωραία κοστούμια κ.λ.π. Τώρα δεν γίνεται ούτε λόγος, που για να τα κάνει όλα αυτά έκανε το σκατό του παξιμάδι, πήρε δάνειο, γαμήθηκε να δουλεύει κ.λ.π. Και ένας πολιτικός που ήταν στο πάνελ είπε προφανώς ότι αυτός ο νέος είναι παράδειγμα για όλους όσους λένε ότι η γενιά των 700 δεν τα βγάζει πέρα, και καλά θα κάνουν όσοι ανήκουν σ’ αυτήν να μην έχουν παράλογες απαιτήσει και να ζουν λιτά.
Φυσικά και επιδέχεται κριτική η αλλοτριωμένη έκφραση των διαφόρων αιτημάτων της νεολαίας ως επιθυμία για περισσότερη κατανάλωση, ή η ταύτιση με πρότυπα που προέρχονται από το αντίπαλο στρατόπεδο. Αλλά αν είναι κάτι να μας συνδέει μ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι οι αγώνες για να διεκδικήσουμε περισσότερα, γιατί ούτε κι αυτοί βγαίνουν ούτε κι εγώ. Κι αυτοί οι αγώνες δεν είναι πολιτικοί, ούτε καμιά πολιτική ταυτότητα μπορεί να τους καθάρει. Ε, μέσα σ’ αυτούς τους αγώνες, ας σπάνε αυτοί τις βιτρίνες με τα rolex και τις luis vuiton -πως τις λένε- για να πουλάνε μούρη κι εγώ θα είμαι δίπλα τους να φωνάζω κάτω η μισθωτή εργασία, δεν υπάρχει πρόβλημα, είμαι σίγουρος ότι θα τα βρούμε. Αν αυτό δείχνει ότι η «γενιά των 700» είναι wanna be στελέχη και wanna be πλούσιοι τότε μάλλον κάπου υπάρχει πρόβλημα αντίληψης.
Παρεμπιπτόντως η αστική προπαγάνδα με το ίδιο σκεπτικό όπως και παραπάνω έχει κατασκευάσει τη λέξη «χλιδάνεργοι»! Ποια η διαφορά του να λες ότι κάποιος αν και άνεργος γουστάρει χλιδή και του να λες ότι κάποιος αν και παίρνει 700 ευρώ δεν έχει προλεταριακή συνείδηση; Εγώ προσωπικά δε βλέπω καμία.
Για να τελειώνουμε. Δεν ξέρω αν οι σύντροφοι απ’ τη συνέλευση ενάντια στην ειρήνη είναι μέσα ή έξω από τους αγώνες -εσείς που υπογράφετε κάτι θα ξέρετε- αλλά αυτό που έχω να πω είναι ότι είτε πολλή, είτε λίγη δράση έχει κανένας, καλή θα ήταν λίγη περισσότερη σοβαρότητα και λιγότερο μακριά γλώσσα…
Συνυπογράφω
Ο.Κ.
Πέρα απ' το ότι συμφωνώ συνολικά, για μένα αρκούν αυτές οι γραμμές παραπάνω που έγραψες. Αυτό είναι το πρόβλημά μου γενικότερα, όχι μόνο στο συγκεκριμένο θέμα της γενιάς των 700 ευρώ. Οτι υπάρχει η πραγματική πραγματικότητα και η πραγματική πραγματικότητα όπως προβάλλεται από -ας το πούμε γενικά έτσι, παρόλο που δεν είναι ούτε ακριβώς εύστοχο ούτε και απόλυτο- τα ΜΜΕ. Σαφώς διαστρεβλώνεται η πραγματική πραγματικότητα μέσα απ' τα φίλτρα του θεάματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή η πραγματική πραγματικότητα απασχολεί τα μίντια δεν αποτελεί μια πραγματικότητα, ή ότι πρέπει κάποιοι ως αγωνιστές να την αρνούνται, διότι στην τελική κι αυτοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να διαστρεβλώνουν την πραγματική πραγματικότητα. Ουφ... βγάζει νόημα αυτή η μπούρδα που έγραψα;
Πραγματικότητα είναι η σκοπιά από την οποία αναλύεις τα πράγματα. Εν ολίγοις, από τη σκοπιά του προλεταριάτου ή από τη σκοπιά του κεφαλαίου; Από τη σκοπιά της ανατροπής ή από τη σκοπιά της αποδοχής;
Όσο για το θέαμα, δεν διαστρεβλώνει απλώς την πραγματικότητα. Είναι η αντιστροφή της πραγματικότητας...
μην το παρεξηγείς. Δε θέλουμε εννοήσουμε αυτό. Για να στο δώσω χοντρικά: για μένα υπάρχουν 2 απόψεις που τις θεωρώ αντιτιθέμενες μετά την εμπειρεία του υπαρκτού. Υπάρχει η άποψη ότι την επανάσταση θα την κάνει τον κόμμα, και υπάρχει η άποψη ότι την επάνασταση θα την κάνουν οι εκμεταλλευομένοι. Η μία είναι η κλασσική λενινιστική άποψη ή άλλη είναι η κλασσική συμβουλιακή άποψη (πάλι χοντρικά τα λέω). Με αυτή την έννοια δεν διαφέρουν σε τίποτα από το ΚΚΕ αν θες σαν στρατηγική ή τακτική. Στόχος είναι η οικοδόμηση ενός ωραίου δυνατού και στιβαρού κόμματος.
Αρσένιε,
με καλύπτεις πλήρως. Είναι ένα μεγάλο θέμα η σεμνότητα, η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα. Είναι μεγάλο θέμα το να σταματήσουμε να αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας σαν τα υπερ-υποκείμενα τα οποία εμείς και οι φίλοι μας θα αλλάξουμε το σύμπαν, και να αρχίσουμε να ορίζουμε τους εαυτούς μας τις συλλογικότητες μας και τους μικρούς ή μεγάλους αγώνες μας σαν αυτό που είναι: κομμάτι και μέρος των ιστορικών συνθηκών. Και να προσπαθεί και να προσπαθούμε αυτές τις γαμημένες τις ιστορικές συνθήκες να τις κάνουμε να κουνηθούνε λίγο...
επέτρεψε μου να βάλω και εγώ κάτω από το δικό σου κείμενο τα αρχικά μου
Α.Β.
ας μην ανοίξουμε συζήτηση για το θέαμα, γιατί άκρη δε θα βγάλουμε (13 χρόνια χτυπιέμαι με αυτό το βιβλίο). Ωραίο είναι, αλλά έχει διάφορα προβλήματα.
Εγώ αυτό που αντιλαμβάνομαι ως θέαμα δεν είναι κάτι άλλο πέρα από την οπτική (ιδεολογία, νοήματα, καλλιτεχνικά έργα) των κυρίαρχων αυτού του κόσμου. Με αυτή την έννοια μία ταινία δεν είναι θέαμα επειδή τη βλέπεις. Είναι θέαμα πρώτον γιατί είναι διαχωρισμένη, και δεύτερον επειδή αποδέχεται αυτό τον κόσμο ως έχει. (Που και αυτό είναι μία τεράστια συζήτηση -τι είναι αυτός ο κόσμος ως έχει;).
Τέλος πάντων το ζήτημα εδώ είναι το εξής: ο Τσίπρας και ο Τεγόπουλος θέλουνε να "υπάρχει" μία γενιά των 700 ευρώ. Υπάρχει για αυτούς σημαίνει υπάρχουν ως ψηφοφόροι, υπάρχουν ως αναγνώστες. Πάνω εκεί ο καθένας προσπαθεί να αυξήσει την πελατεία του.
Μπορώ να κατανοήσω το πάθος των συντακτών της συνέλευσης να επιτεθούν σε αυτό πράγμα. Αλλά το θέμα είναι ότι παίρνουν ΑΥΤΗ την επιθυμία ενός μεγαλοαφεντικού και ενός wannabe chearleader σαν πραγματικότητα.
Και εκεί είναι που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Εγώ δεν ξέρω αν και ποιος έχει πτυχίο ή προλεταριακή συνείδηση, ή πτυχίο προλεταριακής συνείδησης. Εγώ ξέρω το πολύ απλό πράγμα: αυτά που πληρώνουν δεν φτάνουν για να ζήσεις. Από το πολύ απλό ζήτημα του ενοικίου που είναι τουλάχιστον ο μισός μισθός μέχρι όλα τα υπόλοιπα. Τέλος πάντων. Ας μην επαναλαμβάνομαι.
Το θέμα τώρα είναι τι υπάρχει για εμάς
Judge Dredd....αν αυτό δεν είναι ταύτιση με το θύτη-μεσσία [ουπς, ψυχολογισμός] εγώ είμαι ο μπαράκ ομπάμα. Αχ, πότε θα ξανάρθει ο παλιός καλός ολοκληρωτισμός, πότε θα εξισωθεί ο πρώτος με τον τρίτο κόσμο....να δικαιωθούμε.
Με άλλα λόγια, και σε επίπεδο τακτικής της απεύθυνσης, αν ορισμένα κομμάτια του χώρου ξεκίνησαν από την αφετηρία "ως εκεί που φτάνει το χεράκι μου, κρεμάω το καλαθάκι μου" (δηλαδή, δεν αναρχολαϊκίζω, δε γλύφω την "κοινωνία" για να φουσκώσω τη σημασία μου, δε θέλω συμμάχους, μόνο συντρόφους), φτάνουν στο σημείο της αφίσας, δηλαδή δε θέλω συντρόφους, αλλά ομοίους [proletariaki syneidisi registered trademark].
Δε θεωρώ δηλαδή ότι οι σύντροφοι έχουν μείνει στο επίπεδο της πολιτικής ταυτότητας, που λέει ο arsene (ο οποίος έχει μερικές εξαιρετικές διατυπώσεις) αλλά έχοντας κάνει ένα μεγάλο μεγάλο κύκλο , ενάντια σε κάθε ταυτότητα πλην της εργατικής, καταλήγουν ακριβώς σε αυτό, σε μια ταυτότητα. Πόρνη διαλεκτική. Σε μια στατική και διαχωρισμένη αντίληψη του κόσμου.
Συν τις χιλιάδες άλλες αντιφάσεις, που όμως δε θέλω να τις θίξω, γιατί ουδείς αναμάρτητος. Μην τις βγάζουμε όμως και σε αφίσα.
φωνακλάς
Ρε φίλε από πάνω κανα link με την πραγματικότητα μπορείς να μας δώσεις;
http://stasiepisfaleias.wordpress.com/2008/06/24/60/
διαφωνώ με το σημείο που διαφωνείς μαζί μου (sic!)...
οι σύντροφοι δεν έχουν την εργατική ταυτότητα (άραγε υπάρχει κάτι τέτοιο; αν ναι που εκδηλώνεται; περισσότερο ρητορικές ερωτήσεις)σαν σημαία τους. αν συνέβαινε κάτι τέτοιο η " γενιά των 700* " δε θα πετιόταν με τόση ευκολία έξω από τον κύκλο, μιας και η πλειοψηφία αυτής υποθέτω πως είναι εργάτες...
για να το βάλω απλά βλέπω το πρόβλημα στην θωράκιση πίσω από την πολιτική τους ταυτότητα, γιατί ο λόγος της αντιπαράθεσης τους με τη λεγόμενη γενιά των 700, είναι καθαρά πολιτικός. αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι η γτ700 κάνει όπως γράφουν, το ασυγχώρητο πολιτικό ατόπημα(sic) να πάει να ψηφίσει , αντί να κάνει την καθαρή πολιτική επιλογή να είναι ρητά "ενάντια στην ειρήνη" (απλουστεύω ίσως, για να δείξω το σκεπτικό μου)...
και λέω ΡΗΤΑ -και εδώ είναι που μπαίνει το θέμα της πολιτικής ταυτότητας- γιατί πολλοί από τη γτ700, χωρίς να το ντύνουν με πολιτικό περιτύλιγμα και να το διατυμπανίζουν αυτάρεσκα, κάνουν πολλά πράγματα ενάντια στην καπιταλιστική ειρήνη, όπως δείχνουν τόσοι αγώνες τα 2-3 τελευταία χρόνια...
δυστυχώς όμως καθαρότητα πρακτικών και λόγων, και συμπεριφορές καθαρά και σκέτα προλεταριακές υπάρχουν μόνο στη σφαίρα της πολιτικής που κρίνει τα πάντα μέσα από το φίλτρο του εαυτού της (=ταυτότητα, το ταυτό), βγάζοντας από τον κύκλο όπως λες όποιον δεν είναι τόσο καθαρός...
*χρησιμοποιώ τον όρο γτ700 γενικά. βαριέμαι να αναφερθώ στο τι μυστικοποιεί, το ποστ τα λέει μια χαρά
ελπίζω να βγαίνει νόημα. έχω και μια νύστα όσο να πεις...
βα.αλ.
αυτό που βάζουμε τα αρχικά μας ο ένας κάτω από τα κείμενα του άλλου είναι πολύ προχωρημένο σε λέω ;-) ...
Ενας που προσλαμβανεται και εχει την τυχη να ειναι full time θα παιρνει 660 ευρω (με τη συμβαση του εμποριου) αν ειναι με τη συμβαση της ΓΣΕΕ ας το αφησουμε καλυτερα. 700 μπορει να παιρνεις μονο αν εισαι παντρεμενος εχεις παιδια (επιδοματα) ή εχεις καποια χρονια προυπηρεσια στον ιδιο εργοδοτη
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ και εγώ με την κριτική που κάνετε στην αφίσα. Για μένα πάντως το πιο σημαντικό μειονέκτημα που αποπνέει η αφίσα είναι η αίσθηση της πρωτοπορείας. Φωνάζει "είστε μαλάκες" υπονοώντας ότι η συνέλευση ενάντια στην ειρήνη είναι κάτι άλλο, η πρωτοπορία ας πούμε.
Εμένα αυτό μου βγάζει η αφίσα. Οπως και το κλασικό αναρχικό σύνθημα "Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι (εμείς, δηλαδή, οι αναρχικοί, πας δηλώνων αναρχικός έχει δίκιο, ό,τι και αν λέει ή κάνει) και όχι οι ρουφιάνοι και οι υποταγμένοι (η κοινωνία δλδ). Η πρωτοπορία, το κόμμα, το στυλάκι " είμαστε 5 άτομα και φωνάζουμε στην κοινωνία ελάτε μαζί μας" , η πιο αρνητική κληρονομιά του μαρξισμού - λενινισμού διαβιώνει μια χαρά στο α/α κίνημα.
Δεν υπάρχουν πρωτοπορίες. Τα παραμύθια, πάνω στα οποία στηρίχθηκε αυτός ο αποτυχημένος λόγος, έχουν τελειώσει. Η κοινωνία αφήνει τέτοιου είδους ελιτισμό πίσω και συνεχίζει να πορεύεται. Όσοι έχουμε αυστηρά στόχο την κοινωνική παρέμβαση, πρέπει να σπάμε τα στεγανά των ιδεολογιών και να γινόμαστε κοινωνικό κίνημα, κτήμα της κοινωνίας, όχι διαχωρισμένο από αυτήν κόμμα (πχ ζαπατίστας).
ΥΓ. Η μόνη λειτουργικότητα που βλέπω εγώ στην αφίσα είναι ένα "Ξυπνάτε μαλάκες". Νομίζω ότι η συνέλευση ενάντια στην ειρήνη είναι αχτύπητη σε αυτή τη μορφή αγκιτάτσιας. Ομολογώ ότι δεν ξέρω αν ξυπνάει κανέναν.
Αν και η περιπτωςση αυτη που εξεταζετε ειναι ακραια, και σε ακραιες περιπτωσεις το να καταρριψεις μια αποψη ειναι πιο ευκολο γενικα, τετοιες αποψεις σε μικρο η μεγαλο βαθμο τις συνανταμε πολυ συχνα σε πιο νορμαλ περιπτωσεις.
Ειναι πολλες φορες η απογοητευση, το οτι δε γινεται τιποτα, ο κοσμος δεν καταλαβαινει, το κινημα εγινε τζαμπα γιατι δεν αφησε τιποτα κλπ κλπ. Το οποιο για εμενα δεν ειναι ψυχολογικο (με την ψυχολογια δεν τα παω καλα) αλλα πολιτικο. Αλλα αν και ειναι πιο δθσκολο να το θεσεις σε συντροφους, οπου δεν υπαρχουν ευκολα "ανυπαρξία στη δράση" κλπ. Αλλα εκει εχει και μεγαλυτερο νοημα η κουβεντα.
Μου ορίζετε παρακαλώ ξανά τις ένοιες:επανάσταση , και προλεταριάτο;
δ
εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα εδώ. Τερατώδες θα μπορούσα να πω.
Προλεταριάτο ο καθένας εννοεί ότι θέλει και ότι θέλει να εννοήσει. Ας μην καθίσω να αναφέρω ιστορικά τι έχει ειπωθεί ότι είναι ή δεν είναι προλεταριατό. Εξάλλου δεν έχουν αλλάξει τα τελευταία 15 χρόνια και πολλά.
Τώρα όσον αφορά τον όρο επανάσταση εδώ υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Εγώ κατα βασην αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι ΣΙΓΟΥΡΑ δεν περιμένω να μου πει ο κάθε πικραμένος διανοούμενος ή ο κάθε ηλίθιος τι είναι και τι δεν είναι. Το τί είναι κάθε φορά επανάσταση αναδεικνύεται μέσα από τα κινήματα και τους αγώνες. Ελπίζω να γίνομαι αντιληπτός.
reddove
Ένας φίλος διατύπωσε λιτά την άποψη του. Είναι σα να ληστεύεις εκκλησία. Δε διαφωνώ ότι είναι έυκολο. Και ακόμα πολύ περισσότερο θα συμφωνήσω για το που έχουν αξία τέτοιες συζητησεις.
Αν βάζεις εμμέσως το ερώτημα ποια η πολιτική σημασία αυτού του κειμένου σαν κίνηση, δε θα σου πω κάτι παραπάνω από αυτό που λέει το κείμενο.
Για την έρμη την ιστορία.
inlove
Να ξυπνήσει να δει τι; Και ποιον; Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες για την πρωτοπορία.
μαέστρο
Χαίρομαι...
Προλεταριάτο είναι οι κούριερ και οι ντελιβεράδες, προφανώς.
Από την Γαλλική λέξη "προλέτ" που σημαίνει το μηχανάκι.
Τώρα όσον αφορά τον όρο επανάσταση εδώ υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Εγώ κατα βασην αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι ΣΙΓΟΥΡΑ δεν περιμένω να μου πει ο κάθε πικραμένος διανοούμενος ή ο κάθε ηλίθιος τι είναι και τι δεν είναι. Το τί είναι κάθε φορά επανάσταση αναδεικνύεται μέσα από τα κινήματα και τους αγώνες.
Δηλαδή ό,τι κίνημα προκύψει (π.χ. υπερ της επαναφοράς του Βασιλέως Κωνσταντίνου) είναι και επαναστατικό.
Δε θα σταθώ στο επίπεδο του λόγου τόσο, θα ξεπεράσω δηλαδή διάφορα μαργαριτάρια του στυλ «μεγάλο αποκορύφωμα». Το ότι προσπαθώντας να σαρκάσετε γράφετε ρατσιστικές κοτσάνες του στυλ «Νομίζουμε ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άρχισαν να υπάρχουν άλλες κοινωνικές δομές πέραν αυτής των πρωτόγονων τροφοσυλλεκτικών κοινωνιών» δεν ξεπερνιέται το ίδιο εύκολα ωστόσο. Ο κανιβαλισμός σαν πρακτική δε χαρακτηρίζει τους «πρωτόγονους» εκτός κι αν τα αναγνωσματά σας έχουν μείνει στην εποχή του Χομπς (κάτι διόλου απίθανο). Το ότι ο οποιοσδήποτε δε ζει με τους όρους της εποχής μας όπως την αντιλαμβάνεστε εσείς, «δουλειά, εκμετάλλευση, διεκδίκηση και τίποτε άλλο» δηλαδή, είναι κάτι σαν κανίβαλος, το έχετε ήδη δηλώσει εμμέσως πλην σαφώς, οπότε λογικό είναι να γράφετε τέτοιες αρλούμπες, από την άλλη. Πάντως ο κανιβαλισμός ήταν αρκετά διαδεδομένη πρακτική μέχρι και τον 19ο αιώνα στον ανεπτυγμένο βιομηχανικό κόσμο(και σε ορισμένα ασιατικά κράτη το mummy πουλιόταν σε φαρμακεία μέχρι κ –τουλάχιστον- πρόσφατα).Περί κανιβαλισμού γενικώς να σας παραπέμψω κ στο προηγούμενο τεύχος του flesh machine.
«τον καπιταλισμό συνήθως τον ανακαλύπτεις όταν αρχίζεις να εργάζεσαι,» γράφετε παρακάτω. Δηλαδή, με λίγα λόγια, για σας ο καπιταλισμός δεν είναι παρά μια σχέση εργάτη-εργοδότη. Όλα τα υπόλοιπα, η πραγμοποίηση του ζωικού, η αλλοτρίωση, τα άχρηστα προιόντα, η κανονικοποίηση κτλ κτλ για σας αφού δεν αποτελούν –άμεσα-στοιχεία εργατικών διεκδικήσεων, είναι αμελητέα. Δεν τα βιώνει δηλαδή κάποιος στο πετσί του. Ο 14χρονος στην πτολεμαίδα που ήδη αρχίζει να εμφανίζει εμφύσημα από τη μόλυνση, δε βιώνει τον καπιταλισμό. Ούτε ο –κανίβαλος τροφοσυλλέκτης- πυγμαίος Μπούτι στο Κονγκό, όταν ανακαλύπτει καμμένο τον καταυλισμό του, βιώνει τον καπιταλισμό. Και πάνω απ΄όλα ούτε ο ευρωπαίος άνεργος καταληψίας βιώνει τον καπιταλισμό όταν γκρεμίζεται το σπίτι του για να χτιστεί εμπορικό κέντρο. Όλοι αυτοί για σας δε βιώνουν παρά ένα εξωπραγματικό και ανούσιο παιχνίδισμα μέχρι να αρχίσει η «πραγματική ζωή»: αυτή της εκμετάλλευσης της εργατικής υπεραξίας.
Στην ίδια περίπου λογική και το «άλλο το πτυχίο ιχθυοκαλλιέργειας του γιου αυτού που έχει ιχθυοκαλλιεργιες και άλλο το πτυχίο γιατρού ενός γιου αγρότη». Δηλαδή: τα πτυχία των προνομιούχων είναι «κακά», τα πτυχία των πρώην εκμεταλλευόμενων «καλά». Όταν μια γαλλική εταιρεία θα προσλάβει μερικούς φυσικούς για να προπαγανδίσουν την οικολογική φύση της πυρηνικής ενέργειας, χέστηκε για το τι δουλειά κάναν οι γονείς τους και πόσα φράγκα είχαν. Το πτυχίο θα πάιξει αντικειμενικά το ρόλο του: αυτόν της νομιμοποίησης της λεηλασίας (στην προεκειμένη περίπτωση και όχι γενικά να μην παρεξηγούμαστε. Προφανώς και δεν καταδικάζω όποιον έχει πτυχίο).
Το όλο απαράδεχτο πνεύμα της αφισας δε διαφέρει ιδιαίτερα και από το πνεύμα των περισσότερων από τις αφίσες που κυκλοφορούν οι εν λόγω άνθρωποι. Ούτε όμως και με την σεχταριστική, αλαζονική σας άνεση να καταδικάζετε όποιον δεν ανήκει σ΄αυτό που εσείς εννοείτε «εκμεταλλευόμενο εργατικό δυναμικό». Πράγμα καθόλου παράξενο αφού μαζί πορευόσασταν. Και ακόμα να το ξεπεράσετε: τα εκνευριστικά σχολιάκια του στυλ «στο σπίτι γουάου και στη δουλειά τουμπεκί» μια χαρά αποτελούν τμήμα του λόγου σας.
Και επειδή έχετε ένα κόλλημα με τις μύγες ελπίζω στα όσα υβριστικά θα χαρακτηρίσουν τις απαντήσεις σας να μην περιλάβετε την προσβολή ότι είμαι μητροπολιτικός, midnight rebel κτλ πράκτορας, σε περίπτωση που κι αυτό το μέηλ σας θυμίσει –για ανεξιχνίαστους πραγματικά λόγους, πλην του αποπροσανατολισμού της μύγας- παλιές πληγές.
Προλεταριάτο είναι ο κόσμος της εργασίας με τις πολυποίκιλλες διασπάσεις του.
Κεφάλαιο είναι η εκμετάλλευση και η οικονομική εξουσία του συστήματος, που εξατομικεύεται σε όσους είναι συμμέτοχοι κάθε στιγμή σε αυτές.
Η επανάσταση είναι η βίαιη ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή. Μπορεί να καταλήγει και σε ολοκληρωτισμό. Προκύπτει όμως πάντα από κάτω προς τα πάνω, επομένως κάτι μαλακίες με βασιλιάδες και Παπαδόπουλους μόνο επαναστάσεις δεν είναι.
Προλετ είναι η μαλακία που σε δέρνει στα Ελληνικά.
@σουρεαλ
Ωραία αυτά που λες για τους πυγμαίους αλλά δεν νομίζω ότι στόχος των συγγραφέων ήταν να υποβαθμίσουν προκαπιταλιστικούς πολιτισμούς, όπως το παρουσιάζεις. Όσο για τα υπόλοιπα που γράφεις για το αν ο καπιταλισμός αρχίζει και τελειώνει στις σχέσεις εκμετάλλευσης, συμφωνώ απολύτως. Ωστόσο, προσωπικά δε μπορώ να φανταστώ μετακαπιταλιστική κοινωνία που δε θα έρθει και από τον κόσμο της εργασίας. Αλλιώς επιστρέφουμε στο '60 και τους χίπηδες που πίστευαν ότι ακούγοντας ροκ στο γουντστοκ κάνουν επανάσταση (βλ. παραπάνω ορισμό). Έτσι μπορούμε να κάνουμε όσους Μάηδες του 68 γουστάρουμε, το οικονομικό σύστημα όμως δε θα αλλάζει έτσι και οι εξεγέρσεις μας θα κρατούν κανά δίμηνο, για να έρχεται μετά ο Ντε Γκωλ και να μας βγάζουν σε μπλουζάκια τα εγγόνια μας. Κάτι σαν το Πολυτεχνείο δηλαδή καιροί που είναι.
Το πιο πρόσφατο γραπτό που έχουμε διαβάσει είναι ο Δον Κιχώτης, άντε και η Ουτοπία του Τόμας Μουρ. Ποιος είναι ο Χομπς;
Σαν πρακτική ο κανιβαλισμός συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Σαν κοινωνικός θεσμός δε νομίζω να ισχύει. Εξάλλου η αναφορά σε αυτόν ήταν μία προσπάθεια να κάνουμε χιούμορ. Αλλά για το χιούμορ δεν έχουμε απαιτήσεις. Ειδικά από εσένα.
Έχεις διαβάσει κάποιο μανιφέστο που "εμείς" δεν έχουμε βγάλει;
Για να σε πληροφορήσω πάντως εμείς οι 6 που υπογράφουμε δεν αποτελούμε κάποια πολιτική ομάδα, και ούτε οι υπόλοιποι 5 φέρουν την ευθύνη όλων όσων έχω γράψει εδώ μέσα.
Τώρα και επειδή βάζεις το θέμα της κεντρικότητας της εργασίας, δεν ξέρω ποια είναι η δικιά σου θέση. Το ότι καπιταλισμός είναι ένα γενικό σύστημα που έχει κάτσει στο κεφάλι ΟΛΩΝ; Τι μας λές;
Για να δούμε το δικό σου απλό παράδειγμα. Έχουμε 2 14χρονα στην Πτολεμαίδα με εμφύσημα. Ο ένας είναι γιος ενός υπαλλήλου ο άλλος γιος ενός μεγαλοστελέχους. Ποια πιστεύεις ότι μπορεί να είναι η τύχη του ενός και ποια η τύχη του αλλουνού; Ας πούμε που θα πάει για εξετάσεις το ένα παιδί και που το άλλο; Ας πούμε τη περίθαλψη θα έχει το ένα παιδί και τι το άλλο;
Με όλο αυτό αγαπητέ μου δε θέλω να πω ότι όλα στον καπιταλισμό είναι εργασία. Θέλω να πω όμως ότι όλα στον καπιταλισμό εξαρτώνται από την εργασία, άμεσα ή έμμεσα, αφηρημένα ή συγκεκριμένα. Όπως και επίσης όλα εξαρτώνται από το άλλο πόδι που πατάει για να στέκεται αυτός ο κόσμος στα πόδια του. Την εξουσία.
Το κείμενο δεν είναι γενικό. Είναι συγκεκριμένο και αφορά την εργασία. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τα ΠΑΝΤΑ, ΠΑΝΤΟΤΕ.
Η ίδια χάσκουσα λογική σου αφορά και το θέμα των πτυχίων. Το παράδειγμα σου είναι εντελώς άκυρο, λες και οι μισοί φυσικοί της χώρας δουλεύουνε σε πυρηνικούς σταθμούς. Επίσης αυτά που λέμε δεν έχουνε να κάνουνε με το τι μπορεί ή δε μπορεί να γίνει κάποιος στη ζωή του με ένα πτυχίο ή χωρίς. Ούτε φυσικά έχουμε καμία αυταπάτη ότι τα παιδιά των εργατών θα είναι πιο καλά από τα παιδιά των αφεντικών. Το θέμα είναι θέμα κοινωνικών συνθηκών. Αντικειμενικών συνθηκών αν το θες.
Με αυτή την έννοια ένας πτυχιούχος ιχθυοκαλλιεργητής που ο μπαμπάς του έχει ιχθυοκαλλιέργεια, ποια στάση πιστεύεις ότι θα έχει μέσα στη σχολή του; Αυτή του δυναμικού καταληψία που θα κλείσει για 1,5 χρόνο τη σχολή; Μπορεί να έχει και αυτή τη στάση φυσικά. Αλλά ποιος είναι ο γενικώς κανόνας αυτού που βλέπουμε; Τι κάνει αυτός ο κόσμος μέσα στις σχολές; Από την προσωπική μου εμπειρία που έτυχε να είμαι συμφοιτητής με την κόρη ενός γενικού γραμματέα του υπουργείου παιδείας, αυτή η κοπέλα (πέραν του ότι περνούσε τα μαθήματα χωρίς να ανοίγει το στοματάκι της) όταν πήρε το πτυχίο της να είσαι βέβαιος ότι ήταν πολύ πιο μπροστά και πολύ πιο πάνω από όλους εμάς τους υπολοίπους.
Με αυτή την έννοια λέω, και λέμε ότι τα πτυχία. ΟΛΑ τα πτυχία και τα πανεπιστήμια και οι σχολές είναι ουτοπικές κοινωνίες όπου ξαφνικά όλες οι προγούμενες σχέσεις εκμετάλλευσης και κυριαρχίας έχουν κατταρρέυσει μέσα στο δημόσιο δωρεάν αξιοκρατικό πανεπιστημιακο σύστημα μας.
Σεχταριστές εμείς;
Ξέρεις τι σημαίνει η λέξη ή την πέταξες έτσι για το ξεκάρφωμα;
Μην ανυσυχείς. Μπορείς να βρίζεις όσο θές. Δεν έχω άλλες πληγές. Μετά από αυτά με αγαπούσαν πολύ όλοι οι άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες.
Γνωμοδότη με κάλυψε ο inlove... Ευτυχώς για σένα. ;)
Επ ευκαιρία, ο Σπύρος Β. έχει παιδί ;) Star Trek "The Next Generation".
εμείς προσωπικά διαβάζουμε αυτόν τον καιρό
α)wikipedia
β)το πασίφικα του νόρμαν σπίνραντ γ)γενικά ό,τιδήποτε φέρνει μια ώρα αρχύτερα το communication breakdown στις "συζητήσεις" με όσους αναμασούν επιχειρήματα ιδεολογικής ορθότητας της οκάς, σαν κι εσένα
φωνακλας ή refismil
(πολύ γουστάρω αυτές τις λεκτικές επαληθεύσεις του blogspot)
Αν τα επαναστατικά κινήματα δεν χωνέψουν βαθιά ότι πρέπει να μάθουν να λειτουργούν ΜΕ και όχι ΓΙΑ την κοινωνία (καλά υπάρχει και τρίτος δρόμος, η λύση της ΣεΕ, εκτός κοινωνίας), τότε το καπιταλιστικό ταξίδι της ιστορίας θα γίνεται όλο και πιο επώδυνο, όλο και πιο μακρόχρονο και η απάντηση στον Φουκουγιάμα θα συνεχίζει να στοιχειώνει τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
ΤΩΡΑ ρε διαβάζεις το Πασίφικα; Ο μόνος λόγος να σε δικαιολογήσω είναι η άγνωστη σε μένα ηλικία σου.
inlove
το θέμα φυσικά και παραμένει, και είναι το ίδιο θέμα εδώ και 150 χρόνια περί πολιτικού και κοινωνικού.
Είναι πραγματικά τεράστιο αυτό το ζήτημα.
Τι είναι το πολιτικό υποκείμενο και τι κάνει;
Τι είναι η κοινωνία και τι κάνει αυτή η κοινωνία;
Δυστυχώς αυτή τη στιγμή δεν έχω χρόνο έστω να κάνω μία στοιχειώδη προσέγγιση.
Ωστόσο, έστω και αν είναι άλλου τύπου διαχωσρισμός αυτός που βάζεις είναι διαχωρισμός. Είναι ένας επανακαθαρισμός του εμείς και οι άλλοι.
Άλλοι για..
Άλλοι εκτός...
και άλλοι με...
Το ζήτημα μου εμένα είναι να επανακαθοριστεί αυτό το άλλοι και αυτά τα αποσιωπητικά...
Θα επανέλθω σίγουρα με κάτι πιο αναλυτικό.
@γνωμοδότης
Προλεταριάτο είναι ο κόσμος της εργασίας με τις πολυποίκιλλες διασπάσεις του.
Κεφάλαιο είναι η εκμετάλλευση και η οικονομική εξουσία του συστήματος, που εξατομικεύεται σε όσους είναι συμμέτοχοι κάθε στιγμή σε αυτές.
Πολύ προχώ οι ορισμοί σου.
Με κάτι τέτοια, ποιός δεν πείθεται ότι έχουν γίνει άλματα από το 1867;
Η επανάσταση είναι η βίαιη ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή. Μπορεί να καταλήγει και σε ολοκληρωτισμό. Προκύπτει όμως πάντα από κάτω προς τα πάνω, επομένως κάτι μαλακίες με βασιλιάδες και Παπαδόπουλους μόνο επαναστάσεις δεν είναι.
Προλετ είναι η μαλακία που σε δέρνει στα Ελληνικά.
Διαβάζοντας την παραπάνω προλεταριακή ανάλυση, δεν αμφιβάλλω καθόλου.
(Εγώ δεν ανήκω στον κόσμο της εργασίας, είμαι εισοδηματίας με 4 πολυκατοικίες κληρονομημένες ―σου γράφω δε με το λάπτοπ μου από τις ηλιόλουστες Νότιες Νήσους του Σάντουιτς).
το μόνο στο οποίο αξίζει να σταθώ μιας και τα υπόλοιπα του σουρρεάλ είναι φλυαρίες και κάποια απαντήθηκαν ήδη.
αγαπητέ σουρρεάλ, άλλο ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ άλλο ΒΙΩΝΕΙΣ. για αυτόν ακριβώς τον λόγο, στο δικό μου σχόλιο έγραψα ότι με τα 14χρονα παιδιά είμαι επιεικής. είναι προφανώς δύσκολο να κατανοήσεις τη σημασία της εργασίας, όταν για όσα σου συμβαίνουν φταίει κάτι αόριστο όπως ο σπαστικός μπαμπάς σου, οι ορμόνες σου, ή άντε στην καλύτερη το κράτος σαν τσιτάτο (και όχι το κεφάλαιο σαν σχέση). πόσο μάλλον όταν πιστεύεις ότι μια πέτρα σε σχήμα αετού έχει θεϊκές ιδιότητες...
η είσοδος στην εργασία και η ένταξη που προϋποθέτει αυτό το πράγμα σε ένα ευρύτερο δίκτυο σχέσεων(εξαιρουμένων ίσως κάποιων μοναχικών επαγγελμάτων, όπως του φαροφύλακα σε νορβηγικό φιορδ...) διαυγάζει την αντίληψη για το ποιος φταίει, για τα σκατά που τρώμε κάθε μέρα και αυτός δεν είναι άλλος από τη σχέση εργασία με τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στη διαμόρφωση όλων των άλλων σχέσεων...
εγώ τουλάχιστον αυτά κατάλαβα
Υ.Γ. για μένα προσωπικά η αξίωση να έχει αντίκρισμα το πτυχίο μου είναι αφενός ζήτημα του να "πληρωθώ" για όλα αυτά τα χρόνια που διάβαζα (=δούλευα) σαν μαλάκας άμισθα και αφετέρου να παίρνω μισθό ικανό να μου εξασφαλίσει ικανοποιητική διαβίωση. δεν έχω καμιά αξίωση βάση του πτυχίου μου να πάρω περισσότερα από άλλους που δεν έχουν πτυχίο. ας ρίξει όποιος θέλει μια ματιά σε σωματεία που προσπαθούν να σπάσουν τους μισθολογικούς διαχωρισμους, δίνοντας προτεραιότητα στις αυξήσεις των χαμηλόμισθων (και προφανώς με λιγότερα "προσοντα/πτυχια") για να καταλάβει ότι δεν είναι όλοι οι πτυχιούχοι παρτάκηδες...
για άλλους πάλι το να διαβάζεις δεν είναι εργασία και όλοι οι φοιτητές είναι πουλημένοι μικροαστοί, οπότε τι να πει κανείς...
ΥΓ2. έλεος με τα γαλλικά μηχανάκια
Κοίταξε, ένα από τα σωστά που είπε ο Μπακούνιν είναι η κατάργηση του κληρονομικού δικαιώματος ως σταδιακή απαγκίστρωση από την ατομική ιδιοκτησία. Αυτά ως προς τις 4 πολυκατοικίες.
Ως προς το ότι δεν ανήκεις στον κόσμο της εργασίας, αυτό δε μου λέει κάτι σχετικά με την επανάσταση, παρά μόνο ότι θα έχεις πολύ λιγότερα συμφέροντα να συμμετέχεις σε αυτή.
δεν ξέρω τι είναι προλεταριάτο, ξέρω τι είναι λούμπεν προλεταριάτο. Είναι οι φουκαράδες και συνάμα πτωχοί τω πνεύματι που φαντασιώνονται ή υποστηρίζουν συντηρητικές έως και φασιστικές κοινωνικές πανούκλες, γιατί θαρρούν ότι αυτές μπορεί να τους βγάλουν και τους ίδιους από τη δυσπραγία τους.
Και για να το πούμε και επιστημονικά, ακόμα κι αν ξέρεις τον ernst junger, αυτό δε σε κάνει λιγότερο λούμπεν. Και φουκαρά. Και πτωχό το πνεύματι.
φωνακλάς ή quithra (α, πολύ μου αρέσουν αυτές οι λεξούλες, που μου θυμίζουν κιόλα ότι δεν είμαι ρομπότ)
Τωρα οπως καταλαβαινω αυτο που ειπε ο βααλ για την επανασταση, χωρις να ξερω αν εννοουσε και αυτος το ιδιο βεβαια, οτι τιποτε δεν μπορει να οριστει γενικα ως επαναστατικο η ρεφορμιστικο. Το τι ειναι επαναστατικο και τι οχι σε καθε φαση οριζεται μονο απο το κινημα, και εχει σχεση με το πως κατι παλευεται, που οδηγει, ποιους ενωνει και ποιους φερνει αντιμετωπους κλπ. Το να μας ερχεται στο μυαλο μια βιαιη κατασταση οπου ενα κομματι της κοινωνιας εχει "παρει τα οπλα" οταν ακουμε "επανασταση" σαν αντιληψη καταληγει στο να θεωρουμε εν τελει τα διαφορα κινηματα που δεν... "παιρνουν τα οπλα" ως ρεφορμιστικα με οτι αυτο μπορει να συνεπαγεται (πχ οτι το ζητημα ειναι να ενισχυθει η οργανωσαρα μου, η σαν δικαιολογια για τις αισχρες πολιτικες μου επιλογες μεχρι να ερθει η δευτερα παρουσια... ε συγνωμη η Επανασταση) (σημ, το "παιρνω τα οπλα" ειναι σχηματικο και μπορει να αντικατασταθει απο την υποκιμενικη αντιληψη του καθενα για την επανασταση).
Η επανασταση ομως δεν μπορει να ειναι κατι το ιδεατο, ενα αντικειμενο στοχασμου και μελετης που βασιζεται σε μια ιδεατη κατασταση που εχουμε στο μυαλο μας για το πως θα επρεπε να ειναι η κοινωνια, γιατι τοτε σαν ορος δε θα ειχε καμια χρησιμοτητα στο να περιγραφει κινηματα και τασεις τους. Για να αναφερθουμε και καπωςσυγκεκριμενα: στο φοιτητικο κινημα το Πασχα του 2007, επαναστατικο ηταν να συνεχισει τις καταληψεις για την ανατροπη του νομου, καθως αυτη ηταν η γραμμη που εφερνε το φοιτητικο κινημα απεναντι απο το κρατος το κεφαλαιο και την πολιτικη του, που αντιμετωπιζε την επιθεση στην κπαιδευση ως ολοτητα και οχι ως αποσπασματικα κομματια που μπορουμε να πολεμησουμε ενα ενα η εστω να μετριασουμε τις συνεπειες τους κατα την εφαρμογη τους, που την αντιπαραθεση την εθετε στους δρομους και στα χερια των ιδιων των φοιτητων και οχι στα χερια των εκλεγμενων αντιπροσωπων στους διοικητικους θεσμους του πανεπιστημιου.
Αντιστοιχα σε καθε κινημα, πχ για το ασφαλιστικο, πρεπει να δει καποιος συγκεκριμενα τι ειναι επαναστατικο και τι ρεφορμιστικο, και αυτο μπορει να γινει μονο "απο τα μεσα".
ante kalo koyragio
Με το οπαδίστικο που σας στόλισα εννοώ ότι βγαίνει ένα κλίμα παρέας, όπου αλληλοσυγχαίρεστε όπου συμφωνείτε και "την πέφτετε" σε όποιον διαφωνεί μαζί σας. Τίποτα το κακό στο να συμφωνείτε ή να διαφωνείτε, πολλά στον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό.
Το ότι μπορεί να βγαίνει ένα παρείστικο κλίμα δεν ξέρω που είναι κακό. Το ότι μπορεί να κάνουμε λίγο χιούμορ δε νομίζω ότι βλάπτει κανέναν. Εξάλλου όταν έχεις μοιράσει και μοιραστεί κάμποσες χιλιάδες λέξεις με κάποιους εδώ μέσα λογικό είναι να αναπτύσσεται και μία οικειότητα.
Τι είμαστε η βουλή των εφήβων να κάνουμε ξερές τοποθετήσεις;
Ότι έχεις να πεις να ξέρεις ότι είναι καλοδεχούμενο. Και καλό να χρησιμοποιείς ένα ψευδώνυμο κάτω από αυτά που λες για να μην μπερδευόμαστε.
reddove,
σε γενικές γραμμές και εγώ έτσι το βλέπω, ωστόσο είναι και αρκετά ακόμα παραπάνω πράγματα.
χαίρομαι που μου απάντησες χωρίς να προσέξεις ιδιαίτερα τι έγραψα, πράγμα το οποίο προφανώς οφείλεται στο ότι δεν σε προβληματίζει κάτι σε όλη αυτή την κατάσταση. "Μέχρι εδώ όλα πάνε καλά"...
Όπως είπα και λίγο πιο πριν, το πρόβλημα είναι στον τρόπο με τον οποίο συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς. Όπως για παράδειγμα έκανες εσύ πριν από λίγο που διαφωνόντας μαζί μου για τον οπαδισμό ανέσυρες στην κουβέντα τη "βουλή των εφήβων". Πέρα από το χιουμοριστικό της υπόθεσης (και το χιούμορ της παρέας φαίνεται πάντα λίγο περίεργο στους απ' έξω, γι' αυτό όταν υπάρχουν κι άλλοι είναι πιο χρήσιμο να αναζητείται μια μορφή έκφρασης που να κάνει τον άλλο συμμμέτοχο και όχι να τον αποκλείει), οι προεκτάσεις είναι παραπλανητικές. Δεν μίλησα για ξερές τοποθετήσεις ούτε για βουλή των εφήβων και η ατάκα σου από τη μια μου κολλάει μια ουρά που ποτέ δεν επιθύμησα και είμαι σίγουρος ότι από την άλλη θα προκαλέσει το γέλιο σε κάποιους πιο μπασμένους στην παρέα...Καλή δουλειά!
συγγνώμη. Ειλικρινά.
Ωστόσο, δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι ακριβώς το προβλημά σου. ΠΩΣ θα πρέπει να γίνονται οι τοποθετήσεις και ποιος αποκλείστηκε και γιατί; Συγγνώμη κιόλας αλλά έρχεσαι πετάς μία πρόταση, και άντε εμείς (εγώ τέλος πάντων) να βγάλουμε νοήμα. Προσπάθησε να είσαι πιο συγκεκριμένος.
Δεν είμαστε συνέλευση. Ούτε κάποια διαδικασία που θα πρέπει να τηρεί κάποιους όρους πέραν αυτούς που ο καθένας πιστεύει ότι θα πρέπει να τηρήσει. (Πίστεψε με στην πολιτική μου δραστηριότητα είμαι αρκετά αυστηρός σε τέτοια ζητήματα αλλά τέλος πάντων).
Οκ εντάξει. Μπορεί η συζήτηση να μην είναι και η πιο επιτυχημένη διαδικτυακά.
αλλά τι να κάνουμε; Έτσι μας βγαίνει.
Μπορείς να βοηθήσεις αν θες.
Φιλικά.
συμπληρωματικά προς το βα.αλ, θα έλεγα ότι και τα ελατήρια που κάνουν τον καθένα να γράφει - ή να μη γράφει, ή να γράφει όπως γράφει - διαφέρουν. Με άλλα λόγια, δεν είναι πάντα η επιχειρηματολογία, η ανάλυση, ο διάλογος και η παρουσιάση θέσεων. Μπορεί απλά να θέλουμε να χαράξουμε το όνομα μας στο παγκάκι. Ή και πολλά άλλα....
Από κει πέρα, χωρίς διάθεση να χιώσω κανέναν, εκτός από εκείνους που εμφανώς απαξιώνω, δε θεωρώ ότι πρέπει τα πάντα και παντού να καλωσορίζουν τους πάντες.
Πιθανόν και για να μιλήσω προσωπικά (όσο γίνεται με την ανωνυμία μου) πχ να μην αρέσει σε κάποιους το ύφος των όσων γράφω, ή το ύφος το οποίο ευνοώ γράφοντας έτσι, αλλά όσο ο βα.αλ δε μου λέει να πάω στο ψηφιακό διάολο, δεν έχω λόγο να πάω.
Άρα (;) και για να καταλήξω, δε νομίζω ότι σε ενόχλησε το "οπαδίστικο" (πολύ άστοχος ο χαρακτηρισμός) και insiders only κλίμα της κουβέντας, αλλά μάλλον το γεγονός ότι κάπου χωράει και φωνακλάδες σαν και μένα που προσπαθούν να μην κρατούν και πολλά προσχήματα.
φωνακλάς ή phomball (πολύ καλό και αυτό)
Απλά υπάρχουν διαφορετικές τάσεις εσωστρέφειας. Μια από αυτές (την πιο ακραία) εκφράζει η αφίσα, εμείς είμαστε και οι άλλοι να πάνε στο διάολο. Και μια άλλη έντονη πάλι στο "χώρο", είναι η εκείνη της εσωστρέφειας και καχυποψίας με την οποία αντιμετωπίζεται σχεδόν κάθε πρωτοεισερχόμενος σε ένα στέκι, μια κατάληψη, έναν διαδικτυακό χώρο. Όπου προσπαθεί να προσαρμοστεί σε ένα κλίμα παρέας (κατανοητό γιατί οι της παρέας έχουν μοιραστεί πολλά) και δυσκολεύεται και για να γίνει αποδεκτός πρέπει να αποδείξει κάτι που δεν είναι απαραίτητο ότι το έχουν αποδείξει και οι insiders. Και κάτι άλλο...εγώ αδυνατώ να κάνω τον διαχωρισμό μεταξύ αυτών των σχολίων και της πολιτικής δραστηριότητας. Είναι και αυτά μέρος της πολιτικής δραστηριότητας και κυρίως όταν συνοδεύουν ένα γενικότερο κείμενο που σχολιάζει μια πολιτική στάση. Τέλος, δεν θέλω να εξισώσω τις δυο τάσεις...εκείνη της αφίσας είναι τόσο κάφρικη που δεν συγκρίνεται.
Τώρα, για το παγκάκι θα πω μόνο ότι δεν έχω πρόβλημα με το να χαραχτεί κάτι πάνω του, αλλά επειδή η επιφάνειά του είναι περιορισμένη θέλει έμπνευση που δυστυχώς φωνακλά μου...
...και συμφωνώ και μαζί σου απόλυτα, αλλά γιαυτό είναι τα ψηφιακά, για να μην πρέπει να σπάμε τον πάγο....και από πάγο στις συνελεύσεις, άλλο τίποτα.
φωνακλάς ή shavera (καλό αλλά ψευτοεξωτικό)
Υ.Γ. ρε βα.αλ δε γίνεται να ενεργοποιήσεις την λειτουργία του email?Ξέρεις..να πατάμε το κουμπάκι και να στέλνουμε το κείμενό σου σε όσους γουστάρουμε.
shavera είσαι πολυπρόσωπος
ανώνυμε που μας έχεις ταλανίσει τόσο
δεν είπα ότι δεν είναι πολιτικά όλα όσα λέγονται εδώ, είπα ότι εδώ εγώ δεν μπορώ να απαιτήσω από κανέναν μία αυστηρή πολιτική διαδικασία. Φυσικά και είναι πολιτικά.
Ντάξει, όπως καταλαβαίνεις με κάποιους μπορεί να έχω μία προσωπική σχέση και να μπορώ να βριστώ άνετα, αλλά αν εξαιρέσεις 2 άντε 3 όλους τους υπόλοιπους δεν τους γνωρίζω προσωπικά. Ακόμα και τον σουρρεάλ που έχουμε βριστεί άγρια δεν νομίζω ότι τον αντιμετώπισα ιδιαίτερα άσχημα, ούτε εγώ ούτε κανένας άλλους.
Ρίξαμε τα καρφιά μας, αλλά υπήρξε αντιπαράθεση επί των επιχειρημάτων. Θεωρώ ότι είναι καλό να παθιαζόμαστε με αυτά που θεωρούμε ότι είναι σωστά.
Ωστόσο, απομένει κάτι που έχει τραβήξει καμιά 15αριά σχόλια. Να τοποθετηθείς. Το "παιδιά να μπω αλλά σας βλέπω κάπως", μετά τις απαραίτητες εξηγήσεις νομίζω τέλειωσε.
Αν με ήξερες, δηλ. αν με παρακολουθούσες θα ήξερες ότι ειδικά με τους νεοφερμένους είμαι ευγενικός άνθρωπος. Δεν ξέρω κιόλας, αλλά μερικοί λένε ότι παραείμαι ευγενικός. Και γιατί να μην είμαι; Συζήτηση κάνουμε.
Τέλος πάντων, ας το λήξουμε εδώ σε παρακαλώ. Αν θέλεις να τοποθετηθείς τοποθετήσου.
Φωνακλά, είναι μάταιο έστω και να προσπαθήσω να διώξω κάποιον. Το πιο πιθανό είναι ότι μάλλον πρώτα θα βαρεθεί ο άλλος και θα φύγει.
Νομίζω ότι ήδη τοποθετήθηκα σε σχέση με την αφίσα. Είπα ότι διαφωνώ, ότι βγάζει έναν καταραμένο λενινισμό, ότι αποτελει χάσιμο χρόνου και χρήματος και...
Συγγνώμη αν σας ταλάνισα. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου κι ούτε θέλω να δώσω έκταση παραπάνω. Μετανιώνω που χρησιμοποίησα τη λέξη οπαδισμός γιατί το βάρος της θόλωσε τα νερά. Κατάλαβες τι ήθελα να πω και μου αρκεί.
Αυτό που μου τη δίνει με την αφίσα είναι ότι απλά επιδίδεται σε ένα χέσιμο, χωρίς τίποτε άλλο από πίσω. Μπαίνει κι ένα αστέρι στο τέλος κι έτοιμος ο επαναστατικός λόγος, με λίγη σως αλληλεγγύης στους μετανάστες. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι οι πολιτικοί στόχοι της κάθε "πρωτοπορίας", δηλαδή όταν απευθύνεσαι με τέτοιους όρους στη "μάζα", τελικά ποιοί χωράνε στην κοινωνία που οραματίζεσαι;
Αυτά.
Πολύ απλή και ξεκάθαρη; Ποια είναι η απλότητα της και ποια η καθαρότητα της;
Σίγουρα δεν λειτουργεί όπως την ερμηνεύεις και προφανώς δεν χρειάζεται σε μια αφίσα να κάνεις τόση "ανάλυση".
Πως λειτουργεί αλήθεια; Εσύ πως την αντιλαμβάνεσαι; Από που βγαίνει τόση σιγουριά; Γιατί δεν χρειάζεται τόση "ανάλυση"; Υπάρχει αναντιστοιχία; Δεν ξέρω αλλά η αφίσα είναι πολιτικός λόγος, όπως και τα συνθήματα. Δεν θα πρέπει να τα αναλύουμε ή θα πρέπει να περιοριστούμε να απαντάμε στα συνθήματα με άλλα συνθήματα και στις αφίσες με άλλες αφίσες;
Αν θες να ασχοληθείς με τη σημειολογία, βρες τις αφίσες του ΠΑΜΕ και των λοιπών σταλινικών γκρούπων που "χτίζουν το σοσιαλισμό".
Δεν ασχολούμαι με τη σημειολογία. Προσπαθώ να ερμηνεύσω, να κατανοήσω και να αντιπαρατεθώ σε κάτι εχθρικό. Το ΚΚΕ από όσο ξέρω δε χτίζει κανένα σοσιαλισμό. Βασικά Λαικό Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο θέλει να χτίσει προς το παρόν. Εκτός αν εννοείς οτι "χτιζει" το σιασιαλισμό στις αφίσες του οπότε πάω πάσο.
Όταν την διαβάζεις, φυσικά δεν σου έρχεται στο μυαλό ο Τσίπρας ούτε η Ελευθεροτυπία. Δεν σου έρχεται όμως ούτε η Αλέκα ούτε το ΜΕΡΑ, αλλά αυτούς τους έχεις περί πολλού μάλλον. Πιστεύω πως θα σκεφτείς (αν βλέπεις τον εαυτό σου σε αυτή τη "γενιά") πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, πως «Η Κρίση δεν κάνει διακρίσεις" και αυτό είναι αληθινό και η κατακλείδα στην συγκεκριμένη αφίσα. Η αφίσα σε καλεί να σκεφτείς, αλλά όχι με τις προσλαμβάνουσες των κομματικών γραφείων.
Ένα στοιχείο που δείχνει και είναι άκομψο στην κριτική σου, είναι αυτό το οποίο σε αναγορεύει σε απουσιολόγο των μαχών των "πραγματικών μετώπων". Καταλήγεις λοιπόν στο εξής μανιχαϊστικό: Εσείς που λέτε άστοχα είστε και απόντες. Μα αυτό είναι ο Σταλινισμός που τον φέρνεις γύρω-γύρω. Έχεις την αποκλειστικότητα του δίκιου; Όχι; Ε, "κρείττον το σιγάν του λαλείν" και απόδωσε τους τουλάχιστον, την αξία του ότι λένε, το λένε και αυτοί δημόσια και το υπερασπίζονται όπως μπορούν. Αν ήμουν στη θέση σου, θα κρατούσα μια γωνιά στο πόνημά μου για το σκαμνάκι του δικηγόρου του διαβόλου στα ίδια μου τα λεγόμενα - δεν θα το κάνω για σένα όμως εγώ.
ΥΓ. Φυσικά θα πρέπει να αστειεύεσαι πως το ΚΚΕ θέλει να χτίσει "προς το παρόν!!!!, Λαϊκό Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο" γιατί με την έφεσή σου σε αναλύσεις θα έπρεπε να σκεφτείς ότι ούτε Λαϊκό μπορεί να είναι, ούτε Μέτωπο μπορεί να γίνει. Τα αντιμονοπωλιακα-αντιιμπεριαλιστικά δε εύσημα που απονέμει στον εαυτό του είναι κολοκύθια με τη ρίγανη και δεν στέκονται ως προς τον ορθό λόγο. Αν όμως βγάζεις το ζουμί από τις λέξεις όποτε σε βολεύει τότε να είσαι συνεπής και προς αυτούς σε κριτική, που τουλάχιστον είναι περισσότεροι και ... βαρβαρότεροι. Άλλωστε, δεν θα την κάνουν τη διαφορά αυτοί οι «μονοκόμματοι» αλλά οι άλλοι οι πολλοί που «καταγγέλλει» η αφίσα.
ο καθένας μπορεί να αντιλαμβάνεται ότι θέλει και ότι του κάνει κέφι.
Λες στηλιτεύει τους βολεψάκηδες. Ποιοι βολεψάκηδες; Ποιοι είναι οι βολεψάκηδες; Είσαι βολεψάκιας άμα έχεις ένα κωλοπτυχίο και παίρνεις 700 ευρώ; Η αφίσα μέχρι εκεί το πάει. Εγώ και άλλοι σύντροφοι έτσι το αντιληφθήκαμε. Εξάλλου όλα τα υπόλοιπα είναι άκυρα! Ποιο είναι εκείνο το συλλογικό υποκείμενο που γυρνάει γύρω από το τραπέζι της σοσιαλδημοκρατίας; Δεν υπάρχει τέτοιο συλλογικό υποκείμενο παρά μόνο στη φαντασία των συντακτών της αφίσας.
Σε καλεί η αφίσα να σκεφτείς; Ωραία. Αλλά όλα τα πράγματα είτε σε καλούν είτε όχι θα ΠΡΕΠΕΙ κανείς να τα σκέφτεται, οπότε αυτό δε μου λέει τίποτα.
Το μέγα ζητούμενο δεν είναι αν σκέφτεσαι ή όχι. Το θέμα είναι τι σκέφτεσαι. Εκτός και αν σκέψη σημαίνει αυτό που σκέφτεσαι εσύ, και άρα όσοι δεν σκεφτονται όπως εσύ σημαίνει ότι δε σκέφτονται καθόλου.
Έχω περί πολλού το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ; Ωωωω έλα σε παρακαλώ. Άλλοι έχουν κάνει το Λενιν το εικόνισμα και το Τι να κάνουμε ευαγγέλιο.
Η κρίση αγαπητέ επαναλμβάνω ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ. Αυτό ή το καταλαβαίνει κανείς ή όχι. Ή καταλαβαίνει ότι ο κόσμος είναι ταξικός ή ακόμα πιστεύει ότι είναι παιδική χαρά νοημάτων.
Απουσιολόγος εεε; Μου άρεσε! Θα το προσθέσω στη μακρά συλλογή χαρακτηρισμών που έχω μαζέψει και μία μέρα θα τους περιφέρω στην μετεπαναστική κοινωνία για να κερδίσω δόξα.
Αγαπητέ μου. Αν έχεις το θράσος να κρίνεις κάτι, θα πρέπει να έχεις και το θάρρος να παραδεχθείς τη θέση σε σχέση με αυτό. Η απουσία αυτή δεν είναι καμιά αυθαίρετη κατηγορία που έτσι μας καρφώθηκε στο κεφάλι. Είναι απτή, υλική και συγκεκριμένη. Είναι εκεί και είναι συγκεκριμένη. Φυσικά δεν υπάρχει όυτε μία στο εκατομμύριο να γίνω πιο συγκεκριμένος. Το θέμα θα γίνει "προσωπικό" και όπως να το κάνουμε δεν είμαστε ίδιοι να γράψουμε και εμείς "κάποιοι απο αυτούς έχουνε κάνει αρνήσεις". Οπότε δεν. Το που είναι και το που δεν είναι, δεν το λέω εγώ. Το που είσαι και το που δεν είσαι είναι κάτι πολύ περισσότερο από αέρας κοπανιστός σε αφίσες. Είσαι κάπου και είσαι δίπλα σε αλλους. Ο κόσμος μας είναι πολύ πιο ορατός από ότι φαντάζονται κάποιοι.
Σταλινισμός το να προσπαθείς να ερμηνεύσεις; Το να κρίνεις; Στο ξαναλέω. Το απόντες δεν είναι κατηγορία, είναι ερμηνεία, αν ήταν κατηγορία αγαπητέ θα το είχαμε πάνω πάνω, να είσαι σίγουρος. Δεν κρίνουμε κάποιον με την ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Παλιό και καλό.
Το ότι λες να το υπερασπίζεσαι δημόσια, συγγνώμη αλλά δεν είναι και καμία ΤΕΡΑΣΤΙΑ αξία. ΟΛΟΙ όσοι λένε κάτι στη δημόσια σφαίρα το υπερασπίζονται και δημόσια.
Αγαπητέ έχεις το ελεύθερο να το κάνεις, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα σε κατηγορήσω για το ότι θα το κάνεις. Και αυτό δεν το λέω επειδή δεν φοβάμαι, δεν φοβόμαστε, τίποτα.
Θα σε παρακαλέσω όμως, να αποδεχτείς κάτι, που για μας είναι πολιτική αξία. τι το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, τι είναι ο τάδε και ο δείνα και τι δεν είναι, αλλά το ζήτημα είναι πολιτικό. Αυτά αν θέλεις να παίξουμε έντιμα και γόνιμα. Αλλιώς μπορούμε να παίξουμε και βρώμικα άμα θες. You choose.
Το ΥΓ δεν το πολυπιάνω, δε θέλω φυσικά να κρίνω το ΚΚΕ γιατί δεν έχει νόημα. Πάντως αυτό νομίζω ότι θέλει να κάνει. Τώρα αν μπορεί και τα λοιπά δε με ενδιαφέρει. Απλά το είπα επειδή είπες ότι χτίζει τοσ σοσιαλισμό.
Την ξαναγράφω επειδή δε βγαίνει νόημα από την ασυνταξία:
Αγαπητέ έχεις το ελεύθερο να το κάνεις και να κάνεις το δικηγόρο του διαβόλου, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα σε κατηγορήσω για το ότι θα το κάνεις. Και αυτό το λέω επειδή δεν φοβάμαι, δεν φοβόμαστε, τίποτα γιατί εκεί δεν υπάρχει τίποτα που να μασ κάνει να φοβηθούμε.
Το παραπάνω απόσπασμα εγείρει αξιώσεις απάντησης.
Καταρχήν. Σταλινισμός δεν είναι η δημόσια, ενυπόγραφη κριτική.
Το αν θες να μπούμε στην κουβέντα για το τι είναι σταλινισμός, μου είναι εξαιρετικά εύκολο. Με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα, για όλες, μα όλες τις (οργανωμένες) τάσεις του λεγόμενου "χώρου". Με πολύ συγκεκριμένα.
Δεύτερον. Οι απουσίες από τα μέτωπα, δεν μπαίνουν στο στυλ "ο κύριος Δαράκης θα πάει στην πορεία Ειρήνης στο Μαραθώνα, για να δει ποιοι από σας θα είναι εκεί" (αναφέρομακαι ξεκάθαρη στρατηγική αυτού τουι στην γνωστή ταινία "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια του Αλέκου Σακελαρίου...).
Οι απουσίες από τα μέτωπα, είναι δηλωμένη στατηγική αυτού του χώρου. Είναι η στρατηγική που λέει, "δεν υπάρχουν πια ταξικοί- κοινωνικοί αγώνες". "Άρα αυτό που υπάρχει είναι ρεφορμισμοί και συντεχνιακές μαλακιούλες,οπότε εμείς προσπαθούμε να χτίσουμε αυτόνομα, τις δικές μας δομές, χωρίς να συμμετέχουμε σε ότι παίζει γύρω- γύρω". Μέχρι εδώ καλά βέβαια. Χτίστε ότι θέλετε.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αν πάτε να ρωτήσετε τους συντρόφους της συνέλευσης των courier, θα έχουν να σας πουν πολύ περισσότερα...
Οπότε φίλε raveionisti, μην κλείνεις τα μάτια στην πραγματικότητα (ακούσια, ή εκκούσια).
Κάτι ακόμα. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να ανοίξω κανένα διάλογο με αυτό τον κόσμο που συγκροτεί αυτή την ιστορία. Όπως δεν με ενδιαφέρει να ανοίξω κανένα διάλογο με την γραφειοκρατία του κκε, με τον αλογοσκούφη, με τον τσίπρα, με την γραφειοκρατία της αναρχίας. Αυτοί οι άνθρωποι και οι μηχανισμοί τους, είναι απέναντι μου. Είναι κομμάτι του κράτους κι έτσι τους αντιμετωπίζω.
Επίσης, δεν πιστεύω ότι αξίζει περισσότερη συζήτηση το βοθρόλυμα αυτό που κολλήθηκε στον τοίχο. Στην τελική, οι εκμεταλλευόμενοι/ -ες, το χουν γραμμένο στα/στις μεγάλα/μεγάλες τους/τις αρχίδια/ ωοθήκες, για να το πω χοντρά- χοντρά. Πολύ περισσότερο απ' ότι έχουν γραμμένο στα αρχίδια τους, την όποια κίνηση εμένα,των συντρόφων μου και γενικότερα όποιον κινείται πέρα από αφαιρέσεις, στην προσπάθεια δημιουργίας ριζωμάτων μέσα στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στις πλατείες, κλπ
Αυτό, όποιος τον ενδιαφέρει να ψάξει μερικά πράγματα, μπορεί να το δει μπροστά του(έστω κι αν εμείς δεν το διατυμπανίζουμε, γιατί δεν είναι αυτή η δουλειά μας...)
Hobo
(Αναφέρομαι στην γνωστή ταινία "η κόρη μου η σοσιαλίστρια" του Αλέκου Σακελάριου)
Έγινε κάποιο λάθος και γι'αυτό βγήκε έτσι.
Hobo
Οι αναρχικοί, ο «χώρος» στον οποίο αναφέρεσαι κ του οποίου «όλες οι τάσεις του είναι σταλινικές», είναι λοιπόν –συνειδητά και στρατηγικά- απόντες από κάθε κοινωνικό μέτωπο. Ακόμα και οι πιο τελειωμένοι κκεέδες δε θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο. Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον @ χώρο και το κίνημα όπου αυτό υφίσταται, αλλά για απουσία από τα μέτωπα;
Το παρόν –πολύ σημαντικό- μέτωπο με την απεργία των φυλακισμένων ποιος το έτρεξε και τρέχει περισσότερο από όλους; Το κκ ή ο σύριζα; Η μήπως εσείς; (εκτός κι αν οι αναρτήσεις συντεχνιακών καταγγελιών υποκαθιστούν την αλληλεγγύη στον αγώνα των φυλακισμένων). Σε όλα τα μέτωπα, από του δημόσιους χώρους και το οικολογικό, μέχρι το εργασιακό και το θέμα των ατομικών δικαιωμάτων, η @ είναι παρούσα. Με τα καλά και τα κακά της βεβαίως, με ένα σωρό απεχθείς μ/λ λογικές.
Μην εκστομίζεις κατηγορίες για απουσίες, αν δε θες να κληθείς να απαντήσεις στο : «εσύ που είσαι;» Εκτός κι αν πάλι θεωρείς ότι το μόνο πραγματικό και αληθινό κοινωνικό μέτωπο είναι η σύγκρουση με τον εργοδότη. Οπότε το κόμμα θα σε περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.
Στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων πάντως δε θα λείψεις καθόλου κ με τέτοιες λογικές είναι αναπόφευκτο ότι θα κυριαρχεί η @ δράση.
Άλλο παραδείγματα, στοιχεία δηλ., σταλινικής λογικής στο χώρο, και άλλο ο χώρος είναι σταλινικός. Φαντάζομαι καταλαβαίνεις τη λεπτή αλλά ουσιαστική διαφορά. Η σταλινική λογική επιπλέον είναι κάτι πέρα από το εγώ πιστεύω στον Στάλιν και ελπίζω ότι οι χαμηλές διανοητικές σου ικανότητες μπορούν να κατανοήσουν ότι οι σταλινικές λογικές μπορούν να συνυπάρχουν μία χαρά με ένα σωρό ελευθεριακότητες. Πολύ απλό, λιτό και κατανοητό παράδειγμα αυτού που λέμε είναι το Indymedia.
Όλα τα υπόλοιπα που λες είναι απλά άκυρα, γιατί ο Hobo δεν αναφέρεται γενικά στο χώρο, αλλά ειδικά και συγκεκριμένα στο χώρο της συνέλευσης ενάντια στην ειρήνη. Αλλά φυσικά... είναι τόση η καλή σου διάθεση να κατανοήσεις τι θέλει να γράψει κάποιος που στραμπούληξες τον εγκέφαλο σου.
«Το αν θες να μπούμε στην κουβέντα για το τι είναι σταλινισμός, μου είναι εξαιρετικά εύκολο. Με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα, για όλες, μα όλες τις (οργανωμένες) τάσεις του λεγόμενου "χώρου". Με πολύ συγκεκριμένα…Οι απουσίες από τα μέτωπα, είναι δηλωμένη στατηγική αυτού του χώρου.»
Δε βλέπω πως μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος το παραπάνω πέρα από το προφανές:
Ότι δηλώνει δηλαδή ότι
Α. όλες, μα όλες οι οργανωμένες τάσεις του λεγόμενου χώρου είναι σταλινικές
Β. Ο λεγόμενος χώρος είναι αυτό που λέμε χώρος, η @ και διάφορα άλλα ριζοσπαστικά μορφώματα για να το κάνω πιο λιανά και σε καμμία περίπτωση ο χώρος της συνέλευσης ενάντια στην ειρήνη
Γ. ότι ο χώρος απέχει από τα μέτωπα, ως δηλωμένη στρατηγική.
Δε νομίζω ότι εσύ καταλαβαίνεις κάτι άλλο, γιατί σε τέτοια περίπτωση θα είχες χοντρό πρόβλημα κατανόησης κ δε θα μπορούσες να γράφεις όχι στο μπλογκ σου, αλλά ούτε σχόλια στο σάιτ της χρυσής αυγής. Αλλά έστω κ ανορθόγραφα και με μπόλικες δόσεις παραλογισμού το καταφέρνεις οπότε:
Προσπαθείς να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα λέγοντας ψέματα. Ντροπή σου.
Κατ΄αρχάς εσύ ως τι απαντάς και δηλώνεις ότι άλλο εννοούσε ο γράφοντας; Αρχηγός είσαι; Εγω θα προσβαλλόμουν αν απαντούσε κάποιος άλλος στη θέση μου πάντως. Κατά τ΄άλλα «δεν είμαστε πολιτική ομάδα». My ass που λένε κ οι αμερικάνοι.
Για τα της χαμηλής νοημοσύνης και διανοητικά στραμπουλήγματα, κ μόνο ότι ως πάγια τακτική καταφεύγεις σε υβριστικά σχόλια όταν δεν έχεις τι άλλο να πεις, δείχνει το επίπεδο της κριτικής σου.
Και πάλι ντροπή σου.
Αντιγράφω ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που εσύ αντιγράφεις όπως θέλεις για να καταλάβεις ότι θέλεις.
Γράφει ο Hobo.
Καταρχήν. Σταλινισμός δεν είναι η δημόσια, ενυπόγραφη κριτική.
Το αν θες να μπούμε στην κουβέντα για το τι είναι σταλινισμός, μου είναι εξαιρετικά εύκολο. Με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα, για όλες, μα όλες τις (οργανωμένες) τάσεις του λεγόμενου "χώρου". Με πολύ συγκεκριμένα.
Στη συνέχεια και σε άλλη παράγραφο και ΑΦΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΘΕΜΑ (θυμάσαι μήπως από την έκθεση το ΑΛΛΗ παράγραφος ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ;) ελλειινό υποκείμενο που ποιος ξέρει από ποια βρωμερή τρύπα ξετρύπωσες, γράφει:
Οι απουσίες από τα μέτωπα, είναι δηλωμένη στατηγική αυτού του χώρου.
Το "αυτού" είναι αναφορική αντωνυμία και δεν αναφέρεται στον χώρο από πάνω αλλά στο χώρο που αναρωτιέται και εγώ και ο raveinistis κατά πόσο και αν συμμετέχει. Ένα μεγάλο κομμάτι της κουβεντάς αφορά αυτό το ζήτημα και ειδικα τα απο πάνω σχόλια με το reveionisti είναι σχετικά με αυτό.
Αλλά φυσικά δεν περιμένω από καθίκια σαν και εσένα να καταλαβάνουν οτιδήποτε. Οπότε άντε και γαμήσου. Και πάλι δεύτερος ήρθες.
Α και παρεμβαίνω γιατί είμαι αυτόκλητος προασπιστής της λογικής, σου φτάνει αυτό;
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΜΑΛΑΚΕΣ.
αν κ κακοι σταλινες ψοφο δεν εχουν
φοβηθηκες μη σε κατηγορήσει κανενας για αποντα προφανως.διοτι τοσο καιρο που καποιοι λυσσαγανε να τρεχουν για την ολη φαση, εσυ ανεβαζες ασχετα.
Τώρα απο κει και έπειτα προφανώς η λογική της αφίσας και πώς πιάνει το θέμα είναι κατακριτέα.
Άκουσα τα χειρότερα από όλους όσους την είδαν (και μάλιστα από άτομα που λένε ότι τους ξέρουν εγώ δεν είχα τη φοβερή τύχη να τη δω), αν και προφανώς αν δείχνουν ξεκάθαρα κάτι τέτοιες αφίσες είναι πως πλέον ένας κόσμος που βγάζει τέτοια πράγματα έχει πεθάνει χωρίς να το έχει καταλάβει (περαστικά του). Και έχει πεθάνει όχι μόνο γιατί δεν κάνει τίποτα πια ουσιαστικό, αλλά και γιατί έχει σκοτώσει κάθε πολιτικό λόγο. Ό,τι λέει η αφίσα και ό,τι υπονοεί είναι αντικουλτούρα και life-style από την ανάποδη, πέρα από τον π-ηθικισμό της (εμείς οι καλοί, οι άλλοι οι κακοί, οι άλλοι οι άσχημοι και ο ένας μου ξυνίζει, ο άλλος μου βρωμάει και εγώ τι ωραίος που είμαι που τα λέω). Τώρα το ότι μπλέκει το λόγο της κυριαρχίας πάνω στην πραγματικότητα με την ίδια είναι μάλλον επειδή βλέπουν πολύ τηλεόραση (περαστικά δις). Δεν περίμενα και τίποτε άλλο καλύτερο.
Αναμενόμενα όλα...
πω πω...
κι εγώ καμμένος κάθησα και τα διάβασα, χα χα...
πάντως ένα έχω να σχολιάσω. φίλε σουρεάλ, αν και κινδυνεύω να ακούσω κι εγώ διάφορα για το σε ποιο κόμμα ανήκω, δεν είδα να ζητάς κανά συγγνώμη για το άθλιο copy paste που έκανες...
φαίνεται όσα μπήκα στον κόπο και έγραψα, για την σεμνότητα που σου επιτρέπει να ζητάς συγγνώμη όταν κάνεις μαλακία δε σε άγγιξαν...
κρίμα
@raveionistis
Μιλάς για αποτελεσματικότητα της αφίσας, ότι σε βάζει να σκεφτείς (βρίζοντάς σε). Προσωπικά δεν το έχω λήξει. Μπορεί να βάζει κάποιους ελάχιστους να σκεφτούν και να έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε αυτούς. Όλα βέβαια τείνουν στο αντίθετο. Σε πολιτικό ή οποιοδήποτε άλλο επίπεδο είναι πάντως ανύπαρκτη και αν τύχει και αρέσει σε κόσμο από το χώρο είναι επειδή είναι αστεία.
@surreal madrid
Ρε αδερφε μόλις πιάνει κάποιος τους αναρχικούς στο στόμα του θίγεσαι. Εγώ αυτό που βλέπει να λείπει παντελώς από το χώρο είναι η κριτική, η παντελής αδυναμία να μιλήσουμε πολιτικά για τους εαυτούς μας, τις πολιτικές μας, τα λάθη μας. Δλδ τόσο φωστήρες είμαστε τελοσπάντων? Μόλις κάποιος κάνει έστω και την παραμικρή κριτική τρώει οχετό. Αυτό είναι ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ. Και επειδή γουστάρουμε να πατάμε στο πτώμα του, είναι ριζοσπαστικό να κάνεις κριτική και μάλιστα πολιτική στα κακώς κείμενα.
Α και μία άσχετη ιστορία για αποκλιμάκωση που άκουσα από ένα σύντροφο, που γύρισε από Τσιάπας. Εκεί ως γνωστόν έχει πολλούς παραστρατιωτικούς και μάλιστα από τον ντόπιο πληθυσμό. Αφού η νεολαία δεινοπαθεί από αυτά τα υποκείμενα, πάει μία ωραία πρωία και τους καίει τα σπίτια. Τι κάνει τότε ο EZtLN? Τους τα ξαναχτίζει. Στους παραστρατιωτικούς. Από τα ιθαγενικά κινήματα η "αριστερά" έχει πολλά να μάθει.
στην ούτως ή αλλως ασάφεια του κειμένου θα μπορούσε κάλλιστα να απαντήσει ο ίδιος κ να λήξει το θέμα εκεί. οι διαμεσολαβήσεις και μάλιστα ελεινού επιπέδου είναι εκνευριστικές και πολιτικά απαράδεκτες.
το ότι χαρακτηρίζονται όλες οι τάσεις του @ χώρου σταλινικές πάντως ισχύει κ δεν είδα να ενοχλείται κανείς απο αυτό. εξ΄ου κ το εύλογο ερώτημα περί απουσιών και παρουσιών. με λίγα λόγια μια σκληρή κριτική πρέπει να συνοδεύεται και με μια δυνατή παρουσία στα τεκταινόμενα. όταν λοιπόν ο @ χώρος συχνά μονοπωλεί ή τέλως πάντων έχει ισχυρή παρουσία στο μεγαλύτερο εύρος του κοινωνικού πεδίου, αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι μένει στο απυρόβλητο, αλλά ότι καλό είναι η απαξιώσή του να μπορείο να συνοδευτεί και απο μια ισχυρή παρουσία στον εν λόγω κοινωνικό πεδίο. η οποία δεν υφίσταται απο την παρέα των γράφοντων.
απλές σκέψεις περί αλαζονείας και σεμνότητας την οποία επικαλείται ο arsene. και η οποία απουσιάζει παντελώς απο την πλειονότητα των γραφόντων σ΄αυτό το μπλογκ.
όταν δηλαδή βρίζεις το σύνολο του χώρου, ως σταλινικούς και απάντώντας υβριστικά και απαξιωτικά σε όσους δε συμφγωνούν με τα λεγομενά σου , θα δικαιολογόσουν μόνο αν συμμετείχες σε ένα πραγματικά ισχυρό και έντονα ανταγωνιστικό κίνημα που τουλάχιστον θα πρόσφερε την -ψευδαίσθηση ίσως;- της έλλειψης υπομονής με αποτυχημλένες οδούς και τρόπους. αλλά όταν αυτό προφανώς δεν υφίσταται, τότε δεν έχουμε να κάνουμε παρά με παλιά καλή αλαζονεία. και απο τέτοια έχουμε φάει με το κουταλί απο δεκάδες ομαδοποιιήσεις -καθ΄λου παράξενο, συχνά φοιτητικές μάλιστα- που νομίζουν ότι έχουν πιάσει τον -ιδεολογικό- παπά απο τα αρχίδια.
και οι θεωρίες περί σεμνότητας καλές είναι, αλλά έχουν νοημα μόνο όταν καταρχάς εφαρμόζονται στον ίδιο τον δικτυακό χώρο στον οποίο γράφεις arsene. ειδάλλως δεν είναι παρά παραπέτασμα καπνού.
Εξακολουθείς να δείχνεις πως είσαι εκτός τόπου και χρόνου και πως μάλλον κουβεντιάζεις μόνος με τα φαντάσματα και τις χίμαιρές σου... Για αυτό και δεν ξέρω αν πρόκειται απλώς για "παρεξήγηση" μιας και απαντάς σε ό,τι κατάφερες κουτσά-στραβά να καταλάβεις από όσα λέγοννται εδώ μέσα.
Δε σε ενδιαφέρει όμως ο διάλογος για αυτό και γράφεις (πέρα από τα τεχνικά προβλήματα) με τόση καθυστέρηση...