Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Κλεμμένος ο τίτλος από κάποια Βαβέλ, αλλά είναι ωραίος.

Περάσανε λοιπόν και αυτές οι καταπληκτικές γιορτές, των οποίων το μόνο ευχάριστο οφείλω να ομολογήσω ήταν το δώρο στο μισθό. Σαν ελεεινός και μουντρούχας που είμαι το μόνο που με χαροποίησε ήταν τα φράγκα. Τι να κάνουμε; Άλλοι είναι εργάτες και άλλοι είναι αφεντικά. Και για άλλη μια φορά τα αφεντικά αποδεικνύουν την ανωτερότητα τους τα αφεντικά. Μέρες που είναι αυτοί θα κάνουν την φιλανθρωπία τους και θα κάνουν τα δώρα τους στους αγαπημένους τους (σε ΟΛΟΥΣ έτσι;), χωρίς να νοιάζονται. Ενώ εγώ σαν ταπεινός εργάτης που είμαι δυστυχώς μόνο τα λεφτά θα σκεφτώ αυτές τις άγιες μέρες.

Έλειψα γενικώς πολύ καιρό και απο εδώ αλλά και γενικώς από τον διαδικτυακό κόσμο. Είπα να κάνω ένα format. Μόνο που το παράκανα και έκανα μετά ένα και στο πισι. Ε, λοιπόν ακόμα δεν έχω καταφέρει να το στήσω. Επευκαιρία (και σαν πρωτάρης στο λίνουξ) θέλω να στείλω όλες μου τις κατάρες στις εταιρείες καρτών γραφικών οι οποίες πέραν του ότι είναι ανίκανες να φτιάξουν οδηγούς της προκοπής μας το παίζουν και δύσκολες.

Αυτά τα ολίγα. Από την ερχόμενη εβδομάδα θα επανέλθω δριμύτερος με πολλά και σημαντικά πράγματα να πω.

Στο ενδιάμεσο όσοι δεν έχετε διαβάσει να πάτε να διαβάσετε αυτήν την καταπληκτική ιστορία του συντρόφου Αρσένιου.