Καλά, εντάξει. Η ηλιθιότητα και η αθλιότητα σε αυτόν εδώ τον τόπο ζει και βασιλεύει. Νέος εθνικός κίνδυνος προ των πυλών: Το βιβλίο της Ιστορίας της Γ Λυκείου γράφει κάπου Μακεδονία σε έναν περίεργο χάρτη. Και αν είναι δυνατόν να υπήρξε ποτέ αυτό το μέρος;;;!!! Όχι βέβαια. Η είδηση είναι φυσικά αυτή εδώ και εδώ. 'Νταξει η μαλακία των πασόκων είναι ανυπέρβλητη έτσι και αλλιώς. Αλλά έλεος πια με αυτό το θέμα.
Μιλάμε για γαμημένα ιστορικά γεγονότα και για γαμημένη κοινή λογική.
Ιστορικό γεγονός νούμερο ένα. Η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας μετά τους Βαλκανικούς πολέμου χωρίστηκε στα 3 (τρία) ένα κομμάτι πήρε το ελληνικό κράτος, ένα η Βουλγαρία και ένα οι βόρειοι γείτονες μας. Μακεδονία έχουν και οι μεν και οι δε και "εμείς". Κατα παράδοξο τρόπο το κράτος στα βόρεια μας το μεγαλύτερο μέρος του έδαφός του καλύπτεται από το γεωγεραφικό χώρο της Μακεδονίας. Πως στο διάολο θα ονομαστούν οι άνθρωποι; Ιάπωνες;
Κοινή λογική νούμερο ένα. Επί 50 χρόνια το κράτος της Μακεδονίας ονομαζόταν στα πλαίσια της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας Μακεδονία. Επί 50 χρόνια κανείς δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό. Και ξαφνικά το 92 μας προέκυψε το "τεράστιο θέμα" της ΠΓΔΜ και των Σκοπίων. Και καλά μας απειλούν και άλλες τέτοιες παπαριές.
Επ' ευκαιρία για να μην ξεχνιόμαστε το '92 παιζόταν στον ευρωπαικό και διεθνή διπλωματικό στίβο ένα τεράστιο αλισβερίσι πάνω στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, και επίσης για να μην ξεχνιόμαστε το '90-'91 γινόταν ο χαμός στα εσωτερικά της χώρας (μαθητικά, ΕΑΣ κλπ). Στο εξωτερικό το χαρτί με το όνομα ήταν ένα καλό ατού στα χέρια του ελληνικού κράτους και στο εσωτερικό ήταν ένα ακόμα καλύτερο για την επίτευξη της κοινωνικής συναίνεσης. Είναι πολύ καλύτερα οι πιτσιρικάδες να κατεβαίνουν κατα χιλιάδες για το όνομα παρά να κάνουν καταλήψεις και να παίρνουν ναρκωτικά. (Και για να μην ξεχνιόμαστε μετά από την "κινητοποίηση" -αν δεν πήγαινες με το σχολείο, έπαιρνες απουσία (εγώ πήρα την απουσία μου και πήγα σπίτι μου)- το μαθητικό κίνημα χρειάστηκε 6 χρόνια να πάρει πάλι τα πάνω του.)
Κατά τα άλλα πια το θέμα είναι να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε. Κάποιος να υπάρχει να απειλεί την "εθνική μας ακεραιότητα". Οι Τούρκοι δεν είναι, οι κομμουνιστές είναι στη Βουλή, οι αναρχικοί είναι μόνο στα Εξάρχεια, ε ας ασχοληθούμε με τους Σκοπιανούς.
Το όλο θέμα είναι αναμφισβήτητα μία προεκλογική παπαριά του ΠΑΣΟΚ, που θέλει να δείξει ενδιαφέρον για τα "εθνικά" ζητήματα που είναι τόσο της μοδός λόγω Παπαθεμελήδηδων και Καρατζαφέρηδων μπας και φάει κάνα ψήφο από κει.
Τα πράγματα είναι απλά: Από τη στιγμή που έχουν οι Έλληνες δικαιώμα να λέγονται Έλληνες έχουν και οι Μακεδόνες δικαίωμα να λέγονται Μακεδονές. Οι αστοί τα λένε αυτά, όχι εγώ.
...Εμείς όμως θα επιμείνουμε.
Κανενά κράτος στη Βαλκανική κανένα κράτος σ' ολόκληρη τη γη.
Μιλάμε για γαμημένα ιστορικά γεγονότα και για γαμημένη κοινή λογική.
Ιστορικό γεγονός νούμερο ένα. Η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας μετά τους Βαλκανικούς πολέμου χωρίστηκε στα 3 (τρία) ένα κομμάτι πήρε το ελληνικό κράτος, ένα η Βουλγαρία και ένα οι βόρειοι γείτονες μας. Μακεδονία έχουν και οι μεν και οι δε και "εμείς". Κατα παράδοξο τρόπο το κράτος στα βόρεια μας το μεγαλύτερο μέρος του έδαφός του καλύπτεται από το γεωγεραφικό χώρο της Μακεδονίας. Πως στο διάολο θα ονομαστούν οι άνθρωποι; Ιάπωνες;
Κοινή λογική νούμερο ένα. Επί 50 χρόνια το κράτος της Μακεδονίας ονομαζόταν στα πλαίσια της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας Μακεδονία. Επί 50 χρόνια κανείς δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό. Και ξαφνικά το 92 μας προέκυψε το "τεράστιο θέμα" της ΠΓΔΜ και των Σκοπίων. Και καλά μας απειλούν και άλλες τέτοιες παπαριές.
Επ' ευκαιρία για να μην ξεχνιόμαστε το '92 παιζόταν στον ευρωπαικό και διεθνή διπλωματικό στίβο ένα τεράστιο αλισβερίσι πάνω στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, και επίσης για να μην ξεχνιόμαστε το '90-'91 γινόταν ο χαμός στα εσωτερικά της χώρας (μαθητικά, ΕΑΣ κλπ). Στο εξωτερικό το χαρτί με το όνομα ήταν ένα καλό ατού στα χέρια του ελληνικού κράτους και στο εσωτερικό ήταν ένα ακόμα καλύτερο για την επίτευξη της κοινωνικής συναίνεσης. Είναι πολύ καλύτερα οι πιτσιρικάδες να κατεβαίνουν κατα χιλιάδες για το όνομα παρά να κάνουν καταλήψεις και να παίρνουν ναρκωτικά. (Και για να μην ξεχνιόμαστε μετά από την "κινητοποίηση" -αν δεν πήγαινες με το σχολείο, έπαιρνες απουσία (εγώ πήρα την απουσία μου και πήγα σπίτι μου)- το μαθητικό κίνημα χρειάστηκε 6 χρόνια να πάρει πάλι τα πάνω του.)
Κατά τα άλλα πια το θέμα είναι να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε. Κάποιος να υπάρχει να απειλεί την "εθνική μας ακεραιότητα". Οι Τούρκοι δεν είναι, οι κομμουνιστές είναι στη Βουλή, οι αναρχικοί είναι μόνο στα Εξάρχεια, ε ας ασχοληθούμε με τους Σκοπιανούς.
Το όλο θέμα είναι αναμφισβήτητα μία προεκλογική παπαριά του ΠΑΣΟΚ, που θέλει να δείξει ενδιαφέρον για τα "εθνικά" ζητήματα που είναι τόσο της μοδός λόγω Παπαθεμελήδηδων και Καρατζαφέρηδων μπας και φάει κάνα ψήφο από κει.
Τα πράγματα είναι απλά: Από τη στιγμή που έχουν οι Έλληνες δικαιώμα να λέγονται Έλληνες έχουν και οι Μακεδόνες δικαίωμα να λέγονται Μακεδονές. Οι αστοί τα λένε αυτά, όχι εγώ.
...Εμείς όμως θα επιμείνουμε.
Κανενά κράτος στη Βαλκανική κανένα κράτος σ' ολόκληρη τη γη.
Κατηγορία: Εθνικισμός, Ιστορία
8 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Να το πούμε ξεκάθαρα: η αντεπίθεση των κυρίαρχων όταν οι κοινωνικοί αγώνες των από κάτω άρχισαν να ξεκολλάνε και να προχωράνε μπροστά. Ας θυμηθούμε μόνο πόσο δύσκολα και με τι κόστος... κάμφθηκαν τα μαθητικά του 91.
Επομένως ας θέσουμε σε γενικό πλάνο μια ερώτηση-κουίζ: κάθε πότε και σε τι περιπτώσεις ιστορικά η αστική τάξη (ή τέλος πάντων οι κυρίαρχοι) έχει χρησιμοποιήσει το εθνικιστικό δόλομα μέσα στην ιστορία -από καταβολής καπιταλισμού;
Κάθε απάντηση δεκτή...
Μιχάλης
Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, νομίζω πως τα εθνικά κρατη έχουν τελειώσει, ή ότι τέλος πάντων θα μεταλλαχθούν αρκετά. Τουτέστιν οι "αγνοί εθνικιστές" μάλλον αφελείς και εκτός τόπου και χρονου παρουσιάζονται σήμερα. Το πρόβλημα είναι βέβαια τι θα αντικαταστήσει τα εθνη κράτη εν είδει δολώματος: η προοπτική μιας χαλαρής συνομοσπονδίας κρατών, νεοφιλελεύθερης λογικής, με σκοπό την "αειφόρο ανάπτυξη" ίσως;
Ελπίζω να μην φαίνομαι και πάάάρα πολύ κνίτης πάντως. :)
Καταρχήν βάζεις ένα τόόόόόσο τεράστιο θέμα "από καταβολής καπιταλισμού" που νομίζω ότι μερικοί τόμοι δεν αρκούν ούτε για να το περιγράψουν.
Καταρχήν το λέω στην ανάρτηση το λέω πάλι και εδώ. Η ανακίνηση του "Μακεδονικού" είχε 2 πλευρές. Από την μία στο εξωτερικό (ένα διπλωματικό χαρτί για εδαφικές και οικονομικές βλέψεις) και από την άλλη στο εσωτερικό (είχε δημιουργηθεί μία ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων που κατέβηκε στο δρόμο και ΚΕΡΔΙΣΕ).
Επ' ευκαιρία μπορούμε να θυμηθούμε πολλά κινήματα και αγώνες που ΚΕΡΔΙΣΑΝ μετά τα μαθητικά;
Στο εσωτερικό το "μακεδονικό" χρησιμοποιήθηκε για να τσακίσει κυριολεκτικά τις συνειδήσεις που είχαν δημιουργηθεί μέσα στα μαθητικά.
Γενικώς και το θέμα είναι ξεκάθαρο για μένα, οι πόλεμοι, ΟΛΟΙ οι πολέμοι (εκτός του ταξικού φυσικά) είναι πολέμοι εναντίον των εκμεταλλευομένων και των κυριαρχούμενων.
Τώρα όσον αφορά τον εθνικισμό σαν δόλωμα, νομίζω ότι σε όλο τον 20ο αιώνα αυτό ήταν το μεγαλύτερο δόλωμα και το πεδίο της μάχης όπου τα επαναστατικά κινήματα έχασαν τον πόλεμο. Δυστυχώς.
Κάπου είχα διαβάσει μία δήλωση του Μιλόσεβιτς εκεί γύρω στο 1992, μετά από μια ομιλία του σε απεργούς. Λέει λοιπόν για τους απεργούς "Ήρθαν σαν εργάτες και έφυγαν σαν Σέρβοι." Αυτό ήταν η κατεξοχήν ήττα στο σφαγείο της Γιουγκοσλαβίας.
@ Πάνω Κάτε μου.
Είναι προφανές ότι πια το μακεδονικό δεν έχει τη βαρύτητα που είχε χτες. Ωστόσο πια αυτό που το έχει αντικαταστήσει είναι το "μεταναστευτικό" πάνω εκεί πια χτίζεται το εθνικιστικό σήμερα νομίζω. Είναι πια προφανές νομίζω ότι σε όλη την Ευρώπη ελάχιστοι εθνικισμοί με την έννοια του εδάφους μπορούν πια να υπάρξουν. Ωστόσο, για να μην ξεχνιόμαστε ο στόχος που είναι η πειθάρχηση και η εκμετάλλευση του προλεταριάτου, δεν είναι πια μία εξωτερίκευση που εσωτερικεύεται (τι γράφω το άτομο βραδιάτικα!!!) όπως ένας εθνικός πόλεμος που θα γίνει για την πειθάρχηση του προλεταριάτου. Αλλά μία εσωτερίκευση η οποία εξωτερικεύεται.
Με απλά λόγια το εσωτερικό ζήτημα των μεταναστών στην Ευρώπη (οι οποίοι οι περισσότεροι είναι μουσουλμάνοι) μεταφέρεται σε έναν παγκόσμιο πόλεμο κατά "κάποιων" μουσουλμανικών κρατών. Πάλι ο στόχος είναι η πειθάρχηση του προλεταριατου αλλά με μία αντίστροφη πορεία.
Πάνω σε αυτό πια λοιπόν νομίζω ότι χτίζεται ο νέος πατριωτισμός.
Τώρα όσον αφορά το που μπορεί να πάει η ιδεά και η πραγματικότητα του έθνους κράτους δυστυχώς δεν το γνωρίζω. Άλλωστε τον καπιταλισμό πολλοί τον πρόβλεψαν αλλά κανένας δεν τον κατέστρεψε.
Και ως γνωστόν το μόνο που θα τελείωσει την ιδεολογία του εθνικισμού είναι η παγκόσμια προλεταριακή επανάσταση!!!
Καληνύχτα σας και καλή τύχη.
ΥΓ. Μην ανυσηχείς δεν φαίνεσαι καθόλου για Κνίτης. Δεν βλέπεις εμένα;;;
"Καταρχήν βάζεις ένα τόόόόόσο τεράστιο θέμα "από καταβολής καπιταλισμού" που νομίζω ότι μερικοί τόμοι δεν αρκούν ούτε για να το περιγράψουν."
Πράγματι για έναν πολύ απλό λόγο! Ο,τι αν κοιτάξει κανείς το ζήτημα συγκριτικά (παρά τις διαφορές των επιμέρους περιπτώσεων) θα δει κάποιες κοινές σταθερές που κάθε φορά επανέρχονται. Αυτό της ιδεολογικής και πρακτικής αξίας χρήσης που έχει για τους κυρίαρχους ο εθνικισμός.
Και η αξία χρήσης αυτή σε γενικές γραμμές (και προφανώς σε ό,τι αφορά εμάς ως εκμεταλλευόμενους) είναι όπως την περιγράφεις: ένταση του ταξικού και κοινωνικού πολέμου, πειθάρχηση του "εγχώριου εχθρού", εδραίωση διαχωρισμών και όξυνση των διαιρέσεων, κτλ.
Ένα παράδειγμα που στα γρήγορα μου έρχεται στο μυαλό είναι ο πόλεμος των φώκλαντς...
Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα...
Μιχάλης
Κάπου είχα διαβάσει ότι κάθε εθνικισμός είναι διαφορετικός σαν ιστορικό παράδειγμα. Αυτό εν μέρει ήθελα να πω με το απο πάνω σχόλιο μου. Και για την ακρίβεια αυτό που ήθελα να τονίσω σαν διαφορετικότητα κάθε εθνικισμού δεν έχει να κάνει με το τι καλείται να εξυπηρετήσει σαν ιδεολογία. Αυτά είναι γνωστά. Αυτό που λέω ότι χρειάζεται πολύ κόπο για να περιγραφεί είναι ουσιαστικά το πως κάθε φορά ο εθνικισμός λειτούργησε βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα δεν έχει σημασία εις βάρος των επαναστατικών κινημάτων.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν μικροδιαφορές. Άλλος ο εθνικισμός των αντιαποικιοκρατικών κινημάτων και άλλο ο εθνικισμός της εποχής της γέννησης του έθνους κράτους. Και η αλήθεια είναι ότι αυτά είναι ακαδημαισμοί αν δεν συνδέονται άμεσα με τα ζητήματα που μας αφορούν.
Και όντως τα Φόκλαντς είναι μάλλον το τέλειο παράδειγμα...
@ Διασωληνομένο (μου άρεσε και το κρατάω). Διακύρυξη ο Πάνωκάτως έχει γράψει; Στις εκλογές κατεβαίνει; Ποια είναι η άποψη του για τη Φώφη;