Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Μετά από μία πραγματική δύσκολη μέρα στη δουλειά (βέβαια τώρα που το σκέφτομαι -οι περισσότερες δύσκολες είναι...) σχολώντας έκατσα να χαζέψω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Ομολογώ εδώ ότι οι αγαπημένες μου εφημερίδες απο πλευράς πρωτοσέλιδων είναι αυτές οι κουτσομπολίστικες που τις μελετάω με ένα αξιοπρόσεκτο ενδιαφέρον. Θεωρω ότι είναι πραγματικά πολύ μπροστά για μία σειρά από λόγους. Πιθανά ένας σαν εμένα που έχει "εντρυφήσει" στην καταστασιακή θεωρία περί του θεάματος, και είναι φορέας όλης της σουρεαλιστικής και ντανταιστικής παράδοσης, βρίσκει σε αυτά τα πρωτοσέλιδα μερικά πολύ λαμπρά πράγματα.

Χώρια την κοινωνονιολογική μελέτη και τα φιλοσοφικά ερωτήματα που προκύπτουν από τα ζητήματα που παρουσιάζουν.

Έτσι λοιπόν σήμερα διάβασα σε 2 από αυτές τα εξής: ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΑ ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ (η τάδε διαγωνιζόμενη κόλλησε ανεμοβλογιά και έχουν πανικοβληθεί όλες) στη μία και στην άλλη δίπλα σε μία ολοσωμη φωτογραφία ενός μοντέλου ΜΕ ΑΠΕΙΛΗΣΕ Η ΑΝΟΡΕΞΙΑ.

Χώρια το αστείον του πράγματος για τον τρόμο στα καλλιστεία από την ανεμοβλογιά και την απειλητική ανορεξία που κυκλοφορεί οπλισμένη και απειλεί τον κοσμάκη, άρχισα καθώς κατέβαινα προς το σταθμό να σκέφτομαι διάφορα. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ο William Burroughs και οι αναφορές του στα ζητήματα των ασθενειών, της ομορφιάς, του σεξ και των τεχνικών χειραγώγησης. Έπλασα στο ζαλισμένο απο την κούραση και τον λίγο ύπνο μυαλό μου ένα μπαροουζιακό διήγημα. Όπου στο κοντινό μέλλον όλος αυτός ο κόσμος του θεάματος έχει αποκοπεί τόσο από την κοινωνική ζωή ζώντας σε αποστειρωμένες γυάλες όπου πια το ανοσοποιητικό τους σύστημα έχει αποδυναμωθεί από την αποστείρωση. Ακτιβιστές ενάντια στον έλεγχο των ΜΜΕ εξαπολύουν βιολογικές επιθέσεις μολύνοντας τα βαμβάκια του ντεμακιγιάζ με τον ιό της ανεμοβλογιάς μολύνοντας ολόκληρα στούντιο και απειλώντας με κατάρρευση όλο το σύστημα χειραγώγησης.

Μετά σκέφτηκα πως είναι δυνατόν ένας πραγματικός άνθρωπος με πραγματικά προβλήματα να δίνει χρήματα για να αγοράσει αυτές τις βλακείες. Μετά σκέφτηκα α. ότι ακριβώς πραγματικός κόσμος με πραγματικά προβλήματα αγοράζει αυτά τα πράγματα μπας και ξεχαστεί και β. ότι υπάρχει κόσμος που δίνει χρήματα για ακόμα πιο ηλίθια πράγματα. Οπότε έλυσα την απορία μου μόνος μου. Ευχαριστώ.

Και η τελευταία και πιο σημαντική νομίζω σκέψη μου ήταν αλήθεια άραγε πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι όλες αυτές οι βλακείες περί lifestyle και τα λοιπά να καταρρεύσουν, να νικηθούν, να πολεμηθούν. Και κυριώς πώς;

Με αυτά και με αυτά έφτασα στο σταθμό του τραίνου όπου άρχισα να σκέφτομαι πιο σημαντικά ζητήματα από το να χαρίσω στην ανθρωπότητα ένα λαμπρό διήγημα και μερικά φιλοσοφικά ή μη ερωτήματα...

Να φάω τορτελίνια ή να τηγανίσω δύο αυγά;