Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Εδώ και αρκετό καιρό ανάλωσα τις μικρές μου θεωρητικές δυνάμεις σε δύο διαλόγους στο ιστολόγιο (sic!). Από εκείνους τους διαλόγους μεταφέρω εδώ ενα σχόλιο μου που νομίζω ότι μπορεί να σταθεί και μόνο του. Οι δύο διάλογοι είναι εδώ και εδώ. Επίσης όποιος θέλει μπορεί να δει και εδώ μία ακόμα πιο αναλυτική τοποθέτηση επί αυτών αλλά και άλλων ζητημάτων.

Τα ζητήματα γύρω από το έθνος για μένα είναι εξαιρετικά απλά. Μπορείτε να με αποκαλέσετε ότι θέλετε. Από μαλάκα μέχρι πράκτορα του ιμπεριαλισμού.

Όποιος έχει καταφέρει να κάνει πέρα τα 1456344 πέπλα της ιδεολογίας που σκεπάζουν αυτό το θέμα πιθανά να βλέπει το ζήτημα με την ίδια απλότητα που το βλέπω και εγώ.

1. Έχω μία κοινωνική, οικονομική και πολιτική θέση σε ένα συγκεκριμένο εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα. Με εκμεταλλεύονται και κυριαρχούν πάνω μου. Ποιοι; Αφεντικά και διευθυντές. Το κράτος και οι μηχανισμοί του.

2. Από αυτό απορρέουν μία σειρά συμπερασμάτων. α. Ο εχθρός μου είναι ΟΛΑ τα αφεντικά αυτού του κόσμου. β. Σύμμαχοι μου με την έννοια ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα με εμένα είναι οι εκμεταλλευόμενοι και οι κυριαρχούμενοι ΟΛΟΥ του κόσμου. γ. Καμία κοινωνική πολιτική και οικονομική θέση ωστόσο δεν είναι ικανή απο μόνη της να εξασφαλίσουν αυτή τη συμμαχία. Και οι μπάτσοι παιδιά του λαού είναι. Αυτό δεν τους κάνει συμμάχους μου γιατί έχουν ΕΠΙΛΕΞΕΙ να πράξουν διαφορετικά.

3. Η εθνική ιδεολογία τα τελευταία 100 χρόνια είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΧΘΡΙΚΗ για κάθε απελευθερωτικό πρόταγμα. Το μόνο που κατάφερε να κάνει ήταν να πείσει τους εκμεταλλευόμενους να σφαχτούν για τα αφεντικά τους.

4. Εγώ δεν ξεχνάω και δεν πρόκειται να ξεχάσω 30 χρόνια εκμετάλλευσης και καταπίεσης και να δώσω τη ζωή μου αμα λάχει για να συνεχίσει το κέθε αφεντικό και ο κάθε διευθυντής να με εκμεταλλεύται.

5. Ο ηττημένος αντιμπεριαλισμός με σαφή καταγωγή από τον λενινισμό, που ψάχνει να βρει αδύναμους κρίκους στην καπιταλιστική κυριαρχία έχει σήμερα καταντήσει ένα ηλίθιο αστείο. Όποιος θέλει να αναζητήσει αιτίες αυτής της νεότευκτης ιδεολογίας ας τις αναζητήσει εκεί. Δεν είναι καθόλου περίεργο όπου από την ίδια πολιτική μήτρα αυτή του αυτόνομου λενινισμού της δεκαετίας του '80 (η παλιά Ρήξη) προέρχονται δύο εντελώς διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις.
Μία που λέει "έλληνας σημαίνει δολοφόνος" και μία άλλη που λέει "έλληνας σημαίνει αντίσταση στον ιμπεριαλισμό". Και οι δύο απόψεις χρησιμοποιούν τον ίδιο τύπο για να ερμηνεύσουν την σημερινή κατάσταση. Ψάχνουν να βρούν αδύναμους κρίκους στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Αυτό που ήταν λάθος το 1910 100 χρόνια μετά είναι μαλακία.

6. Επανειλλημένως έχουν κατηγορήσει τους/τις συντρόφους-ισσες και εμένα ότι αυτά που λέμε είναι "ουτοπικά" μη "πραγματοποιήσιμα" δεν "δεν έχουν κανένα νόημα στις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες" και άλλα ωραία. Πρώτον, τίποτα δεν είναι εφικτό από τη στιγμή που κανένας δεν θέλει να το κάνει (και άρα προσπαθείς να πείσεις τους ανθρώπους να το κάνουν...) και δεύτερον επειδή έχω ακόμη καθρέφτη στο σπίτι μου θέλω αφού έχω βουρτσίσει τα δόντια μου να κοιτάω και να βλέπω κάποιον που δεν υποστηρίζει σφαγές και πολέμους στο όνομα των αφεντικών μικρών ή μεγάλων αντιιμπεριαλιστικών ή όχι.

7. Οι κινήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν πάντα ενιαίες και όσο προχωράει η καπιταλιστική κυριαρχία ολένα και πιο ενιαιές θα γίνονται (π.χ. οι επαναστάσεις μετά το 1917 και η παγκόσμια αναταραχή του '60). Αυτό είναι το μικρό κομμάτι που αφορά τις αντικειμενικές συνθηκες. ΦΥΣΙΚΑ υπάρχουν και οι υποκειμενικές συνθήκες, δηλ. η δράση των πολιτικών υποκειμένων. Αυτό θα φέρει η όχι την κοινωνική αλλαγή.

8. Τακτικός μου στόχος αυτή την στιγμή δεν είναι η παγκόσμια προλεταριακή επανάσταση ΦΥΣΙΚΑ. Τακτικός μου στόχος είναι να ξανακάνω (όχι μόνος μου φυσικά, ευτυχώς είμαστε αρκετοί διατεθιμένοι σε αυτό) το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης επίκαιρο.

9. Ως εκ τούτου το κάλεσμα να ενωθώ μαζί με τα αφεντικά μου για να μην γίνει η χώρα "μου" προτεκτοράτο, όταν διατυπώνεται με αριστερά επιχειρήματα δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της ΠΑΝΤΕΛΟΥΣ ΗΤΤΑΣ και ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ μιας θεωρίας που κάποτε έλεγε ότι ήταν επαναστατική. ΗΤΤΑ γιατί αδυνατεί να δει τους καινουριους ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται σήμερα και χρεωκοπία γιατί ανατρέχει στο καταφύγιο της ιδεολογίας. Προκειμένου να ερμηνεύσει η ιδεολογία αυτό που δεν μπορεί η πραγματικότητα.

10. Λυπάμαι, άλλα όπως είναι πολύ φυσικό όλα τα παραπάνω δεν σηκώνουν συζήτηση. Αποτελούν το οντολογικό συστατικό μίας πολιτικής θεωρίας και πράξης. Ως εκ τούτου μόνο πόλεμος μπορεί να υπάρξει.