Βρισκόμαστε στον Απρίλη του 2006, όπου έχουμε αλλάξει επόπτη. Ο καινούριος επόπτης έχει έρθει απο μαγαζί και είμαστε ανάμεσα στα πρώτα του μαγαζιά που αναλαμβάνει. Στην αρχή τα πράγματα κυλάνε ομαλά. Εγώ παραμένω τυπικός χωρίς πολλά πολλά μαζί του, ενώ και αυτός τον πρώτο μήνα της συνεργασίας μας τηρεί τα προσχήματα. Το δεύτερο μήνα όμως αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει το κλίμα. Στην αρχή μας την πέφτει για μικρά πράγματα (Τι ώρα είναι αυτή που κλείνετε; Εμείς 9 και 10 άντε 9 και 15 φεύγουμε απο το μαγαζί!). Σε καποια φάση μας βάζει όριο. Θα φεύγετε 9 και 30 και θα ερχόσαστε 8 το πρωι (ανοίγουμε 8 και 30). Ξέχνα το του λέμε εμείς. Μα το έχετε υπογράψει στη σύμβαση. Πέραν του ότι στη σύμβαση έχουμε υπογράψει το κορυφαίο "έρχεσαι 15 λεπτά πριν και κάθεσαι 15 λεπτά μετά", εμείς του λέμε είναι παράνομο αυτό. Τι μας κάνει παρανομεί η εταιρεία; Ναι του λέμε. Το ωράριο παντού είναι ναι μεν 8 ώρες αλλά το μισάωρο διάλειμμα δεν μας το δίνει η εταιρεία αλλά η νομοθεσία. Άλλωστε είναι γραμμένο στο πρόγραμμα της επιθεώρησης εργασίας. Γενικώς από αυτή την ιστορία ο τύπος πήρε τον πούλο. Ερχόμαστε 8 και 20 και φεύγουμε όποτε κλείσει το μαγαζί. Δηλαδη 9 και 10 αντε και 15. Αυτή ήταν η πρώτη μας σύγκρουση.
Γενικώς μετά από αυτό το κλίμα έχει χαλάσει. Διάφορα μικροπρονόμια που είχαμε (πχ να φεύγουμε πληρωμενα κανονικά κάνα 2 ωρο πιο πριν το απόγευμα, ή να πηγαίνουμε καμιά ώρα πιο μετά το μεσημέρι -όχι συνέχεια αλλά 3-4 φορές το μήνα σίγουρα), μας τα έκοψε. Από την άλλη την είδε κάπως αυταρχικός. Κάντε αυτό, κάντε εκείνο, κάντε το άλλο, με υφάκι χιλίων καρδιναλίων. Εμείς στο χαλαρό τον κοντράρουμε. Η άλλη η 8ωρη εγώ και η 4ωρη. Ταυτόχρονα εγώ αρχίζω να του ρίχνω και διάφορα, πιο πολύ για να διασκεδάσω. Κάτσε καλά θα σε βγάλω στο Ριζοσπάστη και κάτι τέτοια. Και η Ζ. (η άλλη 8ωρη όταν πάει να την ψαρώσει για το τι "είμαι") να του λέει κάτσε καλά γιατί πέρνω τηλ. το βουλευτή από το νησί (είναι από Μυτηλίνη). Σε κάποια φάση όμως το πράγμα αρχίζει να χοντραίνει. Εμείς με τη στάση μας του λέμε "μην μας ζαλίζεις, πες αυτό που έχεις να πεις και άσε μας να κάνουμε τη δουλειά μας". Όπως καταλαβαίνει κανείς, έτσι δεν μπορεί να κάνει κανείς σοβαρό μάνατζμεντ. Τι το περάσαμε εδώ αυτοδιαχειριζόμενο στέκι;
Το μεγάλο μπαμ έρχεται μία μέρα όπου η Ζ. ήθελε να φύγει κατά τις 3. Ξεκίναγε η άδεια της την επόμενη και ήθελε να είναι λίγο άνετη με το πλοίο που έφευγε στις 7. Του λέει να φύγω. Θα δούμε της λέει. Του το έχει πει 5 μέρες πριν χωρίς αυτός να δωσει απάντηση. Έρχεται η Παρασκευή. Μπαίνει κατά τις 10 στο μαγαζί. Τι θα γίνει του λέω εγώ. Μου λέει τίποτα δεν θα γίνει. Η Ζ. θα φύγει κανονικά. Εγώ τον κοιτάζω και δεν λέω κουβέντα πάω πίσω στη Ζ. και της λεω. Θα φύγεις στις 2. Έρχεται αυτός φουριόζος πίσω και αρχιζουν να πέφτουν τα μπινελίκια. Θα σε σφάξω με κονσερβοκούτι μαλάκα, πήγαινε φύγε από εδώ και κάτι τέτοια. Η Ζ. φοβάται ότι θα παίξουμε ξύλο και μας ηρεμεί κάπως έγω πάω μπροστά να κάνω κάτι δουλειές και μετά από 5' έρχεται και αυτός στη φάση διαλλακτικός. Μέσα σε 3' όμως η συζήτηση έχει ξεφύγει. Εγώ τότε τα παίρνω άγρια του ρίχνω κάτι χριστοπαναγίες και κάτι γαμωσταυρίδια και κάτι άντε γαμήσου ρε μαλάκα σήκω φύγε από εδω μέσα. Και πάω προς τα πίσω. Καθώς πάω βαράω και μια κλωτσιά σε ένα καρότσι που φευγει πάνω σε κάτι ράφια. Αυτός με περρισή σύνεση μαζεύει τα πράγματα του και την κάνει. Εγώ είμαι στη φάση να ξεντύνομαι για να φύγω. Αλλά με σταματά η Ζ. Αφού ηρεμώ λίγο παίρνω τηλ την αρχιεπόπτρια και αρχίζω να της λέω τι είναι αυτά τα πράγματα και πως συμπεριφέρεται έτσι ο επόπτης και θα παίξουμε ξύλο και να τον πάρει από το μαγαζί. Προσπαθεί λίγο να με καλμάρει αυτή και με ρωτάει ποιο είναι το πρόβλημα. Της λέω. Κάτσε μου λέει να το συζητήσω και θα πάρω να σας πω.
Μετά από καμιά ώρα (και αφού προφανώς είχαν μιλήσει επόπτης και αρχιεπόπτρια) με παίρνει η αρχιεπόπτρια τηλέφωνο και είναι μέσα στις γλύκες. Εντάξει λέει αυτή η Ζ. θα φύγει στις 2 και 30 αλλά θα πρέπει να συζητήσετε με τον επόπτη σας και να αλλάξει το κλίμα της συνεργασίας και μπλα μπλα μπλα: "Ζήτω το μανατζμεντ και ζήτω η συναίνεση." Κλείνω το τηλ και το λέω στα κορίτσια. Τότε η Μ. (η 4ωρη) αρχίζει να χοροπηδάει και να αγκαλιάζει τη Ζ. Έκπληκτος εγώ ρωτάω τη Μ. γιατί χοροπηδάς ρε συ; Και μου λέει. Είμαι εδώ 4 χρόνια και είναι η πρώτη φορά όπου ζητάμε κάτι από τους απο πάνω και το παίρνουμε. Αν ήμουν ευαίσθητο αγόρι μπορεί και να δάκρυζα, όχι για την μικρή μας νίκη. Όσο για εκείνο το το πανέμορφο πληθυντικό της συναδέλφου...
Στη συνέχεια οι απο πάνω ηρεμούν. Έρχεται και ο επόπτης που μας ζητάει συγγνώμη για την συμπεριφόρα του (ανάμεσα στα άλλα έκανε και σεξιστικά αστειάκια εις βάρος των κοριτσιών) και ότι ήταν πολύ αγχωμένος, τον πιεζουν και οι από πάνω και άλλα τέτοια. Χέστηκα του λέω αλλά σε συγχωρώ...
Σε κάποια φάση με ρώτησε η Ζ. γιατί τα έκανα όλα αυτά για αυτήν. Νομίζω ότι κατάφερα να της εξηγήσω σχετικά καλά το νόημα της συναδελφικής αλληλεγγύης, αν και τα μισά τα ήξερε ήδη.
Δύο τρεις βδομάδες μετά γίνεται και το συμπόσιο της εταιρείας, όπου σαν υπεύθυνο με καλούν. Φυσικά λέω όχι γιατί βαριέμαι απίστευτα να τρέχω στην παραλιακή και την άλλη μέρα να σηκώνομαι 7 το πρωί. Μα καλέ μου, μα χρυσέ μου, τίποτα εγώ. Έρχεται η αρχιεπόπτρια στο μαγαζί να με καλέσει "προσωπικά". Αφού πήρα μία μέρα ρεπό παραπάνω, και αυτοκίνητο να έρθει να με πάρει από το σπίτι!!! (Θα πήγαινε ο επόπτης με άλλες δύο υπεύθυνες και τους είπε η αρχιεπόπτρια να πάρουν και εμένα μαζί). Έκανα λοιπόν την καρδιά μου πέτρα έβαλα ότι πιο καινούριο είχα και τις αρβύλες μου που τις ξεσκόνησα και πήγα. Το καταδιασκέδασα, μιας και με μία άλλη υπεύθυνη εκπέμπαμε στο ίδιο μήκος κύματος και κάναμε το βράδυ μας λιγότερο αφόρητο.
Αυτός ο επόπτης κάθεται μέχρι μέσα Ιούλη. 4 μήνες δηλ. σχεδόν. Έρχεται ένας άλλος όπου είναι 4-5 χρόνια επόπτης και έχει τη φήμη του σκληρού και του αυστηρού. Στην πρώτη συζήτηση που κάνουμε η Ζ. και εγώ τον βάζουμε πιστεύω στη θέση του. Εγώ κλείνω εκείνη την θαυμάσια τοποθέτηση μου με ένα ...μην καταλήξουμε να κοντεύουμε να παίξουμε ξύλο σαν τον άλλο. Μιας και ήταν ο μισός από μένα μάλλον φοβήθηκε, και μάλλον ο προηγούμενος του τα είχε πει χαρτί και καλαμάρι. Περάσαμε ένα τρίμηνο μέχρι αρχές Οκτώβρη όλα μέλι γάλα, χαλαρά και ωραία.
Τότε ήταν που άλλαξε και αυτός ο επόπτης!!! Εγώ έκανα κάτι παράπονα, τι πράγματα είναι αυτά μέσα σε εννιά μήνες έχω αλλάξει 3 επόπτες, πως να δουλέψουμε έτσι και δεν συμμαζεύεται αλλά ντάξει.
Τότε μας πληροφορούν ότι αλλάζουμε όχι μόνο επόπτη αλλά και αρχιεπόπτρια. Στο μαγαζί εμείς το καταδιασκέδαζουμε με την όλη φάση. Ο επόπτης ξέραμε ότι ήταν ένας μαλάκας, αλλά για την αρχιεποπτρια ξέραμε ότι γενικώς ήταν μεγάλη σκύλα. Την ακολουθούσε η φήμη ότι έγινε κατευθείαν από υπεύθυνη καταστήματος αρχιεπόπτρια. Διαδικασία που απαιτεί συνήθως καμιά 10ετία δουλειάς και απίστευτα κυβικά σάλιου.
Εν τέλει ο χειμώνας 2006-2007 ήταν μία εξαιρετικά διασκεδαστική εποχή, όπου κλωτσιές στα καρότσια ρίχναμε για προπόνηση. Περισσότερα στη συνέχεια.
Γενικώς μετά από αυτό το κλίμα έχει χαλάσει. Διάφορα μικροπρονόμια που είχαμε (πχ να φεύγουμε πληρωμενα κανονικά κάνα 2 ωρο πιο πριν το απόγευμα, ή να πηγαίνουμε καμιά ώρα πιο μετά το μεσημέρι -όχι συνέχεια αλλά 3-4 φορές το μήνα σίγουρα), μας τα έκοψε. Από την άλλη την είδε κάπως αυταρχικός. Κάντε αυτό, κάντε εκείνο, κάντε το άλλο, με υφάκι χιλίων καρδιναλίων. Εμείς στο χαλαρό τον κοντράρουμε. Η άλλη η 8ωρη εγώ και η 4ωρη. Ταυτόχρονα εγώ αρχίζω να του ρίχνω και διάφορα, πιο πολύ για να διασκεδάσω. Κάτσε καλά θα σε βγάλω στο Ριζοσπάστη και κάτι τέτοια. Και η Ζ. (η άλλη 8ωρη όταν πάει να την ψαρώσει για το τι "είμαι") να του λέει κάτσε καλά γιατί πέρνω τηλ. το βουλευτή από το νησί (είναι από Μυτηλίνη). Σε κάποια φάση όμως το πράγμα αρχίζει να χοντραίνει. Εμείς με τη στάση μας του λέμε "μην μας ζαλίζεις, πες αυτό που έχεις να πεις και άσε μας να κάνουμε τη δουλειά μας". Όπως καταλαβαίνει κανείς, έτσι δεν μπορεί να κάνει κανείς σοβαρό μάνατζμεντ. Τι το περάσαμε εδώ αυτοδιαχειριζόμενο στέκι;
Το μεγάλο μπαμ έρχεται μία μέρα όπου η Ζ. ήθελε να φύγει κατά τις 3. Ξεκίναγε η άδεια της την επόμενη και ήθελε να είναι λίγο άνετη με το πλοίο που έφευγε στις 7. Του λέει να φύγω. Θα δούμε της λέει. Του το έχει πει 5 μέρες πριν χωρίς αυτός να δωσει απάντηση. Έρχεται η Παρασκευή. Μπαίνει κατά τις 10 στο μαγαζί. Τι θα γίνει του λέω εγώ. Μου λέει τίποτα δεν θα γίνει. Η Ζ. θα φύγει κανονικά. Εγώ τον κοιτάζω και δεν λέω κουβέντα πάω πίσω στη Ζ. και της λεω. Θα φύγεις στις 2. Έρχεται αυτός φουριόζος πίσω και αρχιζουν να πέφτουν τα μπινελίκια. Θα σε σφάξω με κονσερβοκούτι μαλάκα, πήγαινε φύγε από εδώ και κάτι τέτοια. Η Ζ. φοβάται ότι θα παίξουμε ξύλο και μας ηρεμεί κάπως έγω πάω μπροστά να κάνω κάτι δουλειές και μετά από 5' έρχεται και αυτός στη φάση διαλλακτικός. Μέσα σε 3' όμως η συζήτηση έχει ξεφύγει. Εγώ τότε τα παίρνω άγρια του ρίχνω κάτι χριστοπαναγίες και κάτι γαμωσταυρίδια και κάτι άντε γαμήσου ρε μαλάκα σήκω φύγε από εδω μέσα. Και πάω προς τα πίσω. Καθώς πάω βαράω και μια κλωτσιά σε ένα καρότσι που φευγει πάνω σε κάτι ράφια. Αυτός με περρισή σύνεση μαζεύει τα πράγματα του και την κάνει. Εγώ είμαι στη φάση να ξεντύνομαι για να φύγω. Αλλά με σταματά η Ζ. Αφού ηρεμώ λίγο παίρνω τηλ την αρχιεπόπτρια και αρχίζω να της λέω τι είναι αυτά τα πράγματα και πως συμπεριφέρεται έτσι ο επόπτης και θα παίξουμε ξύλο και να τον πάρει από το μαγαζί. Προσπαθεί λίγο να με καλμάρει αυτή και με ρωτάει ποιο είναι το πρόβλημα. Της λέω. Κάτσε μου λέει να το συζητήσω και θα πάρω να σας πω.
Μετά από καμιά ώρα (και αφού προφανώς είχαν μιλήσει επόπτης και αρχιεπόπτρια) με παίρνει η αρχιεπόπτρια τηλέφωνο και είναι μέσα στις γλύκες. Εντάξει λέει αυτή η Ζ. θα φύγει στις 2 και 30 αλλά θα πρέπει να συζητήσετε με τον επόπτη σας και να αλλάξει το κλίμα της συνεργασίας και μπλα μπλα μπλα: "Ζήτω το μανατζμεντ και ζήτω η συναίνεση." Κλείνω το τηλ και το λέω στα κορίτσια. Τότε η Μ. (η 4ωρη) αρχίζει να χοροπηδάει και να αγκαλιάζει τη Ζ. Έκπληκτος εγώ ρωτάω τη Μ. γιατί χοροπηδάς ρε συ; Και μου λέει. Είμαι εδώ 4 χρόνια και είναι η πρώτη φορά όπου ζητάμε κάτι από τους απο πάνω και το παίρνουμε. Αν ήμουν ευαίσθητο αγόρι μπορεί και να δάκρυζα, όχι για την μικρή μας νίκη. Όσο για εκείνο το το πανέμορφο πληθυντικό της συναδέλφου...
Στη συνέχεια οι απο πάνω ηρεμούν. Έρχεται και ο επόπτης που μας ζητάει συγγνώμη για την συμπεριφόρα του (ανάμεσα στα άλλα έκανε και σεξιστικά αστειάκια εις βάρος των κοριτσιών) και ότι ήταν πολύ αγχωμένος, τον πιεζουν και οι από πάνω και άλλα τέτοια. Χέστηκα του λέω αλλά σε συγχωρώ...
Σε κάποια φάση με ρώτησε η Ζ. γιατί τα έκανα όλα αυτά για αυτήν. Νομίζω ότι κατάφερα να της εξηγήσω σχετικά καλά το νόημα της συναδελφικής αλληλεγγύης, αν και τα μισά τα ήξερε ήδη.
Δύο τρεις βδομάδες μετά γίνεται και το συμπόσιο της εταιρείας, όπου σαν υπεύθυνο με καλούν. Φυσικά λέω όχι γιατί βαριέμαι απίστευτα να τρέχω στην παραλιακή και την άλλη μέρα να σηκώνομαι 7 το πρωί. Μα καλέ μου, μα χρυσέ μου, τίποτα εγώ. Έρχεται η αρχιεπόπτρια στο μαγαζί να με καλέσει "προσωπικά". Αφού πήρα μία μέρα ρεπό παραπάνω, και αυτοκίνητο να έρθει να με πάρει από το σπίτι!!! (Θα πήγαινε ο επόπτης με άλλες δύο υπεύθυνες και τους είπε η αρχιεπόπτρια να πάρουν και εμένα μαζί). Έκανα λοιπόν την καρδιά μου πέτρα έβαλα ότι πιο καινούριο είχα και τις αρβύλες μου που τις ξεσκόνησα και πήγα. Το καταδιασκέδασα, μιας και με μία άλλη υπεύθυνη εκπέμπαμε στο ίδιο μήκος κύματος και κάναμε το βράδυ μας λιγότερο αφόρητο.
Αυτός ο επόπτης κάθεται μέχρι μέσα Ιούλη. 4 μήνες δηλ. σχεδόν. Έρχεται ένας άλλος όπου είναι 4-5 χρόνια επόπτης και έχει τη φήμη του σκληρού και του αυστηρού. Στην πρώτη συζήτηση που κάνουμε η Ζ. και εγώ τον βάζουμε πιστεύω στη θέση του. Εγώ κλείνω εκείνη την θαυμάσια τοποθέτηση μου με ένα ...μην καταλήξουμε να κοντεύουμε να παίξουμε ξύλο σαν τον άλλο. Μιας και ήταν ο μισός από μένα μάλλον φοβήθηκε, και μάλλον ο προηγούμενος του τα είχε πει χαρτί και καλαμάρι. Περάσαμε ένα τρίμηνο μέχρι αρχές Οκτώβρη όλα μέλι γάλα, χαλαρά και ωραία.
Τότε ήταν που άλλαξε και αυτός ο επόπτης!!! Εγώ έκανα κάτι παράπονα, τι πράγματα είναι αυτά μέσα σε εννιά μήνες έχω αλλάξει 3 επόπτες, πως να δουλέψουμε έτσι και δεν συμμαζεύεται αλλά ντάξει.
Τότε μας πληροφορούν ότι αλλάζουμε όχι μόνο επόπτη αλλά και αρχιεπόπτρια. Στο μαγαζί εμείς το καταδιασκέδαζουμε με την όλη φάση. Ο επόπτης ξέραμε ότι ήταν ένας μαλάκας, αλλά για την αρχιεποπτρια ξέραμε ότι γενικώς ήταν μεγάλη σκύλα. Την ακολουθούσε η φήμη ότι έγινε κατευθείαν από υπεύθυνη καταστήματος αρχιεπόπτρια. Διαδικασία που απαιτεί συνήθως καμιά 10ετία δουλειάς και απίστευτα κυβικά σάλιου.
Εν τέλει ο χειμώνας 2006-2007 ήταν μία εξαιρετικά διασκεδαστική εποχή, όπου κλωτσιές στα καρότσια ρίχναμε για προπόνηση. Περισσότερα στη συνέχεια.
0 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)