Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Είμαστε στον Ιούλη του 2007. Έχω αποφασίσει να σταματήσω την όλη μανούρα. Και έχω αποφασίσει να αλλάξω εντελώς την στάση μου μέσα στη δουλειά. Όχι βέβαια σε σχέση με τις συναδέλφους μου, αλλά όσον αφορά τους ανωτέρους μου. Πια, ας πούμε δεν θα παίρνω πάνω από ένα (1) τηλέφωνο για κάθε πρόβλημα, και κυρίως πια δεν πρόκειται να χολοσκάσω πάνω στη δουλειά. Στο κάτω κάτω της γραφής έκανα ότι έκανα όλον τον Ιούνη και δεν με απολύσανε. Ως εκ τούτου ό,τι μαλακία και να κάνω πάνω στη δουλειά, το πολύ πολύ να μου την πούνε. Σιγά, θα πέσει γείωση από ουρανοξύστη. Εν ολίγοις αποφασίζουμε όλοι εκεί να χαλαρώσουμε πολύ στο θέμα της δουλειάς. Να πάνε να γαμηθούνε αυτοί και τα μαγαζιά τους. Να φέρω ένα παράδειγμα. Παλιότερα αν χαλούσε μία ταμιακή είμασταν όλη μέρα στο τηλ. για να τη φτιάξουνε, πιίζαμε δηλ. πολύ απλά. Τώρα σε κάποια φάση τον Ιούλη που χάλασε η μία. Πήραμε ένα τηλ. να δώσουμε βλάβη και δεν ξαναενοχλήσαμε κανέναν. Κάναν 3 βδομάδες. Αν πιέζαμε θα κάνανε 1. Γιατί όμως να πιέσουμε; Εφόσον υπάρχουν εναλλακτικές σε ένα πρόβλημα τους γράφουμε. Αν δεν υπάρχει και θα το λουστούμε εμείς τότε θα κάνουμε τσαμπουκά, και οι απο πάνω θα ξέρουν πολύ απλά οτι το εννοούμε, και ότι θα κάνουμε αυτό που τους προειδοποιήσαμε.

Με απλά λόγια πριν υπήρχε ενδιαφέρον για τη δουλειά μας. Πως να την κάνουμε κάπως καλύτερη. Τώρα πια δεν υπάρχει. Τώρα πια το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να πάμε για δουλειά, να περάσει το 8ωρο και να σηκωθούμε να φύγουμε, μοιράζουμε πάντα τις δουλειές και δουλεύουμε όλοι μαζί με τον τρόπο που δουλεύαμε και πριν. Μεσολάβησε και η παραίτηση της Ζ. τον Σεπτέμβρη, (στη θέση της πήγε η Μ. η τρίτη της παρέας), και γενικώς ζορίστηκε πολύ άγρια η κατάσταση. Όλον τον Οκτώβρη για παράδειγμα στο μαγαζί είμουνα μόνος μου, γιατί περίμεναν τον Νοέμβρη να κάνουν την Μ. 8ωρη. Και ταυτόχρονα αύξησαν τις παραγγελίες του καταστήματος. Πανέξυπνοι. Να τους δώσουν το βραβείο του καλύτερου μικρομάνατζμεντ της χρονιάς. Φυσικά η δουλειά στο μαγαζί, γαμήθηκε. Συνέβαλα και εγώ με μία 4ήμερη αναρρωτική και 2-3 κοπάνες και πήγε η όλη φάση κατά διαόλου. Το μαγαζί είναι σε άθλια κατάσταση. Εκεί που επιστροφές κάναμε κάθε 2 εβδομάδες περίπου, τώρα από τον Οκτώβρη και μετά έχουμε κάνει μόνο 2 φορές. Τις προάλλες η αποθήκη είχε μία απίστευτη μάκα στα όρια της λάσπης από διάφορα χυμένα προιόντα. Αν δεν πήγαινα να γλυστρήσω δεν θα τη σφουγγάριζα.

Πια έχω σταματήσει να απαιτώ συνέχεια. Αλλά όταν απαιτώ είμαι και πολύ πιο απόλυτος. Τις προάλλες έπαιρνε δύο συνεχή απογεύματα την τρίτη κοπέλα της βάρδιας για να τη στείλει μία στο Περιστέρι, μία στα Λιόσια. Παρασκευή βράδυ λέω στο μαλάκα τον επόπτη μου. Να μην τολμήσει να την πάρει την επόμενη μέρα, γιατί εγώ δεν πρόκειται να πάω για δουλειά. Την άλλη μέρα Σάββατο μεσημέρι παίρνω τηλ. πριν πάω στη δουλειά, να δω αν έχει έρθει η άλλη κοπέλα. Όχι μου λένε την έστειλε Πετρούπολη. Οκ, να του πείτε λέω εγώ ότι αν δε φέρει άτομο για δουλειά δεν πάω. Ε δεν πήγα, και πήγε ο επόπτης στο μαγαζί να βαρέσει βάρδια 4-8 το απόγευμα. Άγρια απεργία μόνος μου δηλ. Έχει περάσει μία εβδομάδα από αυτό το συμβάν και δεν μου ΕΙΠΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Όλα καλά και ωραία. Είναι Χριστούγεννα άλλωστε κάποιος θα πρέπει να κάνει το μαλάκα εκεί μέσα. Το αποτέλεσμα; Χτες, το επόμενο δηλ. Σάββατο, χωρίς να έχει το κατάστημα ιδιαίτερο πρόβλημα, έφερε από άλλο μαγαζί έναν 8ωρο και έναν 4ωρο. (Για να καταλάβει πόσο μαλάκες είναι οι άνθρωποι, το μαγαζί από όπου ήρθαν οι συνάδελφοι κάνει το μισό τζίρο από εμάς, και έχει σαν προσωπικό έναν 4ωρο παραπάνω.)

Τέλος πάντων έχουν πέσει και 2 παραιτήσεις μέσα σε 2 εβδομάδες. Και με απλά λόγια στο μαγαζί τώρα είμαστε. Η αφεντιά μου, η Μ. 8ωρη, η προηγούμενη υπεύθυνη η οποία κάθεται μόνο ταμείο, η Μ. μία άλλη 4ωρη και η Φ. επίσης. Εμείς θα βγάλουμε εκεί Χριστούγεννα; Εμείς θα βγάλουμε. Στην τελευταία γεν. συνέλευση εμού της Μ. και της Φ., αποφασίσαμε, να κάνουμε Χριστούγεννα. Έπεσε η σκέψη να πάμε να πούμε τα κάλαντα στη γειτονιά αλλά δεν ευδοκίμησε. Αντιθέτως βάλαμε ρητά ανώτατο όριο στο ξεφόρτωμα. Τόσα θα ξεφορτώνουμε. Τέλος. Και να πάει να γαμηθεί, το μαγαζί και αυτοί μαζί.

'Ετσι λοιπόν αυτή η ιστορία έρχεται και τελειώνει στο τώρα. Φυσικά έχω ακόμα πολλά πράγματα να πω σε σχέση με την δουλειά. Αλλά τέλος πάντων η αφήγηση θα σταματήσει εδώ. Στην επόμενη ενότητα θα προσπαθήσω να μαζέψω τι έμαθα 3,5 χρόνια που δούλευα σαν μαλάκας.