Τι είδε η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη

Έλαβα δύο ενημερωτικά κείμενα απο αγώνες και αντιστάσεις στο Δήμο Κορωνείας στην Θεσσαλονίκη. Ο στόχος μας είναι πάντα η κυκλοφορία των αγώνων και η αντιπληροφόρηση. Σε περίπτωση αναδημοσίευσης παρακαλώ να σεβαστείτε το υστερόγραφο στο τέλος του δευτέρου κειμένου.

Ο Δήμαρχος Κορώνειας και πάλι σε δράση. Για μία ακόμη φορά έρχεται να δημιουργήσει νέα προβλήματα σε βάρος των κατοίκων του Δήμου.

Αναφερόμαστε στο πρόβλημα της καθαριότητας των κτιρίων για τα οποία είναι υπεύθυνος ο Δήμος και συγκεκριμένα για το Δημαρχείο, τα Ιατρεία αλλά και για άλλα.

Για όσους δεν γνωρίζουν, τις τελευταίες ημέρες, ο Δήμαρχος κατήργησε τις υπαλλήλους που καθάριζαν το Δημαρχείο και το Ιατρείο της Γερακαρούς.

Εδώ και ένα χρόνο υποτίθεται ότι, σύμφωνα με οδηγία του Υπουργείου, θα έπρεπε την καθαριότητα των κτιρίων του Δήμου να την αναλάβουν Ιδιωτικές Εταιρείες. Με αυτόν τον τρόπο το Υπουργείο έκανε την προσπάθεια οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα να χάσουν κάθε δυνατότητα να γίνουν μόνιμοι, έτσι ώστε η εργασιακή ανασφάλεια να τους κρατάει φτηνούς και υποταγμένους.

Οι εταιρείες, που αναλαμβάνουν την εργολαβία μέσω μειοδοτικού διαγωνισμού, θα πρέπει να είναι πλέον υπεύθυνες για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα και για ό,τι αυτοί δικαιούνται. Με αυτόν τον τρόπο αποδιοργανώνεται μια προηγούμενη κατάσταση, επιτρέποντας σε διάφορους να επωφεληθούν.

Αλήθεια αναρωτήθηκε κάποιος από τους προϊστάμενους του Δημάρχου ποιος καθαρίζει το Δήμο Κορώνειας; Ελέγχει κανείς αν κολλιούνται ένσημα για την καθαριότητα αυτού του Δήμου; Το έψαξε κανείς μήπως κολλιούνται στο όνομα κάποιων άλλων; Τα ένσημα για την καθαριότητα του Ιατρείου είναι βαρέα και ανθυγιεινά όπως θα έπρεπε; Άραγε έψαξε κανείς τι από όλα δεν υπάρχει: οι αμοιβές, οι αποδείξεις, ή η Εταιρεία;

Αυτά ωστόσο γίνονται γιατί ένα σύστημα για να κάνει περικοπές το επιτρέπει, κάνοντας τα στραβά μάτια. Έτσι όταν οι εργαζόμενοι σπάσουν το πέπλο του φόβου και αντιδράσουν το σύστημα αφήνει τους εργολάβους να εξαφανίσουν, με μαφιόζικες μεθόδους, τις αντιστάσεις των εργαζομένων, ακόμα και βγάζοντας τους τα μάτια με οξύ, όπως στην περίπτωση της αγωνίστριας καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα!

Για τα χειρότερα όμως ικανός ήταν μόνο ένας. Αντί να λύσει το πρόβλημα, πληρώνοντας στην ώρα τους και κολλώντας ένσημα στις εργαζόμενες στην καθαριότητα, όπως άλλωστε είναι υποχρεωμένος, τις διώχνει και διατάζει τις Οικιακές βοηθούς από το Πρόγραμμα Βοήθειας στο Σπίτι πάντα προφορικά (μέσω του νέου Αντιδημάρχου του Τσολακίδη) να καθαρίσουν το Δημαρχείο και το Ιατρείο!!! Πατάει, και σε αυτήν την περίπτωση, στο ότι η ανανέωση της σύμβασης των εν λόγω εργαζομένων περνάει από το χέρι του, καθώς και αυτών το εργασιακό καθεστώς είναι αβέβαιο.

Ποια είναι άραγε τα όρια της αυθαιρεσίας αυτών των ανθρώπων; Θα αντιδράσουμε; Πότε; Όταν τις βάλουν να καθαρίσουν το σπίτι του Δημάρχου; Θα αφήσουμε μόνους/ες τους/τις εργαζόμενους/ες, οι οποίοι/ες, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν τα καταφέρνουν να κοντράρουν τον εργοδότη γιατί είναι μόνοι/ες αλλά και γιατί η ανάγκη για το μισθό είναι πολύ μεγάλη;

Όταν βάζει να καθαρίσουν υπάλληλοι που ήδη πληρώνονται στερεί κάποια μεροκάματα από κάποιους άλλους. Θα αφήσουμε τόσα μεροκάματα μέσα σε περίοδο κρίσης να πάνε σε τσέπες «υπευθύνων»;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως διακυβεύεται και κάτι επιπλέον. Διακυβεύεται το Πρόγραμμα Βοήθειας στο Σπίτι. Ένα Πρόγραμμα από τα πιο δραστήρια σε όλη την Ελλάδα, με πολύ μεγάλη προσφορά, που την γνωρίζουν όσοι έχουν έρθει σε επαφή με αυτό. Μια προσφορά που είναι και καταγεγραμμένη και που οφείλεται στο ζήλο των εργαζομένων σε αυτό. Ένα Πρόγραμμα που, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των κατοίκων, έχει ανάγκη από επιπλέον προσλήψεις και όχι από απασχόληση των υπαλλήλων του σε άλλες δουλειές. Ένα Πρόγραμμα που μπορεί, αυτοί που σήμερα προσπαθούν να το διαλύσουν, να γυρίσουν αύριο και να πουν ότι: Να! δεν έχουν δουλειά και καθαρίζουν τα Ιατρεία!

Όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για τους όρους εργασίας τους δικούς μας και των γύρω μας…

Όλοι εμείς που βλέπουμε το τι μας ετοιμάζουν...

Όλοι εμείς που θέλουμε το Πρόγραμμα Βοήθειας στο Σπίτι να αναπτυχθεί και όχι να καταστραφεί…

Όλοι εμείς απαιτούμε να σταματήσει η διάλυση του Προγράμματος και να σταματήσει η μετατροπή των εργαζόμενων με τις γνωστές μεθόδους σε υπάκουους δούλους στο Δήμο Κορώνειας.


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΟΡΩΝΕΙΑΣ



Δεν είναι εύκολο να περιγράψουμε με λίγα λόγια όλα όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα (χειμώνας 2008-2009) στη Γερακαρού, σε σχέση με τις εργαζόμενες στην καθαριότητα στα Δημόσια και Δημοτικά κτήρια στην περιοχή, και την απόπειρα απόλυσης μίας από τις εργαζόμενες στο Πρόγραμμα Βοήθειας στο Σπίτι, του Δήμου Κορώνειας, καθώς αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα πλέγμα σχέσεων και αγώνων που δίνονται καθημερινά εδώ και καιρό.

Στην υπόθεση αυτή, για να καταλάβετε, εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα η «Σύσκεψη Εργαζομένων στο Κ.Υγ. Ζαγκλιβερίου και τα Π.Ι.», ο Δήμαρχος Κορώνειας, και οι παρατρεχάμενοί του, (στο Δήμο αυτό υπάγονται η Γερακαρού, το Βασιλούδι, το Αρδαμέρι μαζί με άλλα δύο χωριά), το Πρόγραμμα, η Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων Κορώνειας (που προέκυψε μετά από δύο ανοικτές εκδηλώσεις σε Γερακαρού και Βασιλούδι σε σχέση με την εξυπηρέτηση στα Ιατρεία και ειδικότερα τα Ραντεβού και τη στελέχωση με Μαμή και Νοσηλεύτρια), οι μέχρι πρότινος καθαρίστριες του Δήμου Κορώνειας και των Ιατρείων Γερακαρούς Βασιλουδίου και Αρδαμερίου, αλλά και αυτές του Κ.Υγ. Ζαγκλιβερίου, και του Δήμου Καλινδοίων (στον οποίο υπάγεται το Ζαγκλιβέρι).

Άμεση σχέση έχουν επίσης οι αγώνες που δόθηκαν στην περιοχή, τόσο όσον αφορά στις μεγάλες κινητοποιήσεις των προηγούμενων ετών για την περίθαλψη, όσο και αυτές των τελευταίων μηνών σε σχέση με το σταθμό μεταφόρτωσης σκουπιδιών που ήθελε να εγκαταστήσει ο Δήμαρχος στην περιοχή, αλλά και τον αγώνα σχετικά με τα Ραντεβού στα Ιατρεία τα οποία κατήργησε ο Δήμαρχος. Τέλος, άμεση σχέση έχουν και όλα όσα συνέβησαν σε σχέση με την αγωνίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, με πρώτη και κύρια τη δική της δράση, όπως θα δείτε και στο κείμενο που σας επισυνάπτουμε.

Η Σ., η εργαζόμενη την οποία δοκίμασε να απολύσει ο Δήμαρχος, ήταν (και είναι βεβαίως-βεβαίως) Οικιακή Βοηθός στο Πρόγραμμα από την αρχή της εφαρμογής και λειτουργίας του στο Δήμο Κορώνειας (~6 χρόνια). Αυτό από μόνο του θα είχε πολύ μικρή σημασία (ίσως μόνο την επιθυμία του Δήμαρχου να τη διώξει για να βάλει κάποιον/ποια δικιά/ό του) αν η Σ δεν ήταν από τους/τις πρωτοστάτες/τισσες των κινητοποιήσεων σε σχέση με την Περίθαλψη στην περιοχή, και ιδιαίτερα σε όσα έγιναν κατά την προσπάθεια απόλυσης των δύο γιατρών του Π.Ι. Γερακαρούς. Ήταν στην Επιτροπή Αγώνα, ήταν μία από τις τρεις που παρευρέθηκαν σε εκδήλωση αλληλεγγύης στην Αθήνα, ήταν μία από αυτές που με τη στάση τους καθόρισαν πολλά από όσα έγιναν εκείνες τις ημέρες. Όσον αφορά στη δουλειά της, έχει επίσης σημασία να πούμε ότι το Πρόγραμμα ξεχωρίζει για το ότι δεν εξυπηρετεί με κριτήριο την θέση στις ποικίλες ιεραρχίες του τόπου, αλλά ευρύτερα κοινωνικά και με βάση τις πραγματικές ανάγκες, κάτι το οποίο οφείλεται τόσο στους αγώνες που δόθηκαν στην περιοχή για την περίθαλψη, όσο και στην ξεχωριστή ποιότητα των εργαζομένων σε αυτό μεταξύ των οποίων βέβαια και η Σ. Επίσης έχει τη σημασία του και το ότι η Σ ήταν υποψήφια Δημ. Σύμβουλος με το συνδυασμό του τέως Δημάρχου που, για να είναι τέως, έχασε τις εκλογές (η υποψηφιότητα της Σ ήταν μάλλον τυπική, για να καλυφτεί η ποσόστωση σε γυναίκες, όμως έστω και έτσι έπαιξε και αυτή το ρόλο της, κυρίως στη στάση του τέως στο Δημ Συμβούλιο αλλά και στη μανία του νυν ο οποίος μάλλον την είχε πιέσει να κατεβεί μαζί του).

οι πρόσφατες κινητοποιήσεις:

- ενάντια στην εγκατάσταση σταθμού μεταφόρτωσης σκουπιδιών

Μετά τη νικηφόρα κινητοποίηση κάποιων από τους κατοίκους και τους εργαζόμενους στο Δήμο Κορώνειας, ενάντια στην εγκατάσταση σταθμού μεταφόρτωσης σκουπιδιών στη Γερακαρού, ο Δήμαρχος τα πήρε στο κρανίο, και μάλλον όχι άδικα. Ας μην ξεχνάμε ότι το κύκλωμα διαχείρισης σκουπιδιών είναι μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις σε επίπεδο τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης και μεγάλα ποσά διακινούνται πάνω και κάτω από το τραπέζι. Επίσης τέθηκε και ζήτημα κύρους του Δημάρχου καθώς, μετά την ανάκληση της απόφασης για δημιουργία σταθμού μεταφόρτωσης σκουπιδιών, φάνηκε αδύναμος τόσο στους από πάνω του (με το Νομάρχη είναι κολλητοί) στους οποίους προφανώς έδινε υποσχέσεις για άνετη και σίγουρη διευθέτηση του ζητήματος, όσο και σε διάφορους δημότες οι οποίοι τον προκάλεσαν ανοιχτά κυρίως μετά την αποτυχία του, σε σχέση με το κατά πόσο είναι «άντρας» κλπ. Μπήκε δηλαδή ανοικτά ζήτημα που αφορούσε στο κατά πόσο μπορεί να κυβερνά, να περνά αποφάσεις, να κάνει κουμάντο, και έτσι κάποιοι να μπορούν να τα κονομάνε, να αναπαράγεται το πλέγμα εξουσίας που διοικεί τον τόπο και έχει τα συμφέροντά του σε αυτόν. Παράλληλα ξανασυνειδητοποίησε ότι δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει μια μορφή αγώνα που, ούτε μεσολαβείται, ούτε χειραγωγείται, ούτε ψάχνει για ατομική βόλεψη, και δε φοβάται να ανακατευτεί σε ζητήματα που θα την βάλουν σε μετωπική αντιπαράθεση με τις τοπικές εξουσίες .

- για την επανέναρξη των ραντεβού στα ιατρεία

Αμέσως μετά ο Δήμαρχος και το περιβάλλον του στράφηκαν κατά του Ιατρείου, λόγω της συμμετοχής των Γιατρών του Π.Ι. Γερακαρούς στον παραπάνω αγώνα. Κατήργησαν τα Ραντεβού, με τα οποία λειτουργούσε το Ιατρείο, και τα οποία κλείνονταν μέσω του τηλ. Κέντρου του Δήμου.

Περί τις 1000 υπογραφές και 200 άτομα στο Δημαρχείο ένα πρωί, δε στάθηκαν ικανά να τους κάνουν να αλλάξουν στάση. Ενώ ο Δήμαρχος υποσχέθηκε ότι θα ξαναρχίσει τα ραντεβού, συνέχισε τον πόλεμο.

Ως απάντηση από την πλευρά των Κατοίκων, το Δεκέμβρη οργανώνονται εκδηλώσεις σε Γερακαρού και Βασιλούδι με στόχο την επαναφορά των ραντεβού καθώς επίσης και το να ξαναρχίσει να έρχεται η μαμή μια φορά την εβδομάδα στο ιατρείο της Γερακαρούς. Από τις δύο συναντήσεις συγκροτήθηκε Επιτροπή Αγώνα για επίσκεψη στο Διοικητή της ΥΠΕ. Και αυτό έχει σημασία γιατί, ένας τοπικός αγώνας, που έβρισκε απέναντι του την τοπική εξουσία, βρισκόταν σε εξέλιξη.

Η Σ, παρότι δεν πρωτοστάτησε σε αυτές τις κινητοποιήσεις, αποτελούσε και αποτελεί εκτεθειμένο μέλος της κοινότητας αγώνα που, όλο αυτό το διάστημα, βρέθηκε αντιμέτωπο με το Δήμαρχο και το περιβάλλον του. Εκτεθειμένο ναι, όχι όμως και τόσο ευάλωτο όσο νόμιζε ο Δήμαρχος, λόγω της υπαλληλικής της σχέσης με το Δήμο...

καθαριότητα και εκμετάλλευση (κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια)

Όσον αφορά στην καθαριότητα των κτηρίων τώρα: Για την καθαριότητα των Περιφερικών Ιατρείων, καθώς και όλων των δημοτικών χώρων, σύμφωνα με όσα προβλέπονται από τις διατάξεις, υπεύθυνος είναι ο Δήμος στον οποίο ανήκουν. Με τη σειρά του ο Δήμος είναι υποχρεωμένος (μάλλον από το 2007, ίσως το 2008) να αναθέσει την καθαριότητα σε εταιρείες, ώστε να μην προσλαμβάνει προσωπικό με πλήρη δικαιώματα, για τους ευνόητους λόγους που εξάλλου έντονα συζητήθηκαν και έγιναν γνωστοί με βάση τον αγώνα της Κων. Κούνεβα και του Σωματείου της, λόγους οι οποίοι αναφέρονται και σε κείμενο που μοιράστηκε την ημέρα της απόλυσης και που επισυνάπτεται.

Στις εργαζόμενες στην καθαριότητα του Δημαρχείου Ζαγκλιβερίου τα ένσημα είναι άγνωστη λέξη, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στις καθαρίστριες του Κ.Υγ. Ζαγκλιβερίου. Αυτές αν και δουλεύουν για γνωστή εταιρεία (καθώς υπεύθυνος για την καθαριότητα δεν είναι ο Δήμος αλλά το Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο»), δεν έχουν δει ένα χρόνο μετά ούτε ένα ένσημο, με αποτέλεσμα να μην ξέρουν αν είναι βαρέα και ανθυγιεινά όπως θα έπρεπε, ενώ βέβαια δεν τολμούν να το ψάξουν.

Στο Δήμο Κορώνειας τα ίδια και χειρότερα. Το Δημαρχείο και τα Ιατρεία τα καθαρίζουν γυναίκες κάτοικοι του Δήμου. Οι ίδιες λένε ότι πληρώνονται απευθείας από το Δήμαρχο, χωρίς τη μεσολάβηση καμίας εταιρείας (όσοι αναρωτηθήκατε για ένσημο είστε ή πολύ κουρασμένοι ή χαμηλής νοημοσύνης και θα πρέπει να το κοιτάξετε). Ο δήμαρχος από την άλλη κάθε Ιανουάριο τις σχολάει για κάποιες εβδομάδες προκειμένου όπως λέει να υπογράψει καινούργια σύμβαση με εταιρεία καθαριότητας. Στο Δημοτικό Συμβούλιο, όταν έγινε η ανάκληση της απόλυσης, ο τέως Δήμαρχος είπε ότι, ενώ για την καθαριότητα υπάρχει ένα κονδύλιο 21.000€ ο Δήμος ξοδεύει μόνο 8.000€ ή 8500€. Ταυτόχρονα στις γυναίκες που καθαρίζουν, (χωρίς ένσημο και με αμοιβές πολύ πιο χαμηλές από τις προβλεπόμενες) πουλάει και υποχρέωση. Πατώντας πάνω στη μεγάλη οικονομική ανάγκη που έχουν τις εκβιάζει και καταφέρνει να κερδίσει τη σιωπή τους.

Τώρα που πηγαίνουν τα ένσημά τους… ό,τι ξέρετε ξέρουμε.

το βαρέλι δίχως πάτο

Τρώγοντας λοιπόν (ένσημα και μεροκάματα) ανοίγει η όρεξη.

Όπως και πέρυσι τον ίδιο καιρό, με τις γνωστές δικαιολογίες περί εταιρείας που θα αναλάβει την καθαριότητα, ο Δήμαρχος σχολάει τις καθαρίστριες που μέχρι τότε δούλευαν και δοκιμάζει να φορτώσει την καθαριότητα στις Οικιακές Βοηθούς του Προγράμματος το οποίο βέβαια έχει εντελώς άλλες, συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Πέρα και έξω από οποιαδήποτε σχέση εργοδότη - υπαλλήλου, σταματάει με προφορική εντολή (πώς αλλιώς αφού δεν τις έχει προσλάβει;) τις εργαζόμενες στην καθαριότητα και δίνει αντίστοιχα προφορική εντολή να καθαρίζει το Πρόγραμμα. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει από τη μία να μαγειρέψει τον τρόπο με τον οποίο το συνολικό ποσό για την καθαριότητα συν τα ένσημα θα πηγαίνουν σε όποιες τσέπες θέλει, και από την άλλη δείχνει στις εργαζόμενες (τόσο του Προγράμματος, όσο και της καθαριότητας) ότι αυτός είναι ο απόλυτος άρχοντας, και ότι το αν θα δουλέψουν ή όχι εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από αυτόν και τις διαθέσεις του.

Την πρώτη εβδομάδα απευθύνεται ο ίδιος προσωπικά στη μία από τις δύο Οικιακές βοηθούς, την Κ, και της ζητάει να καθαρίσει το ιατρείο. Της λέει ότι είναι κάτι προσωρινό και αυτή δέχεται. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι συμβάσεις των εργαζομένων στο Πρόγραμμα δεν είναι αορίστου (αν και ανανεώνονται συνεχώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια), ενώ ο Δήμαρχος ισχυρίζεται ότι οι Οικιακές Βοηθοί δεν έχουν καθόλου σύμβαση. Περιττό να πούμε ότι με αυτόν τον τρόπο συντηρείται συστηματικά ένα κλίμα ανασφάλειας για όσες εργαζόμενες δεν είναι πειθαρχημένες στον πολυχρονεμένο μας Δήμαρχο. Η Κ, αρχικά τουλάχιστον, είχε το κουράγιο να του πει ότι θα πάει για μία και μόνο φορά (άσχετα αν πήγε άλλες δύο φορές τη δεύτερη για ένα απλό σκούπισμα) και μετά παρέδωσε τα κλειδιά παίρνοντας ταυτόχρονα άδεια.

Την ίδια τακτική περίπου ακολούθησε ο Δήμαρχος και στην καθαριότητα του Δημαρχείου. Έβαλε όλες τις γυναίκες (ναι μόνον τις γυναίκες) να καθαρίσουν τα γραφεία και τους διαδρόμους. Όσον αφορά στο Πρόγραμμα, το οποίο επίσης στεγάζεται στο Δημαρχείο, το αίτημα για συμμετοχή στην καθαριότητα του Δημαρχείου το έθεσε η Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου, η οποία μάλιστα ανέλαβε τις τουαλέτες. Η απεύθυνση στο φιλότιμο οδήγησε, τις εργαζόμενες στο Πρόγραμμα, στο να δεχτούν.

Η Σ, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, εξέθεσε και αυτή τους φόβους της για αυτά τα περί σύμβασης καθώς και για το ότι ο Δήμαρχος την έχει στο μάτι, και ότι πριν από λίγο καιρό έδιωξε το γιο της από εργάτη του Δήμου ενώ θα μπορούσε να του ανανεώσει τη σύμβαση, η οποία μάλιστα ήταν για ΑΜΕΑ. Από τη πρώτη στιγμή όμως είπε ότι έχει αποφασίσει να μη δεχτεί να καθαρίσει το Ιατρείο και ότι γνωρίζει ότι είναι πιθανό να χρειαστεί να συγκρουστεί.

Το ζήτημα τέθηκε άμεσα και στις άλλες εργαζόμενες του Προγράμματος, οι οποίες είτε σφύριζαν, είτε έλεγαν θα δούμε. Δυστυχώς, από ότι φάνηκε και στη συνέχεια, ανύπαρκτη ήταν η έμπρακτη αλληλεγγύη από τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο Δήμο, μόνιμους ή προσωρινούς.

Όσον αφορά το θεσμικό συνδικαλισμό, το σωματείο των εργαζομένων στα « Προγράμματα Βοήθειας στο Σπίτι» εκεί η κατάσταση είναι μη χειρότερα. Σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους είπαν στην Κ ότι, ναι μεν δεν είναι δικιά της δουλειά αλλά... αυτά συμβαίνουν και οπωσδήποτε δεν είναι ζήτημα αγώνα για αυτούς, και ότι ουσιαστικά εξαρτάται από το τι σχέσεις θέλει ο καθένας να έχει με τον εκάστοτε Δήμαρχο!

Επίσης άμεσα ενημερώθηκε και η Επιτροπή, η οποία τότε συναντιόταν τακτικά λόγω επικείμενης επίσκεψης στο Διοικητή της ΥΠΕ για τα Ραντεβού. Εκεί έγιναν κάποιες προσπάθειες να ανοίξει συνολικότερα το ζήτημα των σχέσεων εργασίας των εργαζομένων στην καθαριότητα, χωρίς όμως να καταλήξουν κάπου. Σίγουρα όμως οι συζητήσεις αυτές έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο, καθώς ήταν ήδη διαμορφωμένο ένα κλίμα όταν έσκασε η απόλυση.

η απόλυση

Εκείνη την Πέμπτη (22 – 01 – 2009) το πρωί ο, (καινούργιος στα καθήκοντά του) Αντιδήμαρχος (Νο1 στο εξής) πάει στην τακτική συγκέντρωση του Προγράμματος όπου, με αυταρχικό τρόπο, διατάζει τη Σ να πάει την Παρασκευή να καθαρίσει το Ιατρείο της Γερακαρούς. Η Σ του απαντά ότι έχει ανειλημμένες υποχρεώσεις για το Πρόγραμμα και ότι δεν προλαβαίνει. Αυτός της λέει κάτι της μορφής «ακούς τι σου λέω εγώ…!» και «άσε το Πρόγραμμα για την άλλη εβδομάδα». Η Σ του λέει ότι το Πρόγραμμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει πίσω, καθώς και ότι δεν είναι δουλειά της η καθαριότητα του Ιατρείου, ούτε δουλειά του Προγράμματος. Ο Νο1 τότε την απειλεί λέγοντάς της «να μην έρθεις μετά να με παρακαλάς κλαίγοντας!!!» και άλλα τέτοια οπότε και η Σ του ανακοινώνει το οριστικό και αμετάκλητο ΟΧΙ.

Δεν ξέρουμε αν έχει μεγάλη σημασία, πάντως το ίδιο βράδυ, σύμφωνα με φήμες, ο γιος της Σ (όχι αυτός που απέλυσε ο Δήμαρχος, ο άλλος) έπιασε τον Νο1 και του είπε κάποια Γαλλικά στο καφενείο μπροστά στον κόσμο, και με το ζόρι τον χώρισαν οι παρευρισκόμενοι. Η κεντρική ιδέα της μετάφρασης των Γαλλικών ήταν «μην ξαναμιλήσεις με απρέπεια στη μάνα μου γιατί δε σε φοβάμαι»…

Την άλλη μέρα, πρωί Παρασκευής, ο Δήμαρχος καλεί τη Σ στο γραφείο του και της ανακοινώνει ότι την απολύει. Της λέει συγκεκριμένα ότι, δεν έχει υπογράψει σύμβαση και ότι εν ολίγοις εργάζεται παράτυπα και άλλα τέτοια. Στα επιχειρήματα της Σ ότι σε αυτήν την κατάσταση ήταν πάντα, ότι υπέγραψαν σύμβαση το Δεκέμβρη, ότι ακόμα και σήμερα κολλάει ένσημα, αυτός της είπε να πάει σε Δικηγόρο.

Η κινητοποίησή μας ήταν άμεση. Εκείνη το πρωί η Επιτροπή είχε ραντεβού με τον ΥΠΕάρχη για τα ζητήματα του Ιατρείου και τα νέα της απόλυσης μας βρήκαν όλους μαζί να απολογίζουμε τα της συνάντησης. Άμεσα αποφασίσαμε την παρουσία όσο περισσότερου κόσμου ήταν δυνατόν το απόγευμα στο Δημοτικό Συμβούλιο το οποίο συνεδρίαζε όλως τυχαίως εκείνη την ημέρα. Όλα αυτά βέβαια σε άμεση συνεννόηση με τη Σ η οποία καλούσε επίσης όσο περισσότερο κόσμο μπορούσε. Όπως ήταν λογικό βέβαια έγιναν και κάποια «χειρουργικά» τηλεφωνήματα σε ανθρώπους του χωριού που γνώριζαν από πρώτο χέρι την ποιότητα με την οποία έφερε σε πέρας τη σκληρή και δύσκολη δουλειά της η Σ στο Πρόγραμμα, μεταξύ των οποίων και η μάνα του Αντιδημάρχου Νο2, με την οποία επικοινώνησε κάποιος κουνιάδος του κουμπάρου ενός από τους αγωνιστές των χωριών τον οποίο ενημερώσαμε. Το κείμενο που επισυνάπτουμε υπήρχε σε προσχέδιο γιατί, όπως ήδη είπαμε, στην Επιτροπή είχε ήδη ανοίξει το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων στην περιοχή στον τομέα της καθαριότητας, και με λίγες γρήγορες αλλαγές, μέχρι το μεσημέρι ήταν έτοιμο και μοιραζόταν στο χωριό.

Το απόγευμα στο Δημοτικό Συμβούλιο μαζευτήκαμε 30 – 40 άτομα αν και όλη την ημέρα, ο Δήμαρχος και οι συν αυτώ, τρομοκρατούσαν και εκβίαζαν όσους μπορούσαν να κινητοποιηθούν, (να μην ξεχνάμε την πραγματική εξουσία πάνω στις ζωές των ανθρώπων που έχει η δημοτική αρχή και οι κομματικές της πλάτες). Οι περισσότεροι που μαζευτήκαμε ήμασταν, όπως ήταν αναμενόμενο, ήδη γνωστοί και μη εξαιρετέοι από όλες αυτές τις κινητοποιήσεις που προαναφέραμε. Όχι ένα απλό δίκτυο, αλλά μία κοινότητα ανθρώπων που συγκροτείται διαρκώς στη βάση κοινών αγώνων, και εξελίσει κοινούς κώδικες επικοινωνίας, κοινή ηθική γύρω από τους αγώνες, με διάθεση για κινητοποίηση, ο καθένας βέβαια σε άλλοτε άλλο βαθμό. Το ότι η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, προσπάθησε να παρακωλύσει τη διαδικασία δε χρειάζεται να το περιγράψουμε, ούτε και τη σαστιμάρα του Δημάρχου μετά από τη θαρραλέα τοποθέτηση της Σ που ξεμπρόστιασε τόσο αυτόν, όσο και τον Νο 1. Επίσης δε θα σταθούμε στη στάση των Δημοτικών συμβούλων οι οποίοι είχαν όλοι (ο καθένας για τον εαυτό του) την αναμενόμενη συμπεριφορά: ο πρώην Δήμαρχος μαζί με ακόμα έναν Δημοτικό Σύμβουλο ο οποίος κρατάει μια πιο έντιμη στάση, στήριξαν τη Σ, κάποιοι άλλοι σφύριζαν και έλεγαν να ακούσουμε και να δούμε, και κάποιοι άλλοι δε μίλησαν καθόλου πειθαρχημένοι καθώς είναι στον Δήμαρχο. Η παρουσία του κόσμου πρέπει να τους ξάφνιασε και μέτρησε σημαντικά, κάτι που φάνηκε σε όλη τη διαδικασία, μάλλον γιατί όλες τις άλλες φορές συνεδριάζουν μόνοι τους καθώς όλοι αδιαφορούν.

Θα σταθούμε μόνο στα highlights που μας προσέφεραν οι Αντιδήμαρχοι με τον Νο1 να λέει συνέχεια ότι ήταν «παρεξήγηση» (λέξη επίκαιρη εκείνες τις ημέρες όταν η δολοφονία του Αλέξη ήταν πρόσφατη) και τον Νο 2 να αναρωτιέται μεγαλόφωνα «ποιος πήρε τηλέφωνο τη μάνα μου»…

Μετά από πολύ ένταση και αφού ακούστηκαν και τα περί 21.000€ και τα περί μαύρης τρύπας γύρω από τα οικονομικά σε σχέση με την καθαριότητα, καθώς και ότι τα περί ανύπαρκτων συμβάσεων είτε αφορούσαν όλο το Πρόγραμμα, το οποίο έτσι θα διαλυόταν, είτε κανέναν, ο Δήμαρχος είπε στην Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου ότι το θέμα έληξε και ότι δεν υπήρχε απόλυση.

η συνέχεια στο επόμενο επεισόδειο

Τα πράγματα δεν κύλησαν τόσο απλά και εύκολα όσο φαίνεται. Η δύναμη του Δημάρχου και των ανθρώπων του είναι μεγάλη. Εκβίασαν, απείλησαν, και ταυτόχρονα έταξαν και υποσχέθηκαν. Σε μία μικρή – κλειστή κοινωνία, εκδηλώθηκαν συγκρούσεις, αποκαλύφτηκαν συμφέροντα και συμφεροντολογικές πρακτικές, αλλά και αγκυλώσεις και φόβοι.

Ταυτόχρονα όμως εκδηλώθηκαν και ρήγματα. Στις σχέσεις εξουσίας… Στον εφησυχασμό και την ιδιώτευση… Στις παραδοσιακές αντιλήψεις που θέλουν τους εργατικούς αγώνες να δείνονται αποκλειστικά και μόνο από τους εργάτες… Στις ακόμα πιο επικίνδυνες αντιλήψεις, που θέλουν τον κάθε κλάδο να παλεύει μόνος του για τον εαυτό του, τον κάθε εργάτη για το τομάρι του…

Έχει συγκροτηθεί μια κοινότητα στη βάση κάποιων διεκδικήσεων, που δε διστάζει να ανοίξει όποιο θέμα αυτή θεωρήσει σωστό. Χωρίς προκαταλήψεις για το τι αφορά εργατικές και τι κοινοτικές διεκδικήσεις, χωρίς αγκυλώσεις και εξαρτήσεις. Από τότε που ξεκίνησε αυτή η σχέση, όλα όσα συμβαίνουν την βοηθάνε να εξελιχθεί τόσο σε ποιότητα όσο και σε μέγεθος. Κάθε νίκη, αλλά και οι ήττες, αφήνουν το στίγμα τους πάνω σε μία κοινότητα που προσπαθεί να βρει τα χαρακτηριστικά της μέσα από τους αγώνες που δίνει εκεί που άλλοτε δεν υπήρχε.

κάποιοι από την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΟΡΩΝΕΙΑΣ


Υγ1 Ως συνέχεια αυτού του αγώνα, οι εργαζόμενες στην καθαριότητα του Δημαρχείου και των Ιατρείων, ξαναγύρισαν στη θέση τους, εξακολουθώντας βέβαια να δουλεύουν χωρίς σύμβαση και ένσημο, πόσο μάλλον βαρύ και ανθυγιεινό.

Υγ2 Το κείμενο αυτό γράφτηκε από κάποιους που συμμετείχαν από μέσα στις κινητοποιήσεις. Φιλοδοξεί να ενημερώσει για όσα έγιναν, αλλά και να βοηθήσει στην κυκλοφορία των αγώνων με αντίστοιχα χαρακτηριστικά στα πλαίσια ενός ευρύτερου αγώνα για την κοινωνική ανατροπή. Ως εκ τούτου θα πρέπει να διαφυλαχτεί από media και πάσης φύσεως ρουφιάνους, ενώ θα ταξιδεύει για να βρει αυτούς που θα το νοιώσουν δικό τους.