Ο κύριος Γιάννης Πανούσης θύμα της βίας των κουκουλοφόρων.
Εδώ συνομιλεί με μπάτσους για τη βία.
Ο κύριος Μισέλ Φάις τι έλεγε στις 7.1.2007 τις μέρες που η Κωνσταντίνα ήταν αόρατη:
"Επιτέλους! Ας δικαστεί παραδειγματικά ο αστυνομικός που δολοφόνησε τον Γρηγορόπουλο, ας συλληφθούν κι ας δικαστούν, εξίσου παραδειγματικά, αυτοί που τραυμάτισαν βαρύτατα τον Μαντζούνη. Πάνω απ’ όλα όμως, ας σιγήσουν αμφοτέρεθεν αυτοί που συγκαλύπτουν την αστυνομική αυθαιρεσία κι εκείνοι που υποδαυλίζουν ή ανέχονται τον παραβατικό μηδενισμό των κουκουλοφόρων, των καταληψιών, των μπαχαλάκηδων, των σπαστών κτλ."
Εδω το λινκ αν και δεν κατάφερα να απομονώσω το άρθρο.
Αυτά δεν τα έλεγε ούτε στο blog του, ούτε στο καφενείο με τους φίλους του. Αυτά τα έλεγε μέσα απο την Ελευθεροτυπία. Άρα μέρος ενός μηχανισμού, είτε το ξέρει είτε δεν το ξέρει. Αν υποθέσω ότι όσα διάβασα στην ιστοσελίδα του ήταν όλα όσα έγραψε εκείνη την περίοδο δεν είδα έστω μια αναφορά στην επίθεση κατά της Κωνσταντίνας.
Καλή συνέχεια.
ΥΓ. Ποιοί είναι αυτοί που κατηγορούνε τους αναρχικούς για λογοκρισία; Οι αριστεροί και οι διανοούμενοι καλλιτέχνες φιλοι τους; Μας δουλεύουνε και δεν ντρέπονται καθόλου; Να μας πουνε αυτοί, πόσες φορές στη ζωή τους έχουνε υπερασπίσει ολοκληρωτικά καθεστώτα, πόσες φορές το βούλωσαν όταν κόσμος αγωνίζονταν, φυλακίζονταν και σκοτωνόταν, να μας πούνε αυτοί απο που τα παίρνουνε...
Άντε γιατί έχουμε ξεχάσει και τα βασικά.
Λογοκρισία ασκούν τα κράτη και τα καθεστώτα. Όπως και την τρομοκρατία. Και επιτέλους: κάποτε ο καλλιτέχνης ήταν επικίνδυνη δουλειά. Καιρός να ξαναγίνει. Και όταν η Αναρχική Δικτατορία επικρατήσει στην Ελλάδα και παγκόσμια θα σας κολλάμε και βαρέα.
Κατηγορία: Αφορισμοί
12 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τότε προς τι η χρησιμοποίηση του ονόματος της Κούνεβα;
Μήπως,λέω μήπως any publicity is good publicity?Ωχ,τι σκέψεις κάνω...
U!topie
τότε γιατί φροντίζετε να την κάνετε τέτοια για ανθρώπους που δεν αξίζουν να είναι καλλιτέχνες;
Όπως και ο καθένας άλλωστε.
Δεν ξέρω τί παρέμβαση έγινε. Πιστεύω ότι αρκούσε μια παράθεση των μαργαριταριών του κ.Μισελ (ήρεμα με τις εκρήξεις -μη μας πάρουν τα θραύσματα!).
Κλείνοντας, αντιγράφω από την προκήρυξη της συγκεκριμένης και πιθανά παρακρατικά ελεγχόμενης ομάδας τραμπούκων που έκανε την επίθεση:
«Τώρα για όλους αυτούς που βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για καθαρότητα της αναρχίας και να στοχοποιήσουν αμέσως ομάδες ή και το σύνολο των συντρόφων που συμμετείχαν στις χθεσινές κανονικά θα έπρεπε να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους παραπάνω...»
Η ιδεολογική και φυσική απομόνωσή τους είναι χρέος όλων μας πριν είναι πολύ αργά. Σάλια μύξες του στυλ «δεν μας αφορά», «δεν είναι δουλειά μας να βγάζουμε καταδικαστικές ανακοινώσεις για τον κάθε παπάρα», δεν χωράνε.
Δεν βλέπω πως η ανοιχτή καταδίκη των 'απολίτικων μπαχαλάκιδων' από τον αγώνα προϋποθέτει την ιδιοκτησιακή αντίληψη τους.
Αφού ο αγώνας μας δεν είναι κοινός. Δεν είμαστε δίπλα τους υπεράνω ως βίαιοι ειρηνιστές άλλα απέναντί τους.
Αφού το μόνο που μας ενώνει με τους κρυφοφασίστες δήθεν αναρχικούς είναι το σύμβολο! (της αναρχίας)
Τα σύμβολα όμως, ως άψυχα πράγματα, δεν είναι οι λόγοι μας ενώνουν ή μας χωρίζουν από την χρυσή αυγή.
Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Το ερώτημα είναι, ποιος είναι ο καλλίτερος τρόπος να λύσεις αυτό το πρόβλημα