Αφιερωμένο...

...στα αξιαγάπητα κουκουλοφοράκια. Σήμερα ήθελα να τα αγκαλιάσω όλα τους. Οι γονείς τους να είναι περήφανοι. Εγώ είμαι.



...θα ήθελα να αφιερώσω και μία φωτογραφία ενός νεκρού μπάτσου των CRS με ένα κομμάτι πεζοδρομίου στο κεφάλι που είχα δει παλιά αλλά τώρα δεν την βρήκα, σε κάτι σκουλήκια της λάσπης ΜΑΤατζήδες που φωνάζανε στα πιτσιρίκια που είναι ο Αλέξης...

ΥΓ. Utopia thanx, το θυμήθηκα πολύ αυτές τις μέρες.

5 Comments:

  1. Greek Rider said...
    Και εγώ είμαι περήφανος.
    Utopia said...
    Nothing could stop them,ευτυχώς!
    Squeaky said...
    Και τί γαμάτο τραγούδι-κλίπ...
    Μπραβο ρε παιδί μου.
    busy bee said...
    Η σπίθα ξεκινά από Ελλάδα (να και κάτι καλό)....σε λίγο έρχεται Ευρώπη και Αμερική, τίποτα δεν θα τους σταματήσει....γιατί αυτοί είναι νέοι και θέλουν να ζήσουν!
    βα.αλ. said...
    Και μεις νέοι είμαστε ρε συ. Και μεις να ζήσουμε θέλουμε!

Post a Comment



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα