Στους συντρόφους καταστασιακούς οφείλουμε πολλά. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά ανήκει και η κριτική τους στην πολεοδομία. Στις παραπάνω φωτογραφίες (από πόλεις στη Λατινική Αμερική) που έπεσα τυχαία πάνω τους σήμερα τους θυμήθηκα.
8 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
η σελιδα σου ειναι μολις η 4η που πετυχα!!!!
πως βλεπω παλιοτερα αρθρα;;;;;
υπαρχει τιποτα στο νετ απο αυτονομια μερια ;;;;;;;;;;;;
κανα αναρχικο σαιτ να μου προτεινεις;;;;
Καλή συνέχεια
Έχεις καλό σημάδι! Ελπίζω όμως να μην έψαχνες εμένα.
Παλίοτερα άρθρα βρίσκεις στη στήλη αρχείο όπου είναι κατα ημερομηνία ή στις ενότητες που είναι κατά θέμα.
Από αυτονομία αμα ψάχνεις δες σε κάποιον από το συνδέσμους μου και ψάξε.
Αναρχικό σάιτ να προτείνω δεν έχω.
Γενικώς είπαμε: Google και Yahoo.
@ άθλιε ευχαριστώ. Η δεύτερη φώτο όντως είναι πολύ καλή. Οι πληβείοι στα αριστερά μοιάζουν με ένα τεράστιο πολεοδομικό κύμα έτοιμο να χυμήξει... (ελπίζω να μην είναι μόνο η φαντασία μου).
Οσο για τους καταστασιακούς, τα νοήματά τους μού μοιάζουν σαν το αριστερό μισό της δεύτερης φωτογραφίας: χάος.
Βέβαια αυτό από μόνο του τους καθιστά γοητευτικούς: θέλει πολύ προσπάθεια για να τους πιάσεις, τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε.
Τώρα που τη βλέπω καλύτερα, φαίνεται σαν να τους έχουν περικυκλώσει, σίγουρα. Αν θα ορμίξουν κιόλας, θα δούμε. Μακάρι...