Με ένα δανεικό αμάξι που ποιος θυμάται που βρήκαμε... Να καβαλάμε πάνω κάτω τα βουνά της νότιας Κρήτης, άφραγκοι (σχεδόν πάντα) αλλά με μία τρελλή διάθεση να δούμε όσο πιο ανοιχτους ορίζοντες γίνεται.
Στο αμάξι βρέθηκε μία κασέτα των Green on Red, δεν την είχε φέρει κανείς από τους εκδρομείς και προσωπικά εξεπλάγην ευχάριστα. Το συγκεκριμένο τραγούδι το θυμάμαι και θα το θυμάμαι για πάντα, όταν σε κάποιον επαρχιακό δρόμο είμασταν χαμένοι και έσβησε, από πάνω μου τουλάχιστον, την όποια ανησυχία για το που θα καταλήγαμε εκείνη τη μέρα...
Οι δε στίχοι παραμένουν θαυμάσιοι...
Ο χρόνος δεν είναι τίποτα
όταν είσαι νέος στην καρδιά
και η ψυχή σου βγάζει φωτιά
Είδα μέρες βροχερές
και λιακάδες που δεν σβήσανε ποτέ
μέσα στις πιο σκοτεινές νύχτες...
(Ψιλοελεύθερη μετάφραση δική μου...)
Στο αμάξι βρέθηκε μία κασέτα των Green on Red, δεν την είχε φέρει κανείς από τους εκδρομείς και προσωπικά εξεπλάγην ευχάριστα. Το συγκεκριμένο τραγούδι το θυμάμαι και θα το θυμάμαι για πάντα, όταν σε κάποιον επαρχιακό δρόμο είμασταν χαμένοι και έσβησε, από πάνω μου τουλάχιστον, την όποια ανησυχία για το που θα καταλήγαμε εκείνη τη μέρα...
Οι δε στίχοι παραμένουν θαυμάσιοι...
Ο χρόνος δεν είναι τίποτα
όταν είσαι νέος στην καρδιά
και η ψυχή σου βγάζει φωτιά
Είδα μέρες βροχερές
και λιακάδες που δεν σβήσανε ποτέ
μέσα στις πιο σκοτεινές νύχτες...
(Ψιλοελεύθερη μετάφραση δική μου...)
Κατηγορία: Το σπίτι της Αλίκης
0 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)