Το καλοκαίρι όσοι θυμάστε, έγιναν μέσα σε 15 μέρες 2 εργατικά ατυχήματα σε μία εταιρεία με 2 νεκρούς εργάτες.
Θυμάμαι ειδικότερα την περιγραφή του ενός απο τα δύο ατυχήματα. Σκάει κάποιος κλίβανος με λυωμένο μέταλλο, το οποίο λιωμένο μέταλλο καταπλακώνει έναν εργαζόμενο, από τον οποίο φυσικά μάλλον δεν πρέπει να έμεινε και τίποτα.
Στην συνέχεια το λυωμένο μέταλλο κύλησε προς τις φιάλες αποθηκευμένου προπανίου με κίνδυνο να ανατιναχτεί όλο το εργοστάσιο στον αέρα. Ευτυχώς με κάποιο τρόπο σταμάτησε η ροή.
Θυμήθηκα αυτό το περιστατικό διαβάζοντας τις δηλώσεις του μπαμπά της ειδικής φρουρού που τραυματιστηκε.
Ενημερωτικά κύριε μπαμπά, η κορούλα σας κατατάχτηκε στην ελληνική αστυνομία, και σαν ειδική φρουρός μάλλον έβαλε και μέσον για να πάει. Η ελληνική αστυνομία, όπως κάθε γαμημένη αστυνομία στον κόσμο, τυγχάνει καμιά φορά να βρίσκεται αντιμέτωπη με ένοπλους, you know: other people carrying guns. Ως εκ τούτου είναι στοιχείο του "επαγγέλματος" να πέφτει και καμιά σφαίρα που και που. Λυπάμαι που σας το λέω, αλλά σας πιάσανε μαλάκες, να βάζατε μέσο για καμιά άλλη θεσούλα στο δημόσιο που άντε να τρώγες καμιά σφραγίδα στο κεφάλι.
Αντιθέτως, ο εργάτης που τον καταπλάκωσαν μερικοί τόνοι λυωμένου μετάλλου, δεν τυγχάνει αγαπητέ κύριε μπαμπά να είναι στη φύση του επαγγέλματος του, το να ειναι έτοιμος να αποφυγεί ανα πάσα στιγμή μερικούς τόνους λυωμένου μετάλλου.
Με απλά λόγια: ένας μόνος εργάτης μέτρησε με το κορμί του περισσότερο μέταλλο από όσο έχουνε μετρήσει όλοι οι μπάτσοι αυτού του κράτους από τη λήξη του εμφυλίου και μετά.
Και επιπλέον, ούτε κίνδυνος για τη δημοκρατία είναι οι διευθυντές της ΛΑΡΚΟ, ούτε ο Πλεύρης και ο Χρυσοχοίδης πήγανε να δούνε τους τραυματίες, ούτε κανείς άρχισε να αναρωτιέται εξυπνάδες του στυλ τι εργοστάσια θέλουμε, τι αφεντικά θέλουμε και δε συμμαζεύεται...
Άντε με τις μαλακίες πια...
7 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στη ΛΑΡΚΟ που έχει 50+ διευθυντές, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα μέτρα προστασίας α) των εργαζομένων και β) του περιβάλλοντος.
Και από τότε, μετράμε κι άλλους νεκρούς, σε άλλους χώρους εργασίας. Έχω μια νέα απορία (με αφορμή αυτό που έγραψες): γιατί αυτό που συνέβη στην Αγία Παρασκευή δεν το αντιμετωπίζει κανείς ως "εργατικό ατύχημα";
Ο θάνατος ενός μπάτσου δεν μπορεί να θεωρηθεί ατύχημα επειδή ο μπάτσος δεν είναι εργάτης.
α. Δεν είναι πολίτης ο μπάτσος.
β. Όταν τελειώνει η βάρδια του παραμένει μπάτσος πολλοί απο αυτούς πιθανά να οπλοφορουν και εκτός υπηρεσίας κλπ.
γ. Ο μπάτσος δεν κάνει εργασία κατα καμία έννοια. Το ότι έχει μία μισθωτή σχέση δεν το κάνει εργαζόμενο. Όπως δεν κάνει εργαζόμενο τον Κόκκαλη που έχει προφανώς μία μισθωτή σχέση με την Ιντρακομ...
δ. Επίσης οι μπάτσοι δεν παράγουνε τίποτα. Άρα κανείς δεν τους κλέβει την υπεραξία, άρα κανείς δεν τους εκμεταλλευέται την εργασία άρα και οι ίδιοι δεν μπορουνε να αγωνιστουνε για να οικειοποιηθούνε μέρος του κλεμμένου πλουτου τους.
και ε.
Υπάρχουνε δύο ειδών πολέμοι. Αυτοί μεταξύ της αστικής τάξης και του προλεταριάτου και αυτή της αστικής τάξης μεταξύ της.
Οι μπάτσοι είναι το στρατιωτικό σώμα που φτιάχνει η αστική τάξη για τον πρώτο πόλεμο. Και όταν λέω πόλεμος δεν εννοώ τις μαλακιούλες σαν τις επιθέσεις τύπου Αγ. Παρασκευής...
Υπάρχουνε σε ένα πόλεμο λοιπόν εργατικά ατυχήματα;
Θα τον επικαλεστώ την επόμενη φορά.
Άντε, για να μη θυμηθώ ότι μόλις σήμερα, ο (Νιγηριανός) γκόμενος μιας (Γεωργιανής) συναδέλφου που δουλεύει σε οικοδομή (μαύρος, ανασφάλιστος και με 30Ε μεροκάματο) πήδηξε μόνος του από τη σκαλωσιά που κατέρρεε (γιατί δηλωμένα το αφεντικό του κάνει περικοπές στο κόστος) για να μην τον πλακώσει (και χτύπησε το πόδι του-ακούστηκε αχός για ασφάλιση-περίθαλψη-αποζημίωση;).
Ρε α στα διάλα.
Μία που δε ρεπάρει πια
Ασφαλώς ορισμένοι από τα μέρη σου, (Χαλκίδα εννοώ και δε λέω τα αφεντικά) συνεχίζουν να μασάνε την καραμέλα της "ατομικής ευθύνης"... των εργατών!!
Συνολικά ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι είναι γύρω στους 300. Σε αυτό το νούμερο μέσα είναι και τα διάφορα διευθυντικά ή μη στελέχη. Από αυτούς μόνο το 1/3 περίπου ειναι μισθωτοί με την κλασσική σημασία του όρου, και είναι όλα στελέχη, ημιστελέχη και κομματοσκυλα στο ιδιότυπο μοντέλο της βιομηχανικής φεουδαρχίας.
Οι υπόλοιποι 200 είναι τεχνικοί και εργάτες που δουλεύουνε με μπλοκάκι.
Επομένως όποτε ακούτε να λέει κάτι το σωαμτείο της ΛΑΡΚΟ στην Εύβοια να ξέρετε ότι αυτό δεν το λένε οι 200 μπλοκάκηδες αλλά τα 100 στελέχη και ημιστελέχη.
Νικ, όλος ο πλανήτης μέρος μου είναι.
Ρεπατζού. Έπρεπε να τον ρωτήσεις γιατί πήδηξε. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό.
Στην προηγούμενη μου δουλειά είχαμε έναν ανυψωτήρα απο όπου ανεβωκατεβάζαμε εμπορεύματα σε καρότσια (σιδερένιες παλέτες με ρόδες), ενδεικτικά τα καρότσια αυτά ζύγιζαν 200 με 300 κιλά. Όλος ο ανυψωτήρας και απο την πλευρά της αποθήκης και από την πλευρά του καταστήματος ήταν ουσιαστικά ακάλυπτος. Δηλαδή αν τον είχες ανβασμένο γύρω στο 1,5 μέτρο και έσπρωχνες το καρότσι. Αυτό έσκαγε στο χώρο του καταστήματος.
Δύο φορές μου είχαν φύγει καρότσια και είχαν σκάσει κάτω.
Μάλλον θα έφταιγα εγώ και όχι οι ιδιοκτήτες και τα αφεντικά που βαριούνται να μπούνε στον κόπο να δώσουνε 100 ευρώ για μια σιδεριά και ένα σύρτη έτσι ώστε αν φύγει κάτι απο κεί να μην πέφτει στο χώρο πώλησης.
Και επειδή εκεί στο buzz μερικοί μαλακίζονται ασυστόλως, παρόλο που εκπαιδεύτηκα μια βδομάδα πριν πιάσω δουλειά, στην εκπαίδευση μου δεν συμπεριλαμβάνονταν το να μάθω να αποφεύγω 400 κιλά ζάχαρης που πέφτουνε πάνω μου.
Για να μην πιάσω το θέμα πόσο επικίνδυνο είναι κάτι τέτοιο για τα 500 άτομα που περνάνε κάθε μέρα απο κει.
Ενάμισι χρόνο μετά είναι ακόμα έτσι...
[Να το πούμε στο σύντροφο Φιντέλ κάποια μέρα: σε κάθε γωνία της Αβάνας έχει από έναν μπάτσο, γαμώ την επανάστασή τους ...]
Για την προηγούμενη δουλειά:
Τα λες εξαιρετικά καλά και συμπληρώνω ότι αν δεν ήταν τόσο ηλίθιο το αφεντικό, θα ήξερε ότι κοστίζει λιγότερο ο σύρτης με τη σιδεριά, παρά το χυμένο εμπόρευμα & οι πιθανές αποζημιώσεις.
Αυτά είναι στοιχειώδη και τα έχουν εμπεδώσει πλέον ακόμα και οι σκληρότεροι καπιταληστές. Οι δικοί μας είναι γιαλαντζί ... κομπογιαννίτες καπιταληστές. :)
Μια χαρά το ξέρει να είσαι σίγουρη.
Ρε συ μην αρχίσω να μιλάω για την αναρθολογικότητα του καπιταλισμού.
Και ειδικά η προηγούμενη δουλειά ήταν ο ανορθολογισμός ο ίδιος.
Ώρες ώρες απορουσε ΠΩΣ σκατά βγάζανε και κέρδος... Φαντάσου απλά πόσο παραπάνω τα πληρώνουμε όλα...