Ευτυχώς που υπάρχουνε νέοι τρόποι να πεις παλιά τραγούδια και έτσι δε θα μείνουμε με το παράπονο ότι δε θα τα ξανατραγουδήσουμε πιά. Έτσι δεν είναι;
Στην αρχή έχουμε τον αγαπητό κύριο μετά της κομπανίας του...
Και μετά έχουμε το ίδιο τραγούδι στα πιο new wave ακούσματα...
Στην συνέχεια περνάμε σε πιο αρτιστίκ στιγμές...
Παραμένουμε αρτιστίκ αλλά το μπολιάζουμε με έθνικ στοιχεία...
Μετά περνάμε και στην έκρηξη των social media...
Υπάρχουνε βέβαια και οι ατυχείς στιγμές...
Και τέλος ο ίδιος κύριος δέκα χρόνια μετά μόνος και θλιμμένος...
Κατηγορία: Μουσική
8 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Να συμπληρώσω ότι το κομμάτι του Jonathan Richman είναι instrumental διασκευή του κλασικού roots reggae "None Shall Escape The Judgement" του Johnny Clarke από το 1974.
Υπάρχει και μια πρόσφατη house-funky διασκευή του ονόματι "Mere Pass" από τους Basement Jaxx.
Διασκεύη και το "πρωτότυπο".
Μπράβο φίλε ομολογώ ότι δεν το γνώριζα.
Δείτε και την εκτέλεση αυτή που νομίζω αξίζει http://www.youtube.com/watch?v=XP_6ifLMSYU
Την τελευταια φορά που σε είδα δεν θυμάμαι να εχεις 2 πόδια, εκτός αν μεταλλάχθηκες τους τελευταίους μήνες.
Εν πάσει περιπτώσει δεν υπάρχει θέμα.
Θα βάλεις τον Κώλο να κάνει -τι άλλο;- τον κώλο της καμήλας και όλα μια χαρά.
Εγώ αν θες μπορώ να χορέψω τον χορό της κοιλιάς. Με τέτοια κοιλιά που έχω μου πηγαίνει τέλεια...
Ξέρω, άσχετο με το ποστ, αλλά...
εξόριστος
ΥΓ: Σόρρυ, αλλά κάτι παίζει με το OpenID.
Όταν εμείς βγάζαμε αφίσες με ζόμπι αυτοί τρώγανε βελανίδια...
Σαν τι να παίζει με δαύτο;;; Ιδέα δεν έχω... είναι κάτι που είδες μόνο εδώ;