"Για μας που ζούμε κρυμμένοι χωρίς να σκοτωνόμαστε
και χωρίς να μας σκοτώνουν. Οι νεκροί είναι νεκροί.
Οι μεγάλοι και σπουδαίοι τραβούν το δρόμο τους ανεμπόδιστοι.
Η μόνη ελπίδα που έμεινε στον κόσμο είναι στους ασήμαντους ανθρώπους."
Ούρσουλα Λε Γκεν, Ιστορίες από τη Γαιοθάλασσα
και χωρίς να μας σκοτώνουν. Οι νεκροί είναι νεκροί.
Οι μεγάλοι και σπουδαίοι τραβούν το δρόμο τους ανεμπόδιστοι.
Η μόνη ελπίδα που έμεινε στον κόσμο είναι στους ασήμαντους ανθρώπους."
Ούρσουλα Λε Γκεν, Ιστορίες από τη Γαιοθάλασσα
Έκανα ένα πολύ βασικό λάθος στην εκτίμηση μου σχετικά με τους πυροβολισμούς στο υπουργείο. Ένα βασικό λάθος που πριν 6 χρόνια η συλλογικότητα που συμμετείχα το είχε προσέξει... Περίεργο έτσι; Ακόμα και μετά από 6 χρόνια οι συλλογικότητες στις οποίες έχουμε συμμετάσχει είναι ανώτερες από την ατομική ευφυία μας. (Αυτό για το μέλλον της όποιας ευφυίας έχουμε).
Θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω μία νύξη σε ότι αφορούσε το "αστυνομικό ρεπορτάζ" της υπόθεσης, και αυτό είναι το λάθος μου επειδή η κουλτούρα μας προτιμά το αστυνομικό ρεπορτάζ σαν πιο, ας πούμε, αντικειμενικό, από ένα πολιτικό επιχείρημα, για αυτό το λόγο πιθανά και εγώ ο ίδιος να κατέφυγα σαν ένα στοιχείο της συνολικής επιχειρηματολογίας μου (το πρώτο από τα 4) σε αυτό. Τι κρίμα όμως που η πραγματικότητα δεν είναι μία νουβέλα του Μανσέτ... Δεν πειράζει, μαθαίνουμε.
Ωστόσο, ας μου επιτραπεί, αυτή την εκτίμηση να την έχω. Η αστυνομία περίμενε αυτό το χτύπημα. Μπορεί να το περίμενε όπως περίπου το περιμέναμε και 'μεις κάνοντας μία πολιτική εκτίμηση για κάτι τέτοιο ή μπορεί να το περίμενε επειδή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γνώριζε. Αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. Και ούτε έχει και πολύ αξία να αναρωτιόμαστε επ' αυτού.
Ωστόσο, θα επιμείνω ιδιαιτέρως σε ότι αφορά το συμπέρασμα για να το εξηγήσω και λίγο. Έγραψα:
Το ζήτημα είναι απλό. Όπως δεν αποτελεί στοιχείο της δημοκρατικότητας του Καρατζαφέρη οι δηλώσεις του περί του πόσο δημοκρατικός είναι αλλά αντιθέτως είναι οι πολιτικές επιλογές του, δηλ. η πολιτική του πράξη που λέει πόσο φασίστας είναι. Με την ίδια ακριβώς λογική δε δίνω και ούτε πρόκειται να δώσω την παραμικρή σημασία στο αν ο Επαναστατικός Αγώνας είναι ή δεν είναι αριστερός ή αναρχικός. Οι πράξεις του, οι ενέργειες του λειτουργούν υπέρ ενός και μόνο ενός. Του κράτους. Και αυτό τον κάνει κομμάτι του είτε πληρώνεται από αυτό είτε όχι, είτε είναι διαβρωμένος είτε όχι, είτε είναι όλος στημένος σε κάποιον όροφο της ΕΥΠ είτε όχι.
Σε αυτό το απόσπασμα εννοούσα πολλά περισσότερα από ότι φαίνεται. Εννοούσα καταρχήν κάτι πολύ βαρύ για τα δεδομένα κάποιων. Για εμένα και ας μου επιτραπεί να πω για αρκετούς συντρόφους και συντρόφισσες που ξέρω η συντροφικότητα δεν είναι το σύνολο των πολιτικών μας συμφωνίων, δεν είναι μία head to head παράθεση αγαπημένων βιβλιογραφικών αναφορών, όπου αν ταιρίαζουν είμαστε πολιτικοί σύντροφοι και συντρόφισσες αν όχι δεν είμαστε. Η συντροφικότητα μας έχει αναπτυχθεί, και θα συνεχίζει να αναπτύσσεται περισσότερο σε άλλα πράγματα παρά σε αυτά. Θα αναπτυχθεί πάνω στην καθημερινότητα του αγώνα σε ένα χώρο δουλειάς, θα αναπτυχθεί πάνω στα μαζέμετα μίας τοπικής παρέμβασης, θα αναπτυχθεί πάνω σε αυτό το ίδιο που βιώνουμε και στον αγώνα μας να το αναιρέσουμε. Με την ίδια έννοια, για έναν και πλεόν μήνα αναπτύχθηκαν και δημιουργήθηκαν νέες κοινότητες και νέες συντροφικότητες, εκεί όπου η πολιτική ταυτότητα δεν ήταν θωρακισμένη πόρτα, στους δρόμους, στα σχολεία, στις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων παντού όπου η φωτιά της εξέγερσης ζέστανε το κρύο χειμώνα. Αυτό εγώ πιστεύω ότι είναι και ο πυρήνας αυτού που ονομάζεται τάξη. Η εργατική τάξη, το προλεταριάτο είναι οι αγώνες του. Δεν είναι σύνολο αντικειμενικών συνθηκών, είναι ένα σύνολο υποκειμενικών συνθηκών που επιθυμούν την αντικειμενικοποιήση τους. Εκεί έχασε τη μπάλα ο σύντροφος Κάρολος και την πήραν οι επιστήμονες του σοσιαλισμού για να παίξουνε μπάλα στο γήπεδο που έφτιαξαν οι ίδιοι.
Μα τι σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά με το ένοπλο ή την προβοκάτσια; Μη βιάζεστε...
Ένας πολύ καλός σύντροφος ζήτησε να του εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ όταν λέω ότι αυτή την ενέργεια την χαρακτηρίζω κρατική, θεωρώντας ότι δεν αρκεί ένας τέτοιος χαρακτηρισμός για κάποιο πολιτικό υποκείμενο που κάνει τη δουλειά του κράτους. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι όταν τη χαρακτηρίζω κρατική εννοώ ταυτόχρονα ότι μία τέτοια ενέργεια είναι και πολιτικά απόλυτα εχθρική, γιατί ακόμα και αν αντιπολιτεύεται το κράτος το αντιπολιτεύεται σαν κράτος. Με την ίδια λογική, με τις ίδιες τακτικές και πιθανότατα και με τον ίδιο λόγο. Εχθρός μου με αυτή την έννοια δεν είναι μόνο το επίσημο ελληνικό κράτος του Καραμανλή. Αλλά και του Παπανδρέου και της Παπαρήγα και του Αλαβάνου και του Ομπάμα και του Σαρκοζί και θα τολμήσω να πω και της Χαμάς και της Χεζμπολάχ και της Φατάχ και του Ισραήλ. Άμα είσαι αντικρατιστής, άμα δηλαδή πιστεύεις και επιδιώκεις τον κομμουνισμό της εξουσίας (μαζί με αυτόν των μέσων παραγωγής), οφείλεις να είσαι ενάντια σε όλα τα κράτη και σε όλες τις κρατικίστικες λογικές. Ακόμα περισσότερο οφείλεις να της αναγνωρίζεις σαν τέτοιες και να τις καταδεικνύεις.
Ο ίδιος ο πολύ καλός σύντροφος μου επεσήμανε ακόμα ότι θα αρκούσε να βάλω μερικά αποσπάσματα από μία προκύρηξη του Επαναστατικού Αγώνα για να καταδείξω την απόσταση της αντίληψης του και από τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά μάλλον και από το σύνολο της άκρας αριστεράς. Έψαξα να βρω μία προκύρηξη του Ε.Α. να διαβάσω, βρήκα μία λοιπόν και τη διάβασα... Δεν ξέρω αν στα αλήθεια έχει το παραμικρό νόημα να τη βάλω κάτω και να την κρίνω πολιτικά, πάντως δεν ξέρω κανέναν στην αντιεξουσία και στον αναρχικό χώρο να μιλάει για Νέα Τάξη Πραγμάτων, για υπερεθνικές ελίτ, να κατηγορεί το ελληνικό κράτος που είναι ξέφραγο αμπέλι των αμερικάνων και άλλα πολύ επαναστατικά τέτοια τα οποία πρακτικά και πολιτικά σημαίνουν ένα πράγμα: δεν είστε σωστό κράτος. Κανένας στον α/α/α χώρο δεν κατηγορεί το κράτος επειδή δεν είναι αυτό που θα έπρεπε. Αντιθέτως το κατηγορούν απλά και μόνο επειδή είναι κράτος.
Αν μου θύμισε κάτι όλος αυτός ο λόγος εμένα είναι ένα και μόνο πράγμα. ΚΚΕ. Κουμμουνιστοτσολιάδες με μία λέξη όπως είπε και ο ίδιος πολύ καλός σύντροφος (και σταματάω εδώ με τον πολύ καλό σύντροφο γιατί κατάντησε και αστείο αυτό...)
Το μοναδικό πράγμα το οποίο μπορεί να συνδέει τον Ε.Α. με τον αντιξουσιαστικό χώρο και τους "κουκουλοφόρους" είναι η βία. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηλιθιότητα από ένα τέτοιο επιχείρημα. Γιατί αν θέλει κανείς να κάνει αναλογική μελέτη της βίας καλύτερα θα ήταν να έψαχνε στην αστυνομία. Σε αυτή αντιστοιχεί τέτοιου τύπου και είδους βία. Είτε αυτή είναι η αστυνομία του ελληνικού κράτους είτε μία ακόμα wanna be police. Η βία εμών του α/α/α χώρου αν έχει ένα χαρακτηριστικό στην θεαματική της απεικόνιση είναι αυτό της μαζικής, κοινωνικής και πολιτικής αντιβίας άντε στη χειρότερη της εκδοχή σαν φετιχοποίηση αυτής που παρουσιάζεται σαν "χάος". Στρατόκαυλους ράμπο θα βρείτε περισσότερους στους βουλευτές του ΛΑΟΣ παρά σε όλον τον α/α/α χώρο. Άμα θέτε ψάξτε εκεί. Η μαζική, κοινωνική και πολιτική βία μας είναι απάντηση στη δικιά σας ωμή βία. Όταν τσακίζοταν οι μπάτσοι έξω από την ΟΙΚΟΜΕΤ στον Πειραιά τσακίζοταν για έναν και μόνο λόγο: επειδή φύλαγαν τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονικής επίθεσης στην Κωνσταντίνα. Με αυτή τη βία είμαι. Την όμορφη, μαζική, ταξική και κοινωνική βία. Και δεν μπορούμε να είμαστε τίποτα άλλο όταν σου ρίχνουν οξύ στα μούτρα. Γιατί πριν από όλα είμαστε ήδη αυτή η βία του οξέως στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας, φτιαγμένη στιγμή στιγμή στον υπέροχο κόσμο σας...
Δε θέλω να απολογηθώ σαν μικρό κομμάτι αυτής της εξέγερσης για όποια βία ασκήθηκε. Κανένας και ποτέ δεν απολογήθηκε σε εμάς για όλη τη βία του κόσμου που έχει ρίξει πάνω μας το κράτος και το κεφάλαιο, και ούτε πρόκειται. Άρα;
Να πάτε εσείς να συμψηφίσετε νεκρούς και ζωντανούς. Έτσι ξέρετε από τους πολέμους σας, και έτσι τους μετράτε. Πόσους φάγαμε και πόσους μας έφαγαν. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεστε και σε αυτόν τον ταξικό πόλεμο, όπως είναι λόγικο άλλωστε.
ΥΓ. Θα ήθελα να γράψω για τα γεγονότα της Παρασκευής αλλά πολυφλυάρησα...
Θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω μία νύξη σε ότι αφορούσε το "αστυνομικό ρεπορτάζ" της υπόθεσης, και αυτό είναι το λάθος μου επειδή η κουλτούρα μας προτιμά το αστυνομικό ρεπορτάζ σαν πιο, ας πούμε, αντικειμενικό, από ένα πολιτικό επιχείρημα, για αυτό το λόγο πιθανά και εγώ ο ίδιος να κατέφυγα σαν ένα στοιχείο της συνολικής επιχειρηματολογίας μου (το πρώτο από τα 4) σε αυτό. Τι κρίμα όμως που η πραγματικότητα δεν είναι μία νουβέλα του Μανσέτ... Δεν πειράζει, μαθαίνουμε.
Ωστόσο, ας μου επιτραπεί, αυτή την εκτίμηση να την έχω. Η αστυνομία περίμενε αυτό το χτύπημα. Μπορεί να το περίμενε όπως περίπου το περιμέναμε και 'μεις κάνοντας μία πολιτική εκτίμηση για κάτι τέτοιο ή μπορεί να το περίμενε επειδή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γνώριζε. Αυτό δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. Και ούτε έχει και πολύ αξία να αναρωτιόμαστε επ' αυτού.
Ωστόσο, θα επιμείνω ιδιαιτέρως σε ότι αφορά το συμπέρασμα για να το εξηγήσω και λίγο. Έγραψα:
Το ζήτημα είναι απλό. Όπως δεν αποτελεί στοιχείο της δημοκρατικότητας του Καρατζαφέρη οι δηλώσεις του περί του πόσο δημοκρατικός είναι αλλά αντιθέτως είναι οι πολιτικές επιλογές του, δηλ. η πολιτική του πράξη που λέει πόσο φασίστας είναι. Με την ίδια ακριβώς λογική δε δίνω και ούτε πρόκειται να δώσω την παραμικρή σημασία στο αν ο Επαναστατικός Αγώνας είναι ή δεν είναι αριστερός ή αναρχικός. Οι πράξεις του, οι ενέργειες του λειτουργούν υπέρ ενός και μόνο ενός. Του κράτους. Και αυτό τον κάνει κομμάτι του είτε πληρώνεται από αυτό είτε όχι, είτε είναι διαβρωμένος είτε όχι, είτε είναι όλος στημένος σε κάποιον όροφο της ΕΥΠ είτε όχι.
Σε αυτό το απόσπασμα εννοούσα πολλά περισσότερα από ότι φαίνεται. Εννοούσα καταρχήν κάτι πολύ βαρύ για τα δεδομένα κάποιων. Για εμένα και ας μου επιτραπεί να πω για αρκετούς συντρόφους και συντρόφισσες που ξέρω η συντροφικότητα δεν είναι το σύνολο των πολιτικών μας συμφωνίων, δεν είναι μία head to head παράθεση αγαπημένων βιβλιογραφικών αναφορών, όπου αν ταιρίαζουν είμαστε πολιτικοί σύντροφοι και συντρόφισσες αν όχι δεν είμαστε. Η συντροφικότητα μας έχει αναπτυχθεί, και θα συνεχίζει να αναπτύσσεται περισσότερο σε άλλα πράγματα παρά σε αυτά. Θα αναπτυχθεί πάνω στην καθημερινότητα του αγώνα σε ένα χώρο δουλειάς, θα αναπτυχθεί πάνω στα μαζέμετα μίας τοπικής παρέμβασης, θα αναπτυχθεί πάνω σε αυτό το ίδιο που βιώνουμε και στον αγώνα μας να το αναιρέσουμε. Με την ίδια έννοια, για έναν και πλεόν μήνα αναπτύχθηκαν και δημιουργήθηκαν νέες κοινότητες και νέες συντροφικότητες, εκεί όπου η πολιτική ταυτότητα δεν ήταν θωρακισμένη πόρτα, στους δρόμους, στα σχολεία, στις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων παντού όπου η φωτιά της εξέγερσης ζέστανε το κρύο χειμώνα. Αυτό εγώ πιστεύω ότι είναι και ο πυρήνας αυτού που ονομάζεται τάξη. Η εργατική τάξη, το προλεταριάτο είναι οι αγώνες του. Δεν είναι σύνολο αντικειμενικών συνθηκών, είναι ένα σύνολο υποκειμενικών συνθηκών που επιθυμούν την αντικειμενικοποιήση τους. Εκεί έχασε τη μπάλα ο σύντροφος Κάρολος και την πήραν οι επιστήμονες του σοσιαλισμού για να παίξουνε μπάλα στο γήπεδο που έφτιαξαν οι ίδιοι.
Μα τι σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά με το ένοπλο ή την προβοκάτσια; Μη βιάζεστε...
Ένας πολύ καλός σύντροφος ζήτησε να του εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ όταν λέω ότι αυτή την ενέργεια την χαρακτηρίζω κρατική, θεωρώντας ότι δεν αρκεί ένας τέτοιος χαρακτηρισμός για κάποιο πολιτικό υποκείμενο που κάνει τη δουλειά του κράτους. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι όταν τη χαρακτηρίζω κρατική εννοώ ταυτόχρονα ότι μία τέτοια ενέργεια είναι και πολιτικά απόλυτα εχθρική, γιατί ακόμα και αν αντιπολιτεύεται το κράτος το αντιπολιτεύεται σαν κράτος. Με την ίδια λογική, με τις ίδιες τακτικές και πιθανότατα και με τον ίδιο λόγο. Εχθρός μου με αυτή την έννοια δεν είναι μόνο το επίσημο ελληνικό κράτος του Καραμανλή. Αλλά και του Παπανδρέου και της Παπαρήγα και του Αλαβάνου και του Ομπάμα και του Σαρκοζί και θα τολμήσω να πω και της Χαμάς και της Χεζμπολάχ και της Φατάχ και του Ισραήλ. Άμα είσαι αντικρατιστής, άμα δηλαδή πιστεύεις και επιδιώκεις τον κομμουνισμό της εξουσίας (μαζί με αυτόν των μέσων παραγωγής), οφείλεις να είσαι ενάντια σε όλα τα κράτη και σε όλες τις κρατικίστικες λογικές. Ακόμα περισσότερο οφείλεις να της αναγνωρίζεις σαν τέτοιες και να τις καταδεικνύεις.
Ο ίδιος ο πολύ καλός σύντροφος μου επεσήμανε ακόμα ότι θα αρκούσε να βάλω μερικά αποσπάσματα από μία προκύρηξη του Επαναστατικού Αγώνα για να καταδείξω την απόσταση της αντίληψης του και από τον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά μάλλον και από το σύνολο της άκρας αριστεράς. Έψαξα να βρω μία προκύρηξη του Ε.Α. να διαβάσω, βρήκα μία λοιπόν και τη διάβασα... Δεν ξέρω αν στα αλήθεια έχει το παραμικρό νόημα να τη βάλω κάτω και να την κρίνω πολιτικά, πάντως δεν ξέρω κανέναν στην αντιεξουσία και στον αναρχικό χώρο να μιλάει για Νέα Τάξη Πραγμάτων, για υπερεθνικές ελίτ, να κατηγορεί το ελληνικό κράτος που είναι ξέφραγο αμπέλι των αμερικάνων και άλλα πολύ επαναστατικά τέτοια τα οποία πρακτικά και πολιτικά σημαίνουν ένα πράγμα: δεν είστε σωστό κράτος. Κανένας στον α/α/α χώρο δεν κατηγορεί το κράτος επειδή δεν είναι αυτό που θα έπρεπε. Αντιθέτως το κατηγορούν απλά και μόνο επειδή είναι κράτος.
Αν μου θύμισε κάτι όλος αυτός ο λόγος εμένα είναι ένα και μόνο πράγμα. ΚΚΕ. Κουμμουνιστοτσολιάδες με μία λέξη όπως είπε και ο ίδιος πολύ καλός σύντροφος (και σταματάω εδώ με τον πολύ καλό σύντροφο γιατί κατάντησε και αστείο αυτό...)
Το μοναδικό πράγμα το οποίο μπορεί να συνδέει τον Ε.Α. με τον αντιξουσιαστικό χώρο και τους "κουκουλοφόρους" είναι η βία. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηλιθιότητα από ένα τέτοιο επιχείρημα. Γιατί αν θέλει κανείς να κάνει αναλογική μελέτη της βίας καλύτερα θα ήταν να έψαχνε στην αστυνομία. Σε αυτή αντιστοιχεί τέτοιου τύπου και είδους βία. Είτε αυτή είναι η αστυνομία του ελληνικού κράτους είτε μία ακόμα wanna be police. Η βία εμών του α/α/α χώρου αν έχει ένα χαρακτηριστικό στην θεαματική της απεικόνιση είναι αυτό της μαζικής, κοινωνικής και πολιτικής αντιβίας άντε στη χειρότερη της εκδοχή σαν φετιχοποίηση αυτής που παρουσιάζεται σαν "χάος". Στρατόκαυλους ράμπο θα βρείτε περισσότερους στους βουλευτές του ΛΑΟΣ παρά σε όλον τον α/α/α χώρο. Άμα θέτε ψάξτε εκεί. Η μαζική, κοινωνική και πολιτική βία μας είναι απάντηση στη δικιά σας ωμή βία. Όταν τσακίζοταν οι μπάτσοι έξω από την ΟΙΚΟΜΕΤ στον Πειραιά τσακίζοταν για έναν και μόνο λόγο: επειδή φύλαγαν τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονικής επίθεσης στην Κωνσταντίνα. Με αυτή τη βία είμαι. Την όμορφη, μαζική, ταξική και κοινωνική βία. Και δεν μπορούμε να είμαστε τίποτα άλλο όταν σου ρίχνουν οξύ στα μούτρα. Γιατί πριν από όλα είμαστε ήδη αυτή η βία του οξέως στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας, φτιαγμένη στιγμή στιγμή στον υπέροχο κόσμο σας...
Δε θέλω να απολογηθώ σαν μικρό κομμάτι αυτής της εξέγερσης για όποια βία ασκήθηκε. Κανένας και ποτέ δεν απολογήθηκε σε εμάς για όλη τη βία του κόσμου που έχει ρίξει πάνω μας το κράτος και το κεφάλαιο, και ούτε πρόκειται. Άρα;
Να πάτε εσείς να συμψηφίσετε νεκρούς και ζωντανούς. Έτσι ξέρετε από τους πολέμους σας, και έτσι τους μετράτε. Πόσους φάγαμε και πόσους μας έφαγαν. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεστε και σε αυτόν τον ταξικό πόλεμο, όπως είναι λόγικο άλλωστε.
ΥΓ. Θα ήθελα να γράψω για τα γεγονότα της Παρασκευής αλλά πολυφλυάρησα...
10 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
εγώ λαλώ και λέω: υπάρχει! Ο Τάκης Φωτόπουλος! ;Ρ
Αλλά δεν κόβω και το κεφάλι μου, όλο και κάποιος δε θα έχει μπουκάρει στα κέντρα εξουσίας για να τα αλλάξει απο τα μέσα;
Η συλλογική ευφυία πράγματι έχει παράγει τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει. Ακόμη και το πιο φωτισμένο μυαλό δε μπορεί να αντιπαρατεθεί ούτε στο ελάχιστο με αυτήν.Τώρα γιατί η καθεστυκυία επιστήμη κινείται όλο και περισσότερο με "κλειστές" γνώσεις είναι επίπτωση του συστήματος.
Το ίδιο φυσικά δεν ισχύει μόνο στη γραφή αλλά και στην πράξη. Ο,τι κινείται συλλογικά είναι απείρως πιο πολιτικό στην πράξη του από ό,τι οι κινήσεις που αποφασίζονται από συγκεντρωτικές δομές και σε κλειστό κύκλο.
Καλά δε λέω κάτι καινούργιο (μάλλον εκτρέπω τη συζήτηση). Ωστόσο, αυτό που για την αναρχική σκέψη αποτελεί θεμελιώδη θέση εχουν αρχίσει πλέον να το υιοθετούν μέχρι και οι καπιταλιστές στις οικονομικές τους δομές, όπως και οι πιο προηγμένοι στρατοί στις τακτικές τους.
και για να πάμε κ στα της παρασκευής: εκεί που η εξέγερση υπήρχε πλέον μόνο στις προκηρύξεις μας, να που το θέμα αναζωπυρώθηκε με την αλόγιστη -και βλακωδέστατη- βία ενάντια σε δικηγόρους και δημοσιογράφους. βλέπει κανείς κάποιο σχέδιο απο πίσω; άνθρωποι που στήνουν μια ολόκληρη απόπειρα ζωοκτονίας, δε μπορούν να καταστρώσουν ένα σχέδιο όπου δε θα χτυπηθούν δικηγόροι και δημοσιογράφοι τις επόμενες μέρες;
γενικά οι παράνοιες σχετικά με προβοκάτσιες ή μη, καλό είναι να αποφέυγονται, έχουμε και πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε. Μη γίνουμε και ΚΚΕ που βλέπει ένα προβοκάτορα πίσω απο κάθε πέτρα.
υ.γ. και όσο κρατική δουλειά μπορεί να είναι οι βόμβες, άλλο τόσο είναι η διάχυση απόψεων περί προβοκάτσιας γενικώς.
υ.γ. η ιστορία δε γράφεται με προσεκτικά και συνομωσιακά σχέδια, αλλά και με μπόλικη ανθρώπινη ηλιθιότητα.
εκείνες τις μέρες αλλά και όλες τις προηγούμενες -ιδιαίτερα- φάνηκε να υπάρχει ένα σχέδιο.
Όμως το ξανατονίζω ότι για εμένα το ζήτημα είναι ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ. Κανένας μας χωρίς να είναι ασφαλίτης δεν μπορεί να σκέφτεται σαν ασφαλίτης. Οπότε τι τα θέλουμε τα αστυνομικά σενάρια. Μας φτάνουν τα πολιτικά επιχειρήματα. Αυτή είναι και η αυτοκριτική που κάνω αν το θες.
Ωστόσο, υπάρξα σαφής αν και όχι κατανοητός στην προηγούμενη μου ανάρτηση (και για αυτό ευθύνομαι εγώ αν το θες και όχι φυσικά ο κάθε αναγνώστης που διαβάζει ξεκάμπανο ένα κείμενο). Είτε είναι προβοκάτσια είτε δεν είναι μας είναι εξίσου εχθρικό.
Πάντως το να μη λέμε για προβοκάτορες επειδή το ΚΚΕ τους λέει ΟΛΟΥΣ προβοκάτορες δεν νομίζω ότι είναι και πολύ συνετό...
Για τα χτεσινά θα ήθελα να μιλήσω κάποια άλλη στιγμή γενικώς πιστεύω ότι αυτοί ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ με τίποτα τόσο κόσμο. Γενικώς ήταν πολύ καλή πολιτική απάντηση. Και οι φίλοι μας πήραν σαφέστατα μία πολιτική απόφαση. Ας τη λουστούν.
Τώρα το να λες ότι έφαγε ξύλο κόσμος και αναζωπυρώθηκε το όλο σκηνικό δεν ξέρω πόσο σωστό είναι γιατί έχει ήδη ακολουθήσει η φάση της Δευτέρας, και άρα δε μπορούμε να μιλάμε για υποθέσεις. Εγώ αντιθέτως μπορώ να ισχυριστώ ότι μπορεί να κατέβαινε πολύ περισσότερος κόσμος ακόμα και από αυτόν. Τέλος πάντων, πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι ΔΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ.
δυστυχώς ή ευτυχώς οι άνθρωποι για να μπουν σε δίκτυο χρειάζονται περισσότερα πράγματα από μερικές κάρτες και καλώδια δικτύου.
Ανοίγεις φυσικά ένα τεράστιο θέμα και νομίζω ότι δε θες να το συζητήσουμε...
Το σχέδιο έχει στρατηγική στα ανώτερα κλιμάκια και πολύ συγκεκριμένη υλοποίηση στα κατώτερα: σου λένε ενεργοποιήθηκε το σχέδιο τάδε και ξέρει ο καθένας τι να κάνει ακριβώς, χωρίς αποφάσεις της στιγμής μετά από μακροχρόνια διαδικασία συντονισμού. Παράδειγμα: η Αθήνα είχε πνιγεί στις διαμαρτυρίες και ο Καραμανλής έψαχνε να βρει κανάν αρχηγό να κανονίσει για καμιά συνάντηση μετά από καναδυο μέρες.
Η αντίδραση της αστυνομίας στα Καλάσνικοφ έδειξε σχέδιο, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό καταρτίστηκε αυτές τις μέρες. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ήταν σχέδιο.. Εξαρχείων. Μπορείς όμως να πεις ότι την υπάρξη του κρατικού σχεδίου τη γνώριζε το όποιο "παρακρατικό" και διάλεξε τη περιοχή.
Όσο για την "αλόγιστη και βλακωδέστατη βία", οποιοδήποτε πρωτοσέλιδο εφημερίδας και να διάβαζες σήμερα θα σου 'λεγε ότι αυτή ειδικά κι αν ήταν σχεδιασμένη.
"Η μαζική, κοινωνική και πολιτική βία μας είναι απάντηση στη δικιά σας ωμή βία."
γιατί απαραίτητα απάντηση; δεν μπορεί να είναι ένα ερωτηματικό; απλά να θέτει το ερώτημα βρε παιδί μου. Αν δηλαδή η παραγωγή εμπορευμάτων ("αυτή η βία του οξέος") είναι άρνηση της ανθρωπιάς για χάρη της εργασίας (πρωταρχική βία), η καταστροφή τους γιατί να μην είναι απλά μια άρνηση της άρνησης; αυτοέκφραση δλδ του ανθρώπινου, με όρους εξόχως ζωικούς. ή τουλάχιστον να θέτει το ζήτημα. Πρέπει το οξύ να μας το ρίξουν στη μούρη για να σταματήσουμε να γυρίζουμε μάγουλο;
Επίσης δεν υπάρχει μόνο το κίνημα (όπως το χει στο μυαλό του ο καθένας) και το κράτος. Εκτός αν θεωρείς ότι τα πλαίσια της νομιμότητας (κυρίως της άτυπης, πχ αυτής που ισχύει στο δρόμο) που επιτρέπουν μεταξύ άλλων και τις όποιες ενέργειες θεωρεί ο καθένας σωστές διαμορφώνονται αποκλειστικά από τους δυο αυτους φορείς δικαιοσύνης και άρα βίας, πράγμα που δεν νομίζω να είναι η περίπτωση.
Προφανώς και όχι. Με αυτή την έννοια έπρεπε να φάει οξύ στα μούτρα η Κωνσταντίνα για να γίνει θέμα η όλη φάση; Προφανώς και όχι.
Δεν είναι θέμα αφορμών είναι θέμα αιτιών, τα λέω και σε παλιότερες αναρτήσεις.
Ρωτάμε ποιους; Και απαντάμε σε ποιους; Ρωτάμε εμάς; Απαντάμε σε μας;
Ρωτάμε αυτούς; Απαντάμε σε αυτούς;
Προσωπικά θέλω να έχω ερωτήσεις για εμάς και απαντήσεις για αυτούς.
Το τελευταίο ερώτημα δεν το καταλαβαίνω, τι έχεις στο μυαλό σου;
情趣用品,情趣,A片,AIO,AV,AV女優,A漫,免費A片,AIO交友愛情館,愛情公寓,情色,情色貼圖,色情小說,情色小說,情色文學,色情,寄情築園小遊戲,色情遊戲,嘟嘟情人色網,一葉情貼圖片區,情色論壇,色情影片,微風成人,嘟嘟成人網,成人,18成人,成人影城,成人圖片區,成人圖片,成人貼圖,UT聊天室,聊天室,豆豆聊天室,哈啦聊天室,尋夢園聊天室,聊天室尋夢園,視訊聊天室,視訊聊天
麻將,台灣彩卷,六合彩開獎號碼,運動彩卷,六合彩,線上遊戲,矽谷麻將,明星3缺一,橘子町,麻將大悶鍋,台客麻將,公博,game,淘,中華職棒,麗的線上小遊戲,國士無雙麻將,麻將館,賭博遊戲,威力彩,威力彩開獎號碼,龍龍運動網,史萊姆,史萊姆好玩遊戲,史萊姆第一個家,史萊姆好玩遊戲區,樂透彩開獎號碼,遊戲天堂,好玩遊戲,遊戲基地,無料遊戲王,好玩遊戲區,麻將遊戲,好玩遊戲區,小遊戲,遊戲區,電玩快打,cs online
情趣用品,情趣,情趣商品,A片,AIO交友愛情館,AIOAV女優,AV,A漫,免費A片,本土自拍,自拍,愛情公寓,情色,情色貼圖,色情小說,情色小說,情色文學,色情,寄情築園小遊戲,色情遊戲,色情影片,情色網,色情網站,微風成人區,微風成人,嘟嘟成人網,成人,18成人,成人影城,成人圖片區,成人圖片,成人貼圖,成人文章,成人小說,UT聊天室,聊天室,豆豆聊天室,哈啦聊天室,尋夢園聊天室,聊天室尋夢園,080中部人聊天室,080聊天室,中部人聊天室,080苗栗人聊天室,苗栗人聊天室,免費視訊聊天,免費視訊,視訊聊天室,視訊聊天
情趣用品,情趣,情趣商品,愛情公寓,情色,情色貼圖,色情小說,情色小說,情色文學,色情,寄情築園小遊戲,色情遊戲,AIO交友愛情館,一葉情貼圖片區,情色論壇,色情影片,色情網站,微風成人區,微風成人,嘟嘟成人網,成人,18成人,成人影城,成人圖片,成人貼圖,成人圖片區,成人文章,成人小說,A片,AV女優,AV,A漫,免費A片,自拍,UT聊天室,聊天室,豆豆聊天室,哈啦聊天室,尋夢園聊天室,聊天室尋夢園,080中部人聊天室,080聊天室,080苗栗人聊天室
情趣用品,情趣,情趣商品,愛情公寓,情色,情色貼圖,色情小說,情色小說,情色文學,色情,做愛,寄情築園小遊戲,色情遊戲,AIO交友愛情館,AIO,色情影片,情色網,微風成人,嘟嘟成人網,成人,18成人,成人影城,成人圖片,成人貼圖,成人圖片區,成人文章,成人小說,成人電影,麗的色遊戲,自拍,A片,AV女優,AV,A漫,視訊交友網,視訊,視訊交友,免費視訊聊天室,免費視訊,視訊聊天,視訊聊天室,UT聊天室,聊天室,豆豆聊天室,哈啦聊天室,尋夢園聊天室,聊天室尋夢園