Οποιοσδήποτε μπορεί να σταθεί σε μία γωνία, να υψώσει ένα όπλο και να πυροβολήσει.
Οποισδήποτε μπορεί να γράψει ένα κείμενο να βάλει μία υπογραφεί και να το στείλει κάπου.
Αλλά...
δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πάει και να κάνει κατάληψη σε ένα κτήριο, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κατεβαίνει και να μοιράζει μία προκύρηξη, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κρατάει κάποιο πανώ, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να είναι σε μια διαδήλωση, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να μιλήσει σε μία δημόσια συζήτηση, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να γράφει σε ένα έντυπο, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει μία παρέμβαση σε ένα χώρο δουλειάς, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κολλάει μία αφίσα...
...κατά κύριο λόγο επειδή πρέπει να είναι κάποιος.
Οποισδήποτε μπορεί να γράψει ένα κείμενο να βάλει μία υπογραφεί και να το στείλει κάπου.
Αλλά...
δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πάει και να κάνει κατάληψη σε ένα κτήριο, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κατεβαίνει και να μοιράζει μία προκύρηξη, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κρατάει κάποιο πανώ, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να είναι σε μια διαδήλωση, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να μιλήσει σε μία δημόσια συζήτηση, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να γράφει σε ένα έντυπο, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει μία παρέμβαση σε ένα χώρο δουλειάς, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να κολλάει μία αφίσα...
...κατά κύριο λόγο επειδή πρέπει να είναι κάποιος.
Κατηγορία: Αφορισμοί
22 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
συνήθως κάποιοι από αυτούς που μπούχτισαν ή κουράστηκαν Η βαρέθηκαν να κάνουν ειρηνικές διαμαρτυρίες παίρνουν κάποια στιγμή τα όπλα...
μακάρι ο καπιταλισμός και το κράτος να ήταν ζήτημα στρατιωτικής αντιπαράθεσης μόνο. Θα είχε λήξει το θέμα όλες εκείνες τις φορές που πήραμε τα όπλα.
Δυστυχώς είναι πολλά περισσότερα.
Μπουχτίζω, κουράζομαι, βαριέμαι έχουν τα χόμπι και οι παρέες, αυτά δεν αποτελούν καθόλου πολιτική δικαιολογία για οτιδήποτε.
Ειρηνικές διαμαρτυρίες? Που?
Άλλωστε τα όπλα τα έχουμε πάρει ήδη και δεν εννοώ τα καλασνικωφ.
Δεν μπορείς να πυροβολήσεις μία κοινωνική σχέση...
Επίσης, οι κουκουλοφόροι σε ποια από τις δυο κατηγορίες ανήκουν;
Και τ
επίσης αυτό που συνέβη το δεκέμβρη δεν ήταν μόνο τα πανώ και οι καταλήψεις απο ανθρώπους που το έκαναν δημόσια, αλλά να μη γελιόμαστε, οι πέτρες και τα μπουκάλια, απο ανθρώπους που έκρυβαν το προσωπό τους. δεν ήταν κάποιοι όλοι αυτοί δηλαδή;
η εξέγερση του δεκέμβρη δεν ήταν μια οργανωμένη κίνηση με σαφείς προσανατολισμούς και αιτήμτα (ευτυχώς). οπότε εμφανίστηκαν διαφορετικές τάσεις και λογικές, κάποιοες εκ των οποίων συγκρούστηκαν μεταξύ τους. για τα εαακ π.χ. ή τους αριστερούς τα σπασίματα μαγαζιών ήταν προβοκατόρικα, για όσους τα έκαναν και το απολάμβαναν όχι.
ας φύγουμε επιτέλους απο όλη αυτή τη μπουρδολογία περί σκοτενών κέντρων, προβοκατόρων και "οι μαθητές δεν κάλυπταν το προσωπό τους". η ιστορία δε γράφεται απο συνομωσιακά σκοτεινά κέντρα αλλά απο ανθρπωπους. ανθρώπους υπέροχους, αγωνιστές, ανθρώπους ηλίθιους και μαλάκες. και όλα τα ενδιάμεσα.
και ας δούμε απιτέλους ότι εν τέλει την όλη φιλολογία περί προβοκατόρων την προωθεί το ίδιο το κράτος και τα μμε, που έχουν κάνει τον κόσμο να πιστεύει ότι πίσω απο κάθε κουκούλα κρύβεται ένας προβοκάτορας ή ένας ασφαλίτης.
υ.γ. και σε όσους αρέσκονται στα ιστορικά παραδείγματα, ακόμα και στην περίπτωση της δολοφονίας του μόρο, ήταν απλά μια απο τις πολλές μαλακίες των ε.τ. άσχετα αν το ήξεραν κ το ήθελαν οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες.
δεν είναι το blog του Ριζοσπάστη εδώ πέρα έτσι και αλλιώς για να περνάει από τις ατσαλένιες συμπληγάδες τις μ-λ κριτικής το κάθε blog που έχει την τύχη ή την ατυχία να είναι στα links.
Ποιοι κουκουλοφόροι; Αυτοί που είναι στο δρόμο; Κάποιοι είναι και αυτοί προφανώς. Τις κουκούλες και τα μαντήλια τα φοράμε για συγκεκριμένους λόγους. Μην τα φετιχοποιούμε.
ψύριζα
το να πετάς πέτρες και μπουκάλια δημόσια και ανοιχτά το κάνεις κατά τη γνώμη μου όταν υπάρχει μια πορεία που είναι έτσι.
Να μην επιτρέψεις να πω ότι εγώ δεν μιλάω για προβοκάτορες γενικώς και αορίστως. Όταν είναι ολοι προβοκάτορες δεν είναι κανένας έτσι και αλλιώς. Ούτε για σκοτεινά κέντρα μίλησα ούτε συνωμοσίες. Και στην τελική εμένα το πρόβλημα μου είναι απλό και πολύ μεγαλύτερο από το αν μια ενέργεια κάποιου ένοπλου είναι πετυχημένη ή όχι. Το αντάρτικο πόλης όπως διαμορφώνεται ιστορικά στην δυτική ευρώπη από τη δεκαετία του 70 και μετά δεν είναι ένα ένοπλο κομμάτι μίας κοινωνικής επανάστασης ούτε προσπάθεια αυτοπροστασίας των αγωνιστών. Είναι μία ξεκάθαρα λενινιστική αντίληψη των πραγμάτων στο επίπεδο της βίας. Με αυτή την έννοια όσο εχθρικό μου είναι οποιοσδήποτε λενινισμός, οποιαδήποτε πεφωτισμένη ηγεσία που θα έρθει να καταδείξει ποιο είναι το σωστό για τις μάζες με βρίσκει ΟΛΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
Και κάτι που θυμήθηκα:από την αρχή των γεγονότων του Δεκέμβρη,συνδικαλιστές της αστυνομίας είχαν βγει στη TV και προέβλεπαν πως αυτός ο κύκλος βίας θα κλείσει μόνο με αίμα-τούτη τη φορά δικό τους.
Eπίσης χτες ο Σόμπολος(αν δεν κάνω λάθος)είπε πως περίμεναν την προκήρυξη μετά από 15 μέρες,γιατί πάντα μετά από 15 μέρες στέλνει ο Επαναστατικός Αγώνας προκήρυξη.
Περίεργες συμπτώσεις!
Το κείμενο, όπως το εκλαμβάνω εγώ, λέει ότι είναι πιο δύσκολο να λειτουργείς μέσα στην κοινωνία, αλλάζοντάς την, παρά έξω από αυτήν, με φαντασιώσεις (γιατί όταν λειτουργείς εκτός κοινωνίας μόνο τέτοιες έχεις) επανάστασης.
Που την είδες εσύ τη λογική της πρωτοπορίας, ήθελα να ξερα.
Στο καλώδιο με τις λογικές της πρωτοπορίας. Εδώ μέχρι και οι αριστεροί κλονίστηκαν με την εξέγερση σε τέτοια θέματα.
Μου άρεσε πολύ κι αυτό που γράφεις για τις κοινωνικές σχέσεις ("πως πυροβολείς...;").
Λες πως είσαι ολικά αντίθετος στη λενινιστική αντίληψη πραγμάτων περί βίας. Προφανώς πως αυτή η αντίληψη, στο όνομα αυτών που πράττουν έτσι, καθοδηγεί τις πράξεις τους ως αληθής λόγος, ως δόγμα πες το όπως θες. Τι γίνεται όμως όταν έρθουν να σου πουν πως αυτό, από την πλευρά τους, έχει αποφασιστεί μαζικά (το δικό τους μαζικό έχει βέβαια κάποια όρια, όπως όμως και το δικό μου - ποιό είναι το όριο του μαζικού; το μετράμε σε επίπεδο παρέας, γειτονιάς, πόλης, έθνους, πλανήτη; με ποιές κατηγορίες ορίζουμε το μαζικό το οποίο και προφανώς κατοχυρώνει τη νομιμότητα της όποιας δράσης;) και δεν ακολουθούν κανένα θεωρητικό πρόταγμα, όπως ακριβώς μπορεί να ισχυρίζεσαι και εσύ; τί κάνει το δικό σου σωστό και το δικό τους λάθος, εφόσον και οι δύο απόψεις δε δέχονται από πάνω τους καμία αυθεντία; ποιό είναι το όριο περιορισμού της πραγματικής δημοκρατίας; πότε παίρνεις τα όπλα; όταν στην τέλεια δημοκρατία, αποφασίζεται με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες επιστροφή σε αντιπροσωπευτική δημοκρατία, παίρνεις τα όπλα ή δεν τα παίρνεις; ποιό είναι το όριο του νόμου; η αθήνα έκαψε και έσφαξε τη μήλο όταν η τελευταία αρνήθηκε να προσχωρήσει σε συμμαχία. Μα πως μπορείτε να το κάνετε αυτό, τους είπαν. "μόνο μεταξύ ομοίων μπορεί να γίνει λόγος για δίκαιο και άδικο", απάντησε η αθήνα. Έχεις λοιπόν σήμερα μια ομάδα, αυτόνομη, παράγει στη θεσσαλία τα λαχανικά της, βόσκει τα κοπάδια της, κυβερνιέται δημοκρατικά, και έρχεται και σε καίει. Το κάνει για το καλό της, αν δεν το κάνει θα αφανιστεί. Βγάλε τώρα την ικανότητα που έχει να αναπαράγεται: της αφαιρείς το δικαίωμα να σου κάνει το ίδιο, αν δεν προχωρήσεις σε συμμαχία μαζί της; και γιατί;
Βα.αλ ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία και ελπίζω να μη κουράζω.
όταν είπε ο βα.αλ για την λενινιστική αντίληψη πραγμάτων περί βίας υποθέτω πως εννοούσε την αντίληψη περί πρωτοπορίας και όχι κάτι άλλο.
και λίγες παρατηρήσεις για τα υπόλοιπα.
καταρχήν για να είναι κάτι μαζικό πρέπει να είναι και ανοιχτό!
τα όπλα τα παίρνεις όταν μπορείς να αντιμετωπίσεις το κράτος με στρατιωτικούς όρους και αφού έχεις φροντίσει να γκρεμίσεις την κοινωνική σχέση που είναι ο καπιταλισμός, δηλαδή στο "τέλος". και στην τελική αν έχεις φτάσει σε τέτοιο επίπεδο μπορεί (και μακάρι) τα όπλα να μην χρειαστούν καν.
αυτά στα γρήγορα δυστυχώς μιας και ερωτήματα που θέτεις έχουν ενδιαφέρον!
ΥΓ.άρε βαλ.αλ κερατά φτάσαμε στο σημείο να προσπαθούμε να σε ερμηνεύσουμε! τουλάχιστον ελπίζω να έχεις φαλάκρα και να είσαι πάνω από 50 :P
berater
και να προσθεσω οτι τους εν λογω "επαναστατες" το κρατος δεν προκειται να τους πειραξει, οσο τουλαχιστον το βολευει.
Σε αλλονων σπιτια μπηκαν οι μπατσοι. αλλους συνελαβαν.
Αλλοι ειναι που τρωνε βιτριολι σφαιρες και μυνησεις.
Ενας τετοιος δικαζεται αυριο στη θεσσαλονικη. Καποιος που αυτα που εκανε ειναι απειρως πιο δυσκολα και σημαντικα.
http://rizospastes.blogspot.com/2009/01/blog-post_13.html
ποσο μηδενικο μπορει να ειναι καποιος που να πυροβολει για να περιμενει με αυταρεσκεια μετα να διαβαζει ο κοσμος την αναλυσαρα του αφου αλλιως κανεις δε θα του εδινε σημασια. Ποσο ασημαντος μπορει να νιωθει. Αν φυσικα δεν ειναι μπατσος.
Επίσης σήμερα έπεσε διάβασμα. Πολύ διάβασμα ξέρετε τώρα. Θα επανέλθω στο θέμα στις επόμενες μέρες αναλυτικότατα.
Το ζήτημα μου εμένα δεν είναι πρακτικό (δηλάδή λάθος χτύπημα στη λάθος στιγμή), ούτε ηθικό (σκοτώνουν κόσμο), ούτε πρόβλημα βίας (ασκείτε βία οι καλοί επαναστάτες δεν ασκούν). Είναι βαθιά, βαθύτατα πολιτικό. Ζήτημα του πως οργανώνεις και τι οργανώνεις, τι λές και πως δράς, ΠΩΣ πραττεις τελικά πολιτικά... Γιατί αυτό είναι πολιτική... η οργάνωση της πόλης, δηλαδή της κοινωνίας...
Με αυτή την έννοια διαφωνώ όσο πιο βαθιά μπορώ με το λενινισμό, είτε αυτός είναι στο επίπεδο της πολιτικής, είτε της οικονομίας είτε της βίας.
Με απλά λόγια αν έχω πρόβλημα με τον κάθε Κορκονέα που τίνος στο όνομα σηκώνει το όπλο του και πυροβολεί 15χρονους εξίσου πρόβλημα έχω με κάποιους που στο όνομα το δικό μου (σαν εξεγερμένου, σαν επαναστάτη, σαν αναρχικού, σαν κομμουνιστή κλπ) σηκώνει το όπλο του και πυροβολεί. Με την ίδια ακριβώς λογική που ο Κορκονέας στο όνομα της ελληνικής κοινωνίας την προστατεύει με την ΙΔΙΑ ακριβώς λογική ο ΕΑ προσπαθεί να δολοφονήσει ένα μπάτσο. ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ.
Και κάτι ακόμα. Δεν είχαμε πρακτικά πόλεμο στον οποίο σκοτώθηκε ένας μπάτσος. Δεν σκοτώθηκε κάποιος μπάτσος στις οδομαχίες και στις συγκρούσεις. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΤΩΔΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από την εκτέλεση του μπάτσου. Δεν είμασταν στα χαρακώματα να πυροβολάει ο ένας τον άλλον... Δεν είμασταν Ισπανία... Ούτε Οαχάκα που δεν αρέσει στους φίλους μας...
Τέλος πάντων,
Utopia,
τα είπαμε αυτα... πολιτικά ένας μόνο έχει συμφέρον από αυτή την υπόθεση...
σπυρο
με καλύπτει ο inlovewithlife και ο ερ
ερ
βάζεις τραγικά πολλά ζητήματα (και κάλα κάνεις) δεν ξέρω πως μπορώ να τα πιάσω άμεσα... κάνε λίγο υπομονή... εν μέρει με καλύπτει ο berater...
berater
πρέπει να είναι 50 χρονών κάποιος για να προσπαθήσεις να τον ερμηνεύσεις, ή φτάνει η καράφλα;
Τουλάχιστον έχω πιάσει το 1 στα 2... :)
πρέπει να είναι 50 χρονών κάποιος για να προσπαθήσεις να τον ερμηνεύσεις, ή φτάνει η καράφλα;
Τουλάχιστον έχω πιάσει το 1 στα 2... :)
----------------------
όχι αλλά ρε παιδί μου πως να το κάνουμε... μου χαλάς την φαντασίωση :P
Θα είναι πολιτικαντισμός (με την έννοια ότι μπορεί να πει κάποιος: "αποφεύγεις την απάντηση") αν πω ότι αυτά τα ερωτήματα που έβαλε ο/η ερ, είναι απίστευτα σημαντικά, αλλά δεν αντιστοιχούν ούτε στο βααλ, ούτε σε μένα, ούτε στην ερ,ούτε σε κάποιον ατομικά, αλλά σε όλο το ανταγωνιστικό κίνημα συλλογικά;
Πάντως, σίγουρα είναι συ-γκλο-νι-στι-κό, ότι ξαναρχίσαμε να συζητάμε αυτά τα πράγματα, δηλαδή το σχέδιο της απελευθερωμένης κοινωνίας, και στα μπλοκ, αλλά πολύ περισσότερο στις συλλογικότητες που βρισκόμαστε στην διάρκεια της εξέγερσης και σήμερα, και στις παρέες μας, σαν κάτι φυσικό, σαν κάτι που κανείς δεν το θεωρει γραφικό πια.
Αυτό μου θυμίζει μια αντιστροφή μιας θέσης για την φιλοσοφία της ιστορίας, που είχε γράψει κάποτε ο Μπένγιαμιν, και που καιρό ήθελα να ασχοληθώ με αυτήν.
Λέει λοιπόν κάπου, (από μνήμης παραθέτω), ότι "η σοσιαλδημοκρατία έμαθε το εργατικό κίνημα, όχι να εκδικείται για ότι έχει πάθει, αλλά να οραματίζεται μόνο για το μέλλον και αυτή την εκδίκηση πρέπει να την ξαναμάθουμε". Εγώ, εδώ και χρόνια υποστηρίζω ότι πρέπει να μάθουμε και το αντίθετο (που στην πραγματικότητα δεν είναι το αντίθετο, είναι το άλλο μισό): ότι, οκ, είμασταν με την πλάτη στον τοίχο τόσα χρόνια, γι' αυτό μαθαίναμε μόνο το ταξικό μίσος, καιρός να μάθουμε να οραματιζόμαστε για όλα αυτά που επιθυμούμε". Ε, μια πρώτη κίνηση προς αυτό, είναι να αρχίσουμε να συζητάμε γι'αυτά (όχι, ή όχι κυρίως)στα μπλοκ, αλλά στις συλλογικότητες και στις παρέες μας
Y.Γ. Πάντως επειδή αυτά που έβαλε ο/η ερ τα θεωρώ τρομερά σημαντικά, προσωπικά μόλις βρω χρόνο, θα τα σκεφτώ και θα γράψω δύο λέξεις (αν και επιμένω ότι δεν αντιστοιχούν σε έναν άνθρωπο, οι απαντήσεις σ'αυτά)
Hobo
(χωρίς βενζίνη φαντάζομαι...)
"ξαναρχίσαμε να συζητάμε αυτά τα πράγματα, δηλαδή το σχέδιο της απελευθερωμένης κοινωνίας"...
Τα μπουκάλια έπονται :-)
Κατά τ'άλλα δε λέω και κάτι καινούριο. Αλλά και να είναι, για να δημιουργηθεί κάτι καινούριο, για να υπάρξει, για να υπάρξω εγώ ως γνώμη ας πούμε, θα πρέπει να έχω ως έρεισμα μια άλλη γνώμη, κι αυτή υπήρξε ή τη βρήκα (που είναι το ίδιο) στον βα.αλ, στον aerostatik και σε όλους τους υπόλοιπους που γράφουν εδώ μέσα. Όπως για να μιλήσω υπήρξε μια δολοφονία και άλλη μια απόπειρα. Και αν δεν αναγνωρίσεις και στη πρώτη δολοφονία και στη δεύτερη απόπειρα το δικαίωμα γνώμης, να τους θεωρήσεις δηλαδή ίσους, να δεχτείς εκ των προτέρων πως δε δέχονται καμία αυθεντία (και κυρίως τη δική σου), τότε δεν μπορεί να ξεκινήσει διάλογος για το ποιός είμαι εγώ, ποιός είναι αυτός, που λέει και το ποστ. Κοντολογής πρέπει να αφήσεις τον άλλον, έστω και ως δυνατότητα, να υπάρξει, να υπάρξει ως γνώμη αυτοκαθοριζόμενη (π.χ. σκοτώνω), αλλιώς θέτεις όρια και λες "εδώ είναι το κίνημα, να τα όριά του, μόνο μεταξύ ίσων μπορεί να γίνει λόγος για δίκαιο ή άδικο", το οποίο προϋποθέτει πως ξέρεις να ορίσεις τα αληθή κριτήρια της όποιας νομιμότητας ας πούμε. Αλλά έτσι γίνεσαι ίδιος με αυτούς που καταδικάζεις. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Το πρόταγμα θα μπορούσε να είναι κοίτα τον μπάτσο μέσα σου, και κάτι τέτοιο έλεγα τις προάλλες εδώ, με τις περιβόητες ευθύνες που σταματάνε στον μπάτσο ή στον ε.α. Που ο τελευταίος μπορεί να είναι κρατική ή παρακρατική προβοκάτσια, αλλά το να σταματάει το θέμα εκεί σημαίνει πως δεν το αναγνωρίζουμε και μέσα μας, ανάμεσά μας. Γιατί τίποτα δε διασφαλίζει πως μπορεί κάποια στιγμή να εμφανιστεί (ίσα-ίσα), ακόμα κι αν στήσουμε το τέλειο πολίτευμα. Και το πρόταγμα σ αυτή την περίπτωση δεν είναι αν θα πάρουμε τα όπλα ή όχι, αλλά να γνωρίσουμε τι θα σημαίνει αυτό για μας είτε τα πάρουμε είτε όχι. Πολλά λόγια ε;
Berater, αυτό που λες μου φαίνεται σα τεχνική λύση, τεχνική απάντηση δηλαδή, καθορίζεις ένα σημείο και λες "τότε", ένα τότε που καθορίζεται μόνο από ένα τεχνικό στάδιο. Μετά από αυτό το δεδομένο στάδιο, οι απαντήσεις στις όποιες ερωτήσεις είναι "ναι", "παίρνουμε τα όπλα", "σκοτώνουμε";
Reddove συμφωνώ απόλυτα για τα πιο σημαντικά και δύσκολα που αναφέρεις. Όλα τα άλλα έρχονται μετά. ό,τι και να κάνεις στους δρόμους αν δεν τους βάλεις στο σπίτι σου ή στη δουλειά σου δεν κάνεις τίποτα.
Hobo είμαι ο και όχι η ερ :).
Πού το διάβασες αυτό δημόσια;
Ή μήπως αναπαράγεις τα λεγόμενα προ Δεκεμβριανών;Ή ακόμξη χιερότερα καφενολογείς;
Διότι εάν εμένα μ' εντπωσίασε κάτι στα "Δεκεμβριανά" ήταν το ό,τι επιτέλους μπόρεσα να εκτεθώ κι ώρες άλλο στον κοινωνικό χώρο που ζω τις 8 μου ώρες κάθε μέρα και πλέον δε διστάζω να δημοσιοποιήσω την άποψή μου για την βία,το τραπεζικό σύστημα,της Ελ.Ασ. κ.ό.κ...
Νισάφι πια με τους αγριοενολαίους που μετά από χρόνια,τους βρίσκουμε ως ιδιοκτήτες καφετεριών και συναφών δρατηριοτήτων