Προ πολύ καιρού είχε δημοσιευθεί στο Indymedia ένα κειμενάκι σχετικά με το σύνθημα-ριμα Μπάτσοι μουνια σκοτώνετε παιδιά μπάτσοι μουνιά... κλπ. που σε αρκετούς ξένισε...
Τότε στα κρυμμένα πέτυχα αυτό εδώ το σχόλιο που αναφέρονταν σε αυτό το άρθρο και το οποίο μου έκανε εντύπωση για την διαλυτική ακρίβεια και σαφήνεια του... Το κράτησα κάπου και είπα να το βάλω τώρα...
Το αναδημοσιεύω...
Τότε στα κρυμμένα πέτυχα αυτό εδώ το σχόλιο που αναφέρονταν σε αυτό το άρθρο και το οποίο μου έκανε εντύπωση για την διαλυτική ακρίβεια και σαφήνεια του... Το κράτησα κάπου και είπα να το βάλω τώρα...
Το αναδημοσιεύω...
~~~
Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε μουνί ούτε πούτσος.
Επίσης ως γνωστόν από αρχαιοτάτων χρόνων δεν είναι όλοι οι πούτσοι και όλα τα μουνιά ΙΔΙΑ.
Άλλο ο πούτσος ο δικός μου και άλλος ο πούτσος του Μπους.
Άλλο το μουνί της φιλενάδας μου άλλο το μουνί της Πετραλιά.
Ας καταλάβουμε αυτό και την επόμενη φορά να σκεφτούμε την πιθανότητα ο πούτσος για τον οποίο μιλάμε μπορεί να μην είναι ο δικός σου πούτσος και το μουνι που αναφέρθηκε να είναι κάποιο άλλο μουνί.
ΥΓ. Μην μπλέκουμε τις πουτσες μας και τα μουνιά μας χωρίς να το ευχαριστιόμαστε τουλάχιστον...
Τοοοοοοοσο δύσκολο είναι...;;;
~~~
Από όσο μπορώ να καταλάβω το κειμενάκι δεν έχει να κάνει με την καταγγελία σαν καταγγελία αλλά με τη βάση πάνω στην οποία ασκείται κριτική στο σεξισμό...
Και τέλος πάντων, επειδή πιθανά πολλοί να μην έχετε διαβάσει κάποιες παλιότερες αναρτήσεις και συζητήσεις εδώ σε σχέση με το θέμα να τονίσω για μία ακόμη φορά ότι είμαι κάθετα αντίθετος σε αντισεξιστικές ηθικές και σε διαταξικούς φεμινισμούς... Το συμβάν που καταγγέλεται στο κείμενο είναι φυσικά απαράδεκτο... Αλλά τι λέμε τώρα, τα ΕΑΑΚ έχουν καταγγείλει τον ίδιο τους τον εαυτό παλιότερα...
5 Comments:
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
με τρωει ο κολος μου να ρωτησω
μήπως εχεις κι εσύ τα κρυμμένα του ιντυμήντια στα bookmarks?
τρολεων τρολτσκυ
Λες να φτιάξουμε σύλλογο;
Ακριβώς όπως ο ετερο- χρειάζεται τον όμο- προκειμένου να ξέρει τι (δεν) είναι, ο όμο- ζητά τον έτερο- ως το αντίθετό του. Η Judith Butler ισχυρίζεται πως
η "κατάφαση της ομοφυλοφιλίας είναι καθαυτή μια επέκταση του ομοφοβικού λόγου". Αντί να αξιώνουμε τη σεξουαλικότητά μας, υποστηρίζει, είναι μάλλον πιο
αποτελεσματικό να μην την απαξιώνουμε, να αρνούμαστε να απαντούμε στο ερώτημα τι κάνουμε με το σώμα μας προκειμένου να πετύχουμε την απόλαυση:
"Βγαίνω μόνο και μόνο για να δημιουργήσω μια νέα διαφορετική τρύπα". Η Butler σημειώνει βεβαίως ότι η μη αξίωση για μη ετεροφυλόφιλες ταυτότητες μπορεί να είναι
αυτό ακριβώς που επιζητούν οι δυνάμεις του νεοσυντηρητισμού.
Αλλά η μη αξίωση δεν είναι το ίδιο με τη σιωπή. Με το να βγούμε σε ένα ανοιχτό πεδίο αντί σε μια ιεραρχική δομή δεδομένων ταυτοτήτων, ισχυρίζεται πως είναι δυνατόν να υπονομεύσουμε την εξαναγκαστική ρύθμιση της σεξουαλικότητας καθαυτής. Αυτή η παρατήρηση
μπορεί εύκολα να επεκταθεί και σε άλλες ταυτότητες, κάτι το οποίο για μια ακόμα φορά μας φέρνει απέναντι στα όρια της πολιτικής αίτημα/αναγνώριση/ενσωμάτωση. (Richard J.F. Day).
Αυτή ίσως να είναι και η λογική συνέπεια μιας ταυτοτικής λογικής που μένει προσκολλημμένη στο αίτημα της διαφορετικότητας...
κατά του διαταξικού φεμινισμού(υπάρχει τέτοιος;), κατά του πατριαρχικού μαρξισμού,
φιλιά